Verdwaald kind teruggebracht

Gisteren liepen we in Blijdorp. Het was hier best lekker weer en het was dan ook behoorlijk druk.

We liepen op een pleintje met zo'n stenen kangoeroe beeld, waarbij je in de buidel kunt zitten en wilden daar een foto maken van B in de buidel. Er waren nog wat andere kindjes eerst, dus we wachten even netjes op ons beurt. Uiteindelijk kroop er een jongetje in, en daarna zouden wij aan de beurt zijn. Tot al die mensen die er stonden ineens wegliepen en dat jongetje alleen overbleef.
Kind was heerlijk aan het spelen en leek het prima naar zijn zin te hebben. Maar uiteindelijk stonden alleen wij nog op dat pleintje en was er dus niemand te bekennen bij wie hij hoorde.
We kwamen dus al vrij snel tot de conclusie dat hij zijn papa en mama dus wel kwijt moest zijn, dus ik stelde hem wat vragen. Hoe hij heette en waar papa en mama waren (mama is thuis.. en papa.. weet ik niet!).
En toen heb ik gezegd dat hij maar even mee moest lopen en dat we papa en mama gingen zoeken, hij gaf me braaf een handje en liep met me mee.
En op dat moment voelde ik me zo slecht, was als de dood dat mensen zouden denken dat ik er met dat kind vandoor zou gaan ofzo en niet door zouden hebben dat ik hem aan het helpen was.

Bij de oude ingang aangekomen, vertelde ik dat ik hem gevonden had en daar bleek gelukkig al bekend te zijn dat hij vermist was.
Ventje (hij was denk ik een jaar of 3) werd mee naar binnen genomen en toen was het wachten op zijn papa.
B had dorst, dus wij bleven daar even staan om haar nog wat te drinken te geven, toen een minuut of 5 later een vent op zijn dooie gemakkie aan kwam lopen: de papa in dit verhaal dus.
Die mevrouw van Blijdorp vertelde dat wij m gevonden hadden bij de kangoeroe en toen kwam het prachtige verhaal van de vader (het was ondertussen een uur of 15.15):
Ja, hij was rond 14.30 al van me weggelopen, en toen ben ik m eigenlijk een hele poos gevolgd, zonder dat hij mij zag, om nou eens te kijken wat hij zou doen. Maar hij raakte helemaal niet in paniek, en vond het eigenlijk allemaal wel best!!! Tja, en toen ging hij een paar deuren door, en was ik hem kwijt!
Ja ik hoop eigenlijk dat hij een keer in paniek raakt, als hij papa kwijt is, dat hij weet dat hij dat dus niet meer moet doen, maar dat gebeurt dus nooit.......
Vader leek zelf ook totaal niet onder de indruk.

Nou werkelijk, mijn broek zakte er nog net niet van af.
Als je WEET dat je zoon een wegloper is, dan laat je hem op zo'n drukke dag, in zo'n groot park toch niet lekker zijn gang gaan?!?!?! Wat als wij hem niet gevonden hadden bij die kangoeroe?
Wat een ei zeg...


Jullie wel eens een verdwaald kindje gevonden?

Ja, ik heb ook wel eens een verdwaald (met een -d ) kindje gevonden. Bij een recreatieplas, was een heel klein kindje, nog geen 2 jaar, heb hem naar de hoofdingang gebracht waar hij snel werd opgehaald.

Nee maar ik ben zelf weleens verdwaald. En dat laat ik me echt nooit meer gebeuren!

Vorige keer in de Apenheul liep er ook een kindje te zoeken naar zn mama. Ik liep erheen maar een andere vrouw was er net voor mij, dus die is gaan zoeken. Duurde best een tijd voor de ouders gevonden waren.

Opzich vind ik dat wat die vader deed best intrigerend, alleen zou ik het niet drie kwartier op z'n beloop laten. Maar dat volgen en observeren, ik geloof niet dat ik het zou kunnen, maar hoe slecht is het om van een afstandje te kijken hoe je kindje handelt in een voor hem onbekende situatie? Maar na vijf tot tien minuten zou ik het toch wel klaar vinden en uitleggen dat hij toch écht bij papa en mama moet blijven.

Ik heb zelf wel eens een verdwaald kindje gevonden, hier in Avifauna. Gelukkig had ze een polsbandje en toen ik aan het bellen was, kwam moeder er al aangelopen.

Op mijn werk (je weet wel, die grote woonwinkel), zijn er regelmatig kindjes hun ouders kwijt of andersom. Vandaag heb ik ook nog een meisje van 3 jaar 10 minuten bij mij gehad totdat de ouders haar kwamen ophalen (nadat er was omgeroepen dat er een klein meisje haar ouders kwijt was). Het gebeurde vandaag ook andersom bij mij, dat er ouders naar mij toekwamen met de mededeling dat ze hun 4-jarige zoontje kwijt zijn, en een vader die zijn 2-jarige zoontje kwijt was. Toen heb ik dat ook om laten roepen.

Ik heb het bij J. ook wel is gedaan bij de winkels. Hij liep steeds weg en ik werd er zo gek van dat ik dacht ga dan maar en dan is kijken hoe leuk je het nog vindt.

Ik snap dan weer niet dat hij niet ongerust was, als ik mijn kind echt kwijt was zou ik wel in paniek raken.

Lennox schreef:Opzich vind ik dat wat die vader deed best intrigerend, alleen zou ik het niet drie kwartier op z'n beloop laten. Maar dat volgen en observeren, ik geloof niet dat ik het zou kunnen, maar hoe slecht is het om van een afstandje te kijken hoe je kindje handelt in een voor hem onbekende situatie? Maar na vijf tot tien minuten zou ik het toch wel klaar vinden en uitleggen dat hij toch écht bij papa en mama moet blijven.

Ik heb zelf wel eens een verdwaald kindje gevonden, hier in Avifauna. Gelukkig had ze een polsbandje en toen ik aan het bellen was, kwam moeder er al aangelopen.

Ik kan er met mijn pet gewoon niet bij. Je weet dat je kind een wegloper is, het was echt super druk!!
Het kind zette hem ook nog eens flink op een rennen zei vader, dus volgens mij kon hij m niet eens bijhouden (hij liep met een buggy met jonger zusje erin).
En inderdaad, geef je kind dan zo'n polsbandje!

Tania schreef:Ik heb het bij J. ook wel is gedaan bij de winkels. Hij liep steeds weg en ik werd er zo gek van dat ik dacht ga dan maar en dan is kijken hoe leuk je het nog vindt.

Ik snap dan weer niet dat hij niet ongerust was, als ik mijn kind echt kwijt was zou ik wel in paniek raken.

Die vader wist dat dat kind alles wel best vindt, want het was vaker gebeurd zo aan zijn verhaal te horen.
En kan het me voorstellen dat je die tactiek dan eens kiest, alleen vind ik daar een drukke dag in Blijdorp nou niet echt de juiste locatie voor.

Ik verbaasde me er in de Efteling al over hoe veel kindjes verdwaald rondliepen.....echt jonge kindjes zonder toezicht of iets. Ik hou zelf mijn zoon als een havik in de gaten, verlies hem geen seconde uit het oog, zeker niet in een drukke menigte. Ik ben hem zelf 1 keer kwijt geweest, ik voelde me zo vreselijk slecht dat ik dat nooit meer wil mee maken.

Ja, en ik snap wel dat het in een seconde gebeurd kan zijn, kids zijn echt sneller dan het licht volgens mij.

Lejow schreef:

Tania schreef:Ik heb het bij J. ook wel is gedaan bij de winkels. Hij liep steeds weg en ik werd er zo gek van dat ik dacht ga dan maar en dan is kijken hoe leuk je het nog vindt.

Ik snap dan weer niet dat hij niet ongerust was, als ik mijn kind echt kwijt was zou ik wel in paniek raken.

Die vader wist dat dat kind alles wel best vindt, want het was vaker gebeurd zo aan zijn verhaal te horen.
En kan het me voorstellen dat je die tactiek dan eens kiest, alleen vind ik daar een drukke dag in Blijdorp nou niet echt de juiste locatie voor.

Nee ben ik met je eens, helemaal als hij ook nog met een buggy liep dan kun je niet echt makkelijk overal langs zo snel.

ja laatst nog, was ook zo idioot. Kindje stond met tranen met tuiten mama te roepen in een vol winkelcentrum... iedereen keek erna en sjouwde door.. Ik heb het kindje eerst getroost en idd wat vragen gesteld en toen kwam moeder de Miss Etam uit... ze moest broeken passen. Er kon nog geen bedankje vanaf, even voor het idee we stonden echt een heel stuk van die winkel af maar ik liep de winkelstraat door om de stadswacht te zoeken die daar altijd staat.

Maar het kan toch zomaar gebeuren, dat heb je zelf meegemaakt SoT. Zeker als je meer kinderen bij je hebt, je kan je omdraaien en ze zijn weg.

Ik probeer de kinderen wel altijd felle kleren aan te doen als we weggaan, of iets waarin ik ze makkelijk herken. Ben ze nog nooit kwijt geweest, wat best een wonder is aangezien de oudste echt een ongeleid projectiel kan zijn.

Ja, dat was bij die vader ook zo.
Leek niet eens dankbaar dat zn kind weer levend en wel terug was..
En ik kon alleen maar denken: Man, wees blij dat iemand je kind gevonden heeft, en dat hij er nog is, en dat je hem gewoon mee naar huis kunt nemen straks.

Gisteren op de speeldag 2 kindjes. Er liepen echt veel kindjes verdwaald! Eén van de kindjes droeg een bandje met het telefoonnummer van de papa op, dus die gebeld en die kwam zijn dochter helemaal overstuur weer halen. Het andere kindje had niets en die heb ik naar de infostand gebracht en toen hebben ze haar omgeroepen.

Ik ben zelf wel eens verdwaald geweest in de ikea, mijn ouders stonden opdat moment achter een stelling, hoorden mij wel roepen en huilen, maar wilden ook weten wat ik zou doen. Er kwam toen een vrouw aangewandeld, zij bracht mij naar de servicebalie. Daar werden mijn ouders omgeroepen. Dat was eens maar nooit weer.

Mijn nichtje was 5 toen ze ons kwijt was, zij was zelf naar een servicebalie gelopen. Waren toen in een overdekte speeltuin.

Ja, dat probeer ik mijn kleuters ook altijd duidelijk te maken Caramba, als we op schoolreisje gaan.
Wat ze moeten doen als ze het groepje kwijt zijn.

Ik heb vorig jaar een kindje geholpen haar moeder te vinden in een grote buitenspeeltuin. Ze stond heel verdrietig om zich heen te kijken. En het duurde wel een kwartier voor haar moeder kwam. Er was geen omroepsysteem en het personeel interesseerde het niet zo veel.

Mijn eigen dochter ben ik een paar weken geleden kwijt geraakt. Ze is totaal geen wegloper. Ze stond de hele tijd tegen me te praten en ik kijk nog geen twee seconde in een kledingrek, hoor dat ze haar zin niet afmaakt, draai me terug naar haar en ze is weg. Ik roepen, mijn moeder haar roepen alle gangen afgezocht. We hebben haar zelfs laten omroepen. Ik was bijna in paniek al buiten gaan kijken. Net toen ze haar nog een keer omriepen zag ik haar onder een kledingrek zitten in een andere gang, waar we al wel gekeken hadden. Ze was verstoppertje aan het spelen met mij en had ons helemaal niet gehoord. Ze bedoelde het niet slecht maar man, mijn moeder en ik hadden spontaan hoofdpijn gekregen van de stress.

Ik was een keer een rondje aan het lopen over een vakantiepark met mijn moeder en nichtjes toen we een hard huilend jongetje van denk 4 jaar tegen kwamen. Hij was zijn familie achterna gegaan die gingen wandelen in het bos. Ik ben toen met dat jongetje achter die familie aan gegaan, want die was ik eerder tegen gekomen.

Moet er niet aan denken als hij zelf het bos in was gegaan en niet bij zijn familie uit was gekomen.

Pfoe, dat zo'n vader kalm kon blijven zeg. Volgens mij had ik aan de zuurstof gekund als ik mijn dochter drie kwartier kwijt was geweest. Ik heb nog nooit een verloren kindje gevonden.

Maar laatst was ik met mijn dochter op een drukke dag in een grote winkel en zag ik haar ineens niet meer. Normaal loopt ze nooit bij me weg, ze hangt eerder wat aan me als het heel druk is. Ik had haar snel terug gevonden maar ik voelde de paniek in de minuut al echt toenemend om mijn hart slaan. Zal wel weer een licht hysterische reactie zijn geweest maar ik kon echt wel janken toen ik haar zag staan. Commentaar van mijn dochter: 'Je moet wel opletten als ik zomaar wegloop hoor! Nu was ik je echt kwijt.'

Lennox schreef:Opzich vind ik dat wat die vader deed best intrigerend, alleen zou ik het niet drie kwartier op z'n beloop laten. Maar dat volgen en observeren, ik geloof niet dat ik het zou kunnen, maar hoe slecht is het om van een afstandje te kijken hoe je kindje handelt in een voor hem onbekende situatie? Maar na vijf tot tien minuten zou ik het toch wel klaar vinden en uitleggen dat hij toch écht bij papa en mama moet blijven.

Ik heb zelf wel eens een verdwaald kindje gevonden, hier in Avifauna. Gelukkig had ze een polsbandje en toen ik aan het bellen was, kwam moeder er al aangelopen.

Ik heb het bij mijn zoon ook weleens gedaan hoor, die rent ook weg, en er dan achteraan lopen om te kijken wat hij doet en wanneer hij zich realiseert dat papa en mama uit het zicht zijn. Tja, níet dus.

Maar die man is hem dus nie 3 kwartier kwijt geweest, het jongetje liep om half 3 bij hem weg, en hij is hem toen gevolgd. Voor hetzelfde geld is hij maar 10 minuten kwijt geweest. En dat kan elke ouder overkomen en ik vind er iets voor te zeggen dat die man niet compleet in paniek aan komt rennen, daar heb je ook niets aan. Een kind raakt niet zomaar kwijt, en hoewel ik zelf wel wat paniekerig zou worden komt het echt wel weer goed. Al die spookverhalen over ontvoerde kinderen in pretparken en dierentuinen zijn nergens op gebasseerd, allemaal broodje aap verhalen. Zelfs de volkskrant is er een keer ingetuind, die hebben een verhaal geplaatst van een kindje wat ontvoerd zou zijn door kinderloze mensen in een pretpark. Bleek niets van waar te zijn, dat verhaal gaat al jaren rond.

Het is niet leuk en niet goed wanneer je je kinderen even kwijtraakt, maar het kan echt elke ouder een keer gebeuren.

Haha ik ben als kind ook ooit in mijn eentje op pad geweest in Blijdorp. Met mijn net van Sinterklaas gekregen poppenwagen. En een aanspraak dat ik had van mensen, niemand die zich zorgen maakte. Het hele bedrijf van waar mijn vader werkte was op zoek naar me (is nu mijn werkgever haha), echt lomp haha. Uiteindelijk vonden ze me natuurlijk en zagen ze wel gewoon mensen tegen me praten over mijn poppenwagen maar niemand had blijkbaar door dat ik in mijn eentje op pad was .

Wat een verhaal, zelf gelukkig nog niet meegemaakt, dochter is geen wegloper, maar zoals ik het nu al kan beoordelen is onze zoon dat wel.
Als kind zijnde liep ik nooit weg, ik kan mij nog herinneren dat ik een keer naast mijn vader door de winkelstraat liep en een paar duiven wilde laten schrikken. Duiven vlogen weg, ik draai me om, kon ik mijn vader nergens meer vinden. Ik was net geen 4 jaar, maar die schrik kan ik me nog zo goed herinneren. Hij stond slechts een paar meter verderop maar ik zag hem gewoon écht niet en raakte volledig in paniek. Een paar weken later had ik opeens een bril op mijn neus staan met glazen van maarliefst -5... Ik zag het dus ook gewoon niet, vandaar dat ik nooit wegliep

Totally offtopic, maar ik herinnerde me dat ineens.

Volgens mij doen sommige ouders ook extra laconiek over hun 'fouten', omdat ze zich al schuldig genoeg voelen.