Dagcafé

_Leah_ schreef:Ik kom weer een rondje taart uitdelen.
Iemand zin in een stukje?

Lekke Leah, hoe gaat het met je? Kan je een beetje genieten van je verjaardag?

Het gaat wel goed. Ik heb een fijne dag gehad, omringd met lieve mensen. Er komen zo nog een paar vrienden langs. Doet me goed om te ervaren dat er wel mensen oprecht om mij geven.

_Leah_ schreef:Het gaat wel goed. Ik heb een fijne dag gehad, omringd met lieve mensen. Er komen zo nog een paar vrienden langs. Doet me goed om te ervaren dat er wel mensen oprecht om mij geven.

Fijn!

Ik voel me niet fijn

Smikkell schreef:Ik voel me niet fijn

Hoe zo niet Smikkell?

Smikkell schreef:Ik voel me niet fijn

Hoe komt dat? Wil je het er over hebben of juist niet?

ProudMama schreef:

Smikkell schreef:Ik voel me niet fijn

Hoe komt dat? Wil je het er over hebben of juist niet?

Dat bedacht ik me ook nadat ik het postte; wil ik het er eigenlijk wel over hebben?!

***

Therapie is ook eng, ze halen echt werkelijk alles overhoop en het diepste verdriet boven. Alsof ze af en toe een mes in je hart zetten ipv het eruit halen wat je eigenlijk hoopt en verwacht.

Maar meid, je moet dat zwarte gat in, je moet zo ver terug dat je denkt dat je het niet meer aan kan. Pas dan kan je gaan opbouwen, eerder niet.

Eerder is het scheuren bijwerken, gaten dicht plamuren, er een mooil aagje overheen leggen zodat je kan doen alsof alles prima is, maar de schade en zwakke plekken blijven dan bestaan.
Alles moet plat, tot de onderste steen, daarna kan je pas weer gaan bouwen, en heb je de sterke basis die je nodig hebt!!

Maar het voelt zo rot, doet zo'n pijn... Maar hou vol meis, je kan het!!

Ow Smikkell, dat lijkt me inderdaad zwaar!

Ik heb ook een periode gehad waar ik mezelf echt leerde kennen door dingen die er gebeurden. Ik ben destijds ook naar psycholoog geweest, maar die kon mij ook niet enorm verder helpen. Uiteindelijk heb ik mezelf er meer opgeholpen dat zij mij kon helpen. Maar als je er aan wil werken dan kan je het zeker! Zet hem op

Smikkell, wat naar om te lezen dat je momenteel een moeilijke en zware periode meemaakt. Therapie is heel erg zwaar. Je komt alles tegen wat je zo graag ver wilt wegstoppen. Maar uiteindelijk kom je er sterker uit, ook al zie je het nu niet.

Fijne woorden, PM. En ik weet dat je gelijk hebt, maar het lukt gewoon niet.
***

Meid, leg het morgen zo voor aan je therapeut! Misschien is er wel een andere vorm van therapie die beter bij je past.

Goede tip PM!

Meiden mijn bedje roept me, ik ga lekker in bed tv kijken!
Weltrusten alvast en sterkte voor diegene die dat nodig hebben!

***

Meis toch! Ik wou zo graag dat ik je kon helpen, maar ik weet niet hoe!!

***

Toch nog niet naar bed, date komt langs

ProudMama schreef:Meis toch! Ik wou zo graag dat ik je kon helpen, maar ik weet niet hoe!!

+1. Ik kan het niet zo goed verwoorden als PM, maar ik sluit me bij haar aan.

Ik ben bang voor hoe dit afloopt

Mmmmmmc Flurry!!!!

PM, je woorden staan in mijn therapie-boekje. Normaal zou ik nu dus alcohol nemen

Smikk, bedenk wel... iets dat al een jaar of tien speelt is niet in een week of tien (bij wijze van...) opgelost. En eigenlijk is het alleen maar goed dat je steeds dieper gaat graven! Klinkt stom he... Maar hierdoor pak je alle problemen góed aan ipv alleen datgene wat aan de oppervlakte drijft. Want als je dat hebt opgelost en de rest laat liggen, komt het vanzelf een keer bovendrijven en begint de ellende weer van voren af aan en ben je heel je leven bezig met therapie.
Doordat je het nu zó grondig aanpakt, ben je er hopelijk in één lange ruk vanaf. Die ellende zit er, al kun je het misschien niet meteen zien, maar het zit er en het zal hoe dan ook ooit eruit komen. Dan maar beter nu, lijkt me.

En echt... er komt licht aan het eind van de tunnel... Niet nu, niet bijna, maar wel gauw hoop ik.

***

Mag ik vragen, zonder raar over te willen komen, waarom je het gevoel hebt dat het niet lukt? Ik bedoel, ik vind het logisch dat je het gevoel hebt dat het je nú niet lukt omdat je er middenin zit en nog even geen uitweg ziet. Maar heb je het gevoel dat het je nóóit gaat lukken, ook niet met therapie enzo?
Ik ken je niet en ik weet niet exact hoe je je voelt en wat je allemaal hebt meegemaakt, maar volgens mij is het wel heel wat. En ook zo'n beetje je hele leven al? Hoe oud ben je?
Bespreek je deze gevoelens en twijfels ook met je hulpverleners?

***