Gevoelens na de bevalling

Op 6 mei ben ik bevallen van onze dochter A.nne. Ze is de mooiste baby van de wereld!!
De bevalling ging vlot. Helaas wel een sub-totaal rubtuur en heb nu verschrikkelijke last van stuwingen in mijn borsten. (ik geef flesvoeding).

Nu ben ik benieuwd hoe jullie gevoelens na de bevalling zijn/waren...

De kraamtranen zijn er sinds een paar dagen en moet al huilen om een vlieg! Vooral als ik naar mijn mooie meisje kijk huil ik soms spontaan (van geluk!).
Helaas heb ik niet altijd het gevoel dat ik op een roze wolk zit...

De nachten zijn verschrikkelijk. 's nachts heeft A.nne steeds buikkrampjes en huilt letterlijk de hele nacht door! Dit terwijl je haar overdag niet hoort. Heb de afgelopen 2 nachten in totaal maximaal 4 uur geslapen.
Beiden zijn we dus inmiddels aardig uitgeput.

Verder heb ik het gevoel dat ik mijn meisje met niemand wil delen en heb het liefst niemand op visite. Ik irriteer me ook aan iedereen die ineens belt (waar je normaal gesproken bijna nooit van hoort) en zeggen dat ze "zo snel mogelijk" willen komen kijken...

Al 3 jaar heb ik geen contact met mijn vader. Hij heeft niet mijn nummer en weet ook niet waar ik nu woon. En toch belde hij vandaag ineens!! Blijkt mijn broer mijn nummer aan hem te hebben gegeven! Hij wilt zijn kleindochter zien!! De brutaliteit!!! En ja hoor, daar zijn die tranen dan weer.
Ik ben nog netjes aan de telefoon gebleven en heb gezegd dat ik er vrede mee had dat we elkaar niet zien. Het gaat gewoon niet. Hij zegt dat dat kan maar dat we familie blijven en met zulke gebeurtenissen ga je elkaar niet "ontlopen".

Daarnaast is ons kleine meisje ook echt klein. Bij de geboorte woog ze 2488 gram en moet dus goed aansterken. Ze heeft ook weinig energie (naast de huilbuien snachts dan! haha!). De kraamhulp heeft dan ook geadviseerd zo weinig mogelijk visite te laten komen de komende tijd. En als ze komen max. 45 minuten. Helaas wil niet iedereen dit begrijpen en wordt ik gek van het gebel.

Ik had het gewoon allemaal zo anders verwacht. Ik baal er verschrikkelijk van dat ik niet optimaal van deze periode kan genieten en dat het gedoe met mijn vader weer eens de boventoon voert! En omdát ik ook zo moe ben kan ik het gewoon niet zo goed verwerken.

Gelukkig is de liefde wel zo intens voor mijn dochter als ik had gehoopt/verwacht (en eigenlijk nóg intenser dan verwacht), dus dat is tenminste iets wat niet tegenvalt! haha!!

Graag wil ik weten hoe jullie nu je kraamtijd ervaren.
Ben je alleen maar gelukkig?
Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan?
Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden?
Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij?

Lang verhaal maar ik hoor graag ervaringen van jullie.

Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan?
Ja, als ze sliep wel. En dat deed ze veel in het begin overdag dus ze had nog geen eens door dat ze van hand naar hand ging. Maar als jij je er niet goed bij voelt moet je dit niet doen hoor. En al helemaal niet als zij er onrustig van wordt.

Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden?
Tja... wat is vervelend? Het is begrijpelijk dat iedereen graag wil komen kijken nieuwsgierig is naar de baby.
Maar als jij niet wilt dat ze al langskomen dan kan je toch gewoon zeggen dat zij het nog niet aankan of dat je liever hebt dat ze wat later komen.

Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij?
Nee hoor in het begin waren ze ook erg gebroken bij ons maar dat word vanzelf minder

Wat vervelend zeg dat je jezelf zo voelt. Het is natuurlijk ook allemaal heel wat om voor de eerste keer moeder te worden en alles wat daarbij komt kijken zo ook het contact ineens met je vader, dat is heftig. Probeer je overdag wel goed te rusten ? Als Anne slaapt kan je natuurlijk zelf ook gaan slapen om zo wat meer aan je rust te komen. Die gebroken nachten horen en natuurlijk wel bij dat is heel normaal en dat kon je van te voren weten. Sommige kinderen slapen vrijwel meteen door en sommige pas na jaren zoals de jongste hier die komt nog iedere nacht voor een voeding. Om verder antwoord te geven op je vragen, lastige vriendi/familie etc. hebben we hier niet, alle telefoontjes etc. was alleen maar belangstellend. Je kan natuurlijk zelf ook aangeven wanneer je kraambezoek wil ontvangen, is dat 'pas' over 4 weken dan is dat maar zo daar zal je echt geen scheve gezichten van krijgen. Van hand naar hand laten gaan heb ik nooit zo'n moeite mee gehad, mijn kinderen vonden dit ook geen probleem en werden hier niet onrsutig van. Of ik alleen maar gelukkig was, nee niet altijd je hebt natuurlijk je onzekerheden, de nachten die je opbreken, en daarnaast had ik bij de jongste het gevoel dat ze 'niet helemaal in orde was' en daar maakte ik mezelf veel druk om.

Als het je allemaal teveel wordt, geef het aan, zeg het tegen je man en spreek duidelijk dingen met hem af zodat jullie beide aan jullie rust komen waardoor je jezelf waarschijnlijk ook beter gaat voelen.

Wat vervelend dat je je zo voelt. En ook het gedoe met je vader, daar heb je nu juist in de kraamtijd geen behoefte aan! Ik zou, als je het kan, dat duidelijk aangeven aan je vader. Misschien later, maar nu niet. En visite: jammer dan, als jij er geen behoefte aan hebt of als je kindje het nog niet aankan hebben ze dat maar te accepteren!

Ik herken het wel, wij hadden in de kraamtijd van de tweede ook gedoe maar dan met de schoonfamilie en het vreet energie. Ik kon dat moeilijk van me afzetten toen en achteraf denk ik: had ik het maar wel gekunnen, want het is zo voorbij en je krijgt deze tijd niet meer terug.

Je vragen:
Ben je alleen maar gelukkig?
- Nee, ik was bij allebei niet alleen maar gelukkig, bij de tweede eigenlijk helemaal niet.
Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan?
- Ik had daar geen problemen mee maar mijn kindjes hadden er ook geen problemen mee.
Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden?
- Ik had geen echt vervelende mensen die op visite wilden komen maar de mensen met wie ik niet zoveel had "zat" ik gewoon uit. Bij de tweede ben ik ook expres in bed blijven liggen soms, dan gaan mensen eerder weg.
Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij?
- Bij ons wel heel erg, bij allebei de kinderen. Amper slaap de eerste weken. Onze jongste is bijna 20 maanden en die slaapt nog steeds niet door.

Ik kan me goed voorstellen dat je niet teveel visite wilt, zeker niet als je zelf moe bent en je meisje ook moet aansterken!

Zelf heb ik een hele fijne kraamtijd gehad, dus ik heb niet echt dezelfde ervaring. Kraamtranen heb ik ook eventjes last van gehad trouwens, moest om alles huilen! Verder zat ik wel op een dikke roze wolk, de zwangerschap was erg zwaar geweest maar de bevalling was te doen en voor mij begon daarna ook het echte genieten. Wat je zegt van je meisje aan visite geven herken ik wel. Visite vond ik heel gezellig hoor, geen probleem, alleen had ik haar het liefst gewoon bij mij. Dat voelde voor mij fijn en heb ik ook zoveel mogelijk gedaan, kijken mocht maar vasthouden niet altijd (zeker niet teveel mensen op 1 dag). Vervelende vrienden/familie/kennissen had ik niet gelukkig! Dus daar heb ik geen ervaring mee. Maar ik zou zeggen, doe wat voor jou goed voelt en als dat betekent dat je zegt dat je liever niet hebt dat ze komen dan is dat maar zo.

Het is jouw kraamtijd en het zou wel fijn zijn als dat een beetje leuk is. Misschien is het een idee om nu in het begin niet teveel visite te laten komen en dat ook eerlijk uit te leggen. En als het straks wat beter gaat en je wat meer een ritme hebt kan er misschien alsnog verspreid wat meer visite komen?

De nachten waren hier de eerste week ook aardig gebroken. Daarna ging het beter, dan maakte ze me alleen om de 3 uur wakker omdat ze honger had. Tussen de voedingen door sliep ze 's nachts best goed. Hier was het overdag juist veel huilen in het begin.

Ik hoop dat het allemaal goed zal gaan bij je en dat je een leuke kraamtijd hebt en dat je eruit komt qua visite enzo! Denk vooral aan jou en je gezinnetje, de rest komt daarna wel.

Mijn kraamtijd was ook niet geweldig, we lagen in het ziekenhuis, mochten naar huis, 1,5 dag later weer terug naar het ziekenhuis. Daarna ging het allemaal wel beter, maar volgens mij is het grootste deel van de net bevallen mama's niet alleen gelukkig.
Ons kindje ging niet van hand tot hand. Er kwamen niet zoveel mensen tegelijk en hij mocht bij max. 2 'vreemde' mensen zitten op een dag. En ik liet hem ook alleen bij mensen zitten waarbij ik dat prettig vond, anders hield ik hem gewoon lekker bij me.
Lastige mensen hadden we niet echt, maar ik zou gewoon zeggen dat ze later een keertje langs kunnen komen. Dat je het nu erg zwaar hebt en of ze over 2 weken terug willen bellen.
Gebroken nachten hebben veel mama's en papa's last van. Slaapt ze bij jullie op de kamer? Neem haar lekker bij je als ze niet kan slapen en probeer haar voorzichtig terug te leggen als ze slaapt.

Echt, het komt allemaal goed. Je hebt een mooie lieve dochter en het is wennen en het is soms zwaar. Maar het is het allemaal waard.

Ben je alleen maar gelukkig?
ik vond het heel eng om alleen te zijn met haar, helemaal als ze begon te huilen. Ik had dan ook het liefst constant iemand bij me (liefst m´n man). Verder was ik me constant aan het irriteren op de blaffende hond van de buren, terwijl ik dat normaal niet eens hoor.
Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan?
In de kraamweek zijn alleen onze ouders en broertjes-zusjes geweest. Zij is nooit van hand tot hand gegaan, per ´bezoekronde´ kwam ze bij maximaal één iemand op schoot. Gelukkig was hier begrip voor. Ze vonden het kijken als ze bij mij op de buik lag ook al super. Ik wilde al die prikkels niet voor haar, voor zo´n kleintje kan het gewoon niet fijn zijn om steeds bij iemand anders te liggen.
Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden?
ik had de eerste week mijn mobiel uit en mensen die belden kregen de kraamhulp of mijn man aan de telefoon. Als ik geen zin of tijd had zeiden ze gewoon dat ik aan het voeden of aan het slapen was. We hebben één keer ´s avonds visite gehad die lang bleven zitten. Mijn man heeft toen geen nieuw drinken in gedaan en na een hele tijd kregen ze het door dat we wilden dat ze weg gingn (op dag 8, om 18.30u komen en tot 22.00 blijven zitten )
Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij?
De eerste week hebben we redelijk geslapen. Onze dochter had heel veel bilirubine in het bloed, waardoor ze heel suffig was en heel veel sliep. De tweede en derde week was wel drama, toen hebben wij ook niet veel geslapen. We hebben toen de nachten in twee gedeeld. Het eerste deel lag in met onze dochter beneden en kon mijn man slapen, het tweede deel van de nacht omgekeerd. Na de derde week ging het beter en had ze het goede ritme te pakken.

En je moet niet vergeten dat je nog op en top kraamvrouw bent, bevallen is enorm zwaar, zowel lichamelijk als emotioneel en je moet de tijd nemen om daar rustig van bij te komen. Als jij nu liever nog geen bezoek hebt, dan plan je dat toch lekker een weekje later! Telefoon uit, of je man op laten pakken en alleen aan de telefoon komen als je dat echt wilt. Pak overdag zoveel mogelijk slaap nu je nog de kraamhulp hebt (neem ik aan) en hopelijk gaat het over een tijdje beter!

Ten eerste wat ontzettend vervelend dat je je zo voelt, kun je e rgoed met je man over praten?

Ben je alleen maar gelukkig?
Ik was absoluut niet alleen maar gelukkig, mijn roze wolk kwam pas toen ons ventje ongeveer 2-3 mnd was, daarvoor was mijn wolk voornamelijk grijs. Dit had vooral te maken met het feit dat mijn man net voor de bevalling ernstig ziek geworden is en dat ook na de bevalling nog steeds zo was.

Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan?
Ja hier had ik eigenlijk geen problemen mee. Maar als hij boven in bedje sliep bleef hij daar, ik haalde hem er niet uit speciaal voor bezoek.
Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden?
Probeerde dat te negeren, ik huilde ook zo snel (nu trouwens nog)
Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij?
Onze nachten waren wel wat gebroken maar vanaf het begin werd hij zo rond 3 uur wakker en daarna pas weer om 7 uur, hij kreeg overigens ook flesvoeding. De gebroken nachten horen er in het begin echt bij, probeer overdag anders wat bij te slapen.
Bij ons hielp tegen krampjes de Omneo voeding van Nutrilon erg goed.

Ben je alleen maar gelukkig?
Ik voelde me heel gelukkig met onze zoon, maar ik voelde me ook erg somber en moest zoveel huilen. Na een paar dagen dacht ik zelfs dat ik depressief zou worden en er niet uit zou komen. Dit heb ik ook aan gegeven bij de vk. Achteraf was ik erg onzeker voor "het moederschap" en was ik bang om dingen alleen te doen.
Na een paar dagen/weken is dit gaan slijten. Ik heb veel hulp gevraagd aan de mensen waar ik van wist dat ik het kreeg.

Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan?
Echt niet! De eerste paar maanden was ik als een soort tijger en hield ik iedereen bij mijn kindje weg. Niet dat ik ze niet vertrouwde, maar ik wilde B voor alles beschermen. Hier ben ik wel in gegroeid. Het heeft even geduurd, maar nu hij minder kwetsbaar is kan ik hem beter loslaten.
(al hebben wij pas vorige week B voor het eerst bij de oppas gebracht omdat wij een bruiloft hadden)

Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden?
Op dat moment gingen die exit. Ik moest echt aan ons gezin en onszelf denken.
Gelukkig begrepen de echte vrienden dit en hun gaven ons de ruimte. De mensen die dit niet konden zien we nu nauwelijks nog.

Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij?
B heeft de eerste 3 maanden 22 uur per 24 uur gehuild. Dit was erg pittig.
Hij slaapt nu pas sinds een paar weken door. Dus ja, wij hebben behoorlijk lang last gehad van de gebroken nachten.


Ik vind het erg vervelend dat je je zo voelt. Het is heel herkenbaar en ik heb ook echt geen roze wolk gezien.
Investeer in je gezin en de mensen die dicht bij je staan. Heel vervelend van je vader, maar jij kan dit nu niet aan. Mocht je het zelf niet trekken, laat dan je vriend/man het regelen. Ook hij moet zijn gezin beschermen.
Probeer van de kleine dingen te genieten zoals de geluidjes van je kleine. Het moederschap is echt een kwestie van groeien. Geef dit de tijd, dan komt het echt goed.

Wat vervelend dat je je zo naar voelt, maar een bevalling is ook niet niks! Hopelijk kan je er met je man goed over praten en anders met de kraamzorg (neem aan dat die er nog is?). Ik heb hier geen last van gehad in mijn kraamweek, maar pas maanden later. Ik ben gewoon maar door en door gegaan, totdat ik echt niet meer kon. En dat terwijl ik het niet eens in de gaten had! Voor nu even sterkte en een dikke knuffel!

Graag wil ik weten hoe jullie nu je kraamtijd ervaren.
Ben je alleen maar gelukkig? Ja, ik was erg gelukkig, maar ik had dan weer niet het "roze-wolk-gevoel". Dat kwam later pas. Ik was voornamelijk trots op mezelf en mijn meisje. We hadden het maar mooi even geflikt en dat wilde ik de hele wereld wel laten weten.
Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan? Ja, maar als ik had gemerkt dat ze daar last van zou hebben, had ik dat zeker niet gedaan. Doe waar jij je goed bij voelt en niet, omdat een opa/tante/moeder anders verwacht!
Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden? Die hadden wij gelukkig niet. Iedereen belde netjes van te voren. Ik vind het zelf moeilijk om snel een "Nee" te moeten verkopen, daarom liet ik mijn man opnemen, waardoor hij altijd eerst met mij moest overleggen
Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij? Hier hebben we ook aardig de bank afgewisseld, zodat we wel een beetje slaap kregen. Als ik borstvoeding moest geven, was mijn man ook altijd wakker om me te helpen. Ik vond dat erg fijn, want ik was altijd erg bang om in slaap te vallen. Verder heeft ze 's nachts ook vaak bij mij, op de borst, in bed gelegen als ze onrustig was.


.

Ben je alleen maar gelukkig?
Nee hoor, ik was soms behoorlijk verdrietig. Had best last van kraamtranen en de bv wou niet altijd even goed lukken.

Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan?
Ja daar had ik niet zo'n moeite mee.

Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden?
Had ik geen last van gehad, maar ik zou ze uitleggen dat het even niet uitkomt. Desnoods zet je de telefoon voor een paar uur uit, zodat je even rust hebt.

Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij?
Ja mijn zoontje kwam om de 2 uur snachts. Wij hebben de eerste maanden heel slecht geslapen. Het is heel vervelend maar je wend er op een gegeven moment ook wel aan. En probeer je niet te frustreren en neem je rust overdag, dat helpt!

Ik hoop dat je meisje snel aansterkt en dat de darmkrampjes gauw minder worden!

Ben je alleen maar gelukkig?
Nee, ik was niet constant gelukkig. Wel gelukkig om het feit dat er z'on mooie kleine meid in ons leven was gekomen. Het begin verliep niet helemaal volgens plan. Onze dochter wilde niet goed aan de borst drinken, ook niet met hulpmiddellen bleek achteraf. Ze bleef huilen en zijn bijvoeding gaan geven, ook omdat ze teveel aan het afvallen was. Toen heb ik gekozen om alles te kolven verliep het gelukkig allemaal goed. Ik had verder zelf ook heel veel last van mijn rug en bekken waardoor ik haar niet kon verzorgen of kon optillen/pakken e.d..

Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan?
Heb hier nooit problemen mee gehad. Daar zijn wij altijd heel vrij in geweest, mits ze lag te slapen.

Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden?
Wat ik voornamelijk vervelend vond, was dat er ook mensen in de kraamweek aan de deur kwamen zonder te bellen. En ik kan heel moeilijk nee zeggen, soms had ik echt de hele tijd bezoek. Dit werd me echt teveel en ben er ook een paar keer niet lekker van geweest door de drukte. Gelukkig nam mijn man de telefoons op en heeft hij alles en iedereen gewoon gezegd van die tijd en dag...... Volgende keer wil ik het zeker anders doen.

Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij?
Yep, zeker de eerste week was dat zo. Later kwam ze 1keer in de nacht en na 2maanden kreeg ze laatste voeding om 23.00 en sliep ze door tot 8.00.

Vervelend dat je je zo voelt. Kun je je man de telefoon niet laten opnemen, en duidelijk afspreken dat hij zegt dat bezoek niet zo lang mag blijven ed. Misschien is hij hier wat makkelijker in.
Ben je alleen maar gelukkig?
Nee hoor, het is gewoon zwaar om een kleine baby te hebben. Je hebt een bevalling doorstaan, en gebroken nachten erbij.
Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan?
Dat heb ik wel gedaan, ze sliepen er beide gewoon doorheen.
Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden?
Zoveel mogelijk samen met andere vrienden/kennissen laten komen, zodat je het bezoek beperkt.
Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij?
Nee hoor, de eerste zes weken heeft mijn jongste hele nachten gehuild. Ook die fijne krampjes.

Rot dat je zo voelt maar een bevalling is niet niks. Goed erover praten met je man en misschien zoals je nu gedaan heb je verhaal opschrijven.


Ben je alleen maar gelukkig? Ik heb gelukkig maar 1 dag last gehad van kraamtranen. Maar ik was over het algemeen heel erg gelukkig met mijn meisje...

Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan? Ja ik kon mijn kindje heel makkelijk van hand naar hand laten gaan. Wel bij de visite dus als er niet zoveel mensen zijn. niet op een verjaardag want dan is het veels te druk

Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden? Heb ik geen problemen mee gehad.

Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij? S. Die kwam al gelijk maar 1x per nacht en dan om 5u dus dat was lekker. Maar ik denk dat het echt per kind verschilt. Wil niet zeggen dat ik nu weer zo makkelijk kind krijg. Zelfde geld is dit kind om de 2 uur wakker of is een huilbaby.

Wat rot dat je je zo voelt, maar kan me het ook wel voorstellen. Het is een hele verandering en misschien wel totaal anders dan je verwacht of gehoopt had. En dan dat gedoe met je vader. Kan je niet vragen of je man/vriend de afspraken voor kraambezoek wil regelen en dit zoveel mogelijk wil spreiden? Ik had ook echt geen zin in veel bezoek de eerste weken, gewoon omdat dat even allemaal te veel en te druk was. Dat je je zo voelt heeft ook juist met die gebroken nachten te maken, als je straks wat meer slaapt kan je alles waarschijnlijk wel weer wat beter hebben.

Ben je alleen maar gelukkig?
Nee hoor, bij de eerste heb ik weken problemen met de borstvoeding gehad, dat in combinatie met de gebroken nachten maakte me echt heel 'down' steeds.. Ons tweede kindje lijkt tot nu toe een stuk rustiger en slaapt in de nacht 'gewoon' en wordt iedere drie uur wakker om even te drinken. Hij heeft wel wat moeilijkere nachten gehad en dat merk ik de dag erna gelijk, dan kan ik weer niets hebben en irriteer ik me overal aan.

Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan?
Ja, maar niet als hij net ligt te slapen bijvoorbeeld, laat hem dan lekker liggen denk ik dan.

Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden?
We hebben niet echt vervelende vrienden of familie

Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij?
Afwisselend. Hopelijk lukt het je overdag wat extra te slapen!

Ik hoop dat het gauw beter gaat en je toch wat meer kunt genieten. Je alleen maar irriteren aan anderen en zo rot voelen is ook niet leuk!

Ben je alleen maar gelukkig?

Toen Ezra geboren was heb ik ook wel veel gehuild, ik vond het allemaal heel erg eng, verder had ik heel veel pijn, kon amper lopen of zitten. Toen Yrsa geboren was heb ik wel meer van mijn kraamweek kunnen genieten, ten eerste omdat ik toen veel minder pijn had, ten tweede omdat het allemaal niet zo nieuw was en ten derde omdat de laatste weken van de zwangerschap zo pittig waren geweest met een kleine peuter om me heen dat het echt heerlijk was om na de bevalling te kunnen rusten en te worden geholpen.

Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan?

Ezra wel redelijk, ik bood het niet uit mezelf aan, maar als iemand het vroeg dan vond ik dat meestal wel goed. Yrsa is bijna niet van hand tot hand gegaan omdat toen de Mexicaanse griep heel erg in opkomst was.

Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden?

Daar had ik volgens mij niet echt last van.

Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij?

Bij ons ook. De eerste weken dat Ezra er was, was ik heel gedesoriënteerd, toen hebben Dion en ik elkaar ook wel flink wat keren afgesnauwd uit pure uitputting. Het heeft bij hem tot anderhalf jaar geduurd voordat hij echt doorsliep, toen konden we er wel wat beter mee omgaan, al ben ik heel wat keren wanhopig geweest. Toen Yrsa er net was ben ik een tijdje iedere avond om negen uur naar bed gegaan om genoeg slaap te hebben, maar daar werd ik op den duur ook niet vrolijk van omdat ik zo wel heel weinig tijd overhield om even iets voor mezelf te doen. Nu slaapt ze nog niet helemaal door, maar het gaat wel beter, als ik echt moe ben ga ik wel een avondje vroeg naar bed.

Wat vervelend dat je je zo voelt. De situatie met je vader is inderdaad niet leuk en ik vind het goed van je dat je hebt aangegeven hem niet te willen zien. Probeer dit los te laten, je hebt duidelijk gemaakt dat je dit niet wilt.

En wat het bellen betreft: je kunt je telefoon ook uitzetten op momenten dat je geen zin hebt in bellende mensen. Of vraag de kraamverzorgster of zij de telefoon op wil nemen.

Ben je alleen maar gelukkig?
Ik was ook echt niet alleen maar gelukkig. Bij de eerste heb ik een hele fijne kraamtijd gehad, maar ook toen was ik onzeker en moe. Logisch, want er verandert zoveel in korte tijd.
De kraamtijd bij de tweede was heel anders. Het ging niet zo goed met haar en ik maakte me dus de hele tijd zorgen.

Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan?
Ja, bij allebei had ik daar geen moeite mee.

Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden?
Wat ik hierboven al schreef. Niet opnemen, of de kraamverzorgster de telefoon laten beantwoorden.

Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij?
Ons meisje slaapt nu sinds een week min of meer door... De gebroken nachten horen er, zeker in het begin, echt bij. Daar doe je niks aan en ik denk dat het verstandig is om je er op in te stellen dat het voorlopig nog wel zo blijft.

Ben je alleen maar gelukkig?
nee ik heb geen fijne kraamtijd gehad die was in het ziekenhuis en daar zijn dingen goed fout gegaan. de maanden erna heb ik ernstige diaree gehad waar ik ook voor in het ziekenhuis heb gelegen. ik werd hier best wel een beetje down van en kon daardoor niet echt van mijn kleine jongen genieten. Pas toen onze kleine 4 maanden werd ging het stukje bij beetje beter en vanaf 5 maanden kon ik pas echt genieten van onze zoon.

Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan? nee dat kon ik niet wilde graag alles zelf doen en vond dat de kleine eerst maar een de tijd moest krijgen om aan ons te wennen en aan zn nieuwe wereld.

Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden? ik irriteerde me eraan en heb er op een gegeven moment iets van gezegt wat ze niet altijd snapte

Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij? nee dat is niet alleen maar bij jou de eerste 3 maanden sliep onze zoon ook niet door.

Oef.. Herkenning. Heel veel sterkte, maar ik denk dat het al heeelllle goede stap zet door het zo bespreekbaar te maken.

Ben je alleen maar gelukkig?
Nee, zeker niet. Na een aantal weken begon ik me serieus zorgen te maken of dit wel normaal was en of ik niet eens langs de huisarts moest om te vragen of ik niet richting depressie ging. Ik herkende mezelf totaal niet. Wat jij omschrijft had ik ook- ik kon gelukkig nog wel genieten van mijn dochter. En dat was het enige waarvan ik nog dacht- ok, het is nog niet heeeell erg met me. Maar voor de rest... Pfff.. Ik voelde me doodongelukkig en raar met mezelf (terwijl ik normaal echt niet zo ben), ook na mijn kraamtranen.. Haha, toen was het helemaal drama, heb zitten brullen toen de kraamhulp weg ging, voelde me zooooo ontredderd. Maar goed, ook daarna voelde ik me niet fijn, ongemakkelijk... Ik had ook nog redelijk wat lichamelijke klachten.. Slaapgebrek.. Alles bij elkaar, was gewoon het totaalplaatje
De mensen die langskwamen heb ik ook in een roes ervaren.

Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan?
Ja, redelijk. Maar ik deed dit wel alleen bij mensen die ik echt goed kende... Maar maar heeellll even, want ik merk (en nog steeds) dat ik het allemaal niet goed genoeg vond. Iedereen deed wel wat fout: deden te druk, zaten teveel aan haar.. Maar ja, ik ken mijn zwakheid, en soms dwing ik mezelf dit te doen...

Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden?
Ik heb mijn "beste" vriendin afgeschreven in dag 4 van mijn kraamweek omdat mevrouw beledigd was dat ze niet als eerste was uitgenodigd en daar een hele heisa van ging maken. Ik was daar toen heel makkelijk in, vond het te belachelijk voor woorden en normaal had het me heel veel moeite gekost, nu had ik zoiets van- bekijk het lekker. Ik had het dusdanig moeilijk met mezelf en mijn gezin, dat ik heel makkelijk was in het zeggen van die dingen die me dwars zaten. Ook als mensen te lang bleven plakken, als ik ergens geen zin in had...

Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij?
Hahaha, mijn nachten zijn nu, na 8 maanden nog steeds gebroken.. Vannacht ook om 1 en half 5 eruit gemoeten... Dus ja..
En dan gewoon 3 dagen in de week om half 6 naast mijn bed moeten springen om te werken.. Euhm ja, ik begin een redelijk slaaptekort te ontwikkelen ja.. Het sloopt jezelf echt. Ik probeer op mijn vrije dag altijd wat uren bij te slapen, en door de week ga ik soms gewoon om half 9 naar bed, om wat extra uren te kunnen pakken..

Succes!

Ben je alleen maar gelukkig?
Dat was ik toen ik eenmaal thuis was wel. Ik moest na de bevalling 2 dagen in het ziekenhuis blijven (lag er 5 dgn voor de bevalling al in) ivm mijn hoge bloeddruk. Na de bevalling kreeg ik ook koorts erbij waarvan ze de oorzaak niet konden vinden. Ik heb meerdere malen aangegeven dat het van stress/ heimwee was maar 'dat kon niet'. Toen ik toch naar huis mocht was het zo verdwenen. De dagen thuis waren super, ik was super trots en had amper last van onzekerheid (scheelt dat ik die 2 dgn in het ziekenhuis 24u pd kraamzorg heb gehad). Op dag 6 moesten we helaas weer naar het ziekenhuis omdat T niet genoeg dronk, geel zag en teveel aant afvallen was (ondanks dat ik voeding voor 10 babys had). In de week dat T in het ziekenhuis lag ben ik heel bang geweest dat er iets ernstigs met hem was, gelukkig bleek het iets onschuldigs te zijn (een of ander virusje).

Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan?
Daar had ik niet zoveel problemen mee en T zelf ook niet (die sliep). Als je je er niet prettig bij voelt, gewoon niet doen!

Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden?
Wij hebben het bezoek ook wel eens de deur uitgekeken...we hadden regelmatig dat visite pas rond 23u naar huis ging, dan hadden we om 19.30u afgesproken en kwamen ze om 21u ofzo pas aankakken...hier ben ik wel echt doodmoe van geworden, vooral omdat we rekening hielden met de tijden (kolven/ voeden enz). Bij een volgend kindje denk ik dat ik bij het maken van de afspraak al zeg dat ze van ...u tot ....u mogen komen.

Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij?
Onze nachten waren ook gebroken, dat is in mijn ogen niet meer dan normaal, zo'n kleintje heeft gewoon om de zoveel uur voeding nodig. T had ook wel eens last van krampjes (ook vooral snachts). Ik maakte me er niet druk om (qua slaap, vond het natuurlijk wel zielig voor hem), als het zo is dan is dat zo. Blijf zelf rustig, vaak voelen kindjes het als je gefrustreerd raakt en dan wordt het vaak alleen maar erger.



Wat vervelend voor je dat de kraamweek anders verloop als hoe je het verwacht had. Misschien moet je je zelf 'herprogrammeren' wat betreft de gebroken nachten, ik denk dat die vooral zo tegen vallen omdat je het anders voor ogen had. Geniet van elk uurtje dat je wél slaapt, en maak je niet druk om de uren die je niet pakt. Je hebt nog even verlof en kunt de slaap dus nog makkelijk inhalen als je kleine meisje overdag ligt te slapen...en doe dat ook!
Voor de visite kun je misschien samen met je man (evt. met behulp van de kraamhulp als die nog bij jullie is) een schema in je agenda maken, op bepaalde tijden een bepaald aantal mensen wat je op visite wilt hebben (of juist niet). Plan ook dagen voor jezelf...ook heel belangrijk! Als mensen persé zo snel mogelijk willen komen zou ik zeggen dat je het heel lief van hun vindt maar dat je de komende 2 dagen bijv. vol zit en dat je dan en dan, van zolaat tot zolaat wel kan. Meestal hebben ze daar wel begrip voor.
Ik snap dat je na zoveel jaar geen contact met je vader te hebben gehad je er geen behoefte aan hebt hem nu wel te zien, maar ik snap ook zeker van je vader dat hij zijn kleinkind wel wil zien. Als hij weer belt zou ik zeggen dat de hormonen op dit moment nog door je lijf gieren en dat je graag over een aantal weken wel met hem wilt praten en dat jullie er misschien wel uitkomen. Stel dat hij niks van zich liet horen...dan zou je het hem waarschijnlijk ook (later) kwalijk hebben genomen...

sterkte en hopelijk ga je alleen maar genieten van de komende tijd!
xx teddy

Bedankt voor jullie reacties!
"fijn" om te weten dat ik niet de enige ben met deze gevoelens.

@ Dromertje, inmiddels heb ik mijn telefoon aan mijn man overgedragen. Hij zal voortaan mensen te woord staan en eventueel smsjes door mij laten beantwoorden of zelf doen.

Verder hebben we de afgelopen nacht de nacht gesplitst. Ik ben gaan slapen tot 3.00 uur en mijn man de rest tot de kraamhulp kwam.
Gelukkig had ik de mazzel dat A.nne na de fles van 5.00 uur in slaap viel en ik maar verder ben gaan slapen op de bank. (Tja, romantisch is anders, maar het heeft voor ons beiden wel een paar uurtjes slaap opgeleverd).
Vandaag was ik dan ook best fris en bekeek de dingen toch wat rustiger.

Nu maar hopen dat het alleen maar beter kan...

Goed om te lezen dat je er wat frisser tegenaan kijkt na wat slaap. En het kan waarschijnlijk inderdaad alleen nog maar beter worden nu, hoewel dat ook nog even kan duren. Dat hoop ik niet natuurlijk, maar soms duurt het gewoon eventjes voordat alles helemaal op de rit is (hier 3 maanden ongeveer).

En fijn dat je het zo hebt opgelost, dat je man de telefoontjes beantwoordt en dat jullie de nacht gedeeld hebben. Niet echt romantisch inderdaad, maar dat komt vast wel weer terug in de toekomst. Veel succes en geniet van je gezinnetje!

Wij deden het trouwens op een gegeven moment zo dat ik de voeding van 2u deed, en mijn vriend die van 6u. Hij ging daarna door naar het werk. Ik gaf (en geef) borstvoeding en om 6u kreeg T melk die ik overdag extra gekolfd had uit een flesje. De voeding van 10u was dan weer voor mij en tot die tijd kon ik meestal blijven slapen....zo kregen we allebei toch voldoende nachtrust.

Ben je alleen maar gelukkig?
In het ziekenhuis ergerde ik me groen en geel aan mijn kamergenote die een keer 28 (!) mensen (ja, ik heb geteld ) tegelijk op de kamer had staan buiten bezoektijd. Ze liet ook haar kind de hele tijd huilen, waardoor D. wakker werd en ook moest huilen. Ik kon d'r wel schieten. Toen ik eenmaal thuis was heb ik wel echt alleen maar genoten. Maar ik denk dat ik daarin de uitzondering ben, ik hoor bijna altijd dat nieuwe moeders zich ook rot voelen tijdens de kraamtijd, naast het geluksgevoel.

Kun je je kindje makkelijk van hand naar hand laten gaan?
Dat kon ik toen heel makkelijk op de een of andere manier. Ik denk dat ik dat bij een tweede niet meer zal doen.

Wat doe je zelf met "vervelende" vrienden/kennissen/familieleden?
Ik heb geen vervelende vrienden of familieleden.

Zijn de nachten bij iedereen nu zo gebroken of alleen bij mij?
Volgens mij slapen veel kindjes pas bij een half jaar of zelfs later door. Wij hadden ontzettend geluk met een kind dat praktisch vanaf de geboorte al doorsliep, maar ik heb niet de illusie dat we dat met een tweede nog een keer gaan meemaken.