Oh jee... driftbuien (17 mnd)

Mijn zoontje van 17 maanden heeft af en toe van die buien... en ik weet even niet hoe ik daar het beste mee om kan gaan en ben dus op zoek naar tips .

Hij kan heel erg driftig worden. Bijvoorbeeld als hij bij mij op schoot wil zitten (dit gebeurd onderhand wel 10 keer per dag tegenwoordig). Hij komt eraan, steekt zijn armpjes uit en dan moet ik hem optillen en dan wil hij op schoot zitten. Erg schattig, alleen kan dit natuurlijk niet altijd. Aangezien ik nu ook 14 weken zwanger ben van de tweede, vind ik dat hij ook moet 'leren' dat hij af en toe moet wachten en niet altijd alles kan gaan zoals hij wil. Voorheen stond ik er eigenlijk niet eens bij stil, als hij aankwam dan tilde ik hem gedachteloos op en kwam hij op schoot zitten. Nu zeg ik dus af en toe dat dit niet kan, voornamelijk als ik ook echt ergens mee bezig ben en hij er niet bij kan. Maar dan krijgt meneer dus een driftbui, echt niet normaal gewoon! Hij gaat heel hard huilen, raakt uiteindelijk helemaal overstuur en komt er eigenlijk niet zelf uit. Hij blijft bezig en ik weet niet zo goed hoe ik ermee om moet gaan. Mijn man zegt negeren, dit heb ik laatst met pijn in mijn hart geprobeerd (echt zo zielig, zo'n overstuur jongetje terwijl je weet dat als je hem optilt, alles goed is). Na 20 minuten was hij alleen maar meer overstuur en ben ik op de grond bij hem gaan zitten en hem gaan troosten. Maar ja, dan krijgt hij toch zijn zin, want hij krijgt aandacht... Zucht

Mijn vraag is nu, hoe gaan jullie met die driftbuien om???

hahahaha welkom in de peuterfase troost je, je bent niet de enige mama haha.

Negeren is het beste. En dat je na 20 minuten ernaast bent gaan zitten om te troosten is ook prima. Ik denk dat wanneer je niet meteen aandacht aan zijn gekrijs geeft, dit uiteindelijk het beste werkt. Maar je hebt nog een periode te gaan

Haha net wat Nonnevot zegt. Welkom in de peuterfase!!!

NegerenNegeren...... Is het beste. Ik weet het het is moeilijk ik had er ook moeite mee in het begin maar het gaat nu steeds beter met de driftbuien. Als hij zich weer gedraagt zou ik hem wel belonen met lieve/goede woorden.

Bruintje Beer schreef:Haha net wat Nonnevot zegt. Welkom in de peuterfase!!!

NegerenNegeren...... Is het beste. Ik weet het het is moeilijk ik had er ook moeite mee in het begin maar het gaat nu steeds beter met de driftbuien. Als hij zich weer gedraagt zou ik hem wel belonen met lieve/goede woorden.

+1

Ik waarschuw L 1 keer: 'ik wil niet dat je dat - en - dat doet. Doe je het nog een keer, dan ga je naar bed.' Als hij dan doorgaat, zet ik hem zonder pardon in zijn bed (ledikantje) en laat hem daar dan vijf minuten even uitkrijsen. En daarna even goed maken en benoemen wat ik niet wil en meestal is het dan wel over.....

Goh, een paar weken geleden had ik zelf zo'n topic geopend en moet je nu eens kijken....ik lijk wel een volleerd mama!

Mijn dochter heeft wel driftbuien, maar nog niet zulke erge. Als ze iets doet wat niet mag, waarschuw ik haar een keer. Als ze er dan mee doorgaat, zet ik haar een minuutje apart. Als ze heel hard huilt of heel boos wordt, negeer ik het eigenlijk nooit, want dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen . Dus dan troost ik haar en gaan we iets doen waar ze weer blij van wordt. Ik heb wel eens gehoord dat je dan aandacht geeft aan negatief gedrag waardoor het zich zal herhalen, maar daar heb ik tot nu toe niets van gemerkt.

Ik zou hem gewoon optillen en als dat een keer niet kan omdat je echt iets aan het doen bent, dan zou ik uitleggen dat je even met iets bezig bent en zo weer tijd hebt voor hem.
Apart zetten zou ik zeker niet doen, hij is pas 17 maanden en wil graag bij mama zijn.

Liadan schreef:Apart zetten zou ik zeker niet doen, hij is pas 17 maanden en wil graag bij mama zijn.

Hij wil waarschijnlijk graag de hele dag bij mama zijn en bij mama op schoot zitten, maar dat lukt gewoon niet altijd. Er komt een leeftijd dat je natuurlijk wel grenzen moet en mag gaan stellen. Dat hoort nu eenmaal bij opvoeden.

Darius schreef:Ik waarschuw L 1 keer: 'ik wil niet dat je dat - en - dat doet. Doe je het nog een keer, dan ga je naar bed.' Als hij dan doorgaat, zet ik hem zonder pardon in zijn bed (ledikantje) en laat hem daar dan vijf minuten even uitkrijsen. En daarna even goed maken en benoemen wat ik niet wil en meestal is het dan wel over.....

Goh, een paar weken geleden had ik zelf zo'n topic geopend en moet je nu eens kijken....ik lijk wel een volleerd mama!

Wil hij dan op andere tijdstippen nog wel naar bed? Gaat hij zijn bed nu niet zien als een strafhoekje?

Hai...

ik herken dit gedrag van mijn zoontje maar let op: meneer wordt over een week 1!!! Bij ons is het als één van ons met de laptop bezig is. Dan komt hij naar ons toe, armen omgehoog en dan maar jengelen. Omdat ik dus ook geen zin heb om steeds toe te geven ( en mijn man ook niet), negeren we hem. Soms wordt 'ie toch een partij boos, maar dan denk ik maar: je doet maar.

Onze zoon is met zijn 1 jaar al een echte drama koning. Daarbij is hij bij zijn papa en mama eigenlijk aan het verkeerde adres... Maar goed. Nog geen vijf minuten schreeuwen en hij is weer afgeleid (tot het volgende momment dat hij bepaald dat hij bij ons wil zitten).

ik vind het soms ook heel moeilijk om hem gewoon even te laten schreeuwen, maar ik ga echt niet bij alles toegeven, zeker als er echt gewoon niks aan de hand is...

Harde mama, i know.

Lieskuh schreef:

Liadan schreef:Apart zetten zou ik zeker niet doen, hij is pas 17 maanden en wil graag bij mama zijn.

Hij wil waarschijnlijk graag de hele dag bij mama zijn en bij mama op schoot zitten, maar dat lukt gewoon niet altijd. Er komt een leeftijd dat je natuurlijk wel grenzen moet en mag gaan stellen. Dat hoort nu eenmaal bij opvoeden.

En daarom zeg ik ook dat als het niet gaat dat je uit kan leggen dat hij even moet wachten en je zo weer tijd voor hem hebt.
Een kind van 17 maanden apart zetten omdat hij boos wordt omdat mama hem niet optilt, dat snap ik niet. Waarom zou je hem daarvoor straffen?

Ik zou wel duidelijk tegen hem zeggen waarom je hem niet optilt. Alleen maar nee zeggen is niet positief en kan het alleen maar erger worden. 'Mama kan je nu even niet optillen want ze is ........aan het doen. Strakjes mag je bij me zitten, ga eerst maar even met de auto spelen'. Dit ook duidelijk zeggen terwijl je hem aankijkt. Als hij toch begint te schreeuwen zou ik duidelijk zeggen dat dat niet nodig is. Soms helpt het ook om duidelijk te zeggen 'Klaar nu, je hoeft niet te huilen'. En vervolgens negeren.

Denk dat je vooral er zelf even doorheen moet. Die huilbuien worden vanzelf korter.

Apart zetten met 17 maanden moet echt wel kunnen. Deze kindjes begrijpen het allemaal heel goed ! Als ik naar mijn eigen zoon kijk. Hij kan echt wel die link leggen. En juist op deze leeftijd gaan ze je grenzen verkennen ! Dus vooral nu is consequent zijn enorm belangrijk !

Dan snap ik nog steeds niet waarom je een kind dat boos wordt omdat het opgetild wil worden apart zet.
Het kind is eraan gewend dat mama het oppakt als hij erom vraagt, nu gebeurt dat niet meer en dat vindt hij niet leuk. Dan kan je toch beter uitleggen waarom je hem nu even niet op kan pakken in plaats van een overstuur kind apart te zetten. Hij doet toch niks verkeerd.

Nonnevot schreef:Apart zetten met 17 maanden moet echt wel kunnen. Deze kindjes begrijpen het allemaal heel goed ! Als ik naar mijn eigen zoon kijk. Hij kan echt wel die link leggen. En juist op deze leeftijd gaan ze je grenzen verkennen ! Dus vooral nu is consequent zijn enorm belangrijk !

+1... als ik zie wat N. al begrijpt.. hij weer dondersgoed wat bepaalde dingen betekenen en hij is er ook zo een van schreeuwen, optillen = grote grijns. zet je hem weg: schreeuwen.. ja daaag... Consequent zijn is belangrijk en ze begrijpen echt zóveel meer dan je denkt.. Vooral als je er bij verteld waarom iets niet kan of mag.

Liadan schreef:Dan snap ik nog steeds niet waarom je een kind dat boos wordt omdat het opgetild wil worden apart zet.
Het kind is eraan gewend dat mama het oppakt als hij erom vraagt, nu gebeurt dat niet meer en dat vindt hij niet leuk. Dan kan je toch beter uitleggen waarom je hem nu even niet op kan pakken in plaats van een overstuur kind apart te zetten. Hij doet toch niks verkeerd.

Nee in feite doet hij niet echt iets verkeerd maar hij vertoont dan wel degelijk onwenselijk gedrag. Een driftbui krijgen omdat hem iets geweigerd wordt is volgens mij niets iets wat je wilt hebben. En iets rustig uit proberen te leggen werkt nu eenmaal niet bij ieder kind en past ook niet in iedereen zijn opvoeding.
Ik zette mijn kinderen met anderhalf wel op de gang en zei dan duidelijk dat hij weer binnen kon komen als hij klaar was met boos zijn. Dit werkte prima. En als ik ze daar wel degelijk neerzette omdat ze straf hadden dan ging ik ze na een minuut halen en legde ik uit waarom ze op de trap zaten.

Zo weer heel wat herkenbare reacties erbij

Ik moet zeggen dat ik mijn zoontje nog nooit apart heb gezet. Als hij aankomt zeg ik tegen hem dat hij even niet bij me kan zitten omdat ik ... aan het doen ben en dat hij even met z'n autootjes kan gaan spelen ofzo. Soms accepteert hij dit, soms dus ook niet. Bij ons is ook de laptop een big issue, zodra hij die ziet is hij niet meer te houden, is het "die, die, DIE DIEIEIE!!!" en dat resulteert dus ook in een driftbui Laatst heb ik hem wel een keertje bij zijn speelgoed neergezet, maar het is net een boomerang, hij kwam zo weer naar me toe en stond aan mijn knieën te trekken :-) Hij was haast eerder bij de stoel dan ik toen

Maar het is inderdaad wel zo dat ze volgens mij veel meer snappen dan wij denken. Ook hier gaat het zo dat als hij zo drama aan het doen is en je hem oppakt, het meteen goed is en ik een big smile krijg. En dat wil ik dus ook voorkomen, hij is op een leeftijd dat hij goed kan leren dat niet altijd alles kan gaan zoals hij wil. En driftbuien zijn inderdaad niet wenselijk!!

Hmmm gewoon blijven negeren, apart zetten ga ik nog eens over nadenken, ik heb zelf het idee dat hij dit nog niet echt snapt maar ja, ik ben ook geen deskundige wat dat betreft dus kan er wel eens helemaal naast zitten

Ik denk dat hij apart zetten wel al kan snappen als straf, maar ik zou het niet te lang doen.
Dus even apart zetten (hij zal dan wel weglopen, steeds zonder aandacht terug zetten) tot dat hij snap dat ie daar moet blijven, en dan zou ik na twee minuutjes al uitleggen wat hij niet mag doen en het weer goed maken.

Ik zie ook niet in waarom je boos moet worden op een dreumes van 17 maanden die een driftbui krijgt omdat iets wat eerst altijd normaal was (opgepakt worden) nu ineens niet meer normaal is. Waarschijnlijk snapt hij dat ook niet en krijgt hij daardoor een driftbui. Daar kan hij toch niks aan doen? Ik bedoel; een driftbui is niet iets dat hij 'maakt', het overkomt hem.

Ik zou hem dan ook zeker niet straffen door hem apart te zetten. Dan voelt hij zich twee keer afgewezen (mama wil me niet meer oppakken, en nu moet ik ook nog op de gang).

Ik zou inderdaad gewoon uitleggen waarom je hem nu niet kunt oppakken. Eventueel een alternatief bieden (ander speelgoed, afleiden met een boekje), en troosten als hij toch driftig wordt.

Minneke schreef:
Ik zou hem dan ook zeker niet straffen door hem apart te zetten. Dan voelt hij zich twee keer afgewezen (mama wil me niet meer oppakken, en nu moet ik ook nog op de gang).

Ik denk zo dus helemaal niet. Ik denk niet dat een kind van 17 mnd al zo denkt. Dat zou ook wat zijn zeg, dan gaat het kind nog vaak denken dat mama of papa hem niet meer 'moet' want bij groot worden hoort grenzen verkennen en dus ook straf krijgen. Als hij zich dan telkens zo 'verlaten' en 'afgewezen' voelt, poehpoeh dat is me nogal wat zeg. Nee, ik vind die denkwijze echt veel te ver gaan.

Natuurlijk moet je rekeining houden met kleine kinderen, maar je hoeft er ook weer geen eieren onder te leggen vind ik.

Lieskuh schreef:

Minneke schreef:
Ik zou hem dan ook zeker niet straffen door hem apart te zetten. Dan voelt hij zich twee keer afgewezen (mama wil me niet meer oppakken, en nu moet ik ook nog op de gang).

Ik denk zo dus helemaal niet. Ik denk niet dat een kind van 17 mnd al zo denkt. Dat zou ook wat zijn zeg, dan gaat het kind nog vaak denken dat mama of papa hem niet meer 'moet' want bij groot worden hoort grenzen verkennen en dus ook straf krijgen. Als hij zich dan telkens zo 'verlaten' en 'afgewezen' voelt, poehpoeh dat is me nogal wat zeg. Nee, ik vind die denkwijze echt veel te ver gaan.

Natuurlijk moet je rekeining houden met kleine kinderen, maar je hoeft er ook weer geen eieren onder te leggen vind ik.

Haha, volgens mij wisten we al wel dat wij niet op één lijn zitten wat dit soort dingen betreft toch? Is ook helemaal niet erg. Maar ik wilde alleen aangeven hoe ik erover denk. Ik snap ook heus dat anderen er niet zo over hoeven te denken. Blijkbaar hebben beide kanten wel iets in zich, want we allebei engeltjes van kinderen toch

Minneke schreef:Blijkbaar hebben beide kanten wel iets in zich, want we allebei engeltjes van kinderen toch

Hahahaha, nouuu zover wilde ik dan ook weer niet gaan hahah

Lieskuh schreef:

Minneke schreef:Blijkbaar hebben beide kanten wel iets in zich, want we allebei engeltjes van kinderen toch

Hahahaha, nouuu zover wilde ik dan ook weer niet gaan hahah

Haha, het was ook een béétje sarcastisch

Ik ben er ook niet zo voor om hem apart te zetten. Maar mocht je dat overwegen dan zou ik hem niet in de gang zetten maar ergens in de kamer waar hij jou nog wel ziet.

Hier net ook een mega driftbui achter de rug. Ik ging N naar bed brengen en het begon al op de commode, huilen, boos dat z'n luier verschoond werd (Tsja wat doe ik die arme ziel ook aan...) en dat ging van kwaad tot erger. Tot hij dus histirisch is en hij echt niks meer wilt. Geen fles, geen speen, niet op schoot, niet in bed, gewoon echt niks.
Ik heb hem op de grond gezet en ben gem gaan negeren maar er wel bij gebleven. Toen hij iets kalmeerde kon ik hem pakken en geruststellen. Ik denk dat hij dan te moe is want hij wilde niet eens z'n liedje meer maar meteen in bed.

Ik vind die situaties soms best moeilijk... Einde van de dag, ik ben ook moe, hoor J huilen bij m'n man omdat ze honger heeft en ik dring echt totaal NIET door bij N. Hij is dan totaal onbereikbaar... Leuk hoor zo'n Peuterpubertijd!

Krijgt N. nog steeds een fles voordat hij gaat slapen?