Re: Nachtelijke escapades.......

Mida4you do 14 apr 2011 - 2:50

Dromertje schreef:Ik vatte het inderdaad op zoals Minneke, Mirjam! Zo zie je maar dat je via internet dingen makkelijk anders interpreteert!

Maar nee, ik ben absoluut niet bang dat ik boven op haar ga liggen, ik slaap heel anders als ze bij mij in bed ligt, ook tijdens je slaap is je onderbewuste ermee bezig dat je kind naast je ligt. Ze heeft overigens wel een eigen dekentje en ligt wat hoger dan wij, zo kan ze niet stikken onder ons donzen dekbed.

Oke! Ik zou het zelf niet durven zo'n hele nacht. Wel heb ik af en toe vroeg in de ochtend dat mijn dochtertje al wakker is en dan geef ik haar fles en leg haar lekker bij mij in bed. Ze is dolenthousiast als ze bij mij in bed ligt en heeel af en toe valt ze nog even in slaap.

Gast do 14 apr 2011 - 2:52

Razz_ schreef:
Waarom zet je dan niet de ledikantjes op jullie kamer? (als dat past)

Omdat ze bij/met ons willen slapen en niet in hun eigen bedje, dus heb ik hun bedjes sinds 2 weken weer op hun eigen kamer, het maakt geen verschil, behalve dat ze dan nog eerder bij ons willen omdat ze wakker worden als wij naar bed gaan. Daarnaast is wat privacy op zijn tijd ook wel fijn :-)

Gast do 14 apr 2011 - 2:53

Dromertje schreef:
Maar nee, ik ben absoluut niet bang dat ik boven op haar ga liggen, ik slaap heel anders als ze bij mij in bed ligt, ook tijdens je slaap is je onderbewuste ermee bezig dat je kind naast je ligt.

+1

xxjojootjexx do 14 apr 2011 - 3:48

Coco schreef:
Dromertje schreef:
Maar nee, ik ben absoluut niet bang dat ik boven op haar ga liggen, ik slaap heel anders als ze bij mij in bed ligt, ook tijdens je slaap is je onderbewuste ermee bezig dat je kind naast je ligt.

+1

+1

Ook Tristan heeft al veel bij ons in bed gelegen. Het zelf slapen en in slaap vallen kan hij nu sinds een paar weken, daarvoor lag hij zeker de helft van de nacht bij ons.
Vaak voedde ik hem en viel ik zelf in slaap om 2 uur later wakker te worden en dan lag hij nog tegen mij aan.

Sjonno do 14 apr 2011 - 5:27

Ik ken dus een gezin waar het fout is gegaan terwijl het kleintje tussen hun in sliep. Vader op kindje gaan liggen, kindje overleden.

Rick ligt ook regelmatig bij ons in bed. Hij droomt heel erg en vaak wordt dan helemaal in paniek wakker, ik leg hem daar maar tussen ons in en dan valt hij snel weer in slaap.

Gast do 14 apr 2011 - 6:08

Dromertje schreef:Ik vatte het inderdaad op zoals Minneke, Mirjam! Zo zie je maar dat je via internet dingen makkelijk anders interpreteert!

Maar nee, ik ben absoluut niet bang dat ik boven op haar ga liggen, ik slaap heel anders als ze bij mij in bed ligt, ook tijdens je slaap is je onderbewuste ermee bezig dat je kind naast je ligt. Ze heeft overigens wel een eigen dekentje en ligt wat hoger dan wij, zo kan ze niet stikken onder ons donzen dekbed.

Klopt. Vrouwen hebben dat maar mannen niet (is bewezen) vandaar dat ik het eng vind om je kindje bij je in bed te laten slapen als het zo klein is. Ook op een dekentje oid

Mikki do 14 apr 2011 - 8:02

Hier slapen ze eigenlijk nooit bij ons in bed. Onze oudste is nog nooit zelf haar bed uitgekomen, en roept altijd als ze wakker is. Maar ik denk dat het bij jullie nu gewoon een fase is, er is ook zoveel veranderd. En zeker als zijn broertje wel bij jullie mag slapen.

Printje do 14 apr 2011 - 8:05

Ik denk er echt heel anders over dan de meesten van jullie moet ik zeggen. Ik vraag me af hoe jullie baby jullie duidelijk maakt dat hij iets niet 'wil'...... hoezo wil niet in bedje slapen? Mijn zoontje heeft hier echt geen keuze in vind ik. Als hij snachts wakker wordt krijgt hij een dikke knuffel maar hij blijft in zijn eigen bedje. Niet alleen vind ik het gevaarlijk nog belangrijk is is dat hij dan alleen maar dikke pret (lees: op onze neus duwen en toe toe (toet toet ) roepen komt maken. Erg gezellig allemaal maar niet midden in de nacht....

Ook savonds gaat hij gewoon naar zijn bedje, ik vind dat kinderen hier geen keuze in hebben eerlijk gezegd maar ben benieuwd waarom jullie er voor kiezen om je kindje bijvoorbeeld op te bank te laten slapen? Krijgt hij dan wel voldoende rust? Maar goed nogmaals ik bedoel het niet aanvallend maar ik snap dat hij/zij 'wil' dat niet gewoon echt niet, het zijn babys.

Gast do 14 apr 2011 - 8:11

Printje: dat merk ik aan het feit dat het brullen is als ze alleen in haar bed ligt, ze stil is als ze opgetilt wordt, weer aan het brullen is als ze terug gelegd wordt en zodra ze naast mij ligt stil is, met een diepe zucht haar hoofdje om draait en als een blok in slaap valt.

Daarbij is mijn nachtrust me ook behoorlijk heilig en als dit een oplossing is om aan de slaap te komen, vind ik dat zelf een goed oplossing.

Ik vind het raar klinken dat een kind een keus heeft, een kind kiest er niet bewust voor om bij de ouders in bed te gaan liggen. Een kind voelt de behoefte om bij je te zijn, niet direct om bij je in bed te liggen. Ik denk dat het mijn dochter weinig uitmaakt of ze bij mij in bed ligt, bij mij op de arm ligt in de stoel of waar dan ook. Wij kiezen ervoor om haar bij ons in bed te leggen.
Onze dochter heeft dan ook nog niet de leeftijd dat ze op onze neus gaat drukken en toettoet gaat roepen

Ze gaat ook niet liggen keten of gezellig lopen doen in bed, tot nu toe is ze altijd direct in slaap gevallen bij ons.

Maargoed, we hebben hierover al wel vaker discussies gehad, onze manier van opvoeden/verzorgen ligt geloof ik mijlenver uit elkaar. Ik snap hoe jij het doet, maar ik kan me er niet in vinden, voor jou geldt waarschijnlijk hetzelfde bij mijn manier van opvoeden/verzorgen

Printje do 14 apr 2011 - 8:13

Dromertje schreef:Printje: dat merk ik aan het feit dat het brullen is als ze alleen in haar bed ligt, ze stil is als ze opgetilt wordt, weer aan het brullen is als ze terug gelegd wordt en zodra ze naast mij ligt stil is, met een diepe zucht haar hoofdje om draait en als een blok in slaap valt.

Daarbij is mijn nachtrust me ook behoorlijk heilig en als dit een oplossing is om aan de slaap te komen, vind ik dat zelf een goed oplossing.

Ik vind het raar klinken dat een kind een keus heeft, een kind kiest er niet bewust voor om bij de ouders in bed te gaan liggen. Een kind voelt de behoefte om bij je te zijn, niet direct om bij je in bed te liggen. Ik denk dat het mijn dochter weinig uitmaakt of ze bij mij in bed ligt, bij mij op de arm ligt in de stoel of waar dan ook. Wij kiezen ervoor om haar bij ons in bed te leggen.
Onze dochter heeft dan ook nog niet de leeftijd dat ze op onze neus gaat drukken en toettoet gaat roepen Ze gaat ook niet liggen keten of gezellig lopen doen in bed, tot nu toe is ze altijd direct in slaap gevallen bij ons.

Maargoed, we hebben hierover al wel vaker discussies gehad, onze manier van opvoeden/verzorgen ligt geloof ik mijlenver uit elkaar. Ik snap hoe jij het doet, maar ik kan me er niet in vinden, voor jou geldt waarschijnlijk hetzelfde bij mijn manier van opvoeden/verzorgen

Het is ook echt niet dat ik een discussie wil aangaan maar ik vind het echt zo raar klinken om over een baby te zeggen hij/zij wil niet in bedje slapen. Daarin ben ik misschien wat hard maar mijn ventje krijgt daar geen keuze in. Als hij verdriet heeft ben ik er, knuffel hem etc maar in bed blijft hij gewoon.

Tegen de tijd dat je meisje ook toet toet gaat roepen kom je er misschien wel van terug Wink

dat is even leuk maar idd mijn nachtrust is me ook wel wat waard.

meisjesmama do 14 apr 2011 - 8:14

Printje: Hier beginnen de kids altijd in hun eigen bed dat vinden wij heel belangrijk. Vooral met de jongste liep ik op een gegeven moment op mijn tandvlees van weer een rommelnacht. Dat we er voor gekozen hebben haar naast ons te leggen en dan viel ze wel in slaap.
Wij zeggen altijd als volwassenen heb je je nachtrust ook nodig en als ze alleen maar liggen te huilen in bed slaap je ook niet.
Wat dromertje zegt kan ik me helemaal bij aansluiten iedereen kiest voor haar manier van opvoeden.

Liadan do 14 apr 2011 - 8:18

Ik denk er hetzelfde over als dromertje. En ik heb een dochter in de leeftijd die ook 'toet toet' kan roepen Wink

.

Als mijn dochter verdrietig is in haar bed, dan denk ik ook niet 'ze wil niet in haar bed slapen', dan denk ik 'ze wil graag bij papa en mama zijn'. Ik denk dat ik mezelf heel eenzaam zou voelen als ik verdrietig ben en me alleen voel en ik moet toch alleen in mijn bed blijven liggen. Ik wil niet dat ze zich zo voelt, dus ze komt dan gewoon bij ons in bed.

Printje do 14 apr 2011 - 8:18

Ik snap ook echt helemaal dat als ze huilen het makkelijk is om hem/haar bij je neer te leggen. Dit hebben wij ook weleens geprobeerd maar ik voelde me er helemaal niet fijn bij, was als de dood dat hij uit bed zou kruipen en nu vindt meneer het alleen maar heel erg gezellig allemaal.

In het weekend liggen we soms wel een uur of langer lekker te spelen in bed, lezen of net wat maar slapen kan hij echt niet bij ons.

Inderdaad ieder zijn ding, het ene maakt je niet beter/slechter dan een ander.

Printje do 14 apr 2011 - 8:20

Liadan schreef:Ik denk er hetzelfde over als dromertje. En ik heb een dochter in de leeftijd die ook 'toet toet' kan roepen .

Als mijn dochter verdrietig is in haar bed, dan denk ik ook niet 'ze wil niet in haar bed slapen', dan denk ik 'ze wil graag bij papa en mama zijn'. Ik denk dat ik mezelf heel eenzaam zou voelen als ik verdrietig ben en me alleen voel en ik moet toch alleen in mijn bed blijven liggen. Ik wil niet dat ze zich zo voelt, dus ze komt dan gewoon bij ons in bed.

haha nou mijn zoontje toet toet dan maar even in zijn eigen bedje. En nogmaals natuurlijk troost ik hem (meestal dus gewoon op zijn eigen kamertje) maar zodra meneer bij ons in bed ligt is het lang leve de lol. Ja daaag dan gaat meneer meteen weer naar zijn eigen bedje. En ik denk dat dat met dat eenzaam voelen hier echt erg meevalt, ik hoor namelijk aan zijn huilen precies of het serieus is of niet.

Liadan do 14 apr 2011 - 8:23

Inderdaad, ieder z'n ding. En net als dromertje denk ik dat de manier van opvoeden en verzorgen van mij ook heel erg verschilt met die van jou.

Als mijn dochter huilt in haar bed en vervolgens heel vrolijk en blij is in mijn bed, dan denk ik juist 'zie je wel, ze wilde graag bij me zijn'. Ik vind elk huiltje van haar serieus.

Gast do 14 apr 2011 - 8:25

Printje; misschien kom ik er ooit wel van terug, maar misschien is ze wel zo gewend aan het samen slapen dat ze het bed gewoon als bed ziet en niet als gezellig iets. Onze dochter begint ook altijd in haar eigen bed, de ene nacht slaapt ze wel de hele nacht in haar eigen bedje, soms komt ze rond 22u al bij ons in bed, soms om 2 uur en soms om 5.00u.

Jouw interpretatie van 'niet willen' is denk ik ook iets anders dan de mijne. Mijn dochter wil soms ook wel eens niet, maar moet het toch gebeuren (tanden poetsen, aankleden, luier verschonen, noem maar op). Dan heeft ze geen keuze, maar moet het toch, ook al wil ze dat niet. Ik denk dan ook niet dat ze zich verzet tegen de handeling an sich, maar bijvoorbeeld aan het vervelende gevoel van de beentjes omhoog trekken als de luier eronder moet (ik noem maar iets). Ik probeer dan een manier te zoeken waarvoor het voor haar confortabeler is en waar ik me tegelijkertijd ook goed bij voel. Dat in bed nemen is net zo iets voor mijn gevoel.

En wat ik nu ga zeggen is denk ik een hele gevaarlijke uitspraak, maar ik zie dat als een manier van respectvol opvoeden/verzorgen. Ik wil ook graag tegemoet komen aan de behoeften van mijn dochter. Nu wil ik daarmee niet zeggen dat jij per definitie je zoontje niet met respect behandeld, maar als ik het op die manier zou doen, zou het voor mij niet goed voelen.

Printje do 14 apr 2011 - 8:33

Ik denk idd dat we hier lang en breed over kunnen praten maar uiteindelijk willen we allebei het beste voor ons kindje. In mijn ogen ligt dat niet in het feit van wel/niet bij papa/mama in bed liggen. Mijn zoontje krijgt alle liefde vd wereld, ik kom ook tegemoet aan de behoeften van mijn manneke maar idd niet door hem in bed te nemen, dat vind ik niet nodig, hij is goed te troosten en bovendien wil ik hem juist niet het idee geven dat zijn kamertje eng is. En door hem daar steeds weg te halen vind ik dat je dat juist wel zou doen, je neemt hem immers mee naar een andere kamer.

Ik vind niet dat mijn mannetje hier slechter van wordt, het is een lief, vrolijk, sociaal (zo kan ik nog even doorgaan) mannetje dat niets maar dan ook niets tekort komt thuis.

Gast do 14 apr 2011 - 8:35

@ Printje, De reden waarom ik er voor kies om hem dan op de bank te laten slapen is omdat het gaan slapen hier echt een hel is. De avonden dat mijn man werkt ben ik uren bezig om ze uberhaupt in slaap te krijgen. Ze liggen nu net 5 minuten te slapen en dan ben ik vanaf 18.45 bezig. Als ze dan eindelijk slapen ga ik niet het risico lopen dat ze binnen een half uur weer allebei krijzen want deze avonden zijn al totaal niet leuk, laat staan als het dan weer opnieuw begint binnen no time. En dat ze nu om 21.15 slapen is voor mij echt een luxe, meestal is het pas tussen 22.15 en 23.00. N. kan ik makkelijk in bed laten, maar I. begint echt te gillen waardoor N. ook wakker wordt en gefrustreerd raakt omdat ze moe is en wil slapen.
Ik had het liever ook niet, maar we moeten ook aan onszelf denken en op een gegeven moment geef je de strijd wel op. Het moet ook leuk en gezellig blijven in huis.
Als we nu maar 1 kindje hadden, dan had ik ook nog wel doorgezet en zou er idd gewoon avond en nacht in eigen bed geslapen worden, uitzonderingen daar gelaten.

Als hij op de bankt slaapt heb ik overigens geen tv aan. Ik ga dan zelf aan de eettafel zitten lezen of pokeren.

Printje do 14 apr 2011 - 8:38

Coco schreef:
@ Printje, De reden waarom ik er voor kies om hem dan op de bank te laten slapen is omdat het gaan slapen hier echt een hel is. De avonden dat mijn man werkt ben ik uren bezig om ze uberhaupt in slaap te krijgen. Ze liggen nu net 5 minuten te slapen en dan ben ik vanaf 18.45 bezig. Als ze dan eindelijk slapen ga ik niet het risico lopen dat ze binnen een half uur weer allebei krijzen want deze avonden zijn al totaal niet leuk, laat staan als het dan weer opnieuw begint binnen no time. En dat ze nu om 21.15 slapen is voor mij echt een luxe, meestal is het pas tussen 22.15 en 23.00. N. kan ik makkelijk in bed laten, maar I. begint echt te gillen waardoor N. ook wakker wordt en gefrustreerd raakt omdat ze moe is en wil slapen.
Ik had het liever ook niet, maar we moeten ook aan onszelf denken en op een gegeven moment geef je de strijd wel op. Het moet ook leuk en gezellig blijven in huis.
Als we nu maar 1 kindjes hadden, dan had ik ook nog wel doorgezet en zou er idd gewoon avond en nacht in eigen bed geslapen worden, uitzonderingen daar gelaten.

Als hij op de bankt slaapt heb ik overigens geen tv aan. Ik ga dan zelf aan de eettafel zitten lezen of pokeren.

Ik snap je uitleg helemaal, kan me heel goed voorstellen dat dit de beste oplossing is voor jullie, wilde je echt niet aanvallen en begrijp heel goed dat het met 2 kids heel anders is als met 1.. Ik vroeg me idd alleen af van al die 'prikkéls' die je beneden hebt.. tv etc maar je vertelde al dat je dat dan niet doet.

Fiwen do 14 apr 2011 - 8:45

Ik kwam dit artikel tegen: http://www.natuurlijkouderschap.org/de-schaduwkant-van-slaaptraining/ en ik vond het erg interessant.

Misschien voor de andere mama's die ook niet willen laten huilen en hun kind in hun bed laten slapen ook interessant.

Mamsie do 14 apr 2011 - 8:51

Ik heb mijn kinderen ook het liefst in hun eigen bed. Maar na 4 x wakker worden en telkens proberen ben ik dood op ( en hij ook ) en leg ik hem naast me. Vaak huilt hij dan nog net zo goed maar ik kan hem beter troosten en hoef niet elke keer eruit.
Ook heb ik nog 2 kinderen die liggen te slapen en dat hou ik ook graag zo.

Afgelopen nachten was hij elk 1.5 uur wakker en vanmorgen van half 5 tot kwart voor 6 is hij aan het huilen/miepen geweest. Nou dan kies ik toch eieren voor mijn geld op den duur.

Printje do 14 apr 2011 - 8:54

Ik denk ook wel dat het verschil maakt of je 1 of meerdere kinderen hebt. In meerdere kinderen wakker snachts zit je ook niet te wachten, mocht er hier ooit een tweede komen ligt er misschien ook wel ooit een kind hier bij ons in bed, wie zal het zeggen.

Susan do 14 apr 2011 - 8:57

Nou, Ezra heeft ook wel wat keertjes bij ons gelegen. Het hele eerste jaar heb ik hem iedere keer teruggelegd, maar op een gegeven moment was ik zo kapot van een jaar lang geen fatsoenlijke nacht slapen dat het echt een verademing was om hem bij ons te laten slapen. Bij hem heeft het een paar maanden geduurd. Op een gegeven moment kwamen we erachter dat hij in een campingbedje wel doorsliep, dus toen heeft hij een campingbedje (wel met een goed matras) op zijn kamer gekregen.

Mamsie do 14 apr 2011 - 8:58

Ja dat maakt hier in iedergeval wel uit. Ook omdat ze er ( als S echt boos word ) wakker van worden. Zeker als het tegen 5 uur is en ze niet zo vast meer slapen. Ze moeten alle 2 naar school en daar moeten ze goed uitgerust voor zijn.
Ik had vorige week 2 kinderen wakker om 5 uur die niet meer konden slapen. Tja en dan??

Wel moet ik zeggen dat ik het alleen doe als ik het echt gehad heb en doodop ben.

Printje do 14 apr 2011 - 9:00

Mamsie schreef:Ja dat maakt hier in iedergeval wel uit. Ook omdat ze er ( als S echt boos word ) wakker van worden. Zeker als het tegen 5 uur is en ze niet zo vast meer slapen. Ze moeten alle 2 naar school en daar moeten ze goed uitgerust voor zijn.
Ik had vorige week 2 kinderen wakker om 5 uur die niet meer konden slapen. Tja en dan??

Wel moet ik zeggen dat ik het alleen doe als ik het echt gehad heb en doodop ben.

Ik geef je dan echt groot gelijk hoor. Pfff 2 kids idd wakker om 5 uur lijkt me niet heel gezellig idd.

Gesponsorde inhoud