Re: Opgroeien zonder tuin. Hoe erg is dat?

Gast wo 13 maa 2013 - 23:24

mauwmauw schreef:Ja klopt ze heeft een keuze..1 een tuin voor de kinderen.maar zich niet veilig voelen in dr eigen huis. En dat misschien overbrengt op haar kinderen. Of 2 een dakterras waar haar kinderen toch ook fijn kunnen spelen. Zij zich veiliger voelt en dus ook prettiger is voor de kinderen .dan zal ik voor optie 2 kiezen. Misschien egoïstisch, maar aan een bange mama hebben ze ook niks. Dit is hoe ik er over denk.

Of je doet wat aan je angst, zodat je kinderen er geen last van hebben zonder ze de tuin af te nemen. Er zijn meer manieren om geen bange mama te zijn.

Gast wo 13 maa 2013 - 23:26

Ik lees nu de rest en ik zou het nu helemaal buitengewoon onverstandig vinden om je kinderen te beperken zodat jij je veilig voelt. Je geeft ze daarmee wel een heel verkeerd wereldbeeld mee. Ik zou eerder hulp zoeken bij de verwerking en in therapie gaan om met je angst om te gaan dan dat ik zou verhuizen om die angst uit de weg te gaan. Want daarmee ben je er namelijk écht niet.

Je doet je kinderen niet tekort door geen tuin te hebben, je doet in mijn ogen je kind wel te kort als ouder als je niet je eigen angsten verwerkt. Je verplaatst het probleem door te verhuizen, want het is schijnveiligheid, in een flat kan net zo goed iets gebeuren, het IS er niet veiliger, je voelt je alleen veiliger terwijl dat niet rationeel is. Dus zou ik toch eerder aan het onderliggende probleem werken.

Coco wo 13 maa 2013 - 23:50

Jij vind het schijnveiligheid, ik niet. Een deur die niet ingetrapt kan worden of een deur die je als je een beetje weet hoe het moet, met 2 trappen ingetrapt hebt is nogal een verschil in veiligheid voor mij, evanals ramen waar je bij kunt om in te slaan, stuk uit te kraken of ramen waar je niet bij kunt zonder normale trap 4 hoog of de voordeur maakt voor mij een enorm verschil.
Daarbij gaat om het gevoel dat ik er bij heb, zowel voor mijzelf als de kinderen omdat ik het niet op hen over wil brengen. Dat doe ik hier wel, daar niet. Ik ben 5 jaar in therapie geweest. Het is niet dat ik het er maar bij gelaten heb. Ik ben er veel op vooruit te gaan, toen durfde ik overdag uberhaupt niet eens alleen thuis te zijn, niet alleen de straat op etc etc. Maar een traumatische ervaring kun je niet compleet uit je hoofd filteren.

Filoria do 14 maa 2013 - 0:29

Artemis, wat bedoel je precies met dat verkeerde wereldbeeld? Dat snap ik niet.

Mamsie do 14 maa 2013 - 0:55

Dus jij wil gewoon in een appartement wonen. We zouden hier allemaal kunnen zeggen dat een huis zonder thuis niet leuk en fijn is etc maar jij hebt toch al besloten dat je in een appartement wilt wonen. Dus eigenlijk snap ik het hele topic niet.

Of zit ik er naast?

Gast do 14 maa 2013 - 0:57

Filoria schreef:Artemis, wat bedoel je precies met dat verkeerde wereldbeeld? Dat snap ik niet.

Met veel angst. Nare en traumatische dingen kunnen altijd gebeuren, dat hou je niet buiten de deur door te verhuizen of voor je angst weg te rennen. Het is nogal wat om je kinderen te verhuizen vanwege de angst van een moeder. Zo'n angst is mi niet iets waar je beslissingen op moet baseren. Natuurlijk moet je voorzorgsmaatregelen nemen (zorgen dat er niet makkelijk ingebroken kan worden, dus stevige sloten en deuren, dus de normale beveiligingsmaatregelen). Verhuizen omdat je niet in een normaal huis durft te wonen vind ik én geen rationele beslissing en ook geen verstandige beslissing, dat geef je wel aan je kinderen mee dan.

Het is niet normaal om zo bang te zijn dat je gaat verhuizen, ookal is het heel begrijpelijk dat een gebeurtenis zo traumatisch is dát je bang bent. De angst is normaal, dat zou iedereen hebben die iets dergelijks mee heeft gemaakt. Maar toch gaat niet iedereen verhuizen, omdat die angst niet rationeel is, en het verhuizen dus daarmee ook niet de oplossing voor de angst. Dat draag je hoe dan ook over op je kinderen denk ik.

Niet dat ik die angst wil bagatelliseren hoor, maar ik vind dit een heel vergaande beslissing die behoorlijk wat invloed heeft op kinderen.

Gast do 14 maa 2013 - 0:58

Mamsie schreef:Dus jij wil gewoon in een appartement wonen. We zouden hier allemaal kunnen zeggen dat een huis zonder thuis niet leuk en fijn is etc maar jij hebt toch al besloten dat je in een appartement wilt wonen. Dus eigenlijk snap ik het hele topic niet.

Of zit ik er naast?

Maar ik vind het wel degelijk een verschil of je in een appartement wil wonen omdat je dat handiger/prettiger vindt qua lokatie, schoonmaak, buurt of een andere reden dan vanwege angst.

Printje do 14 maa 2013 - 1:01

Als ik zo je verhaal lees lijkt het of je idd je keuze al gemaakt hebt en als jij je veel beter en rustiger voelt in een appartement moet je dat gewoon doen. Als de kinderen idd gewoon veilig naar buiten kunnen en daar toch kunnen spelen is het prima toch? Ik zou zelf niet voor een flat kiezen omdat R enorm graag buiten is maar in jouw geval is het wel een ander verhaal natuurlijk.

Ik denk wel dat je goed moet bekijken of het echt is wat je wilt ook voor over bij wijze van 5 jaar. Zoals je zelf ook zegt in een flat wonen wil niet zeggen dat je veilig bent, ik wil juist niet in een flat wonen omdat ik dan 'banger' zou zijn voor brand etc.

PapillonRose do 14 maa 2013 - 1:05

Ik woon ook in een appartement en vind niet dat ik A. tekort doe omdat we geen tuin hebben. Natuurlijk zou ik dat op termijn ook best willen, maar we zitten hier op een tuin na verder perfect. We hebben twee balkons en daar speelt ze op, en we gaan er regelmatig op uit, rondje wandelen in de wijk, naar het park, etc. En als je in een appartement gaat wonen lees ik al dat jullie een groot dakterras krijgen. Ik zie dan weinig verschil tussen bijvoorbeeld een normale tuin die vol ligt met bestrating of een groot dakterras.

Het gevoel van veiligheid herken ik helemaal. In mijn vorige huis, waar ik woonde toen ik A. nog niet had woonde ik in een complex op de begane grond. Een onbekende engerd stalkte me daar, hing hele avonden voor de deur, keek door de brievenbus, etc. Dat was echt heel eng. Gelukkig deed hij verder niks, maar nu ik op 1 hoog woon voel ik me toch al veiliger. Er kan gewoon niet zomaar iemand voor je deur staan en rondhangen bijvoorbeeld. Dus in jouw situatie kan ik me helemaal indenken dat je je dan veiliger zal voelen in een appartement.

Wat ik wel jammer vind is dat je door je nare ervaringen nu als het ware beperkt wordt, wat overigens goed te begrijpen is. Toch zou het misschien wel heel fijn zijn als het zou lukken om te leren beter met je angsten om te gaan. Maar dat zal vast niet makkelijk gaan hug

Filoria do 14 maa 2013 - 1:21

Artemis, nu snap ik beter wat je bedoelt inderdaad. Maar ik ben het niet met je eens. Ouders zijn ook maar mensen met hun tekortkomingen. Er zijn zat kinderen in Nederland die op een andere manier 'last' hebben van de beslissingen van hun ouders. Bijvoorbeeld kinderen die hun ouders amper zien omdat ze allebei 50 uur per week werken. Daar kun je vanalles van vinden, maar zoiets blijft de beslissing van de ouders. Coco vraagt ook niet we van haar beweegredenen vinden, maar hoe vervelend het is om kinderen en geen tuin te hebben.

Gast do 14 maa 2013 - 1:27

Artemis schreef:Ik ben juist keihard bezig geweest om van een flat naar een huis met tuin te komen. Juist omdat ik vind dat ze zonder tuin best wel veel missen (en de buurt was slecht). Geen ramp hoor, geen tuin, maar je moet áltijd mee naar buiten omdat zelf buiten spelen dan geen optie is (ivm sleutels van de ingang van de flat, liften, enzovoorts). Gewoon even uit je raam kijken en toezicht houden is geen optie. Met warm weer was het een drama, dan waren we hele dagen aan het zwemmen of in het park ergens buiten, gewoon omdat zo'n flatje dan geen doen was. Plus, je kunt wederom niet zelf binnen blijven en zeggen 'ga maar lekker in de tuin spelen'.

Je hebt gewoon veel minder bewegingsvrijheid, even je fietsje pakken kan niet (want 10 verdiepingen naar beneden, 2 deuren door naar de berging, dus ik moet mee), terwijl je in een huis met tuin de fiets in de tuin of schuur hebt en geen omkijken naar dergelijke dingen. Even skeeleren wordt een hele onderneming, waarbij je weer mee moet, want skeelers moeten aan, dan met ze mee de lift in, door de hal, dan naar buiten en daar weer weinig ruimte. Terwijl ze bij een hus met tuin gewoon zelf kunnen en op de stoep heen en weer kunnen skeeleren.

Spelen met kindjes uit de buurt is lastiger, je weet hier nauwelijks waar mensen wonen, bij laagbouw heb je toch meer overzicht op wie waar woont, je loopt makkelijker bij elkaar naar binnen.

Ik ben echt zó blij dat we (als we deze week definitieve goedkeuring krijgen voor de hypotheek) eindelijk na 7 jaar van die flat af kunnen. Ik heb echt niet onprettig gewoond, en ruimte hebben we binnen ook wel en de kinderen zijn echt niet iets tekort gekomen, maar ik ben zó blij met meer ruimte en vrijheid, minder gedoe met liften en boodschappen en buiten spelen.....

Zo heb ik dat helemaal niet ervaren eigenlijk toen wij op een hoge flat woonden toen ik nog jong was. Tot mijn 8e heb ik daar gewoond. Ik kreeg een veter om mijn nek met de sleutel van de toegangsdeur en de huisdeur sleutel eraan. Ik ging gewoon zelf mijn fiets pakken uit de schuur, en skeelers deed ik aan op de gallerij.

Mijn moeder ging nooit mee naar buiten als ik ging spelen, is dat zo raar eigenlijk, nee toch? En ik speelde ook gewoon met de kinderen uit de buurt en uit de flat waar ik zelf ook woonde. Ik vond het heerlijk toen we naar een huis met tuin verhuisden hoor, en dat zal ook altijd mijn voorkeur blijven met kinderen, maar ik had er echt totaal geen last van toen we er nog wel woonden. Ik rende ook gewoon in en uit, maar moest inderdaad wel met de lift.

Sea of Trees do 14 maa 2013 - 1:28

Ik woon zelf op 3 hoog en over veiligheid heb ik niks te klagen.
Op 3 hoog breekt er heus niet zomaar in of staat er een enge gast voor de deur. Ik sluit me wat dat betreft aan bij PapilionRose.

Mijn ouders hadden vroeger een tuin en ik vond het heerlijk. Toch heb ik niet het idee dat mijn zoon nu iets mist. We gaan gewoon elke dag naar buiten enzovoorts.

Gast do 14 maa 2013 - 1:34

Ik woonde voor ons huidige benedenhuis in een appartement met mijn vriend. En ik voelde mij in dat appartement ook veiliger dan in ons benedenhuis. In een appartement moet je toch meer moeite doen om in te breken dan in een woonhuis. Plus wij slapen op zolder, dus je hoort amper wat willen ze in de nacht inbreken. In ons appartement was alles gelijkvloers en lag de slaapkamer naast de voordeur. Dus ik snap wel wat Coco bedoelt, en vind het ook zeker geen schijnveiligheid.

Coco do 14 maa 2013 - 1:38

Mamsie schreef:Dus jij wil gewoon in een appartement wonen. We zouden hier allemaal kunnen zeggen dat een huis zonder thuis niet leuk en fijn is etc maar jij hebt toch al besloten dat je in een appartement wilt wonen. Dus eigenlijk snap ik het hele topic niet.

Of zit ik er naast?

Dat heb ik zeker niet besloten. De kans dat we het nemen is ook maar nihil, we bekijken alleen de mogelijkheid omdat het toevallig door een fout van de makelaar in de mail binnen kwam. We zoeken eigenlijk alleen naar een gezinswoning of iets met groot dakterras wat er vrijwel niet is. Het topic opende ik door de reactie van mijn moeder, niet omdat ik per se daar wil gaan wonen.

Sea of Trees do 14 maa 2013 - 1:42

Een kind is flexibel. De uitspraak: 'je ontneemt kinderen iets omdat ze geen tuin hebben om in te wonen' vind ik zwaar te kort doen aan alle ouders die de mogelijkheid niet hebben om meteen in een eengezinswoning te wonen. Of zelfs een bewuste keuze hebben gwnaakt om in een flat te wonen.

Kinderen worden er echt niet slechter van.

Coco do 14 maa 2013 - 1:46

We gaan overigens sowieso verhuizen omdat we dit huis niet willen kopen door de buren, dus het is niet zo dat we een andere woning zoeken omdat ik mij hier niet prettig voel alleen 's avonds maar omdat we de woning willen waar we zeker 5 jaar gaan wonen zodat we alles naar ons zin kunnen maken.

Parisienne do 14 maa 2013 - 2:00

Ik vind ook niet dat we N. nu tekort doen door in een appartement te wonen. We hebben nou eenmaal geen andere mogelijkheid en zullen dit ook niet snel vinden. Ik vind het eerlijk gezegd ook prima dat we boven het straatniveau zitten, voelt wat veiliger. Zelf heb ik geen angst om in een benedenhuis te wonen, maar ik kan Coco's angst wel goed begrijpen. Als jij je niet prettig voelt in een benedenhuis/eengezinswoning, dan zou ik gewoon kijken naar andere mogelijkheden. Ongemakkelijk of zelfs met angst wonen in een huis is toch niet fijn? Je moet je prettig en veilig voelen!

Ik kom overigens ook genoeg buiten met N. Wij wonen op 1 minuut lopen van een grote plas en bos af, dat is voor mijn gevoel onze enorme 'achtertuin'.

Printje do 14 maa 2013 - 2:03

Toch ook 'grappig' dat er veel meiden zich veiliger voelen in een flat. Ik voel me er juist onveiliger, heb nooit in een flat gewoond maar dat is mijn idee erbij.

Mijn moeder woont in een appartement en deed tot voor kort de deur niet op slot wanneer ze bijv. even weg ging. Ik zei haar dat ik dat echt wel dom vond, er kan in een flat, ook al kom je niet zomaar binnen, ook ingebroken worden. Iemand kan met een ander meelopen of gewoon proberen op zo'n belletje en kijken wat er gebeurd.

Ik had het nog niet verteld of twee weken later bij verschillende appartementen ingebroken...allemaal mensen die de deur niet afsloten wanneer zij weggingen.

Mamsie do 14 maa 2013 - 2:05

Coco schreef:
Mamsie schreef:Dus jij wil gewoon in een appartement wonen. We zouden hier allemaal kunnen zeggen dat een huis zonder thuis niet leuk en fijn is etc maar jij hebt toch al besloten dat je in een appartement wilt wonen. Dus eigenlijk snap ik het hele topic niet.

Of zit ik er naast?
Dat heb ik zeker niet besloten. De kans dat we het nemen is ook maar nihil, we bekijken alleen de mogelijkheid omdat het toevallig door een fout van de makelaar in de mail binnen kwam. We zoeken eigenlijk alleen naar een gezinswoning of iets met groot dakterras wat er vrijwel niet is. Het topic opende ik door de reactie van mijn moeder, niet omdat ik per se daar wil gaan wonen.

Oke duidelijk.

Coco do 14 maa 2013 - 2:13

Tuurlijk kan er bij een appartement ook ingebroken worden printje, maar over het algemeen is er meer controle (iig de plekken waar ik gewoond heb) en ga je niet zo snel een overval plegen waar je niet makkelijk weg komt.
1,5 jaar terug is er ook bij onze buurman in ons appartementencomplex ingebroken, op de eerste etage. Via de voordeur was onmogelijk, maar toen hij op vakantie was hebben ze gewoon een ladder geplaats (1ste verdieping woonden we) en een stuk raam ingegooid en via dat gat hebben ze de schuipui opengebroken. Snap nog steeds niet dat niemand dat is opgevallen want het was op klaarlichte dag tegenover gezinswoningen met woonkamergedeelte aan de straatkant. Bij ons probeerden ook twee vrouwen, wel via de voordeur, in te breken, tot we de deur opentrokken nadat we wat gerommel hoorden. Ze hadden eerst 3 keer aangebeld en toen we niet opendeden begonnen ze te rommelen. Maar ik wist dat je die deur onmogelijk open krijgt, dus daar was ik ook echt niet bang.

nillis do 14 maa 2013 - 3:39

Je moet een huis gaan kijken waar jij je gelijkt prettig voelt en waar je dus de komende 5 jaar wilt wonen. Of dat nou een flat is of een huis met een tuin, dat moet je ervaren en dat kunnen jullie alleen samen.
Ik zou absoluut niet in een flat wonen en vind het heerlijk dat we een grote tuin hebben waar T heerlijk kan spelen We hebben een poort die op slot kan en er kan dus niemand zo onze tuin in en dat vind ik een veilig idee. Nu moet ik vertellen dat ik in twente in een heel klein dorp woon en hier ook weinig gebeurd en ik mij dus ook veilig voel.
Doe waar jullie je goed bij voelen Opgroeien zonder tuin. Hoe erg is dat? - Pagina 2 699888

Opgroeien zonder tuin. Hoe erg is dat? - Pagina 2 699888

en succes met de zoektocht.

Rovine do 14 maa 2013 - 5:57

Snap het wel, heb zelf ook dingen meegemaakt waardoor ik me op de begane grond niet veilig meer voelde. Gelukkig woon ik nu al 3 jaar op de 3e verdieping en neemt de angst een beetje af.
Heb je al eens gekeken naar een drive-in woning? Dan heb je een garage op de begane grond en begint het huis pas op de 1e verdieping. Soms heb je dan een trap de tuin in aan de achterkant.

Gast do 14 maa 2013 - 7:23

Carrie schreef:
Artemis schreef:Ik ben juist keihard bezig geweest om van een flat naar een huis met tuin te komen. Juist omdat ik vind dat ze zonder tuin best wel veel missen (en de buurt was slecht). Geen ramp hoor, geen tuin, maar je moet áltijd mee naar buiten omdat zelf buiten spelen dan geen optie is (ivm sleutels van de ingang van de flat, liften, enzovoorts). Gewoon even uit je raam kijken en toezicht houden is geen optie. Met warm weer was het een drama, dan waren we hele dagen aan het zwemmen of in het park ergens buiten, gewoon omdat zo'n flatje dan geen doen was. Plus, je kunt wederom niet zelf binnen blijven en zeggen 'ga maar lekker in de tuin spelen'.

Je hebt gewoon veel minder bewegingsvrijheid, even je fietsje pakken kan niet (want 10 verdiepingen naar beneden, 2 deuren door naar de berging, dus ik moet mee), terwijl je in een huis met tuin de fiets in de tuin of schuur hebt en geen omkijken naar dergelijke dingen. Even skeeleren wordt een hele onderneming, waarbij je weer mee moet, want skeelers moeten aan, dan met ze mee de lift in, door de hal, dan naar buiten en daar weer weinig ruimte. Terwijl ze bij een hus met tuin gewoon zelf kunnen en op de stoep heen en weer kunnen skeeleren.

Spelen met kindjes uit de buurt is lastiger, je weet hier nauwelijks waar mensen wonen, bij laagbouw heb je toch meer overzicht op wie waar woont, je loopt makkelijker bij elkaar naar binnen.

Ik ben echt zó blij dat we (als we deze week definitieve goedkeuring krijgen voor de hypotheek) eindelijk na 7 jaar van die flat af kunnen. Ik heb echt niet onprettig gewoond, en ruimte hebben we binnen ook wel en de kinderen zijn echt niet iets tekort gekomen, maar ik ben zó blij met meer ruimte en vrijheid, minder gedoe met liften en boodschappen en buiten spelen.....

Zo heb ik dat helemaal niet ervaren eigenlijk toen wij op een hoge flat woonden toen ik nog jong was. Tot mijn 8e heb ik daar gewoond. Ik kreeg een veter om mijn nek met de sleutel van de toegangsdeur en de huisdeur sleutel eraan. Ik ging gewoon zelf mijn fiets pakken uit de schuur, en skeelers deed ik aan op de gallerij.

Mijn moeder ging nooit mee naar buiten als ik ging spelen, is dat zo raar eigenlijk, nee toch? En ik speelde ook gewoon met de kinderen uit de buurt en uit de flat waar ik zelf ook woonde. Ik vond het heerlijk toen we naar een huis met tuin verhuisden hoor, en dat zal ook altijd mijn voorkeur blijven met kinderen, maar ik had er echt totaal geen last van toen we er nog wel woonden. Ik rende ook gewoon in en uit, maar moest inderdaad wel met de lift.

Alleen de knop voor de lift zit hier al zo hoog dat mijn jongste er pas sinds kort op zijn tenen bij kan. En 8 is anders dan 5 en 6. De deur van de schuur is hier heel zwaar, die krijgen ze zelf echt niet open, plus dat buurten met flats meestal niet de beste buurten zijn, hier iig niet, en ik ze dus echt niet zonder toezicht alleen laat spelen hier, ja, heel af en toe even in de speeltuin beneden. Maar het is geen fijne buurt, niet veilig genoeg om zelf buiten te spelen. Bij anderen mogen ze dat en vind ik het prima, maar hier niet. Daarbij is de jongste nog maar 5, dat is nog klein.

Gast do 14 maa 2013 - 7:25

Hier spreken we niet over een 3-kamer flatje op 8-hoog, maar Coco kennende een flink penthouse met een flinke buitenruimte. Zolang je de buitenruimte veilig kunt omrasteren (tegen klimmende en ballengooiende kindjes) lijkt me dat het niet veel uitmaakt of je op een dakterras speelt of in een tuin.

Luce do 14 maa 2013 - 7:28

Ik zou het voor je kinderen niet doen. Ik kan me wel voorstellen dat je het zelf zou willen in jouw situatie.

Gesponsorde inhoud