Maken jullie nog weleens iets nieuws/spannends mee?

Burn schreef:Er kwam vanmorgen hier een mevrouw op de receptie, en die zei dat ze een man dood in de bosjes had zien liggen, op het fietspad achter de camping.. brr!

Heeft ze de politie ook gebeld?

Merai schreef:

Julia schreef:

Merai schreef:

Gloria schreef:

Merai schreef:Maar daarmee zeg je tegelijkertijd dat iemand die er wel voor kiest zijn aard niet accepteert, wel vecht, wel vergelijkt enz. enz. en dat vind ik nogal vreemd. Als jij je been breekt wil je ook geen gips omdat je bot ook uit zichzelf heelt, ook al is dat scheef?

Ik vind de theorie van Noa juist bevrijdend (maar dan denk ik puur vanuit mijn eigen ervaringen, vrij beperkt dus). Want dat alles maar op rolletjes moet lopen en dat iedereen in de pas moet lopen, is zo begrenzend. Ik vind dat we afwijkingen in de samenleving teveel willen wegwerken. Terwijl ik het juist zou willen accepteren en mensen de vrijheid geven om ermee om te gaan, i.p.v. gelijk met pillen te behandelen. Hoe lang dat dan ook duurt.

Maar bij mij ligt het stukje acceptatie juist in het feit dat ik me bevrijd voel wanneer ik ad slik, omdat ik juist dan echt mezelf ben. Het een sluit het ander niet uit en dat idee krijg ik in deze discussie wel.

Maar als je nou gewoon echt niet blij of gelukkig kunt zijn, omdat je (bewezen) die stof mist? Dan kan je jezelf nog zo accepteren en weet ik veel wat, maar dan gaat het gewoon niet gebeuren toch? Of begrijp ik het nou helemaal verkeerd?

Dat begrijp je juist heel erg goed maar ik krijg het niet helemaal uitgelegd geloof ik .

Je hoeft mij niks uit te leggen, want ik begrijp je al. Been there...

Merai schreef:

Burn schreef:Er kwam vanmorgen hier een mevrouw op de receptie, en die zei dat ze een man dood in de bosjes had zien liggen, op het fietspad achter de camping.. brr!

Heeft ze de politie ook gebeld?

De mevrouw was aan het hardlopen en ze had geen telefoon bij zich, en durfde niet te terug te gaan nar de man om een pols ofzo te voelen.
Dus hebben wij vanaf de receptie de politie gebeld..

Kunnen jullie trouwens stoppen met dat eindeloze gequote, ladies? Leest niet lekker, snapt u? Eén quoteje, max.

Gloria schreef:

Merai schreef:Maar bij mij ligt het stukje acceptatie juist in het feit dat ik me bevrijd voel wanneer ik ad slik, omdat ik juist dan echt mezelf ben. Het een sluit het ander niet uit en dat idee krijg ik in deze discussie wel.

Tja, ik weet niet wie jij bent en wat je voelt natuurlijk. Maar misschien moet je het minder opvatten als een discussie en meer als het delen van ervaringen. Ik zie het i.i.g. wel als dat laatste. Het is niet mijn intentie to question jouw manier van leven.

Ik vind het juist wel interessant om er over te discussiëren, het doet voor mij niks af aan het feit dat ik erg blij ben met mijn medicatie. Ik merk gewoon dat de opvatting die jij over ad hebt een algemeen heersende opvatting is en ik ben nieuwsgierig naar de redenen daar achter, juist omdat ik het zelf zo anders ervaar.

Gloria schreef:Kunnen jullie trouwens stoppen met dat eindeloze gequote, ladies? Leest niet lekker, snapt u? Eén quoteje, max.

Dat vind ik altijd zo ingewikkeld om dan de juiste quote ertussen uit te plukken

Storm schreef:Noa, ik vind dat je het heel mooi beschrijft, dat meen ik echt.

+1.

Storm schreef:Noa, ik vind dat je het heel mooi beschrijft, dat meen ik echt.

dankje, ik doe mijn best... moeilijk om uit te leggen hoe ik ermee omga zonder anderen te kwetsen of verkeerd begrepen te worden...

Noa schreef:Dat vind ik altijd zo ingewikkeld om dan de juiste quote ertussen uit te plukken .

Luiwammes .

Merai schreef:Ik vind het juist wel interessant om er over te discussiëren, het doet voor mij niks af aan het feit dat ik erg blij ben met mijn medicatie. Ik merk gewoon dat de opvatting die jij over ad hebt een algemeen heersende opvatting is en ik ben nieuwsgierig naar de redenen daar achter, juist omdat ik het zelf zo anders ervaar.

Ok, mooi . Grappig trouwens, want ik heb altijd het idee dat mijn opvatting zeldzaam is. Dat gehamer op natuurlijk enzo .

Gloria schreef:

Noa schreef:Dat vind ik altijd zo ingewikkeld om dan de juiste quote ertussen uit te plukken .

Luiwammes .

Haha ja! Maar ik heb het net wel een keer gedaan en het viel me reuze mee :cyclops:

Noa schreef:

Merai schreef:


Dat begrijp je juist heel erg goed maar ik krijg het niet helemaal uitgelegd geloof ik .

Je hoeft mij niks uit te leggen, want ik begrijp je al. Been there...

Ik heb juist het gevoel dat je me niet begrijpt. Ik begrijp dat je ervaring hebt met ad en dat je (ook) een heftig verleden hebt, maar jouw ervaringen met ad zijn totaal anders dan die van mij. Daarom zeg ik ook dat je om verschillende redenen ad kunt slikken met verschillende gevolgen. Ik probeer aan te geven dat ad er bij mij juist voor zorgt dat ik mezelf kan accepteren zoals ik ben, met al mijn positieve en negatieve kanten, en dat alle gevoelens er mogen zijn doordat ik die medicatie heb. Ik herken me wel in wat je schrijft over er mogen zijn zoals je bent en niet meer vechten, maar bij mij is dat juist veroorzaakt door de ad. En om dan maar weer even bij het begin te beginnen: toch weet ik zeker dat dit is wie ik écht ben.

Noa, mooi geschreven inderdaad. Het lijkt me behoorlijk moeilijk om zo in het leven te staan. Ik merk namelijk dat ik nog altijd op zoek ben naar gelukkig, me gelukkig voelen. Ik wil me heel graag gelukkig voelen. Eigenlijk lijkt me dat een heel natuurlijk streven, maar dat probeer jij dus los te laten? Of begrijp ik je verkeerd? En heb je dan de ultieme tip voor me (en de rest van de wereld )?

Vraag het puur uit interesse trouwens

Gloria schreef:

Merai schreef:Ik vind het juist wel interessant om er over te discussiëren, het doet voor mij niks af aan het feit dat ik erg blij ben met mijn medicatie. Ik merk gewoon dat de opvatting die jij over ad hebt een algemeen heersende opvatting is en ik ben nieuwsgierig naar de redenen daar achter, juist omdat ik het zelf zo anders ervaar.

Ok, mooi . Grappig trouwens, want ik heb altijd het idee dat mijn opvatting zeldzaam is. Dat gehamer op natuurlijk enzo .

Haha nee dat is mijns inziens niet zeldzaam, ik hoor dat regelmatig als mensen ontdekken dat ik ad slik. Het verbaast mensen omdat ik juist heel positief in het leven sta, daarom probeer ik het stereotype ad slikkers een beetje te nuanceren

Merai schreef:

Noa schreef:

Merai schreef:


Dat begrijp je juist heel erg goed maar ik krijg het niet helemaal uitgelegd geloof ik .

Je hoeft mij niks uit te leggen, want ik begrijp je al. Been there...

Ik heb juist het gevoel dat je me niet begrijpt. Ik begrijp dat je ervaring hebt met ad en dat je (ook) een heftig verleden hebt, maar jouw ervaringen met ad zijn totaal anders dan die van mij. Daarom zeg ik ook dat je om verschillende redenen ad kunt slikken met verschillende gevolgen. Ik probeer aan te geven dat ad er bij mij juist voor zorgt dat ik mezelf kan accepteren zoals ik ben, met al mijn positieve en negatieve kanten, en dat alle gevoelens er mogen zijn doordat ik die medicatie heb. Ik herken me wel in wat je schrijft over er mogen zijn zoals je bent en niet meer vechten, maar bij mij is dat juist veroorzaakt door de ad. En om dan maar weer even bij het begin te beginnen: toch weet ik zeker dat dit is wie ik écht ben.

Dat idee heb ik ook...dat de oorzaak van de depressie anders is en daarom ook het gebruik van ad een andere werking heeft.
Maaargoed, ik houd me er vanaf nu maar buiten

Overigens vind ik het wel heel fijn voor je Noa dat je dit hebt bereikt. Ik ben niet depressief, maar ik kan me voorstellen dat het heel erg lastig is wat jij hebt gedaan en nog steeds doet.

Gloria schreef:

Merai schreef:Ik vind het juist wel interessant om er over te discussiëren, het doet voor mij niks af aan het feit dat ik erg blij ben met mijn medicatie. Ik merk gewoon dat de opvatting die jij over ad hebt een algemeen heersende opvatting is en ik ben nieuwsgierig naar de redenen daar achter, juist omdat ik het zelf zo anders ervaar.

Ok, mooi . Grappig trouwens, want ik heb altijd het idee dat mijn opvatting zeldzaam is. Dat gehamer op natuurlijk enzo .

Ja inderdaad! Ik heb juist het idee dat AD juist erg geaccepteerd zijn, alles lijkt tegenwoordig opgelost te kunnen worden met een pilletje: angstig, dan neem je een pammetje, niet kunnen slapen, neem je een slaappil, etc. In Nederland alleen al gebruiken 1 miljoen mensen AD!!!

Merai schreef:

Noa schreef:

Merai schreef:


Dat begrijp je juist heel erg goed maar ik krijg het niet helemaal uitgelegd geloof ik .

Je hoeft mij niks uit te leggen, want ik begrijp je al. Been there...

Ik heb juist het gevoel dat je me niet begrijpt. Ik begrijp dat je ervaring hebt met ad en dat je (ook) een heftig verleden hebt, maar jouw ervaringen met ad zijn totaal anders dan die van mij. Daarom zeg ik ook dat je om verschillende redenen ad kunt slikken met verschillende gevolgen. Ik probeer aan te geven dat ad er bij mij juist voor zorgt dat ik mezelf kan accepteren zoals ik ben, met al mijn positieve en negatieve kanten, en dat alle gevoelens er mogen zijn doordat ik die medicatie heb. Ik herken me wel in wat je schrijft over er mogen zijn zoals je bent en niet meer vechten, maar bij mij is dat juist veroorzaakt door de ad. En om dan maar weer even bij het begin te beginnen: toch weet ik zeker dat dit is wie ik écht ben.

Ok, als jij dat zo voelt dan is het prima, toch?

Ambivalence schreef:Noa, mooi geschreven inderdaad. Het lijkt me behoorlijk moeilijk om zo in het leven te staan. Ik merk namelijk dat ik nog altijd op zoek ben naar gelukkig, me gelukkig voelen. Ik wil me heel graag gelukkig voelen. Eigenlijk lijkt me dat een heel natuurlijk streven, maar dat probeer jij dus los te laten? Of begrijp ik je verkeerd? En heb je dan de ultieme tip voor me (en de rest van de wereld )?

Vraag het puur uit interesse trouwens

Juist door het los te laten voel ik me nu een stuk gelukkiger en rustiger. Ik heb het bereikt door goed naar mezelf te leren luisteren en dat heb ik weer bereikt door veel te mediteren. Maar dat bereiken moet dus juist níet je doel zijn, want dan ben je alweer hardnekkig aan het streven. Om het even heel simpel te stellen: het begint allemaal met lief voor jezelf zijn en goed voor jezelf zorgen, jezelf de ruimte gunnen.

Goh, interessante discussie, ook voor mij. Ik slik geen AD, maar wel andere medicatie waardoor ik beter functioneer. Sinds ik dat slik, merk ik dat het rustiger is in mijn hoofd, en dat ik juist dingen makkelijk loslaat en accepteer, en ook mezelf meer accepteer zoals ik ben. Eigenlijk dus de reden voor Noa om juist geen medicatie te slikken

Mensen om me heen merken ook dat ik relaxter ben geworden. Ik kan me ook niet meer zo druk maken om vriendschappen en betrek dingen minder op mezelf. Dat werkt ook heel bevrijdend, en ik houd bergen energie over om te steken in anderen en in bijvoorbeeld mijn werk en hobby's.

Het is geen wondermiddel, ik heb nog steeds dagen dat ik veel pieker en me k*t voel, of dat ik me slecht kan focussen maar toch geeft het me een duwtje de goede kant op.

Noa schreef:

Merai schreef:

Noa schreef:

Merai schreef:


Dat begrijp je juist heel erg goed maar ik krijg het niet helemaal uitgelegd geloof ik .

Je hoeft mij niks uit te leggen, want ik begrijp je al. Been there...

Ik heb juist het gevoel dat je me niet begrijpt. Ik begrijp dat je ervaring hebt met ad en dat je (ook) een heftig verleden hebt, maar jouw ervaringen met ad zijn totaal anders dan die van mij. Daarom zeg ik ook dat je om verschillende redenen ad kunt slikken met verschillende gevolgen. Ik probeer aan te geven dat ad er bij mij juist voor zorgt dat ik mezelf kan accepteren zoals ik ben, met al mijn positieve en negatieve kanten, en dat alle gevoelens er mogen zijn doordat ik die medicatie heb. Ik herken me wel in wat je schrijft over er mogen zijn zoals je bent en niet meer vechten, maar bij mij is dat juist veroorzaakt door de ad. En om dan maar weer even bij het begin te beginnen: toch weet ik zeker dat dit is wie ik écht ben.

Ok, als jij dat zo voelt dan is het prima, toch?

Dat vind ik dan weer een beetje een dooddoener na deze discussie maar ik geef het op .

Merai schreef:

Noa schreef:

Merai schreef:

Noa schreef:

Merai schreef:


Dat begrijp je juist heel erg goed maar ik krijg het niet helemaal uitgelegd geloof ik .

Je hoeft mij niks uit te leggen, want ik begrijp je al. Been there...

Ik heb juist het gevoel dat je me niet begrijpt. Ik begrijp dat je ervaring hebt met ad en dat je (ook) een heftig verleden hebt, maar jouw ervaringen met ad zijn totaal anders dan die van mij. Daarom zeg ik ook dat je om verschillende redenen ad kunt slikken met verschillende gevolgen. Ik probeer aan te geven dat ad er bij mij juist voor zorgt dat ik mezelf kan accepteren zoals ik ben, met al mijn positieve en negatieve kanten, en dat alle gevoelens er mogen zijn doordat ik die medicatie heb. Ik herken me wel in wat je schrijft over er mogen zijn zoals je bent en niet meer vechten, maar bij mij is dat juist veroorzaakt door de ad. En om dan maar weer even bij het begin te beginnen: toch weet ik zeker dat dit is wie ik écht ben.

Ok, als jij dat zo voelt dan is het prima, toch?

Dat vind ik dan weer een beetje een dooddoener na deze discussie maar ik geef het op .

Ik zie het oprecht niet als een discussie, ik wil niemand overtuigen van mijn manier van met dingen omgaan... en als iemand anders zich helemaal goed voelt bij het slikken van AD, of iets anders, dan is het toch helemaal prima?

Merai schreef:
Dat vind ik dan weer een beetje een dooddoener na deze discussie maar ik geef het op .

Het is natuurlijk een heel verschillende visie. Je kunt ook zeggen: waarom je depressie accepteren als je die energie ook kunt stoppen in er iets aan doen? Ik ben blij dat ik mijn depressie nooit geaccepteerd heb, ik ben nu namelijk een stuk vrolijker, gezonder, enthousiaster en succesvoller dan vijf jaar geleden.

Ik heb geen AD nodig gehad om dat te bereiken, maar ik zou vooral zeggen: maak daar wél je doel van, met of zonder AD. Als je écht depressief bent, is accepteren namelijk simpelweg geen optie.

Edit: met écht depressief bedoel ik dus dat het je normale leven belemmert, voor zover ik weet is dat ook deel van de definitie van een klinische depressie.

Noa schreef:

Ambivalence schreef:Noa, mooi geschreven inderdaad. Het lijkt me behoorlijk moeilijk om zo in het leven te staan. Ik merk namelijk dat ik nog altijd op zoek ben naar gelukkig, me gelukkig voelen. Ik wil me heel graag gelukkig voelen. Eigenlijk lijkt me dat een heel natuurlijk streven, maar dat probeer jij dus los te laten? Of begrijp ik je verkeerd? En heb je dan de ultieme tip voor me (en de rest van de wereld )?

Vraag het puur uit interesse trouwens

Juist door het los te laten voel ik me nu een stuk gelukkiger en rustiger. Ik heb het bereikt door goed naar mezelf te leren luisteren en dat heb ik weer bereikt door veel te mediteren. Maar dat bereiken moet dus juist níet je doel zijn, want dan ben je alweer hardnekkig aan het streven. Om het even heel simpel te stellen: het begint allemaal met lief voor jezelf zijn en goed voor jezelf zorgen, jezelf de ruimte gunnen.

Dankjewel voor je antwoord. Dat het bereiken van gelukkig niet een doel an sich moet zijn was ik al achter inderdaad, maar dat ook daadwerkelijk loslaten is een stuk lastiger. Uit je post meende ik op te maken dat je niet persé gelukkig hoeft te zijn en dat het niet erg is om ongelukkig te zijn en dat kwam een beetje tegen-natuurlijk op me over, vandaar mijn vraag. Uiteindelijk wil iedereen gelukkig zijn denk ik, maar het is daarbij inderdaad belangrijk daar niet wanhopig naar te streven.

Iets meer ontopic, Merai, ik ken een aantal mensen voor wie een AD net zo werkt als bij jou en ik ben aan het overwegen om het ook weer te proberen, om dezelfde redenen als die jij aangeeft. Jouw visie en Noa's visie kunnen denk ik prima naast elkaar bestaan.

Noa schreef:

Merai schreef:

Noa schreef:
Ok, als jij dat zo voelt dan is het prima, toch?

Dat vind ik dan weer een beetje een dooddoener na deze discussie maar ik geef het op .

Ik zie het oprecht niet als een discussie, ik wil niemand overtuigen van mijn manier van met dingen omgaan... en als iemand anders zich helemaal goed voelt bij het slikken van AD, of iets anders, dan is het toch helemaal prima?

Je kunt toch ergens een discussie over hebben omdat je benieuwd bent naar andere denkbeelden? Het heeft voor mij niet te maken met overtuigen maar gewoon een andere kant laten zien. Het is ook helemaal prima, dat is wat mij betreft niet de discussie.

Ik heb mijn depressie ook niet geaccepteerd, ik heb mézelf geaccepteerd met alles wat daarbij komt kijken. Dat betekent niet dat ik niks doe aan mijn situatie en me maar neerleg bij mijn chronische ongeluk. Ik ben juist keihard aan het werk om bepaalde trauma's uit het verleden onder ogen te zien. Voor mij betekent accepteren iets anders dan ''het er maar bij laten zitten''. Het gaat er juist om je negatieve kanten niet te onderdrukken, maar onder ogen te zien en op die manier realistisch in het leven te staan.