hoe ga ik hiermee om? (peuter pubertje)

Nonnevot schreef:Heel herkenbaar allemaal en ook ik zit echt soms met mijn handen in het haar.
Ik heb heel veel geduld maar nu weet ik soms echt niet meer hoe ik moet reageren.
Hier komt naast die driftbuien ook nog eens bij dat hij slaat. Bewust slaat omdat hij zijn zin niet krijgt.
Of hij gooit gewoon zijn eten door de kamer !

Het is echt niet meer leuk op die manier en soms loop je op je tenen om de strijd proberen te voorkomen.

Ik lees mee want tips zijn van harte welkom !

Dromertje schreef:Merk je dat hij op bepaalde dagen vaker dit gedrag vertoont? Of op bepaalde tijdstippen van dagen? Kun je een aanleiding vinden voor zijn gedrag?

Misschien helpt het om voordat je wat gaat doen hem een keuze te geven. 'Zet jij het drinken op tafel, of moet ik dat doen?' 'Zal ik de dvd nú aanzetten, of zal oma dat doen als ze klaar is', 'Moet het potje in de hoek, of naast de tafel'. Op die manier geef je 'm wel een stuk keuze, zonder de regie uit handen te geven. Dat zal ongetwijfeld ook vermoeiend en intensief zijn, maar ik denk dat het op die manier een stuk beter te handelen is dan tig woede-aanvallen op een dag.

maiadebij schreef:

Dromertje schreef:Merk je dat hij op bepaalde dagen vaker dit gedrag vertoont? Of op bepaalde tijdstippen van dagen? Kun je een aanleiding vinden voor zijn gedrag?

Misschien helpt het om voordat je wat gaat doen hem een keuze te geven. 'Zet jij het drinken op tafel, of moet ik dat doen?' 'Zal ik de dvd nú aanzetten, of zal oma dat doen als ze klaar is', 'Moet het potje in de hoek, of naast de tafel'. Op die manier geef je 'm wel een stuk keuze, zonder de regie uit handen te geven. Dat zal ongetwijfeld ook vermoeiend en intensief zijn, maar ik denk dat het op die manier een stuk beter te handelen is dan tig woede-aanvallen op een dag.

Het is niet een bepaald moment van de dag. Soms al als we beneden komen, soms pas het einde van de dag (en soms dus de hele dag door).
We geven hem eigenlijk altijd wel een keuze, en vaak gaat dit dan prima, maar als zijn bui er niet naar staat dan lijkt het hebben van een keuze hem nog wel bozer te maken. Hij wilt dan niets meer, niet voor en niet achteruit. Als ik hem dan bij wijze van spreken zou laten kiezen tussen chocolade of ijs dan nog zal hij dit boos afwijzen.
Ik vertel hem trouwens ook altijd ruim van te voren wat we gaan doen, en het einde van de dag nemen we de dag nog even door. Ik merk dat dit hem goed doet, hij heeft gewoon erg graag de regie. Maar ik heb soms het idee dat het hem allemaal teveel is (en misschien ook icm vermoeidheid)

Filoria schreef:Hier in mijn woonplaats hebben we een erg fijn consultatiebureau, waar ze goed kunnen helpen met dit soort problemen. Hoe is dat bij jou Maia? Kun je daar terecht denk je?

Ik ben natuurlijk niet bij die driftbuien, maar mijn gevoel zegt toch dat je jouw zoon het gevoel moet geven dat JIJ er in elk geval op vertrouwt dat hij zelf met zijn emoties om kan gaan. Zeg hem: 'ik zie dat je boos bent, maar je kan zelf weer stoppen met huilen' en probeer hem dan echt te negeren tot het over is. Als je steeds probeert om met hem tot een oplossing te komen, leert hij dat jij hem altijd helpt als hij maar genoeg doordramt. Terwijl je hem juist wilt leren dat hij zelf met zijn emoties om kan gaan, zonder jouw hulp.

Maar ik weet ook niet wat ik in jouw situatie zou doen hoor, want Tomas heeft nooit zulke erge buien gelukkig. Een halfuur schreeuwen is ons record geloof ik, en toen werd ik al gillend gek.

maiadebij schreef:[Dromertje, af en toe moet ik ook even een stapje terug doen en mezelf erop wijzen wat jij hier schrijft. En dat weet ik natuurlijk ook wel, maar soms is het moeilijk positief te blijven. En onmacht zal het zeker zijn, hij praat ook nog weinig dus kan zichzelf ook weinig uiten. Maar hem begeleiden in het omgaan met die onmacht is moeilijk omdat er zo weinig mogelijk is bij hem. (J is wakker ik ga snel voeden!)

Rouge, ik schreef idd de regie hebben maar hij is zeker gebaat bij structuur. Daarom spreek ik altijd even de dag met hem door, vertel ik wat we gaan doen. Dat papa moet werken, dat we eerst naar de supermarkt gaan en dan samen koken etc en dat vind hij heel fijn. Ik heb zelf ook al gedacht aan een pictobord (als je dit bedoelt met doordraven ) maar als ik het hem vertel is het hem ook duidelijk.

Is het niet zo dat je bedoelt dat hij gewoon veel behoefte heeft aan structuur en regelmaat, en op het moment dat dingen anders lopen dan normaal of gewend dat hij daardoor van slag raakt?!

Wat doe je als ze echt niet willen luisteren? Zorg in ieder geval dat het kind jou niet de baas wordt! Ze zoeken hun grenzen en jij bepaalt waar die liggen.
Het is erg belangrijk om die grenzen ook duidelijk af e bakenen, juist in de periode dat het kind duidelijk aan het uitproberen is hoe ver het kan gaan.

In dat geval kan de "time out" een goed middel zijn. Of zoals het bij de Supernanny heet: het stout-stoeltje of kleedje o.i.d.

"Een time-out is bedoeld om een kind even tot zichzelf te brengen en om het ongewenste gedrag stop te zetten. Het kind moet naar een andere ruimte, waar het bij voorkeur saai is. Even op de gang of op de trap zitten. De plaats waar het vandaan moet -vaak is dat de woonkamer- blijft daardoor leuk voor de anderen.

Een time-out moet bij voorkeur kort zijn: hooguit een paar minuten.(Ik hou de leeftijd in minuten aan, dus 3 jaar = 3 minuten). Ouders kunnen een precieze tijd afspreken of vastleggen dat het kind weer zelf mag terugkomen als het weer rustig en gezellig denkt te kunnen meedoen.

In dit geval is gekozen voor een afgebakende tijdsperiode. Het probleem is echter dat het kind niet zomaar op die plaats blijft. Hoe zorgen ouders ervoor dat hun zoon gehoorzaamt?

In het algemeen zal een kind dingen die hem een beloning opleveren vaker doen. Daarentegen zal het stoppen als het nadeel ondervindt van een bezigheid.

Voor een kind is het zitten op een saaie plek niet aantrekkelijk. Daarom gaat het van die plaats af op zoek naar spannender activiteiten, of op zoek naar aandacht. Dat is allemaal leuker dan blijven zitten. Als het verder geen negatieve consequentie oplevert, zal het kind ook de volgende keer van zijn nadenkplaats weglopen. Weglopen is immers leuker dan netjes drie minuten wachten.

Om dit weglopen te veranderen, moet het weggaan van de afgesproken plaats voor het kind nadelig worden. Anders gezegd: het weglopen moet het kind niet langer voordeel opleveren.

Een mogelijke manier is het terug te leiden naar de time-outplaats en het te vertellen dat de tijd weer opnieuw begint te lopen. Pas als het kind daar drie minuten gezeten heeft, mag hij terugkomen. 'Je kunt beter blijven zitten, anders duurt het voor jou alleen maar langer voordat je weer mag terugkomen.'

Om een peuter te helpen te kunnen schatten hoeveel tijd dat is, kan eventueel een kookwekker worden ingesteld. Als een ouder consequent en duidelijk is, zal een kind meestal eieren voor zijn geld kiezen en zich neerleggen bij de drie minuten nadenktijd.

Lukt dit niet en blijft een kind weglopen, dan is het tijd voor een andere maatregel. 'moet je eens luisteren. Jij gaat telkens weer weg uit de gang. Als jij niet gewoon naar mij kunt luisteren, moet je de volgende keer maar naar de schuur of naar je kamer. Dan kan ik de deur dichtdoen. Je moet daar dan wel twee keer zo lang blijven omdat je niet hebt geluisterd. '

Sommige kinderen zijn zo boos dat ze de deur opendoen. Omdat het erom gaat wie de baas is, is het soms nodig de deurklink tegen te houden totdat het kind eindelijk luistert.

Het beste is uiteraard dit soort confrontaties te voorkomen. Het hoort bij de peuterleeftijd om de strijd aan te binden omdat de eigen wil zich ontwikkelt. Nee zeggen hoort daarbij. De wil ontwikkelt zich. Toch is het juist in deze periode essentieel dat een kind leert dat niet hijzelf het roer in handen heeft, maar dat het zich leert overgeven aan de leiding van ouders. Daarbij is het beter om patstellingen zo veel mogelijk te voorkomen en de neuzen dezelfde kant op te krijgen. Anders leveren confrontaties in de peuterleeftijd alleen maar verliezers op.

Het kan gebeuren dat er vervelende dingen gebeuren, zoals bladzijden uit een boek knippen of het omgooien van een mooie vaas die daarop sneuvelt. In dit soort situaties mag een kind gerust de wind van voren krijgen en merken dat ouders hier boos over zijn. Houd het wel bij het gedrag van het kind en kraak het niet als persoon af. Dus niet: 'Wat ben jij toch een akelig kind, ga alsjeblieft weg! ' maar: 'Ik vind het heel erg naar dat je dit hebt stukgemaakt.'

Heeft het kind iets verkeerds gedaan, dan is het belangrijk dit later in orde te maken. Als het niet weet hoe het een excuus kan maken, doe het dan voor. Eventueel kan het kind zelf bedenken wat het verder kan doen om de ander weer blij te maken. Sommige kinderen lenen hun lieve knuffel een poosje uit. Of gaan de ander over het haar strelen totdat deze weer blij kijkt.

Doorgaans zijn die straffen het best die iets te maken hebben met de overtreding. Peuters zijn nog maar klein en kunnen geen compensatie in de vorm van geld of werk aanbieden. Het is soms gewoon uitproberen wat werkt. Elk kind heeft een unieke gebruiksaanwijzing. Soms is er langere tijd nodig om te ontdekken wat voor dit kind geschikt is.

No-joke: ik geloof niet dat Maia op die manier wil opvoeden (toch maia?)