Zwangerschap & kinderen biechttopic

Susan, jij bent echt een super moeder. Je doet altijd hartstikke veel leuke dingen met Yrsa. Misschien spelen jullie niet zoveel samen maar jullie gaan wel vaak lekker weg 'smiddags. En dat huisje, dat is gewoon geweldig voor de kinderen natuurlijk. Dat is echt zo'n huisje uit een kinderboek, daar houden ze later geweldige herinneringen aan over. Zelfs J. heeft het er nog over dat het zo leuk was daar.

Tania schreef: Dat is echt zo'n huisje uit een kinderboek.

  Nu wil ik daar heen!

Dank jullie wel voor de lieve woorden. Ik voel me ook niet aanhoudend tekortschieten, maar wel als ik het idee heb dat ze teveel televisie kijkt op een dag. Ik vind het niet erg als we een keer weinig ondernemen op het moment dat ze lekker aan het spelen is, maar ik vind wel van mezelf dat ik te vaak toegeef als ze een filmpje wil kijken. Het allerleukste vindt ze het om met andere kinderen te spelen, dat zal ze ook altijd verkiezen boven de televisie, dus daar ben ik wel blij om en dat maakt dat ik me er ook niet zo druk om maak, ze gaat bijna naar school en dan kan ze lekker de hele dag met andere kinderen optrekken.

Susan schreef:Yrsa kan ook wel heel goed alleen spelen, maar ik merk dat als ik een activiteit wil aanbieden, als ik samen wil knutselen of kleuren en zij is niet meteen enthousiast, dat ik ook heel snel, te snel misschien wel, opgeef. Of soms van tevoren al allerlei beren op de weg zie bij dingen die ik met haar wil ondernemen. Of soms gewoon tegen de dag opzie zonder dat daar een reden voor is.

Bij mij heeft het ook lang geduurd, ik geniet pas echt volop sinds een maand of 3 ( en ongeveer de eerste 3 maand toen ze baby waren) en in juni zijn ze 3 geworden. In de tussentijd zag ik ook vaak tegen de dag op en beren op de weg bij dingen alleen doen met ze. Maar die beren op de weg was ik zo zat dat ik maar gewoon gegaan ben en dan bleken die beren enorm mee te vallen. Ik begon met 2 haltes bus naar winkelcentrum dichtbij, daarna naar het grote centrum, toen nog stap verder door daar met ze de drukke markt op te gaan, daarna echt eventjes winkelen bij een paar winkels. Ik heb steeds wat meer erbij gepakt en nu ga ik ook gerust even naar Haarlem met ze of naar t strandje in t bos als het niet druk is. Nu ga ik ook met de bus naar mn schoonouders en dan ben ik al met al toch wel een uur onderweg van deur tot deur. Half jaar geleden kreeg ik alleen al hoofdpijn als ik eraan dacht om dat te gaan doen. 

Wat ik nu thuis doe is bijv koekjesdeeg vast klaar maken en hun roepen zodra ze vormpjes kunnen maken, anders zijn ze er al klaar mee voordat het deeg klaar is. Ik begin zelf aan een puzzel, kleurplaat of knutselwerkje en als ik dan bezig ben komen ze er vanzelf bij. Wanneer ik het voorstel is het meestal een nee.

Volgens mij doe je het hardstikke goed, zeker na alle verwerkingen.

Laurientje schreef:Ik ben thuisblijfmoeder maar verveel me geen moment! Oké ik werk op oproepbasis af en toe in de avonden, dit betekend ook dat ik nog altijd benaderd word voor bijscholing en vergaderingen enz.
Maar zit in de ouderwerkgroep van de Psz, in de speeltuin vereniging.

Doe geen boodschappen bij alleen de ah maar ga los daarvan naar de kaasboer, slager en bakker en aangezien we in een dorp wonen fiets ik daar allemaal heen en ben dus even onderweg.

We hebben twee groentetuinen waar vel werk in zit daar ga ik nu ook elke dag heen om groentes. Ik kook vaak uitgebreid maak suddervlees of en stoofpotje wat de hele dag staat te pruttelen, speel en knutsel met de kinderen. Drink her en der koffie, hebben een strand huisje waar we nu heel vaak heen gaan en zoeken dan samen naar schelpen en krabbetjes.
Knap oude meubels op en als man thuis is loop ik graag hard.
Zo zie je ik vind het heerlijk hahah! 
Mar snap ook wel dat niet iedereen dit kan en fijn vind

Zo zien mijn dagen er ook altijd uit als ik thuis ben en weekend heb, maar voor mij is dat ontspanning en geen serieuze daginvulling. Dit doe ik in mijn vakanties en vrije weekenden. Ik ben vanaf september weer volledig thuis en ik kan er nu al tegenop zien dat dit het enige is wat ik te doen heb. Het gaat in om vervelen, want ik verveel me niet, maar het is allemaal zo inhoudsloos en zonder uitdaging. Ik ben gek op koken, haken en tuinieren, maar dat kan en doe ik ook allemaal als ik gewoon werk, als hobby. En zo voelt rat voor mij, als hobby, niet aks serieuze daginvulling, ik heb dan het gevoel dat ik wat lanterfant en daar kan ik niet tegen..

Ik heb nu vier weken vakantie gehad en volop genoten van koekjes bakken, met mensen afspreken, uitgebreid koken, beetje in de tuin rommelen, maar nu ben ik weer toe aan iets uitdagends,en dat dat er niet is maakt meteen dat ik al die ontspanning niet meer fijn vind.

Artemis schreef:

Laurientje schreef:Ik ben thuisblijfmoeder maar verveel me geen moment! Oké ik werk op oproepbasis af en toe in de avonden, dit betekend ook dat ik nog altijd benaderd word voor bijscholing en vergaderingen enz.
Maar zit in de ouderwerkgroep van de Psz, in de speeltuin vereniging.

Doe geen boodschappen bij alleen de ah maar ga los daarvan naar de kaasboer, slager en bakker en aangezien we in een dorp wonen fiets ik daar allemaal heen en ben dus even onderweg.

We hebben twee groentetuinen waar vel werk in zit daar ga ik nu ook elke dag heen om groentes. Ik kook vaak uitgebreid maak suddervlees of en stoofpotje wat de hele dag staat te pruttelen, speel en knutsel met de kinderen. Drink her en der koffie, hebben een strand huisje waar we nu heel vaak heen gaan en zoeken dan samen naar schelpen en krabbetjes.
Knap oude meubels op en als man thuis is loop ik graag hard.
Zo zie je ik vind het heerlijk hahah! 
Mar snap ook wel dat niet iedereen dit kan en fijn vind

Zo zien mijn dagen er ook altijd uit als ik thuis ben en weekend heb, maar voor mij is dat ontspanning en geen serieuze daginvulling. Dit doe ik in mijn vakanties en vrije weekenden. Ik ben vanaf september weer volledig thuis en ik kan er nu al tegenop zien dat dit het enige is wat ik te doen heb. Het gaat in om vervelen, want ik verveel me niet, maar het is allemaal zo inhoudsloos en zonder uitdaging. Ik ben gek op koken, haken en tuinieren, maar dat kan en doe ik ook allemaal als ik gewoon werk, als hobby. En zo voelt rat voor mij, als hobby, niet aks serieuze daginvulling, ik heb dan het gevoel dat ik wat lanterfant en daar kan ik niet tegen..

Ik heb nu vier weken vakantie gehad en volop genoten van koekjes bakken, met mensen afspreken, uitgebreid koken, beetje in de tuin rommelen, maar nu ben ik weer toe aan iets uitdagends,en dat dat er niet is maakt meteen dat ik al die ontspanning niet meer fijn vind.

Ja dat kan natuurlijk! Ik werk daarom ook nog eens bij als mijn man thuis is, en wil ik binnenkort starten met een thuisstudie, puur voor eigen ontwikkeling en uitdaging.
Wij hebben nu bewust de keuze gemaakt om het voorlopig nu de kinderen nog klein zijn zo te doen, als ze straks naar school gaan zal ik waarschijnlijk ook weer wat meer gaan werken.
In het begin had ik ook heel erg het gevoel dat ik mij wat nutteloos zou gaan voelen maar juist omdat het maar tijdelijk is heb ik me er in berust en voelt het helemaal niet meer zo nutteloos.

Ik voel mij niet nutteloos, vind kinderen opvoeden best nuttig , maar ik leer ondertussen wel Arabisch en voor een eigen onderneming, dat scheelt wellicht.

Ik biecht op dat ik vergeet te genieten van onze kleine ( van een maand), ik ben alleen maar aan het vooruit denken,zorgen dat alles klaar is (was,strijk,alles schoon is, alles in huis is kwa boodschappen) Dan zorgen dat de kleine niets te kort komt en dat mijn man niet oververmoeit raakt. Gister zat ik in de auto,met de kleine, terug rijdend van de boodschappen kijkend naar de kleine toen ik dacht,verrek ja waarom zorg ik toch voor alles terwijl waar het omgaat ben jij en waarom geniet ik niet gewoon... 

Heel herkenbaar...
M'n hoofd loopt soms zo over dat ik de echte belangrijke dingen vergeet. Toch proberen om wat vaker de boel de boel te laten. Maar dat is soms best moeilijk.

Biechtje schreef:Ik biecht op dat ik vergeet te genieten van onze kleine ( van een maand), ik ben alleen maar aan het vooruit denken,zorgen dat alles klaar is (was,strijk,alles schoon is, alles in huis is kwa boodschappen) Dan zorgen dat de kleine niets te kort komt en dat mijn man niet oververmoeit raakt. Gister zat ik in de auto,met de kleine, terug rijdend van de boodschappen kijkend naar de kleine toen ik dacht,verrek ja waarom zorg ik toch voor alles terwijl waar het omgaat ben jij en waarom geniet ik niet gewoon... 

Dit heb ik dus ook, maar dan met het zwanger zijn. Heel frustrerend...

Laatste biechtje, hier ook ontzettend herkenbaar.
Ik heb de eerste tijd helemaal niet genoten van mijn baby, omdat ik altijd nog vanalles zag en wilde doen in het huishouden. Dat zit gewoon in mij, dat eeuwige perfectionisme. Ik hou niet van rommel en mijn huis moet er altijd netjes bijliggen. Een heel vervelende eigenschap waar ik nog steeds geen middenweg in heb gevonden. Ik heb hier ook al veel gesprekken over gehad met hulpverleners omdat ik hierdoor niet uit de negatieve spiraal kom waarin ik nu zit.

Probleem bij mij is ook dat ik me vaak en snel schuldig voel naar mijn vriend toe. Want als ik maar halftijds werk, vind ik best dat ik het huishouden er ook bij kan nemen. Mijn vriend werkt 40 à 60 uur per week, dus dat vind ik dan niet eerlijk naar hem toe. Hij ziet dat echter helemaal anders en vindt het helemaal niet erg om zelf ook mee te draaien in het huishouden en om eventueel in het weekend samen het huis te poetsen, hij wil liever dat ik geniet van mijn zoontje, dat ik leuke dingen met hem ga doen.

Mijn vriend zegt altijd tegen me "we hebben besloten dat jij halftijds zou gaan werken om meer bij onze zoon te kunnen zijn, niet om het hele huis altijd maar op orde te hebben". Dat laatste probeer ik mezelf steeds weer in te prenten, maar het blijft moeilijk. Ik hoop oprecht dat ik hier ooit een gulden middenweg in kan vinden.

Het is net of ik mijn eigen verhaal lees  Ik 'moet' ook altijd van mezelf bezig blijven. Alles moet netjes en op orde zijn. Gek wordt ik ervan. Maar ja loslaten is makkelijk gezegd.

Ik dacht dat ik apart was haha, ben blij dat ik nu herkenning lees. Bijna 8 weken geleden is onze dochter geboren en ik merk dat ik het heel lastig vind alle ballen in de lucht te houden zeg maar. Genieten, huishouden, mijn vriend, vrienden. En daarbij komt ook nog dat ik echt behoorlijk veel moete heb met die 10 kilo's die er nu nog aanzitten. Dus ben nu ook aan het sporten en eetpatroon aangepast. Die combi resulteert regelmatig in een huilbui hier... pfff. Heerlijk die hormonen nog

.

Ik heb het juist omgekeerd.. ik ben alléén maar met baby bezig en kom aan helemaal niets toe in het huishouden. Als ik dochter even wegleg gaat ze héél hard huilen. Vaak slaapt ze als ik wandel dus dan ben ik ook niet thuis.
Ik baal ervan dat ik aan niets toekom maar wil haar ook niet laten huilen.

Zenna schreef:Ik heb het juist omgekeerd.. ik ben alléén maar met baby bezig en kom aan helemaal niets toe in het huishouden. Als ik dochter even wegleg gaat ze héél hard huilen. Vaak slaapt ze als ik wandel dus dan ben ik ook niet thuis.  
Ik baal ervan dat ik aan niets toekom maar wil haar ook niet laten huilen.

Hier van 't zelfde!


Ik voel mij zo oud. Ik heb nu al een aantal keer moeten zeggen: "Ik heb de kinderen" of "De kinderen en ik" en dingen in die zin. IK VOEL MIJ ZO OUD! En ik ben nog maar 21 :'')

Ik zat er vandaag ook aan te dneken toen E op de speelkleed lag en de knuffeltjes aan de babygym pakte. Toen was ik echt aan het genieten, en vroeg ik me af waarom ik dat niet vaker kan doen.

sanne-84 schreef:Ik zat er vandaag ook aan te dneken toen E op de speelkleed lag en de knuffeltjes aan de babygym pakte. Toen was ik echt aan het genieten, en vroeg ik me af waarom ik dat niet vaker kan doen.

Genieten kan ik gelukkig wel héél goed. Ik ben zó blij met mijn kleine meisje dat ik heerlijk van haar kan genieten.
Daarmee bedoel ik overigens niet dat anderen niet blij zijn met hun kind.

Ik geniet ook wel vaak van ze. Ik kan heel erg met Yrsa lachen en ze kan ook heel lieve dingen zeggen en kusjes geven en gezellig samen op de bank liggen. Het is ook geweldig om mee te kijken en mee te luisteren als ze met haar Playmobil aan het spelen is. Ik vind het fijn om met Ezra samen op de vogelnestschommel te liggen bij het vakantiehuisje, of om te kijken hoe hij galoppeert op zijn paard of aan het dansen is voor de spiegel, of om te knuffelen als hij net uit school komt of 's ochtends vroeg als hij nog in bed ligt.

Ik dacht altijd dat ik me na het positief testen anders zou voelen. En hoe anders? Bewuster van mezelf, een roze wolk, prioriteit anders. Ik ben echt niet naief en inmiddels ben ik echt wel aan het idee gewend. Ik moet ook wel grinniken als ik de baby voel, maar 80% van de tijd voel ik me gewoon mij in de zin dat ik de zwangerschap weleens vergeet. Druk op het werk, proberen toch sociaal bezig te blijven ondanks de kwaaltjes, gewoon druk zoals altijd. De enige reminder die ik heb, is dat de baby zo nu en dan beweegt en dan denk ik echt 'oh ja!'

Wanneer zinkt het echt in en voel je je anders?

Coco schreef:Ik voel mij niet nutteloos, vind kinderen opvoeden best nuttig , maar ik leer ondertussen wel Arabisch en voor een eigen onderneming, dat scheelt wellicht.

Kinderen opvoeden deed ik ook toen ik werkte, daar hoef je niet voor thuis te blijven, dat is geen dagtaak. Kinderen verzorgen is wel een dagtaak, fruithapjes, luiers, slaapjes, maar dat vind ik saai op lange termijn, en mijn kinderen zijn veel ouder dan dat.

*

Biechtje schreef:Ik dacht altijd dat ik me na het positief testen anders zou voelen. En hoe anders? Bewuster van mezelf, een roze wolk, prioriteit anders. Ik ben echt niet naief en inmiddels ben ik echt wel aan het idee gewend. Ik moet ook wel grinniken als ik de baby voel, maar 80% van de tijd voel ik me gewoon mij in de zin dat ik de zwangerschap weleens vergeet. Druk op het werk, proberen toch sociaal bezig te blijven ondanks de kwaaltjes, gewoon druk zoals altijd. De enige reminder die ik heb, is dat de baby zo nu en dan beweegt en dan denk ik echt 'oh ja!'

Wanneer zinkt het echt in en voel je je anders?

Dat is één grote mythe, je gaat je niet anders voelen, de wereld draait gewoon door, niet alles draait om zwanger zijn en baby's bij de rest van de wereld, en als het goed is blijft dat ook zo. Het is niet de bedoeling dat je een totaal ander mens wordt of je totaal anders gaat voelen, dat wordt wel zo gedaan, maar is in praktijk echt niet zo. 

Na de bevalling is dat ook zo, dat is best leuk en fijn, maar je voelt je nog steeds niet anders. Als je die roze wolk uit je hoofd zet is het allemaal best leuk, maar zo niet dan valt het je ws erg tegen. Je bent iig volkomen normaal en gezond. Je krijgt een kind, dat is mooi en bijzonder, maar geen wereldwonder en de rest gaat ook door  

Ik dacht dat overigens ook voordat ik zwanger werd, dat ik de hele dag stralend over mijn buik zou aaien...  Niet dus.

En genieten is ook zo'n fijne mythe die iedereen in stand houdt. Je plant je voort, dat is best leuk, maar vooral hard werken en afzien, niets geen genieten. Dat komt wel een keer, maar echt niet de hele tijd.

ik dacht ook dat ik het gevoel zou hebben wat jij beschrijft. Juist omdat ik eigenlijk al jaren lang kinderen wilde maar niet kon i.v.m. huis financiën, school etc. En toen we er voor gingen was ik helemaal blij. Gelijk eerste ronde raak. Toen ik positief testte was ik even heeel blij en emotioneel. Daarna dacht ik hmm er veranderd helemaal niet zoveel. Terwijl ik dacht dat ik de hele tijd op een roze wolk zou zitten, omdat ik het eigenlijk al zo lang wil. Sinds 4 weken voel ik de baby en wordt er dan in ieder geval even aan herinnert en dan geniet ik er ook van. Maar daarvoor vergat ik het ook gewoon....heel vaag eigenlijk.

En wat artemis zegt de wereld gaat inderdaad door. Wat ik niet met haar eens ben is dat een zwangerschap en baby geen wereldwonder is. Dat vind ik wel. Vooral als ik dan zulke verhalen lees als van LCN en weegschaal ( om er maar een paar te noemen helaas zijn er hier nog meer meiden die moeite hebben met zwanger raken)