Ongelukjes

Pfff ik ben vanmorgen tien jaar ouder geworden. Luuk was op de bank geklommen, ik zat er gewoon naast. Onze bank staat voor het raam (ramen tot de grond). Hij ziet de kat aanlopen en word enthousiast. Ik zit samen met hem te kijken, en binnen 1 seconde klimt hij ineens over de bank en ligt er achter! Zo tussen de bank en het raam, precies met zijn oog op het randje. Hij brullen, ik brullen, snee onder zijn oog, flinke bloeduitstorting op zijn ooglid en zijn voorhoofd is blauw van zijn wenkbrauw tot zijn haargrens. Hij is even gecheckt door de dokter, die zag voor nu niets bijzonders, maar we moeten vanmiddag nog even terugkomen.
Ik voel me zo schuldig Ik zat er gewoon naast! Hij ligt nu te slapen, maar als hij zo wakker wordt gaan we bubbeltjesplastic kopen waar ik hem helemaal in ga rollen...

Aimee het is natuurlijk altijd schrikken maar je hoeft je echt niet schuldig te voelen hoor

Hier heeft S. ook al 2 kleine littekentjes. Eentje op zijn neus. Hij viel in de keuken recht met zijn neusje op een greepje. Bloedde echt heel erg en er zat een flinke snee. De andere zit op zijn voorhoofd en die is van het vallen tegen de ouderwetste kartel verwarming bij mijn ouders. Beide wondjes zijn gelijmd en dat zie je helaas nog wel.

Ach arm ventje! Wat zal dat schrikken zijn geweest!
Helaas gebeuren deze dingen nou eenmaal. Ik denk dat iedere moeder wel 1 of meer van dat soort verhalen kan vertellen.
Knuf voor de kleine man!

Ahh arm manneke!
En zoals er idd al staat je hoeft je echt niet schuldig te voelen Het zijn van die dingen die helaas gebeuren

Aah ti's zonde, dat is goed schrikken! Snap dat je je schuldig voelt, maar zulke dingen gebeuren ook let je nog zo goed op. Hopelijk knapt hij snel op hoor succes met hem in te rollen vandaag

Wat zielig! Schrik je je zelf ook dood natuurlijk maar ik heb me voorgenomen me
niet schuldig te voelen om dingen wat ik niet kan voorkomen. Je hebt hem niet express laten vallen van de bank dus voel je maar niet schuldig. Hopelijk is hij straks weer happy als hij wakker is, voel jij je ook gelijk beter en geruster.

Dankjulliewel voor de lieve troost woorden!
Ik ga gewoon mijn schuldgevoel straks afkopen in de speelgoedwinkel, haha

Aimee schreef:Dankjulliewel voor de lieve troost woorden!
Ik ga gewoon mijn schuldgevoel straks afkopen in de speelgoedwinkel, haha

Ja, dat werkt hier inderdaad ook het beste!

Oh rot is dat he. Niet schuldig voelen hoor je kon er echt niks aan doen.

Ik kreeg een halve hartverzakking toen J. net met de punt van zijn vliegtuigje richting M. d'r oogje gooide. Gelukkig bewoog er iets buiten waardoor zij net opzij keek en ze het vliegtuigje tegen haar slaap aan kreeg.

He bah wat schrikken! Fijn dat je vanmiddag nog een keer bij de ha langs mag komen voor de zekerheid.
Maar het is echt niet jou schuld hoor! Je hebt gewoon een ondernemend mannetje dat graag klimt! Dan gebeuren zulke dingen zomaar! Voordat je het doorhebt is het al gebeurd!

Wat zal jij geschrokken zijn, gaat het weer een beetje.

Zo is R hier een tijdje terug van de wc gevallen, toen hij aan het plassen was, hij boog wat opzij en viel zo vd wc af. Kon zijn hoofd opvangen maar zijn benen kwamen hard de grond gerecht. Voelde me zo schuldig want ik stond er gewoon naast.

Ah ja zulke ongelukjes zijn nooit leuk.

Ik weer nog goed dat mijn zoontje voor t eerst viel, ik was zelf ook in tranen.
Nu is hij inmiddels drie jaar en we zijn al heel wat ongelukjes verder, ook mijn dochter van bijna 1 jaar valt regelmatig, heel stom maar je "went" er een soort aan, je schrikt minder erg en ik moet er gelukkig zelf niet meer om huilen

Kan me goed voorstellen dat je je schuldig voelt, heb ik ook altijd, maar helaas, ongelukjes zijn niet altijd te voorkomen, en het zal, ook helaas, nog veel vaker gebeuren.

Poosje terug, toen de twin net een jaar was, is mij ook zo iets vervelends gebeurd, ik reed op de snelweg, en vraag me niet hoe, maar de jongste is onder het rijden uit de maxicosi geklommen, de 0+ stoel dus. Mijn oudste zat er naast en die heeft haar toen even op schoot genomen,zodat ik van de snelweg af kon rijden. Trek ik op de parkeerplaats zonder nadenken de deur open, valt ze zo plat op haar rug uit de auto, ik wist niet wat me overkwam, zo snel ging het ineens, en ze was net een lappenpop die eruit viel. Echt heel erg. Ik heb haar ook zo weer opgepakt en in de auto gezet, was even helemaal de weg kwijt. Gelukkig was ze al snel stil. Maar oh, wat ben ik toen geschrokken, ik zag haar elke keer weer voor me, hoe ze viel. Heb toen wel een wekadvies gekregen van de dokter, omdat ze echt vol op het asfalt viel met haar hoofdje.

oh meid het is vreselijk schrikken! Helaas kunnen wij er hier over meepraten.... J heeft 2 keer haar arm gebroken, N een keer met zijn vinger tussen de deur gezeten (die ik dichtgooide ) dus moest te hechten en N is onder een tafel terecht gekomen die omviel in de supermarkt, grote jaap op zijn neus tussen zijn ogen, bloed gutste eruit... brrr ik ben inmiddels ook 10 jaar ouder vrees ik.

Heel naar die ongelukjes, probeer je niet te schuldig te voelen: het overkomt heel veel mensen.
Mijn jongste is toen ze ongeveer vier maanden oud was van het bed afgevallen. Ze kon zich ineens rollend voorbewegen en lag er in de drie seconden dat ik niet keek ineens naast. Ze heeft toen anderhalve dag in het ziekenhuis gelegen ter observatie.


Later, rond de één, is ze er nog een keer afgevallen. Alleen toen viel ze op een deken en ze hoefde er niet eens van te huilen, ze keek alleen erg verbaasd naar boven.