hoe hielp jou man/vriend jou tijdens de bevalling?

Mijn man heeft ook weinig gedaan. Water aangeven, washandje en me vasthouden. Dat was genoeg.

Hij is er de hele tijd bij geweest.
Heeft mij bijgestaan bij de lange bevalling, lekker mijn rug gemasseerd als er rugweeen kwam. Heb in zijn hand geknepen, meegepuft. Hij heeft best veel gedaan om mij te steunen.

Diese schreef:
haha geweldig. Fijn als je op dat moment geen vragen krijgt waarom, maar dat ie het gewoon regelt.

Dat is sowieso typerend voor Dion. Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik last van irreële angsten en dan belde ik hem wel eens op en dan zei ik: 'Liever niet vragen waarom, maar wil je een nieuwe tube tandpasta voor me meenemen?' (ik had dan weer een of andere ingeving dat de oude tube was besmet met een gevaarlijke bacterie) en dan zei hij altijd alleen maar 'oké' en nam een tube voor me mee. In die periode was dat echt het allerfijnste wat iemand voor me kon doen, als mensen er tegenin gingen of per se wilde weten waarom ik iets wilde dan klapte ik dicht en werd het alleen maar erger.

Susan schreef:

Diese schreef:
haha geweldig. Fijn als je op dat moment geen vragen krijgt waarom, maar dat ie het gewoon regelt.

Dat is sowieso typerend voor Dion. Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik last van irreële angsten en dan belde ik hem wel eens op en dan zei ik: 'Liever niet vragen waarom, maar wil je een nieuwe tube tandpasta voor me meenemen?' (ik had dan weer een of andere ingeving dat de oude tube was besmet met een gevaarlijke bacterie) en dan zei hij altijd alleen maar 'oké' en nam een tube voor me mee. In die periode was dat echt het allerfijnste wat iemand voor me kon doen, als mensen er tegenin gingen of per se wilde weten waarom ik iets wilde dan klapte ik dicht en werd het alleen maar erger.

We hebben het er weleens eerder over gehad aangezien ik dit in mijn zwangerschap ook zo extreem heb gehad, maar hoe was dat bij je 2e zwangerschap?

Veel minder, in het begin had ik wel heel even de neiging om weer voorzichtiger te doen dan nodig was, maar toen ben ik heel streng geweest voor mezelf. In die zomer ben ik wel een tijdje erg bang geweest voor de Mexicaanse griep, maar dat vind ik achteraf niet een heel irreële angst, want daar werden we ook gewoon heel bang voor gemaakt, iedereen had het erover en er werden flinke rampscenario's geschetst in de media. Al die andere angsten heb ik toen eigenlijk niet gehad.

bedankt voor alle reacties al zo snel!
voor diegenen waarbij de man heeft mee gepuft, hebben jullie een zwangerschapscursus met mannenavond of gezamenlijke zwangerschapscursus gedaan? of hoe kon hij jou hierin ondersteunen?

koNijntje schreef:bedankt voor alle reacties al zo snel!
voor diegenen waarbij de man heeft mee gepuft, hebben jullie een zwangerschapscursus met mannenavond of gezamenlijke zwangerschapscursus gedaan?

Ik heb helemaal niks gedaan qua zwangerschapscursus, en mijn ex was helemaal nergens bij.. Hij zal er wel een natuurlijk talent voor hebben gehad ofzo

@ Susan, fijn om te horen! Ja die mexicaanse griep werd iedereen bang voor gemaakt. Ik ben zelf wel bang om dit bij een 2e zwangerschap weer te krijgen dus vind het fijn om te horen dat het ook anders kan.

Ik heb een zwangerschapscursus gedaan en mijn vriend is 1x mee geweest naar de partneravond. Daar heeft degene die de cursus gaf het 1x voorgedaan en uitleg van de verschillende manieren (je weet van te voren niet welk tempo je tijdens de bevalling prettig vindt) op papier mee gegeven. Als huiswerk zeg maar, wat ze prive konden 'oefenen'. Mijn vriend was heul blij dat ze niet massaal hoefden te puffen die avond haha.

koNijntje schreef:bedankt voor alle reacties al zo snel!
voor diegenen waarbij de man heeft mee gepuft, hebben jullie een zwangerschapscursus met mannenavond of gezamenlijke zwangerschapscursus gedaan? of hoe kon hij jou hierin ondersteunen?

Mijn vriend en ik doen een cursus samen bevallen, hij wilde dit zelf om voorbereid te zijn.
Geen idee hoe het uitpakt want dit is ons eerste kindje.

Tijdens beide bevallingen was Sander heel ontspannen en hielp waar dat kon. Ik had eerder behoefte aan een gezellig gesprekje dan aan een puffende vent

Vooral de bevalling van Lynn ging heel snel en is heeft hij eigenlijk niet naast me gestaan/gelegen. Hij was Dylan wegbrengen, toen spullen klaar leggen terwijl de verloskundige met mij bezig was (kraamverzorgster was niet op tijd) en heeft op de valreep nog een paar foto's gemaakt. Verder heeft hij Lynn helpen geboren worden.. Toen waren de rollen omgedraaid. De verloskundige maakte foto's en Sander pakte Lynn aan om haar op mijn buik te leggen.

Beide bevallingen waren goed te doen voor mij en heb geen hand vast gehouden, nat washandje gehad o.i.d. vond het heel prettig dat hij gewoon bij me was en af en toe aan mijn rug zat (beide bevallingen veel rugweeen gehad)

Petra* schreef:Tijdens beide bevallingen was Sander heel ontspannen en hielp waar dat kon. Ik had eerder behoefte aan een gezellig gesprekje dan aan een puffende vent

Vooral de bevalling van Lynn ging heel snel en is heeft hij eigenlijk niet naast me gestaan/gelegen. Hij was Dylan wegbrengen, toen spullen klaar leggen terwijl de verloskundige met mij bezig was (kraamverzorgster was niet op tijd) en heeft op de valreep nog een paar foto's gemaakt. Verder heeft hij Lynn helpen geboren worden.. Toen waren de rollen omgedraaid. De verloskundige maakte foto's en Sander pakte Lynn aan om haar op mijn buik te leggen.

Beide bevallingen waren goed te doen voor mij en heb geen hand vast gehouden, nat washandje gehad o.i.d. vond het heel prettig dat hij gewoon bij me was en af en toe aan mijn rug zat (beide bevallingen veel rugweeen gehad)

op die puffende vent zit ik ook nog niet echt te wachten namelijk..

koNijntje schreef:

Petra* schreef:Tijdens beide bevallingen was Sander heel ontspannen en hielp waar dat kon. Ik had eerder behoefte aan een gezellig gesprekje dan aan een puffende vent

Vooral de bevalling van Lynn ging heel snel en is heeft hij eigenlijk niet naast me gestaan/gelegen. Hij was Dylan wegbrengen, toen spullen klaar leggen terwijl de verloskundige met mij bezig was (kraamverzorgster was niet op tijd) en heeft op de valreep nog een paar foto's gemaakt. Verder heeft hij Lynn helpen geboren worden.. Toen waren de rollen omgedraaid. De verloskundige maakte foto's en Sander pakte Lynn aan om haar op mijn buik te leggen.

Beide bevallingen waren goed te doen voor mij en heb geen hand vast gehouden, nat washandje gehad o.i.d. vond het heel prettig dat hij gewoon bij me was en af en toe aan mijn rug zat (beide bevallingen veel rugweeen gehad)

op die puffende vent zit ik ook nog niet echt te wachten namelijk..

Nee dat dacht ik van te voren ook, maar na 3 uur persweeen tegen gaan, weet je echt niet meer wat voor een achter is, laat staan dat je weet hoe je moet puffen.. Had het achteraf wel willen zien, mijn stoere kale man aan het zuchten.

Susan schreef:

Diese schreef:
haha geweldig. Fijn als je op dat moment geen vragen krijgt waarom, maar dat ie het gewoon regelt.

Dat is sowieso typerend voor Dion. Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik last van irreële angsten en dan belde ik hem wel eens op en dan zei ik: 'Liever niet vragen waarom, maar wil je een nieuwe tube tandpasta voor me meenemen?' (ik had dan weer een of andere ingeving dat de oude tube was besmet met een gevaarlijke bacterie) en dan zei hij altijd alleen maar 'oké' en nam een tube voor me mee. In die periode was dat echt het allerfijnste wat iemand voor me kon doen, als mensen er tegenin gingen of per se wilde weten waarom ik iets wilde dan klapte ik dicht en werd het alleen maar erger.

Lief zeg. Fijn dat hij jij op zon moment zo goed aan voelt en je respecteert. Denk dat het vaak genoeg ook anders gaat.

Door mee te leven en dingen voor me te halen die ik op dat moment nodig had.

Bij mij door gewoon naast me te zitten. Ik kneep zijn hand fijn tijdens de weeen. En verder moest ie vooral niet praten met me. Ik was ook helemaal in mezelf gekeerd.

Rouge schreef:Bij mij door gewoon naast me te zitten. Ik kneep zijn hand fijn tijdens de weeen. En verder moest ie vooral niet praten met me. Ik was ook helemaal in mezelf gekeerd.

Dit had ik ook. Ik voeg er alleen bij toe dat hij af en toe een washandje voor mij pakte en over mijn hoofd, armen en benen ging.

Nou niet zoveel omdat alles in super trein vaart aan ons voorbij ging..het enige wat hij heeft kunnen was een 1 washandje op mijn hoofd gelegd en drinken aangeven...

De bevalling was qua manlief bij Laurens echt heel vervelend.....maar ook wel zielig achteraf want hij was gewoon zelf heel erg zenuwachtig. Daardoor kon hij mij ook niet op mijn gemak stellen. Het ging gewoon allemaal even heel anders dan vooraf gedacht. Hij kon er ook niet mee omgaan dat ik zoveel pijn had en helemaal in mezelf gekeerd was.

De bevalling van Pepijn was echt super! Man bleef kalm en rustig en ik heb echt heel veel aan hem gehad. Hij heeft mijn rug gemasseerd en drinken aangegeven en heb zijn hand fijngeknepen, hij heeft me aangemoedigd en mijn been vastgehouden tijdens het persen. En daarna heeft hij tenminste wel 100 x gezegd dat ik het goed had gedaan ipv dat er geen normaal gesprek met mij te voeren was tijdens de weeen. (ja duh?!)

Gelukkig dat het deze keer beter is gegaan, Darius. Ik herinner me nog je verhaal over de eerste keer en dat vond ik echt vervelend voor je.

Niet.

hij hielp mij door zo nu en dan tijdens een (rug)wee zijn vuisten in mijn rug te duwen. Verder zat ik echt in mijn eigen wereldje en wilde ik vooral stilte. Met persen hield hij bijn benen vast, had ik de kracht niet voor meer....
Tijdens de keizersnede (zo eindigde het) kon ik met mij praten als afleiding!

Mijn man was vrij stil tijdens de bevalling. Hij vond het totaal niet leuk om mij daar te zien liggen terwijl ik ontzettend veel pijn had. Wel hield hij telkens mijn hand vast en als ik iets nodig had pakte hij het gelijk. Wel heeft hij die dag nog nooit zo veel gehuild in een dag tijd

Mijn vriend was echt mijn held tijdens de bevalling. Hij heeft heel goed geassisteerd en bleef verbazingwekkend kalm en zeker van zichzelf. Toen ik lag te gillen wist hij me rustig te krijgen en ik luisterde op dat moment alleen naar hem, niet naar de verloskundige (die overigens wel hetzelfde zei). Dat ik totaal uitgescheurd ben daarna zullen we maar even vergeten