Dagcafé

Mirjam4you schreef:

Reva schreef:Tijdens je zwangerschap???! Wat een, ik weet gewoon geen woord

Dat bedoel ik... ik zit hier echt met tranen in mijn ogen.....

Wow, hoe kan hij?!?

ProudMama schreef:

Mirjam4you schreef:

Reva schreef:Tijdens je zwangerschap???! Wat een, ik weet gewoon geen woord

Dat bedoel ik... ik zit hier echt met tranen in mijn ogen.....

Wow, hoe kan hij?!?

Daarom, ondanks dat hij niks gedaan heeft met haar blijft dit erg in mijn hoofd rond spoken.

Mirjam: Ik wil je nou niet angst aanpraten absoluut niet...
Maar het is net of ik het verhaal van mijn schoonzusje hoor..
Alleen heeft haar man wel voorgekozen om met een ander verder te gaan dan inplaats van zijn gezinnetje.

Maar het is je meer meer meer dan ontzettend goed recht om dat niet zomaar achter je te kunnen (en willen!) laten! Dat is gewone pure vernedering en ontzettend kwetsend...en zwanger zijn op dat moment lijkt me dat alleen maar versterken.

Jordana schreef:Mirjam: Ik wil je nou niet angst aanpraten absoluut niet...
Maar het is net of ik het verhaal van mijn schoonzusje hoor..
Alleen heeft haar man wel voorgekozen om met een ander verder te gaan dan inplaats van zijn gezinnetje.

Dat is ook echt vreselijk zeg!!! Hoe mensen dit aankunnen doen.

Verschrikkelijk!

Reva schreef:Maar het is meer meer meer meer dan ontzettend goed recht om dat niet zomaar achter je te kunnen (en willen!) laten! Dat is gewone pure vernedering en ontzettend kwetsend...en zwanger zijn op dat moment lijkt me dat alleen maar versterken.

Ja absoluut. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik de laatste weken ook niet super goed heb kunnen genieten van mijn zwangerschap en alles omdat ik dit gewoon de hele dag in mijn hoofd had/heb..... Ik had mijn man er ook veel eerder mee moeten confronteren. En nu weet k gewoon echt niet wat ik moet doen. De ene kant van mijn gevoel zegt: ga bij hem weg! Maar de andere kant zegt: Jullie komen eruit. Hij is altijd zo ontzettend lief voor me en heeft alles voor mij over. Hij is echt gek op me en dat merk ik heel sterk! Er is nog nooit iemand geweest die zo om mij gegeven heeft.

Pfft, ik voel me door alle veranderingen in en aan mijn lijf al zo onzeker, als je man dan ook nog zoiets doet...

ProudMama schreef:Pfft, ik voel me door alle veranderingen in en aan mijn lijf al zo onzeker, als je man dan ook nog zoiets doet...

Volgens mij is het voor iedereen verschrikkelijk. Als een man vertrouwen geniet en deze op zo'n manier weet te beschamen. Ik weet dat het met een kind op komst nog erger is, maar het gevoel blijft hetzelfde. Lijkt mij tenminste.

Mirjam4you schreef:

Jordana schreef:Mirjam: Ik wil je nou niet angst aanpraten absoluut niet...
Maar het is net of ik het verhaal van mijn schoonzusje hoor..
Alleen heeft haar man wel voorgekozen om met een ander verder te gaan dan inplaats van zijn gezinnetje.

Dat is ook echt vreselijk zeg!!! Hoe mensen dit aankunnen doen.

Dat snap ik ook niet want haar dochter is net zo oud als die van jouw.
Scheiding is nou ook in gang gezet en ik geloof nog twee maanden en dan is ze gescheiden.

ABE schreef:

ProudMama schreef:Pfft, ik voel me door alle veranderingen in en aan mijn lijf al zo onzeker, als je man dan ook nog zoiets doet...

Volgens mij is het voor iedereen verschrikkelijk. Als een man vertrouwen geniet en deze op zo'n manier weet te beschamen. Ik weet dat het met een kind op komst nog erger is, maar het gevoel blijft hetzelfde. Lijkt mij tenminste.

En ik heb het idee dat ik nu voor het grootste gedeelte bij hem blijf om mijn dochtertje....... En ondanks alles weet ik dat mijn man zielsveel van mij houdt

ABE schreef:

ProudMama schreef:Pfft, ik voel me door alle veranderingen in en aan mijn lijf al zo onzeker, als je man dan ook nog zoiets doet...

Volgens mij is het voor iedereen verschrikkelijk. Als een man vertrouwen geniet en deze op zo'n manier weet te beschamen. Ik weet dat het met een kind op komst nog erger is, maar het gevoel blijft hetzelfde. Lijkt mij tenminste.

Tuurlijk, het is altijd verschrikkelijk.

Maar ik weet dat ik het nu (met alle hormonen, spanningen, onzekerheden en veranderingen) minder aan zou kunnen als hiervoor.

Ben er overigens totaal niet bang voor hoor.

Jordana schreef:

Mirjam4you schreef:

Jordana schreef:Mirjam: Ik wil je nou niet angst aanpraten absoluut niet...
Maar het is net of ik het verhaal van mijn schoonzusje hoor..
Alleen heeft haar man wel voorgekozen om met een ander verder te gaan dan inplaats van zijn gezinnetje.

Dat is ook echt vreselijk zeg!!! Hoe mensen dit aankunnen doen.

Dat snap ik ook niet want haar dochter is net zo oud als die van jouw.
Scheiding is nou ook in gang gezet en ik geloof nog twee maanden en dan is ze gescheiden.

Ze zal het ook erg moeilijk hebben. Hoeveel kinderen hebben ze en van welke leeftijd? En waar verblijft ze tijdelijk? Of woont ze nog gewoon in hun huis?

Goeieavond!

Eerst, Mirjam wat ontzettend kl*te meid.


Mijn schoonzus is stom!
*** zei ze stampvoetend en slaat haar armen over elkaar***

ABE schreef:

ProudMama schreef:Pfft, ik voel me door alle veranderingen in en aan mijn lijf al zo onzeker, als je man dan ook nog zoiets doet...

Volgens mij is het voor iedereen verschrikkelijk. Als een man vertrouwen geniet en deze op zo'n manier weet te beschamen. Ik weet dat het met een kind op komst nog erger is, maar het gevoel blijft hetzelfde. Lijkt mij tenminste.

Hoewel ik niet zwanger ben of kindjes heb, ben ik het daar niet mee eens. Het lijkt me dat je al zo vreselijk kwetsbaar bent. Je staat op het punt een heel ander leven te beginnen, wellicht onzeker over je lichaam, spanning over je zwangerschap/bevalling/moederschap. Je keuze voor een kindje is neem ik aan omdat je een gevoel van zekerheid, vertrouwen en toekomst hebt bij je partner en samen klaar bent voor de volgende stap. Dan is het nogal wat, als je vriend/man zijn boekje te buiten gaat. Tuurlijk doet het zonder zwangerschap ook pijn en is het dan ook vernederend en kwetsend, maar ik vind het wel anders.

Mirjam4you schreef:

Jordana schreef:

Mirjam4you schreef:

Jordana schreef:Mirjam: Ik wil je nou niet angst aanpraten absoluut niet...
Maar het is net of ik het verhaal van mijn schoonzusje hoor..
Alleen heeft haar man wel voorgekozen om met een ander verder te gaan dan inplaats van zijn gezinnetje.

Dat is ook echt vreselijk zeg!!! Hoe mensen dit aankunnen doen.

Dat snap ik ook niet want haar dochter is net zo oud als die van jouw.
Scheiding is nou ook in gang gezet en ik geloof nog twee maanden en dan is ze gescheiden.

Ze zal het ook erg moeilijk hebben. Hoeveel kinderen hebben ze en van welke leeftijd? En waar verblijft ze tijdelijk? Of woont ze nog gewoon in hun huis?

Ze hebben een kind van bijna 9 maanden.. Zij woont nog in hun huis. Hij woont bij zijn ouders.

Mirjam4you schreef:

ABE schreef:

ProudMama schreef:Pfft, ik voel me door alle veranderingen in en aan mijn lijf al zo onzeker, als je man dan ook nog zoiets doet...

Volgens mij is het voor iedereen verschrikkelijk. Als een man vertrouwen geniet en deze op zo'n manier weet te beschamen. Ik weet dat het met een kind op komst nog erger is, maar het gevoel blijft hetzelfde. Lijkt mij tenminste.

En ik heb het idee dat ik nu voor het grootste gedeelte bij hem blijf om mijn dochtertje....... En ondanks alles weet ik dat mijn man zielsveel van mij houdt

Houden van is essentieel, maar niet zaligmakend.

Reva schreef:

ABE schreef:

ProudMama schreef:Pfft, ik voel me door alle veranderingen in en aan mijn lijf al zo onzeker, als je man dan ook nog zoiets doet...

Volgens mij is het voor iedereen verschrikkelijk. Als een man vertrouwen geniet en deze op zo'n manier weet te beschamen. Ik weet dat het met een kind op komst nog erger is, maar het gevoel blijft hetzelfde. Lijkt mij tenminste.

Hoewel ik niet zwanger ben of kindjes heb, ben ik het daar niet mee eens. Het lijkt me dat je al zo vreselijk kwetsbaar bent. Je staat op het punt een heel ander leven te beginnen, wellicht onzeker over je lichaam, spanning over je zwangerschap/bevalling/moederschap. Je keuze voor een kindje is neem ik aan omdat je een gevoel van zekerheid, vertrouwen en toekomst hebt bij je partner en samen klaar bent voor de volgende stap. Dan is het nogal wat, als je vriend/man zijn boekje te buiten gaat. Tuurlijk doet het zonder zwangerschap ook pijn en is het dan ook vernederend en kwetsend, maar ik vind het wel anders.

Het komt gewoon allemaal dubbelop.... en ik weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen op dit moment

Mirjam4you schreef:

ABE schreef:

ProudMama schreef:Pfft, ik voel me door alle veranderingen in en aan mijn lijf al zo onzeker, als je man dan ook nog zoiets doet...

Volgens mij is het voor iedereen verschrikkelijk. Als een man vertrouwen geniet en deze op zo'n manier weet te beschamen. Ik weet dat het met een kind op komst nog erger is, maar het gevoel blijft hetzelfde. Lijkt mij tenminste.

En ik heb het idee dat ik nu voor het grootste gedeelte bij hem blijf om mijn dochtertje....... En ondanks alles weet ik dat mijn man zielsveel van mij houdt

Maar het gaat ook om jou. Om jouw geluk. Als jij bij hem blijft om zijn en jouw dochters geluk, dan zal ze ooit merken dat het allemaal niet gelukkig was, is en wellicht nooit zal worden. Niet blijven hopen op het beste, maar kiezen voor geluk. Geluk voor jou en voor jouw dochterje op het eind. Want zij zal het echt merken als er iets verkeerd zit in de verstandhouding en mama niet gelukkig is. Niet nu, niet over vijf jaar, maar ooit wel. En dat is ook niet wat ze wil. Want je wilt toch dat ze leert dat je enkel ergens moet blijven waar je jezelf kunt zijn en waar je je gelukkig voelt?

Sorry, dat ik het zo enorm zwart-wit schets. Maar zo denk ik er inmiddels wel over, door de scheiding van mijn ouders op latere leeftijd. Nooit begrepen wat er mis was, waarom ze niet zoals anderen waren, maar ik heb het begrepen. En dat is jammer. En ik zou het verschrikkelijk vinden als jouw dochtertje ooit achter dezelfde dingen zou komen.

Wat Reva zegt en dan is het nog de vraag of jij nog wel zielsveel van hem houdt. Als dat gevoel er nog is, zou ik alle mogelijkheden aanpakken om er samen aan te werken. Zoniet, dan weet ik ook niet zo goed wat je verder kan helpen.

ABE, jou verhaal raakt me heel erg.... tranen rollen over mijn gezicht. Misschien moet ik morgen eens met mijn ouders gaan praten.... Ik weet het anders ook niet meer

Heb je wel iemand in je naaste omgeving met wie je er over kan praten?

Mirjam4you schreef:

Reva schreef:

ABE schreef:

ProudMama schreef:Pfft, ik voel me door alle veranderingen in en aan mijn lijf al zo onzeker, als je man dan ook nog zoiets doet...

Volgens mij is het voor iedereen verschrikkelijk. Als een man vertrouwen geniet en deze op zo'n manier weet te beschamen. Ik weet dat het met een kind op komst nog erger is, maar het gevoel blijft hetzelfde. Lijkt mij tenminste.

Hoewel ik niet zwanger ben of kindjes heb, ben ik het daar niet mee eens. Het lijkt me dat je al zo vreselijk kwetsbaar bent. Je staat op het punt een heel ander leven te beginnen, wellicht onzeker over je lichaam, spanning over je zwangerschap/bevalling/moederschap. Je keuze voor een kindje is neem ik aan omdat je een gevoel van zekerheid, vertrouwen en toekomst hebt bij je partner en samen klaar bent voor de volgende stap. Dan is het nogal wat, als je vriend/man zijn boekje te buiten gaat. Tuurlijk doet het zonder zwangerschap ook pijn en is het dan ook vernederend en kwetsend, maar ik vind het wel anders.

Het komt gewoon allemaal dubbelop.... en ik weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen op dit moment

Dat geloof ik ook wel. In deze ken ik natuurlijk alleen de basisgevoelens. Ook al voel ik mezelf ook niet lekker in mijn lichaam en als mij zoiets zou gebeuren, dan zou ik ook als een krielkip gaan rondlopen. Tja, en ja... Ik snap het aspect wel waarin er een nieuw leven in het spel is en je het allemaal even niet zo goed weet... Ja, ik snap het wel... En ergens kan ik het gevoel ook wel plaatsen... Maar het komt nog niet helemaal binnen, geloof ik.

Luthien, ik hou ook zielsveel van hem, maar soms is dat houden van ook een stuk minder. We zijn al zolang bezig om alles aan te pakken en doen echt ons best. Dan gaat het weer even goed en dan weer niet en nu ook weer niet.

Mirjam: Hele dikke knuffel...