Wat is heftiger: van 0 naar 1 kind of van 1 naar 2?

Ik ben er vrijdag achter gekomen dat ik weer zwanger ben. Helemaal fantastisch natuurlijk dat het weer gelukt is. Ik vond de geboorte van mijn zoon best wel heftig en moest de maand erna enorm wennen aan m'n nieuwe leven. Nou vroeg ik me af wat jullie als heftiger hebben ervaren: de overgang van geen naar 1 kind of van 1 naar 2 of meer kinderen?

Ik vond van 1 naar 2 kinderen het zwaarste.

Ik heb dan wel nog geen kind maar ik denk van 0 naar 1, gewoon omdat je daarvoor nog helemaal niet weet hoe het is om een kindje te hebben. En als ik erover nadenk misschien ook van 2 naar 3 of 3 naar 4 omdat er dan vaak een andere auto en huis moet komen etc. Maar goed, i wouldn't know, is een gokje

Gefeliciteerd trouwens!

Gefeliciteerd! Ik vond zelf de overgang van 1 naar 2 kids het zwaarste.

Lieskuh schreef:Ik vond van 1 naar 2 kinderen het zwaarste.

Waarom?

meisjesmama schreef:Gefeliciteerd! Ik vond zelf de overgang van 1 naar 2 kids het zwaarste.

Bedankt Waarom vond het zwaar om van 1 naar 2 kinderen te gaan?

Hier geen moeite gehad van 1 naar 2.
Ik vond juist dat je dan al zoveel weet, en de 2e ging vrij snel in het ritme mee.
En dat vond ik met de eerste juist zo zoeken!

Ik vond het allebei wel heftig. Van 0 naar 1 omdat alles compleet nieuw is en ik het allemaal heel erg eng vond, van 1 naar 2 omdat het dan echt heel druk wordt en je vooral met een baby en een peuter nauwelijks nog tijd overhoudt en je soms gewoon niet weet hoe je je aandacht moet verdelen.

Niet echt een opbeurend antwoord misschien, maar het went wel om er twee te hebben, net als dat je eraan gewend bent geraakt om er eentje te hebben.

Van 0 naar 2?

Nee, geen idee dus

Zeker van 1 naar 2.

De oudste was 2,5 toen de jongste geboren werd. Die was dus al best wel zelfstandig (en zindelijk bijvoorbeeld). En dan val je ineens weer helemaal terug in het baby gebeuren terwijl je er nog een ondernemende dreumes van 2,5 bij hebt. Dat vond ik heel zwaar, leuk natuurlijk maar ook zwaar en vermoeiend. Ik kon zelf ook niet meer rusten 's middags na de bevalling omdat de oudste niet meer sliep 's middags. Dus je bent 's nachts aan het voeden, krampjes, boeren weer even slapen en voila tegen 7 uur was de ander weer wakker. Dat vond ik erg zwaar. Zeker omdat de jongste niet doorsliep tot hij 9 maanden was en daarna altijd een slechte slaper is gebleven. Daarnaast neem je 1 kindje makkelijk overal mee naartoe, met 2 wordt dat een heel ander verhaal. Zeker als de een niet meer slaapt 's middags en de ander wel. En in het begin zelfs meerdere keren per dag slaapt. Dat vond ik een hele beperking ineens. Dat was het wel in een notendop. Het is hartstikke leuk 2 kinderen maar van 1 naar 2 vond ik echt zwaarder.

Gefeliciteeerd.

ik denk dat het afhankelijk is van hoe je zelf je dingen doet nu. Ik was nooit zo van het precies uitstippelen wanneer ik wat ging doen enzo. Werkte ook heel onregelmatig. Dus toen wij een kindje kregen veranderde er heel veel. Ik bleef flexibel, en paste mijn dingen aan aan Joris zijn ritme. Ik ging op vaste tijden werken. En had dus de overige tijd met ons kindje. Wij hadden een heel makkelijk kindje wat zeker in het begin overal sliep, op regelmatige tijden wilde eten, en weinig aandacht vroeg verder. Dus ik vond dat echt 100% meevallen. Ik keek gewoon elke keer wanneer hij wilde slapen, en ging dan als hij wakker werd wandelend boodschappen doen enzo. Als hij sliep deed ik het huishouden.
Dadelijk met een tweede lijkt me veel heftiger. Nu zijn er dadelijk 2 met een eigen ritme, dus ergens zullen aanpassingen gedaan moeten worden. Want als ze allebei op andere tijden willen slapen, blijft er weinig tijd over om even weg te gaan met ze. Maar ik denk wel dat ook dat wel weer went. Verder zijn er dan natuurlijk 2 die aandacht vragen. Ik ben heel benieuwd hoe eht strakjes gaat als je even met de baby wilt spelen, denk dat Joris dan best jaloers kan worden. Maar goed, dat zal hij ook moeten leren.

Ik bereid me in elk geval voor op het ergste, dan kan het alleen maar meevallen!

@ Rainbow: Gefeliciteerd!

Ik denk dat van 0 naar 1 het zwaarst is omdat je alles nog moet leren. Ikzelf heb het gevoel dat ik met een tweede kindje veel relaxter om zal gaan. We zullen zien

Ik vond van 0 naar 1 zwaarder dan van 1 naar 2. Ik merk dat ik veel makkelijker een manier heb gevonden om met de babytijd om te gaan dan de eerste keer. Maar misschien is Thije ook wel wat makkelijker dan Fenne als baby (niet dat zij moeilijk was trouwens hoor, maar hij is wel echt een lieve goedzak haha).

Wat ik wél zwaarder vond was hoogzwanger zijn terwijl er nog een kleintje is waar je voor moet zorgen. Ik denk dat ik die periode tot nu toe het zwaarst vond.

Het enige waar ik nu soms tegenaan loop is inderdaad dat je minder mobiel bent dan met 1 kind, en dat het frustrerend is als ze eens tegelijk huilen.

Gefeliciteerd trouwens met je zwangerschap!!

Ik weet het nu natuurlijk nog niet, maar ik denk dat ik van 1 naar 2 ook het zwaarst ga vinden straks. Ik vond van 0-1 helemaal niet zwaar. Het lijkt me vooral heel zwaar om de aandacht tussen mijn 2 kinderen straks goed te verdelen. 1 van de redenen dat ik eerder nog niet aan een tweede toe was was dat ik bang was dat ik mijn dochter niet meer genoeg aandacht zou kunnen geven en daar kan ik nu nog wel tegenop zien.

ik vond het van 0 naar 1 kindje zwaarder dan van 1 naar 2,

GEwoon omdat ik eerst totaal niet wist hoe alles zou zijn met een kindje, nu is het wel wat drukker maar ik ben meer gewend met alles

Dus als ik het zo lees vinden de meest van 1 naar 2 kinderen het meest zwaar. Wij hebben er voor gekozen om vrij vlot weer zwanger te worden zodat we minder het idee hebben weer terug bij af te zijn zeg maar. Sam is 1 jaar en 8 maanden als de baby wordt geboren en slaapt waarschijnlijk dus nog 's middags. Hij slaapt nu nog lekker twee keer per dag dus kan ik, mocht ik daar behoefte aan hebben, ook even m'n rust pakken.
Verder ben ik bezig met afstuderen en zal ik hier in mei mee klaar zijn. Het plan is dat ik daarna lekker een half jaar tot een jaar thuis blijf bij Sam en de baby. Dit idee geeft mij ook wel rust moet ik eerlijk zeggen

Ik zit nu toch wel wat in de stress door deze 'geruststellende' woorden....

Darius schreef:Ik zit nu toch wel wat in de stress door deze 'geruststellende' woorden....

Nee joh, zo erg is het nou ook weer niet. Er zijn ook mensen die de overgang van 1 naar 2 helemaal niet moeilijk vinden, bij wie de baby meteen in het ritme meedraaide, maar zo heb ik het niet ervaren. Het is natuurlijk ook wel afhankelijk van meerdere factoren. Je moet er gewoon niet van tevoren vanuit gaan dat het peanuts is, want dan kan het alleen maar tegenvallen, maar je moet ook niet gaan doemdenken. Miljoenen moeders zijn je voorgegaan met een tweede kind, dus jij kan het ook.

Ik denk dat het in mijn geval lastiger is om van 1 naar 2 te gaan, dan van 0 naar 1. Op het moment dat hier namelijk een 2e komt, heeft Luka geen middagslaapje meer nodig en moet ik dus weer heel erg wennen aan het niet meer zo de deur uit kunnen. Ook lijkt het mij erg lastig om weer aan de huiltjes te gaan wennen, de doorbroken nachten enz.
Luka is dan tenslotte al 4, dus al redelijk zelfstandig.

Al heb ik trouwens vorige week 2 dagen op mijn neefje gepast (is 1 jaar) en vond dat niet heel erg vermoeiend. Luka en neefje hielden elkaar bezig en dat hoefde ik dus niet meer te doen. Ook hielp Luka mij erg goed met alles, dus op dat punt wordt het misschien wel makkelijker.

Ik vond zeker van 0 naar 1 zwaarder! N sliep lastig het eerste jaar en alles was zo nieuw... J werd ook geboren toen N 20 maanden was en draaide vrij snel mee in het ritme. Ook is het zeker een voordeel dat N nog slaapt tussen de middag en liggen ze er allebei 's avonds om 19 uur in waardoor ik redelijk wat tijd voor mezelf heb. De overgang van 1 naar 2 is mij enorm mee gevallen!

.