prestatiemaatschappij?

Dromertje schreef:minneke, merk jij dat niet in ons vakgebied dat er maar aan die kinderen getrokken blijft worden? Soms komt er gewoon niet meer uit. Als je IQ rond de 70 ligt, kun je nooit een optimale spraak- taalontwikkeling verwachten. De plek waar ik stage heb gelopen is eindeloos door blijven behandelen, terwijl ik nu in de gaten krijg dat er beter een IQ test gedaan had kunnen worden. Als die kinderen onder het gemiddelde scoren, dan zullen ze nooit een gemiddelde taalontwikkeling hebben en die ga je ook nooit krijgen. Ik zag daar een aantal kinderen die therapiemoe werden en regelmatig zeiden dat ze het toch niet konden en op school overal bijles in kregen. Volgens mij waren dat kinderen die echt faalangst aan het ontwikkelen waren. Soms vind ik het zo lastig te verkroppen dat sommige ouders, leerkrachten en behandelaars geen genoegen kunnen nemen met het niveau van hun kind en het er niet in gaat dat er gewoon niet meer in zit.

(susan: dit staat los van jullie situatie en is natuurlijk geen aanval naar jou toe!)

Ik ga er nu vandoor (net klaar met werken en ga naar huis), maar ik ga er vanavond nog even op reageren!

*

Dromertje schreef:minneke, merk jij dat niet in ons vakgebied dat er maar aan die kinderen getrokken blijft worden? Soms komt er gewoon niet meer uit. Als je IQ rond de 70 ligt, kun je nooit een optimale spraak- taalontwikkeling verwachten. De plek waar ik stage heb gelopen is eindeloos door blijven behandelen, terwijl ik nu in de gaten krijg dat er beter een IQ test gedaan had kunnen worden. Als die kinderen onder het gemiddelde scoren, dan zullen ze nooit een gemiddelde taalontwikkeling hebben en die ga je ook nooit krijgen. Ik zag daar een aantal kinderen die therapiemoe werden en regelmatig zeiden dat ze het toch niet konden en op school overal bijles in kregen. Volgens mij waren dat kinderen die echt faalangst aan het ontwikkelen waren. Soms vind ik het zo lastig te verkroppen dat sommige ouders, leerkrachten en behandelaars geen genoegen kunnen nemen met het niveau van hun kind en het er niet in gaat dat er gewoon niet meer in zit.

(susan: dit staat los van jullie situatie en is natuurlijk geen aanval naar jou toe!)

Ik heb dit ook veel gezien in het middelbaar onderwijs. Je kan als ouder wel VWO willen, maar als dat er niet inzit zit het er niet in, en bijles heeft natuurlijk maar een beperkt effect. Toch lijkt het dan inderdaad vaak alsof ouders dat moeilijk kunnen accepteren.

Ik herken het heel goed. Ik heb een neefje en mijn schoonzusje hoopt elke keer dat hij sneller ontwikkeld dan dat mijn oudste deed. (Die ontwikkelde zich heel snel in alles.) En mij doet het echt helemaal niets! Ik merk zeker nu met de jongste dat elk kind zijn eigen ontwikkeling heeft en dat op zijn/haar eigen tempo doet.
Ik had van de week wel een foto op facebook gezet dat R. staat maar voor haar is dat een hele stap! Ze loopt al zo lang bij fysiotherapie en dan ben ik gewoon super trots dat ze staat. Maar dat is niet op de manier van kijk eens wat mijn meisje kan.
Als iemand er tegen mij over begint dan zeg ik altijd "elk kind heeft zijn eigen ontwikkeling".

Over het voortgezet onderwijs: daar zit ik in en daar zie je het inderdaad ook regelmatig. Dan zijn er kinderen die bijvoorbeeld prima HAVO kunnen, maar nee dat is nog niet goed genoeg en het moet VWO van de ouders (met andere niveaus komt het ook voor natuurlijk). Een beetje stimulans en een schop onder de kont kan heus geen kwaad voor sommige kinderen, maar je moet het echt niet te ver pushen als ouders. Heb al voorbeelden gezien van hoe fout dat kan uitpakken. Zo zonde!

RYW schreef:

Dromertje schreef:minneke, merk jij dat niet in ons vakgebied dat er maar aan die kinderen getrokken blijft worden? Soms komt er gewoon niet meer uit. Als je IQ rond de 70 ligt, kun je nooit een optimale spraak- taalontwikkeling verwachten. De plek waar ik stage heb gelopen is eindeloos door blijven behandelen, terwijl ik nu in de gaten krijg dat er beter een IQ test gedaan had kunnen worden. Als die kinderen onder het gemiddelde scoren, dan zullen ze nooit een gemiddelde taalontwikkeling hebben en die ga je ook nooit krijgen. Ik zag daar een aantal kinderen die therapiemoe werden en regelmatig zeiden dat ze het toch niet konden en op school overal bijles in kregen. Volgens mij waren dat kinderen die echt faalangst aan het ontwikkelen waren. Soms vind ik het zo lastig te verkroppen dat sommige ouders, leerkrachten en behandelaars geen genoegen kunnen nemen met het niveau van hun kind en het er niet in gaat dat er gewoon niet meer in zit.

(susan: dit staat los van jullie situatie en is natuurlijk geen aanval naar jou toe!)

Ik heb dit ook veel gezien in het middelbaar onderwijs. Je kan als ouder wel VWO willen, maar als dat er niet inzit zit het er niet in, en bijles heeft natuurlijk maar een beperkt effect. Toch lijkt het dan inderdaad vaak alsof ouders dat moeilijk kunnen accepteren.

Ik merkte dit bij mijzelf al op die leeftijd. Ik vond het vreselijk dat ik naar het VMBO-T moest, want daar gingen alle buitenlanders en aso's heen. Overal om mij heen hoorde ik dat VMBOers van die slechte, ordinaire onvriendelijke mensen waren die niets wilde leren. (Nu wordt het vmbo sowieso veel te veel over 1 kam geschoren want B, K, G of T is heel wat anders) Maar ik vond het heel erg. Ik had ook echt kinderen in de klas waarvan ouders gesprekken hebben gehad met de docent omdat hun zoon/dochter echt niet naar het VMBO-T mocht. Mijn ouders vertrouwde op de docenten (ik ben nog zo langs boos geweest haha) en ik ben toen gewoon VMBO-T gaan doen. Maar ik voelde me zo verplicht tegenover mijzelf om de HAVO ook te halen, dat ik die er nog achter aan heb gedaan.. Want ik wilde dus echt niet naar het MBO he (zelfde soort verhalen die zich altijd weer de ronde deden)

Ik vraag me altijd af waar ouders zich zo druk om maken ieder kind ontwikkeld zich op zijn of haar manier, lekker laten gaan. Stimulans is goed, maar niet overdrijven.

Ik kan me echt totaal niet druk maken om het feit dat sommige kindjes sneller/slimmer/mooier/beter zijn dan mijn zoontje. Ik ben trots op hem, op wat voor manier hij iets ook doet, of hij snel of langzaam het ook gaat, het komt vanzelf allemaal wel.

Ik merk het wel in mijn omgeving, het laten zien en horen hoe goed/snel enzovoort het ene kindje het doet in vergelijking met de ander Ach ik haal me schouders op en feliciteer ze.

*

Susan schreef:

FoolishSam schreef:Ik vraag me altijd af waar ouders zich zo druk om maken ieder kind ontwikkeld zich op zijn of haar manier, lekker laten gaan. Stimulans is goed, maar niet overdrijven.

Ik kan me echt totaal niet druk maken om het feit dat sommige kindjes sneller/slimmer/mooier/beter zijn dan mijn zoontje. Ik ben trots op hem, op wat voor manier hij iets ook doet, of hij snel of langzaam het ook gaat, het komt vanzelf allemaal wel.

Ik merk het wel in mijn omgeving, het laten zien en horen hoe goed/snel enzovoort het ene kindje het doet in vergelijking met de ander Ach ik haal me schouders op en feliciteer ze.

In de meeste gevallen komt het vanzelf goed, in sommige gevallen loopt de ontwikkeling echt anders dan anders. Je weet van tevoren niet altijd of je kind gewoon wat langzamer ergens in is of dat er echt reden is tot zorg. Zo'n tussenperiode hebben wij ook gehad. Ik snap dus heel goed dat ouders zich soms zorgen maken als een kind ergens in achterblijft, ook als soms kort daarna blijkt dat dat niet nodig was.

Nee ja, dat snap ik wel, er kan altijd een reden zijn dat de ontwikkeling achter loopt en dat je je er wel zorgen om moet maken. Maar het gaat bij mij meer om het feit van een baby, als een baby met 9 maanden nog niet kruipt kan je niets zeggen over zijn/haar ontwikkeling.

FoolishSam schreef:
Ik kan me echt totaal niet druk maken om het feit dat sommige kindjes sneller/slimmer/mooier/beter zijn dan mijn zoontje. Ik ben trots op hem, op wat voor manier hij iets ook doet, of hij snel of langzaam het ook gaat, het komt vanzelf allemaal wel.

Ja, maar jouw zoontje is pas 10 maanden. Die druk wordt vanzelf groter naarmate ze ouder worden, wacht maar tot hij straks op school zit en de eerste citotoetsen al min of meer in de kleuterklas afgenomen gaan worden.

Zo lang mijn zoontje geen echte achterstand heeft, maak ik me geen zorgen over wat hij al wel of nog niet kan. In mijn omgeving merk ik het eerlijk gezegd ook niet zo erg. De meeste mensen met kindjes die ik ken vinden het ook wel prima. We hebben het er wel over maar dat is gewoon interesse en geen wedstrijdje.

Ik ken het wel vanuit de andere kant. Mijn moeder heeft het wel altijd een beetje gehad. Die was fanatiek met me aan het oefenen om te lopen, praten, zindelijk te worden enz. Nou kon ik dat dus ook allemaal heel vroeg, maar mijn leven is er niet door veranderd hoor . Soms vond ik het ook best vervelend, je kan nou eenmaal niet overal goed in zijn. Terwijl ik eigenlijk het idee had dat dat wel moest. Ook al was dat helemaal niet de bedoeling van m'n moeder (die verder echt een schat is hoor trouwens).

Ik heb het zelf nog niet zo ervaren, T zit volgens het 'oei ik groei boek' in het rijtje 'zelf doen'. Dit zijn dus vooral de motorische dingen die snel opvallen als een kindje dat doet (rollen, tijgeren enz) ook is hij best sterk en kan al een hele tijd vrij stevig staan (als je hem vasthoudt natuurlijk). Ik krijg juist altijd commentaar dat hij zo snel is en dat het kindje van die en die, die al zoveel maanden ouder is, dat nog niet kan. Ik leg dan eigenlijk altijd uit dat dat andere kindje waarschijnlijk iets anders kan wat T nog niet kan maar dat dat misschien minder opvalt.

Verder kreeg ik wel een hele tijd "commentaar" over wanneer we eens aan de bijvoeding gingen beginnen, wat die en die kreeg met 3 of 4 maanden al dit en dit.

En vrienden van me (zonder kinderen) vragen wel vaker vanaf welke leeftijd ze bepaalde dingen kunnen, maar dat is gewoon uit interesse en niet om te steken zeg maar.

Ik vind het vervelend dat sommige moeders het zich persoonlijk aantrekken als hun kindje iets langzamer is als de rest, al kan ik het me wel voorstellen. Je gaat soms toch aan jezelf twijfelen. Probeer het van je af te zetten, je weet zelf van binnen eigenlijk ook wel dat het niet zo is en dat je een hardstikke goede moeder bent!

Wat me sowieso altijd al opviel in de topics die worden geopend van 'Wanneer kon jouw kind dit of dat?', dat de reacties daarin voornamelijk van moeders zijn wiens kind dat bijzonder snel of op zijn laatst op het gemiddelde aantal maanden kon. Ik ben er zelf ook wel gevoelig voor wanneer een ander kindje iets veel eerder kan als mijn dochter, maar dat was eerder eigenlijk erger dan nu. Toen moest ik zelf ook nog een beetje mijn weg vinden als moeder en betrok ik het eerder op mezelf in de zin dat ik dan dacht dat ik bepaalde dingen ook meer had moeten oefenen met mijn dochter, zodat ze dat wel had gekund. Nu vind ik zelf gewoon dat ze het prima doet, zonder dat ik daar een of andere standaard van het gemiddelde tegenover zet.

Ik vind het trouwens sowieso veel belangrijker dat mijn dochter uitgroeit tot een gelukkig mens, dan dat ze een hoge opleiding gaat doen.

*

S. is nu 9,5 maand en die kan net goed omrollen maar zitten en kruipen ho maar. Mijn collega heeft een zoontje van 10,5 maand en haar kindje kan al zitten, kruipen en kleine stapjes zetten. Net als de meeste kindjes van mijn zwangerschapsgym. Soms denk ik wel verdikkeme waarom kan S. dat nog allemaal niet. Maargoed hij heeft weer 7 tandjes en kan al papa zeggen. En dan hebben de meeste dan weer niet Ach het komt allemaal wel. En ik denk dat je dat nu af en toe denkt omdat dit hele grote stappen mbt de ontwikkeling zijn. Straks wordt dat zeker wel minder denk ik (iig dat denk ik persoonlijk van mezelf)

@ Susan, mag ik vragen hoe het cb erop reageert dat hij met het praten niet zo snel was? Misschien komt het als een rare vraag over hoor en als je dat niet wilt vertellen mag het ook. Maar tijdens het bespreken en invullen van het dossier van mijn zoontje, heb ik ook aangegeven dat ik laat was met gaan praten en daar logopedie voor gehad heb en dat dit meer in de familie voorkomt. Een eerste reactie was: "Zijn jullie niet genoeg gestimuleerd thuis?". Dat kwam echt op een toon alsof dit de enige verklaarbare rede kon zijn(tenminste zo kwam het op mij over). Daarna heb ik dus helemaal kunnen uitleggen waardoor het kwam.

Hmm.. Ik merk wel dat veel mensen die ik ken wel zo reageren. "Kan je dochter dit al..?" "Kan ze dat al...?" "Ow, maar mijn dochter kon dat allang op deze leeftijd..."
Mijn dochter is motorisch erg traag qua ontwikkeling. Ach, dat komt vanzelf, kan er geen moment wakker van liggen. Ik ga de discussie niet aan met die mensen. Ze is vooral van het opnemen, van het kijken. En het is gewoon een tevreden kind, dus waarom zou je je in allerlei bochten gaan wringen om te rollen of vooruit te komen?

Op het cb werken ze dit ook wel in de hand. Daar kijken ze precies of ze wel "tussen de lijntjes past". Laatst ook: kom daar binnen, mevrouw pakt 2 grote balletjes en het was de bedoeling dat mijn dochter naar die dingen zou grijpen. Maar goed, ze was zo aan het kijken waar ze was (we waren echt net 30sec binnen...) dat mijn dochter geen enkele poging deed te grijpen. "Ow, maar dat moet ze al kunnen..". Dus ik zei- ow, maar dat doet ze wel allang hoor.. Ik ben toen ook doorverwezen naar de fysio voor haar voorkeurshouding (bleek een nekspier verkrampt te zijn) en op haar doorverwijskaart had ze dus ook opgeschreven: kind grijpt niet naar dingen...

Ow, fysio.. Ook zoiets van deze tijd volgens mij... Hoe vaak kinderen daar wel niet voor naartoe moeten tegenwoordig voor mijn idee... Natuurlijk is het soms nuttig, maar soms...

Over een jaar zit ze vast wel ondertussen Ieder zijn kwaliteiten hoor.. Ik ga haar ook echt niet pushen om iets te oefenen of al te doen.. Als ze iets probeert wil ik haar wel helpen, maar ze mag het van mij in haar eigen tempo doen..

Nee, kan er geen nacht van wakker liggen.. maak me er geen zorgen over.

Wat een herkenbaar topic is dit voor mij zeg ook wel weer confrontereerd om sommige dingen te lezen al is het niet zo bedoeld. De strijd van 'kijk wat mijn kind allemaal al kan' en 'loopt/kruipt ze nog niet' ga ik al tijden niet meer aan. Zoals eerder gezegd is altijd al zo geweest en ik heb nooit begrepen waar moeders zich druk om maken omdat het meestal allemaal wel goed komt.

Nu we zelf M.ara hebben gekregen ervaren we dat dit heel anders kan zijn en ik moet eerlijk zeggen hoe ouder dat ze wordt hoe meer zorgen ik mezelf ga maken om haar geestelijke en nog meer haar motorische ontwikkeling, het is even rustig geweest in mijn hoofd maar nu houd het mij weer héle dagen bezig, soms kan ik er niet van slapen en neem ik een slaaptablet omdat ik anders de andere dag niet fit ben voor de kinderen.

Ze is nu bijna 14 maanden en mensen gaan steeds vaker vragen waarom ze nog niet kruipt/niet staat/niet rolt e.d. dat begint wel steeds moeilijker te worden want niemand kan mij nu vertellen waarom ze dit allemaal nog niet doet, helaas. Ik merk inderdaad ook aan mezelf dat is soms ongeduldig en angstiger begin te worden door dit hele gebeuren. Zo ook net keek ik b.v in het foto topic en zag ik het dochtertje van Pip op een klimrek en van de glijbaan gaan en vroeg ik mezelf af of M.ara dat ooit zou kunnen of ooit zou kunnen begrijpen (niets naar pip en haar mooie meid natuurlijk, puur als voorbeeld) dan bedenk ik mezelf dat ze maar 2 maanden in leeftijd verschillen en M.ara rolt zelfs nog niet dan vraag ik mezelf wel af hoe de toekomt eruit gaat zien en waarom ?

Het wordt zo een lang verhaal en wat onsamenhangend maar ik kan mezelf op een forum daarin niet zo goed verwoorden. Ik herken heel veel in Susan haar gevoelens en haar gedachten

Dromertje schreef:
Ik ben bang dat die prestatiedrang doorslaat op mijn dochter. Niet alleen door ons, maar ook door de omgeving. Als ze straks in groep 1 zit, moet ze al een cito-toets maken, dat kan toch niet goed zijn voor een kind. Zo'n kind moet dan al presteren en dat voelen ze ook. Zouden we daar niet een heleboel faalangstige kindjes mee kweken?

en is het echt zo slecht als je kind wat onder de maat scoort, of komt dat ook wel goed?

Ik ben kleuterjuf en onze kleuters krijgen in groep 1 idd ook een toets. maar ik moet je echt zeggen dat kinderen dat echt niet in de gaten hebben, ik vertel ze altijd dat we een leuk boekje gaan maken. Het zijn de OUDERS die er een hoop gedoe omheen maken en hun kinderen knetterzenuwachtig maken. Daarom vertellen wij nooit van te voren wanneer de toets weer komt, kidneren vinden in een klein groepje werken met de juf alleen maar leuk maar het zijn echt de ouders die er zo moeilijk om doen. Kinderen voelen absoluut niet dat het een prestatiewerkje is. Mijn kinderen scoren trouwens ook precies wat ik zelf denk dus een toets is voor mij niets meer dan een bevestiging.

Wel is het voor jou misschien een tip om je dochter naar bijv een Jenaplanschool te brengen, daar zijn ze vaak een stuk minder prestatiegericht bezig dan op een 'reguliere' school. Er zitten echt veel verschillen in, in de manier waarop deze genoemde scholen naar onderwijs kijken. Wij als Jenaplanschool stellen dat er nog zoveel meer vaardigheden zijn die kinderen moeten opdoen zoals samenwerken, zelfstandigheid bevorderen, samen spelen etc etc. Dat gebeurd natuurlijk ook op andere scholen maar vaak wel in vele mindere mate.

Maple schreef:

FoolishSam schreef:
Ik kan me echt totaal niet druk maken om het feit dat sommige kindjes sneller/slimmer/mooier/beter zijn dan mijn zoontje. Ik ben trots op hem, op wat voor manier hij iets ook doet, of hij snel of langzaam het ook gaat, het komt vanzelf allemaal wel.

Ja, maar jouw zoontje is pas 10 maanden. Die druk wordt vanzelf groter naarmate ze ouder worden, wacht maar tot hij straks op school zit en de eerste citotoetsen al min of meer in de kleuterklas afgenomen gaan worden.

Zelfs dan maak ik me niet druk, mijn kind hoeft geen genie te zijn, als hij maar gelukkig is en of ie nou dom/slim of knap/lelijk is sja

En daarintegen snap ik zoiezo niet welke mongool het verzint om kleuters een cito toets te laten maken

FoolishSam schreef:

Maple schreef:

FoolishSam schreef:
Ik kan me echt totaal niet druk maken om het feit dat sommige kindjes sneller/slimmer/mooier/beter zijn dan mijn zoontje. Ik ben trots op hem, op wat voor manier hij iets ook doet, of hij snel of langzaam het ook gaat, het komt vanzelf allemaal wel.

Ja, maar jouw zoontje is pas 10 maanden. Die druk wordt vanzelf groter naarmate ze ouder worden, wacht maar tot hij straks op school zit en de eerste citotoetsen al min of meer in de kleuterklas afgenomen gaan worden.

Zelfs dan maak ik me niet druk, mijn kind hoeft geen genie te zijn, als hij maar gelukkig is en of ie nou dom/slim of knap/lelijk is sja

En daarintegen snap ik zoiezo niet welke mongool het verzint om kleuters een cito toets te laten maken

Uhm..

*

Nou nou kleuters maken helemaal geen cito toets het is een soort van cito toets en dat is al helemaal niet uitgevonden door mongolen ?!? Het is meer een 1 op 1 opdracht die ze samen met de juf maken op een speelse en leuke manier. S.enna vind het altijd erg leuk om deze 'cito' toets te maken.

Mamvan2

Mama_van2 schreef:Nou nou kleuters maken helemaal geen cito toets het is een soort van cito toets en dat is al helemaal niet uitgevonden door mongolen ?!? Het is meer een 1 op 1 opdracht die ze samen met de juf maken op een speelse en leuke manier. S.enna vind het altijd erg leuk om deze 'cito' toets te maken.

Nou dan, als kinderen het leuk vinden, waar zouden ouders zich dan druk/zorgen om maken?