Transgender van 11! WTF!

Caribbeanlover schreef:Ik vind het fijn voor hem/haar dat hij/zij zich nu veel beter voelt, maar ik vind gewoon dat een kind pas vanaf 18 jaar misschien 16 zich anders kan gaan kleden.

Dus je wilt het kind ongelukkig hebben tot ze 16/18 is? En hoe wil je dat überhaupt doen, ik neem aan dat jij ook niet meer door je moeder werd aangekleed elke ochtend vanaf een bepaalde leeftijd... jonge meiden willen zelf bepalen wat ze aan trekken. Ze mag dus van jou geen jurk aan omdat ze een piemel heeft, tot dat ze 16 is? dan mag het opeens wel want dan weet ze wel of ze het echt wil? 

Toen ik 14 was, wilde ik perse zo'n lelijke jas met van die franjes er aan. Mijn ouders hebben me ook niet tegen gehouden, ondanks dat het gewoon afschuwelijke mode was. Als ik stiekem een piemeltje zou hebben, had ik die jas ook nog steeds gewild en hadden mijn ouders me nog steeds niet tegen gehouden.


Ik snap wel dat je denk dat operaties e.d. pas op latere leeftijd kunnen, maar kleden... come on. Ik liep van mijn 16e tot 20e in vrij mannelijke kleding en ik ben ook geen kerel. Kleding doet niemand zeer hoor.

Ik weet niet wat ik zou doen als moeder als mijn zoon op z'n elfde zou verkondigen dat hij geen jongen wil zijn maar een meisje. Het is toch een stap voor het leven en met sommige dingen kan je ook echt niet meer terug. Je moet het toch echt heel zeker weten. Maar aan de andere kant wil je je kind natuurlijk wel gelukkig zien.

Ik vind het mooi dat het geaccepteerd wordt. Hier in het dorp was ook een jongetje dat een meisje wilde zijn en die ouders zijn daar al op de basisschool mee in zee gegaan. Het was dan ook heel normaal voor dat jongetje en is ook helemaal niet gepest toendertijd.

Een vriend van mij werd op zijn 12e ongesteld. Ik was er bij en dat was een drama voor hem. Ben blij dat ik hem daar toen in heb kunnen ondersteunen. Twee jaar later heeft hij zijn naam aangepast en wilde hij als jongen gezien worden. Hij is er nooit mee gepest en is echt een knappe vent geworden. Ik kan me niet eens meer hem als meisje voor me halen, maar dat drama op school zal ik nooit vergeten. Hij was zo van slag en verdrietig. Ben ergens wel blij of vereerd ofzo dat hij dat toen met mij heeft gedeeld, ik was denk ik ook een van de weinige meisjes waar hij mee om ging.

Razz schreef:Ik weet niet wat ik zou doen als moeder als mijn zoon op z'n elfde zou verkondigen dat hij geen jongen wil zijn maar een meisje. Het is toch een stap voor het leven en met sommige dingen kan je ook echt niet meer terug. Je moet het toch echt heel zeker weten. Maar aan de andere kant wil je je kind natuurlijk wel gelukkig zien.

Bij dit meisje begon het anders kleden op haar 5e btw. Maar hoezo een stap voor het leven en kan ze nooit meer terug? Juist wel, ze slikt alleen hormoonblokkers, geen vrouwelijke hormomen. Als ze morgen besluit dat ze toch een jongen wilt zijn kan dat dus.

Wat fijn dat de familie er zo goed mee om gaan. Lijkt me toch wel erg moeilijk als je kind hier op zn 5e mee aankomt, maar voor haar is het fijner dat ze er al zo jong achter is en er niet op latere leeftijd nog mee moet dealen. Iedereen in haar omgeving is er nu al aan gewend en accepteren haar zoals ze is. Was het voor ieder transgender kind maar zo.

Er is toch ook een familie die bij de geboorte van een kind niets zegt over het geslacht, maar de kinderen zelf laten uitzoeken wat ze willen zijn; jongen of meisje? Heb ik een paar jaar geleden iets over gelezen volgens mij. Dat vind ik wel een beetje raar.

Van wat ik begrepen heb van de filmpjes die ik van dit meisje gezien heb, hebben haar ouders haar altijd zelf de keus gelaten vanaf het moment dat ze meisjes kleding toestonden. Dus ook niet in die richting gepusht. Het omslagpunt kwam toen ze 5 was, en haar verjaardag vierde in het zwembad en perse een badpak aan wilden en ook gewoon een zwembroek weigerde. Uiteindelijk hebben haar ouders toegegeven, en toen hadden ze ook zo iets "Ja iedereen heeft haar nu ook zo gezien, duidelijk gezien dat ze eigenlijk een jongetje is, wat kan het ons nog schelen wat anderen denken".

xxjojootjexx schreef:

Surya schreef:Ik ben niet tegen hoor.  Is gewoon iets waar ik over nadenk.  Ik ken ook het verhaal van iemand wie zich meerdere keren heeft " om laten bouwen".

Meerdere keren? Hoe bedoel je dat? Echt de hele operatie en mik mak erbij?

 Volgens mij niet de volledige operaties, of maar 1 keer. Maar hij of zij heeft al meeste keten besloten om als man of als vrouw door het leven te gaan

Razz schreef:Ik weet niet wat ik zou doen als moeder als mijn zoon op z'n elfde zou verkondigen dat hij geen jongen wil zijn maar een meisje. Het is toch een stap voor het leven en met sommige dingen kan je ook echt niet meer terug. Je moet het toch echt heel zeker weten. Maar aan de andere kant wil je je kind natuurlijk wel gelukkig zien.

Die puberteitsremmers zijn er juist voor om de keuze nog een tijdje te kunnen uitstellen. Als een kind wel een operatie wil is het veel lastiger als er in de tussentijd een puberteit heeft plaatsgevonden met alle lichamelijke veranderingen vandien (baard in de keel, lichaamsbeharing, et cetera), terwijl als een kind toch niet geopereerd wil worden en als man door het leven wil blijven gaan, die veranderingen gewoon alsnog plaats kunnen vinden, maar dan wat later. Het is juist bedoeld om te zorgen dat je nog beide kanten op kunt op een later tijdstip in je leven.

Ik vind het heel erg bijzonder, en fijn dat ze ouders er ook zo meegaand in zijn. Nu zal ze in ieder geval haar puberteit 'veel' minder gepest worden. En ze lijkt zo gelukkig nu, en naar mijn idee gaat het daarom. Het geluk van je kind.
En als dit tot haar 18e zo zou moeten doorgaan, wie weet wat er dan zou gebeuren. Je leest zoveel over pubers die ongelukkig zijn en er dan maar een einde aan maken. Dan is dit op zo'n jonge leeftijd dus wel echt een uitkomst.

Susan schreef:

Razz schreef:Ik weet niet wat ik zou doen als moeder als mijn zoon op z'n elfde zou verkondigen dat hij geen jongen wil zijn maar een meisje. Het is toch een stap voor het leven en met sommige dingen kan je ook echt niet meer terug. Je moet het toch echt heel zeker weten. Maar aan de andere kant wil je je kind natuurlijk wel gelukkig zien.

Die puberteitsremmers zijn er juist voor om de keuze nog een tijdje te kunnen uitstellen. Als een kind wel een operatie wil is het veel lastiger als er in de tussentijd een puberteit heeft plaatsgevonden met alle lichamelijke veranderingen vandien (baard in de keel, lichaamsbeharing, et cetera), terwijl als een kind toch niet geopereerd wil worden en als man door het leven wil blijven gaan, die veranderingen gewoon alsnog plaats kunnen vinden, maar dan wat later. Het is juist bedoeld om te zorgen dat je nog beide kanten op kunt op een later tijdstip in je leven.

 Dat wist ik niet maar dat is wel fijn dat zo de keus uitgesteld kan worden.

silly-one schreef:Ik vind het goed dat de ouders en de omgeving het kans geven om het kind zich nu al qua kleding aan te passen op zijn gevoel. Meestal hoor je wel dat de kinderen die transgender zijn rondom de middelbare school veranderen van 'geslacht' qua kleding. Dan hebben ze een 'nieuwe' start en dat is een stuk makkelijker voor de kinderen.

CBL: Waarom vind jij pas vanaf de 16de? Juist in de puberteit is het al lastig en zeker als je je anders moet voordoen als dat je bent. Dus dan wordt de puberteit dubbel zo lastig.

 Tja ik weet niet, is meer een gevoel denk ik. Klopt idd in de puberteit is het des te lastiger. Vind het dubbel in dit geval, aan de ene kant goed dat zij/haar ouders haar/hem steunen en aan de andere kant vind ik het gewoon erg jong.

Floor schreef:

Susan schreef:

Razz schreef:Ik weet niet wat ik zou doen als moeder als mijn zoon op z'n elfde zou verkondigen dat hij geen jongen wil zijn maar een meisje. Het is toch een stap voor het leven en met sommige dingen kan je ook echt niet meer terug. Je moet het toch echt heel zeker weten. Maar aan de andere kant wil je je kind natuurlijk wel gelukkig zien.

Die puberteitsremmers zijn er juist voor om de keuze nog een tijdje te kunnen uitstellen. Als een kind wel een operatie wil is het veel lastiger als er in de tussentijd een puberteit heeft plaatsgevonden met alle lichamelijke veranderingen vandien (baard in de keel, lichaamsbeharing, et cetera), terwijl als een kind toch niet geopereerd wil worden en als man door het leven wil blijven gaan, die veranderingen gewoon alsnog plaats kunnen vinden, maar dan wat later. Het is juist bedoeld om te zorgen dat je nog beide kanten op kunt op een later tijdstip in je leven.

 Dat wist ik niet maar dat is wel fijn dat zo de keus uitgesteld kan worden.

Dat wist ik ook niet. Ik dacht al je eenmaal aan die remmers zat dat je ook niet meer terug kon. Vandaar mijn reactie. Maar dan nog zou ik het erg moeilijk vinden als moeder zijnde.