Wajong uitkering

Ken jij mensen met een wajong uitkering en hoe kijk je daar tegenaan? Of krijg je zelf deze uitkering?

Ik heb in mijn nabije omgeving drie mensen die deze uitkering krijgen en ik vind het soms moeilijk om te zien hoeveel geld zij krijgen... Van dat geld heeft een goede vriend van mij al op zijn 18e een mooie auto kunnen kopen en hij zal nooit in de schulden zitten, of moeite hebben rond te komen, terwijl hij nog geen dag in zijn leven heeft gewerkt! (en dat kan hij echt wel, hij is alleen gehandicapt, maar hij kan verder gewoon lopen/sporten/studeren en is heel sociaal etc.) Hij gaat elk jaar een aantal keer op vakantie naar verre oorden en heeft nog tienduizenden euro's op zijn spaarrekening staan. Straks kan hij ook gewoon gaan werken na zijn studie, dus het is niet zo dat hij op dit niveau van inkomen zal blijven hangen of dat hij geen toekomstperspectief heeft.

Soms voelt het gewoon nogal oneerlijk. Ook voor mij is het leven echt niet altijd makkelijk geweest en ik heb inmiddels een stuk of 3 diagnoses gekregen, maarja omdat ik nooit heb willen onderkennen dat er iets aan de hand was is dit pas op latere leeftijd ontdekt. Ondertussen heb ik wel altijd moeten werken naast mijn studie om alles maar te bekostigen en heb ik ook schulden gemaakt. Ik heb nooit iets cadeau gekregen en heb mezelf er altijd maar doorheen geploeterd en heb studievertraging opgelopen etc....

Het is niet dat ik een uitkering wil trekken, want daar zou ik me hoogst ongemakkelijk bij voelen. Ik ben juist trots dat ik ondanks alles door ben gegaan en mijn eigen boontjes wel dop, maar toch voelt het zo krom als mijn vrienden voor de zoveelste keer een weekje New York doen van hun uitkering... terwijl ik én de tijd én het geld niet heb om met ze mee te gaan!!

Ik ken zelf niemand met een Wajong, ofja mijn schoonbroer heeft het volgens mij maar ik weet het fijne er niet van verder. En hij heeft het wél heel hard nodig. Ik kan me wel voorstellen dat het steekt, en oneerlijk voelt. Toch denk ik niet dat het zo zwart-wit is zoals jij schetst, die mensen zitten vast niet voor niks in de Wajong.

Ik snap je gevoel wel, Noa!

En een uitkering 'trekken' vind ik nogal denigrerend. Een uitkering is er juist voor mensen die het nodig hebben. Ik ben juist blij dat die mogelijkheid er is.

Ik heb trouwens wel eens meegemaakt (toen ik nog bij de gemeente werkte) dat een Nederlander iemand vanuit het buitenland hierheen had gehaald en dat diegene alleen een formulier in hoefde te vullen en dan een huis toegewezen zou krijgen.

Ja, een huis. Terwijl wij met z'n 3en een moord zouden doen voor een huis en nog minimaal 6 jaar moeten wachten. Dat steekt, maar goed, je kunt er verder toch niets aan doen.

Ergens snap ik wel wat je bedoelt, maar ik vind dat je je wel op glad ijs begeeft... Het is bij mij ook lange tijd een optie geweest, om een uitkering te krijgen, omdat k geen banen kan houden met mijn problemen. Ik wilde het zelf ook niet, omdat ik mijn eigen boontjes wil doppen en het anders niet goed zou voelen, maar als ik nóg een baan had verloren om geestelijke issues, dan had ik de uitkering waarschijnlijk wel aangenomen, omdat ik 't geld wel nodig heb.

Verder ken ik heel veel mensen met zo'n uitkering, maar niemand daarvan geeft 't uit aan dure auto's o.i.d. dus 't is ook geheel persoonlijk.

Heeft die vriend wel zelf vaste lasten? Want met de hoogte van een Wajong uitkering kun je volgens mij geen dure auto kopen e.d. tenzij je zelf verder geen lasten hebt. Volgens mijn vult de wajong de hoogte van je inkomen aan tot het minimum loon. Dus als je gewoon de huur moet betalen en andere vaste lasten is echt geen vetpot.

het is erg zwart wit wat je inderdaad laat zien, weet niet hoe die vrienden van je dan aan zoveel geld komen, maar ik heb ook een wajonguitkering en ik kan echt niet elk jaar een paar keer naar new york! ik heb ook gewoon mijn kosten zoals huur boodschappen etc. ik heb wel aardig wat gespaard maar dat is vooral omdat ik zo zuinig ben, ik kan gewoon niet werken, ik heb het jarenlang geprobeerd. en ja ik kan rondkomen en sparen. maar mensen die wel kunnen werken en een goeie carriere op aan het bouwen zijn (en dan heb ik het nog niet over de jongeren die nog thuis wonen en dus geen kosten hebben aan huur e.d) die kunnen ook sparen en waarschijnlijk wel meer ook. die kunnen een huis kopen, leningen afsluiten, nieuwe auto kopen, etc. ik zou willen dat ik dan kon, carriere maken veel geld verdienen en een huis kopen. geloof me , een wajong uitkering is niet alles. en ze zijn er echt niet meer zo makkelijk mee!

Ik vind het ook vreselijk van mezelf dat ik soms zo denk hoor, maar soms steekt het gewoon... zeker omdat die vrienden er ook nog eens heel lacherig over doen. Die zeggen dan dingen als: yes mijn vakantiegeld is er (dat is echt iets van 1200 euro)!! en dan gaan ze daarvan vet veel winkelen of dure reizen boeken... Als ik dan kijk naar mijn ouders, die werken beiden al hun hele leven en hebben voor veel van dit soort dingen gewoon géén geld.

Ik vind dat gewoon echt krom... En die vriend heeft wel vaste lasten, maar niet veel hij woont gewoon in een studentenhuis en betaalt denk ik een euro of 450 ofzo aan zijn kamer.

En als je vanaf je 151/16e een uitkering krijgt, terwijl je thuis woont en alles voor je betaalt wordt, dan kun je behoorlijk wat sparen van die Wajong, zoveel dat je op je 18e wel een auto kunt kopen...

Ligt 't dan niet gewoon aan hoe je vrienden zijn en niet aan hun inkomen verder?

Bazinga schreef:Ligt 't dan niet gewoon aan hoe je vrienden zijn en niet aan hun inkomen verder?

Deels wekt hun manier van doen natuurlijk de irritatie op, maar het is wel bijzonder dat je zoveel geld krijgt, dat de dingen die ze doen mogelijk zijn, want zij hebben echt geen andere inkomsten ofzo, ze hebben nog geen dag van hun leven gewerkt...

(pff ik vind mezelf echt een stomme doos in dit onderwerp, maar ben gewoon toch benieuwd hoe anderen hier instaan...)

Storm schreef:Ik heb trouwens wel eens meegemaakt (toen ik nog bij de gemeente werkte) dat een Nederlander iemand vanuit het buitenland hierheen had gehaald en dat diegene alleen een formulier in hoefde te vullen en dan een huis toegewezen zou krijgen.

Ja, een huis. Terwijl wij met z'n 3en een moord zouden doen voor een huis en nog minimaal 6 jaar moeten wachten. Dat steekt, maar goed, je kunt er verder toch niets aan doen.

Ik kan me wel voorstellen dat het krom voelt hoor, Noa. Ik zou me ook zo voelen. Maar ik denk dat dit eerder uitzondering dan regel is.

Noa schreef:

Storm schreef:Ik heb trouwens wel eens meegemaakt (toen ik nog bij de gemeente werkte) dat een Nederlander iemand vanuit het buitenland hierheen had gehaald en dat diegene alleen een formulier in hoefde te vullen en dan een huis toegewezen zou krijgen.

Ja, een huis. Terwijl wij met z'n 3en een moord zouden doen voor een huis en nog minimaal 6 jaar moeten wachten. Dat steekt, maar goed, je kunt er verder toch niets aan doen.

Ja, nou, zo voelde ik me ook toen.

Naast dat ik denk dat iedereen wel 'iets' zou kunnen doen en thuiszitten dus niet nodig is (en mij ook helemaal niet goed lijkt voor je gezondheid), ken ik genoeg met een uitkering (welke vorm dan ook), die prima zouden kunnen werken en dat ook doen, maar dan zwart, naast hun uitkering.

En inderdaad, studenten die kunnen feesten, reizen en doen... waarom kunnen die niet werken en krijgen zij een uitkering?

Noa schreef:

Bazinga schreef:Ligt 't dan niet gewoon aan hoe je vrienden zijn en niet aan hun inkomen verder?

Deels wekt hun manier van doen natuurlijk de irritatie op, maar het is wel bijzonder dat je zoveel geld krijgt, dat de dingen die ze doen mogelijk zijn, want zij hebben echt geen andere inkomsten ofzo, ze hebben nog geen dag van hun leven gewerkt...

(pff ik vind mezelf echt een stomme doos in dit onderwerp, maar ben gewoon toch benieuwd hoe anderen hier instaan...)

Maar hoeveel van die mensen zouden wel wíllen werken? Of doen vrijwilligerswerk? Of dagbesteding? Etc... Een wajonguitkering is ong gelijk aan 't minimumloon dus héél veel is 't niet, ik geloof echt dat je er een verkeerd beeld van hebt...

Mij wordt nu een Wajong naast mijn studiefinanciering aangeboden dat bij elkaar meer is dan ik voorheen, met veel uren werk naast mijn studie, verdiende.

Je geeft zelf al aan dat je trots bent op het feit dat je alles zelf bereikt hebt. Ik vind dat je je daar op moet richten! Ik snap dat je jaloers kan zijn op anderen die op een makkelijke manier méér krijgen, maar daar moet je je niet te druk om gaan maken. Het draait om jouw leven, hoe jij het invult, en hoe jij je daarbij voelt. Er zijn zoveel dingen oneerlijk in het leven.

ja dat steekt, ik snap wat je bedoeld. Ik heb zelf altijd makkelijk kunnen rondkomen maar heb wel altijd moeten werken. Toen een kennisje van mij vorig jaar een uitkering kreeg en alsmaar liep te klagen dat het zo weinig was (terwijl het evenveel was als ik bij elkaar verdiende) en we dezelfde lasten hadden heb ik er wel is wat van gezegd. Ja ze had problemen maar dan ook nog zeuren.. jeminee.

Noa schreef:Ik vind het ook vreselijk van mezelf dat ik soms zo denk hoor, maar soms steekt het gewoon... zeker omdat die vrienden er ook nog eens heel lacherig over doen. Die zeggen dan dingen als: yes mijn vakantiegeld is er (dat is echt iets van 1200 euro)!! en dan gaan ze daarvan vet veel winkelen of dure reizen boeken... Als ik dan kijk naar mijn ouders, die werken beiden al hun hele leven en hebben voor veel van dit soort dingen gewoon géén geld.

Ik vind dat gewoon echt krom... En die vriend heeft wel vaste lasten, maar niet veel hij woont gewoon in een studentenhuis en betaalt denk ik een euro of 450 ofzo aan zijn kamer.

En als je vanaf je 151/16e een uitkering krijgt, terwijl je thuis woont en alles voor je betaalt wordt, dan kun je behoorlijk wat sparen van die Wajong, zoveel dat je op je 18e wel een auto kunt kopen...

Ik heb zelf ook een Wajong uitkering, maar hier heb je pas recht op na je 18e, dus het beeld wat jij schetst komt niet echt overeen met de realiteit.

Ik ken 2 mensen met een wajong uitkering.

Een daarvan vind het wel makkelijk. Ze heeft wel een reden om er een te krijgen, maar ze doet er ook zo min mogelijk aan om die problemen te verminderen, als ze hulp voor haar probleem kan krijgen dan verzint ze altijd wel iets om er onderuit te komen, dat kan ook angst zijn hoor, begrijp ik, maar daar kan ik me ook weleens aan ergeren. Als ze die hulp zou accepteren dan zou ze denk ik binnen een tijd best zonder uitkering kunnen. Zij shopt ook alleen van het geld dat ze krijgt, of gaat weekendjes weg, ze heeft geen vaste lasten want die betaald haar vriend allemaal. Ik vind het soms best weleens erg om te bedenken dat er zulke mensen zijn die wel een uitkering krijgen, en mensen die er echt een nodig hebben, en bijna voor op hun knieen moeten gaan liggen.

Het tweede meisje die ik ken is er zelf ook verdrietig over, zij is juist jaloers op mensen zoals jij Noa, die wel op een ''normale'' manier aan hun geld komen, en het dagelijkste ritme van een studie/baan hebben. Zij doet wel vrijwilligerswerk en zit er met een hele andere instelling in. Dus ik denk ook dat het gewoon heel veel te maken heeft met de manier waarop ermee omgegaan wordt, ik zou me ook heel erg ergeren aan die jongen die jij kent, zoals jij het beschrijft. Dat wekt gewoon irritatie op.

Guusje schreef:

Noa schreef:Ik vind het ook vreselijk van mezelf dat ik soms zo denk hoor, maar soms steekt het gewoon... zeker omdat die vrienden er ook nog eens heel lacherig over doen. Die zeggen dan dingen als: yes mijn vakantiegeld is er (dat is echt iets van 1200 euro)!! en dan gaan ze daarvan vet veel winkelen of dure reizen boeken... Als ik dan kijk naar mijn ouders, die werken beiden al hun hele leven en hebben voor veel van dit soort dingen gewoon géén geld.

Ik vind dat gewoon echt krom... En die vriend heeft wel vaste lasten, maar niet veel hij woont gewoon in een studentenhuis en betaalt denk ik een euro of 450 ofzo aan zijn kamer.

En als je vanaf je 151/16e een uitkering krijgt, terwijl je thuis woont en alles voor je betaalt wordt, dan kun je behoorlijk wat sparen van die Wajong, zoveel dat je op je 18e wel een auto kunt kopen...

Ik heb zelf ook een Wajong uitkering, maar hier heb je pas recht op na je 18e, dus het beeld wat jij schetst komt niet echt overeen met de realiteit.

Ja klopt, ik vergiste me, hij heeft me eens verteld dat hij die auto heeft gespaard van het geld dat hij van de Wajong heeft gekregen toen hij nog thuis woonde, omdat hij toen niks zelfs hoefde te betalen, maar hij is dus op zijn 19e het huis uitgegaan en heeft in dat jaar alles kunnen opsparen. Toen hij 19 was is hij op kamers gegaan en heeft hij die auto gekocht. Hij is echt de enige student mét auto die ik ken

Een Wajong uitkering, dan krijg je toch om en nabij de 900 euro? Als je thuiswoont, dan is dat wel lekker ja. Dat zie ik bij een vriendin van mij. Zij koopt zo even een puppy van 500 euro.

Maar als je vaste lasten hebt, is het echt helemaal niks. Een huis huren kan echt alleen bij de woningbouw, niet particulier (werk zelf bij een particuliere woningbemiddelaar, dus weet waar ik het over heb) en je wordt dus ook best wel beperkt.

Wat ik wel echt stom vind, is dat je dan ook nog gewoon vakantiegeld krijgt als thuiswonende wajong-er. Gewoon nog een keer 600 euro!!

1200 euro vakantiegeld????!! hoe oud zijn ze? ik krijg maar 700 euro! en elk jaar 350 euro extra. ik heb geen auto maar wel een redelijk hoge huur, gelukkig niet al teveel vaste lasten. toen ik nog werkte kon ik bijna elke dag wel winkelen, nu ook wel regelmatig maar wel voor minder geld. en ze studeren? wist niet eens dat je dan recht had op een wajong...toen kreeg ik gewoon studiefinanciering alleen. als je niet kan werken kan je ook niet studeren lijkt me, studeren kan ik ook niet, maar ik ga het weer proberen!! voor de zoveelste keer....nu wel onder begeleiding.

Polly schreef:Je geeft zelf al aan dat je trots bent op het feit dat je alles zelf bereikt hebt. Ik vind dat je je daar op moet richten! Ik snap dat je jaloers kan zijn op anderen die op een makkelijke manier méér krijgen, maar daar moet je je niet te druk om gaan maken. Het draait om jouw leven, hoe jij het invult, en hoe jij je daarbij voelt. Er zijn zoveel dingen oneerlijk in het leven.

Ja, dat weet ik ook wel. Het lukt me ook gewoon om het van me af te zetten, hoor, het is geen heikel punt ofzo, alleen af en toe wanneer het ter sprake komt of met vakanties e.d. dan steekt het dus.