n.a.v wat voor opvoeding hanteren jullie

Maar Susan, dat is toch heel anders dan een kind waar niks mee aan de hand is?
Ik snap ook wel dat je bij Ezra de dingen anders moet aanpakken. Maar ik heb het ook over een algemeen kind.
Ik zie het in de winkels zo vaak gebeuren en met die kinderen is vaak niks mee aan de hand.

Hazeltje schreef:Maar Susan, dat is toch heel anders dan een kind waar niks mee aan de hand is?
Ik snap ook wel dat je bij Ezra de dingen anders moet aanpakken. Maar ik heb het ook over een algemeen kind.
Ik zie het in de winkels zo vaak gebeuren en met die kinderen is vaak niks mee aan de hand.

Haha, ik ben wel benieuwd naar de definitie van een 'algemeen kind' Maar serieus; weet jij veel wat er aan de hand is. Waarschijnlijk probeert die moeder op dat moment ook alleen maar de situatie zo min mogelijk te laten escaleren, toch?

Het klopt helemaal wat je zegt Susan. Je weet van te voren nooit of het allemaal echt zo gaat lopen zoals je van te voren had gedacht, ze ook bij Esra. Ook ik had van te voren héle ideen in mijn hoofd hoe ik mijn kinderen zou opvoeden maar ook die gedachten heb ik al lang laten varen. Daarom proberen wij ook zo consequent, zo stabiel en liefdevol mogelijk op te voeden en ik denk dat we daarmee al een heel eind zijn gekomen.

Een tijdje geleden zijn een arts tegen ons dat ze niet heel veel meer voor M.ara kunnen betekenen dan op dat moment, ook wij konden niets meer doen dan haar alleen maar heeeel veel vitamine L (liefde) geven en dat geeft je kracht.

Ik weet ook zeker dat Esra ontzettend veel van die vitamine van jullie krijgt en dat hij dat zeker voelt.

Hazeltje schreef:Maar Susan, dat is toch heel anders dan een kind waar niks mee aan de hand is?
Ik snap ook wel dat je bij Ezra de dingen anders moet aanpakken. Maar ik heb het ook over een algemeen kind.
Ik zie het in de winkels zo vaak gebeuren en met die kinderen is vaak niks mee aan de hand.

Voor dit soort meningen en uitspraken ben ik in de toekomst echt bang. Je weet toch helemaal niet of er wel of niet iets met dat kindje aan de hand is ? Misschien is het kindje wel autistische, heeft het een gedragstoornis, een hersenafwijking o.d. en moet die moeder hem/haar op deze manier continue hetzelfde vertellen omdat hij/zij het anders niet begrijpt.

Ik begrijp je wel hoor, echt ik heb b.v ook weleens gedacht in een winkel of op straat 'Doe niet zo flauw zeg, pak je kind eens aan en wees eens wat harder' en zo nog een heleboel dingen maar nu besef ik mezelf heel goed dat je niet weet wat er precies aan de hand is.

Minneke schreef:

Hazeltje schreef:Maar Susan, dat is toch heel anders dan een kind waar niks mee aan de hand is?
Ik snap ook wel dat je bij Ezra de dingen anders moet aanpakken. Maar ik heb het ook over een algemeen kind.
Ik zie het in de winkels zo vaak gebeuren en met die kinderen is vaak niks mee aan de hand.

Haha, ik ben wel benieuwd naar de definitie van een 'algemeen kind' Maar serieus; weet jij veel wat er aan de hand is. Waarschijnlijk probeert die moeder op dat moment ook alleen maar de situatie zo min mogelijk te laten escaleren, toch?

Een algemeen kind, een doorsnee kind... Een kind wat geen taalachterstand heeft of andere problemen.
En nee, ik weet niet wat er aan de hand is maar zoals je bovenstaande omschrijft dat vind ik dus getut en gemiep.
Dan escaleert de boel maar, desnoods midden in de winkel. Ik laat mijn kind niet vanalles uit de rekken trekken omdat ik de boel niet wil laten escaleren....

@ mamavan2: Tuurlijk kan er wel een keer een kindje bij zit waar iets mee is.
Maar als ik op een zaterdagmiddag zie wat er hier bij de Emte gebeurd... Je gaat mij niet vertellen dat er met al die kinderen iets aan de hand is.

*

Hier wordt een nee ook nooit een ja.... nouja, ook weer niet helemaal. Gister gingen we de deur uit en N wilde alle dieren van zijn boerderij mee. Dat kon niet dus ik zei "nee lieverd die gaan niet mee" ik zag zijn beteuterde snoetje dus zei hem dat hij er eentje mee mocht nemen, wat er uiteindelijk 2 werden . Maar als hij bijvoorbeeld iets wilt wat echt niet mag, een 2e koekje bijvoorbeeld dan is nee echt nee en bied ik als alternatief iets gezonds aan (wat hij dan toch nooit wilt) en ik leg ook uit waarom hij geen 2e koekje mag. N is van de lange adem, die kan doorgaan en doorgaan en doorgaan en doorgaan... dus na 3x nee zeggen met uitleg zeg ik "Mama heeft nee gezegd, en dat blijft het. Ik geef er nu geen antwoord meer op". En dan ga ik niet meer in op zijn gezeur om een koekje.

Wat mij opvalt is dat hij in bepaalde situaties heel goed kan wachten, gister was zijn speentje zoek en hij lag al in bed. Eerst even kijken of hij zonder wilde, maar nee, zoals verwacht wilde hij zijn speentje. Dan kan ik hem uitleggen dat ik zijn speentje ga zoeken en ik zo terug kom, hij wacht dan zo geduldig! Hij heeft er echt vertrouwen in dat ik mijn woord houdt (en dat doe ik ook altijd). Dan ben ik zo trots op dat kleine ventje!

Ik moet mezelf soms wel echt toespreken om positief te blijven. N heeft dagen gehad dat hij echt niet te genieten was en dan verval ik nog wel eens in negatief reageren en dat werkt echt averechts. Maar soms is het best moeilijk... die peuterpubertijd is best nog wel zwaar. Al is hij nu gelukkig alweer een paar dagen super gezellig en lief!

Susan schreef:

Hazeltje schreef:Maar Susan, dat is toch heel anders dan een kind waar niks mee aan de hand is?
Ik snap ook wel dat je bij Ezra de dingen anders moet aanpakken. Maar ik heb het ook over een algemeen kind.
Ik zie het in de winkels zo vaak gebeuren en met die kinderen is vaak niks mee aan de hand.

Het was helemaal geen reactie op jouw bericht, ik wilde gewoon vertellen hoe ik het ervaar.

Ah excuus. Dat heb ik dan verkeerd begrepen.

*

Ik begrijp je hoor en ik geloof je ook zeker dat echt niet met ieder kindje wat aan de hand is. Ik vertelde meer mijn ervaring/gevoel net als Susan. Ook ik zie echt weleens dingen hier op school/hier in de omgeving waar ik echt van opkijk. Als voorbeeld heb je hier 2 kinderen die uit school niet naar huis kunnen omdat hun ouders werken zijn, ze hangen hier wat op het grasveldje rond, ze bellen overal aan om te kunnen spelen en rond 17.00 gaan ze naar huis omdat papa en mama dan thuis zijn. Hoe moet dat voelen voor hun zelfvertrouwen, hun zelfwaardigheid en hun kijk op sommige dingen in de wereld ?

@ Suzan: Dat hebben wij dus ook. Ik wil niet Hayley met de onderzetters speelt. Deze zijn van kurk en is nu niet heel erg gezond. Ze weet het ook dat dat niet mag, ze wijst er naar en zegt: neeeeeeee en schud dan haar hoofd. Andere mensen geven haar wel onderzetters en als ik dan zeg dat ik dat niet wil omdat ze dan geen verschil weet zeggen ze: Jij mag ook niks van mama he?
Yeah right...

@ Mamavan2: Vreselijk vind ik dat... Sleutelkinderen noemen wij die altijd.