Borstvoeding, slokje troost.

Aimee schreef:

Nou nee hoor, Rejoy schrijft niet : Die B. van Lejow die is gewoon bewust reddeloos gemaakt joh.
Ze schrijft dat het een soort van aangeleerde reddeloosheid is. Wat het misschien ook wel is, maar dat zijn wel meer dingen in het leven. Vroegahhhh mochten kinderen van een jaar of 6 misschien ook niet zonder mama buitenspelen. Nu wel. Tja, ook een soort van aangeleerde reddeloosheid, maar of kinderen daar echt directe schade van ondervinden?

Ik denk dat er weinig kinderen zijn die later tegen hun ouders zullen zeggen 'he verdomme mam, had je me niet langer de borst kunnen geven ipv een plastic speen in me te duwen?' of 'waarom moest ik in mijn eigen kamer slapen? Je hebt me bewust reddeloos gemaakt!'

nou, scheelt me dat even een stuk typen, haha. Iets in die richting wilde ik ook zeggen.
Ik bedoelde die term 'reddeloosheid' ook niet zozeer negatief, meer om uit te drukken dat het niet natuurlijk is. Het is natuurlijker gedrag voor kinderen om heel hard te gaan huilen als er niemand is. Als kinderen dat niet doen, dan zijn ze in feite een soort van reddeloos. En dat hoeft niet per definitie iets negatiefs te zijn, maar wel iets onnatuurlijks. Ik heb het ook wel eens over liefdevol verwaarlozen. Lekker hun gang
laten gaan, laten ontdekken dat je uit een boom kunt vallen als je erin
klimt, laten ondervinden wat verveling is, dat soort dingen. Net als ik de term 'verwaarlozing' in die zin ook niet negatief bedoel, maar meer om uit te drukken dat je er niet continu bovenop hoeft te zitten en dat ik vind dat het iets goeds is, als kinderen dat soort dingen ondervinden.



En even in het algemeen, niet direct gericht op lejow: ik vind het heel jammer dat een kritische post zo vaak aanvallend wordt gezien, dat is het niet. Mijn posts in ieder geval niet. Ik wil alleen goed onderbouwd aangeven waarom ik over een bepaald onderwerp zo denk. Ik ben er niet op uit om iemand op de tenen te trappen of te beledigen.

Ik heb het woord emo eten niet in mijn mond (euhh.. vingers) gehad.
Voor mij (ook al is dat dan voor het kindje niet zo), zo het troosten dan in verband gaan staan met eten, en dat wil ik niet.

Over je kindje veel dragen, bij je laten slapen enz enz oordeel ik gewoon niet. Ik heb de keuze gemaakt het niet te doen (heb wel geprobeerd te dragen, maar kreeg haar gewoon niet goed in die doek en was het toen snel zat en heb het opgegeven), maar dat betekent niet dat moeders die dat wel doen slecht zijn.
De opmerking van rejoy over de reddeloosheid, is in mijn beleving hetzelfde, als ik zou zeggen dat een draagmoeder haar kind verwend en verpest door het continu bij zich te dragen (Wat ik dus voor de duidelijkheid niet vind he!!)

Aimee schreef:

Lejow schreef:

Tania schreef:

Rejoy. schreef:Je kunt alle info hier ook zien als waardevol, als een extra om beslissingen te kunnen maken. Dat jullie het nu zo doen, Lejow, wil niet zeggen dat ik dat compleet afkeur. Ik heb gewoon een andere mening en probeer dat te onderbouwen. Ik weerleg argumenten van jou, omdat ik er anders tegenaan kijk en probeer dat met feiten te onderbouwen. Het weerleggen van argumenten wil niet zeggen dat ik je volledig aan het afbranden ben of jouw manier van opvoeden en verzorgen compleet afkeur.

Zodra iemand anders het anders doet dan jij, schiet je in de verdediging en word je boos. Waarom? Als jij achter jullie manier van opvoeden en verzorgen staat is dat toch niet nodig?

Ik denk dat Lejow niet in de verdediging schiet omdat andere mensen het anders doen dan zij maar door de manier waarop het gebracht wordt. Ik vind ook dat hoe het gebracht wordt (vaak) betweterig overkomt. Niet als mening maar als de waarheid en alsof mensen die het niet zo doen het eigenlijk op de verkeerde manier doen ondanks dat erbij gezegd wordt dat iedereen het moet doen zoals ze zelf willen.

Jij slaat de spijker op zijn kop!
Er wordt hier zwart op wit gezegd dat ik mijn kind bewust reddeloos maak, door haar in haar eigen bedje op haar eigen kamer te laten slapen.

Nou nee hoor, Rejoy schrijft niet : Die B. van Lejow die is gewoon bewust reddeloos gemaakt joh.
Ze schrijft dat het een soort van aangeleerde reddeloosheid is. Wat het misschien ook wel is, maar dat zijn wel meer dingen in het leven. Vroegahhhh mochten kinderen van een jaar of 6 misschien ook niet zonder mama buitenspelen. Nu wel. Tja, ook een soort van aangeleerde reddeloosheid, maar of kinderen daar echt directe schade van ondervinden?

Ik denk dat er weinig kinderen zijn die later tegen hun ouders zullen zeggen 'he verdomme mam, had je me niet langer de borst kunnen geven ipv een plastic speen in me te duwen?' of 'waarom moest ik in mijn eigen kamer slapen? Je hebt me bewust reddeloos gemaakt!'

Ja ok, zo heb je een goed punt.
Zo komt het al heel anders over dan ik het in eerste instantie oppikte

Lejow schreef:Ik heb het woord emo eten niet in mijn mond (euhh.. vingers) gehad.
Voor mij (ook al is dat dan voor het kindje niet zo), zo het troosten dan in verband gaan staan met eten, en dat wil ik niet.

Over je kindje veel dragen, bij je laten slapen enz enz oordeel ik gewoon niet. Ik heb de keuze gemaakt het niet te doen (heb wel geprobeerd te dragen, maar kreeg haar gewoon niet goed in die doek en was het toen snel zat en heb het opgegeven), maar dat betekent niet dat moeders die dat wel doen slecht zijn.
De opmerking van rejoy over de reddeloosheid, is in mijn beleving hetzelfde, als ik zou zeggen dat een draagmoeder haar kind verwend en verpest door het continu bij zich te dragen (Wat ik dus voor de duidelijkheid niet vind he!!)

en al vond je dat wel, dan was dat je goed recht om dat te vinden. In een discussie had ik dit niet eens als een aanval opgevat, maar had het wel proberen te weerleggen met argumenten.
Jij hebt bepaalde redenen om niet samen te willen slapen, wel of niet gebaseerd op wetenschappelijke feiten, iemand anders heeft bepaalde redenen om wel samen te willen slapen, die gebaseerd kunnen zijn op gevoel, feiten of ervaring.

Bedankt voor de antwoorden

Ik heb de voorafgaande discussie geboeid gelezen.

Mag ik hieruit concluderen dat er hier mensen met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid weten dat men 'vroeger' (wanneer? middeleeuwen? vroeger? later?) kinderen standaard een slokje moedermelk gaven om ze te troosten? Simpel en alleen om de reden dat er toen nog geen plastic speentjes bestonden? Of aparte kinderkamertjes met bedjes?

Waar halen de mensen deze wijsheid vandaan?

Kan me heel goed voorstellen dat er toen óók mensen waren die dat bewust niet deden...omdat dit voor hen niet de juiste methode bleek. Evenals het laten slapen van hun kindje in een apart kamertje.

let wel: ik ben een groot voorstander van natuurlijke opvoedwijzen en vooral: heel erg kijken naar de behoeften van je kind. Ik vind het alleen erg jammer als ik bij anderen de indruk krijg dat ze -ondanks hun van oorsprong tolerante en 'natuurlijke' insteek en overtuiging- naar anderen toe verschrikkelijk intolerant en veroordelend zijn.

Het feit dat jij dat intolerant en veroordelend vind (ik lees het toch echt niet als veroordelend maar als onderbouwde mening) vind ik richting hen (en mezelf) veroordelend.

maiadebij schreef:Het feit dat jij dat intolerant en veroordelend vind (ik lees het toch echt niet als veroordelend maar als onderbouwde mening) vind ik richting hen (en mezelf) veroordelend.

Nee dat kan niet meer, dat vond ik al.

Discussiëren bestaat toch uit je eigen mening geven en de deze onderbouwen? Maar goed dat niet iedereen het met elkaar eens is, zou een mooi saai forum worden dan. Jammer dat het dan als veroordelend gezien wordt.

Ik ben het helemaal eens met Charles. Ik ben ook voor borstvoeding, niet laten huilen en kindjes niet op hun eigen kamertje laten liggen als ze dat niet willen. Mijn kindjes zijn heel verschillend en ik benader ze ook allebei anders omdat ik vind dat je goed naar de behoefte van je kind moet kijken. Maar de manier waarop er in dit topic over gepraat wordt komt op mij heel onprettig over.

Ik heb t al eerder gevraagd, maar hoe zou ik mijn manier van posten aan moeten passen? In welke reacties zijn veroordelend en intolerant?

Tania schreef:Ik ben het helemaal eens met Charles. Ik ben ook voor borstvoeding, niet laten huilen en kindjes niet op hun eigen kamertje laten liggen als ze dat niet willen. Mijn kindjes zijn heel verschillend en ik benader ze ook allebei anders omdat ik vind dat je goed naar de behoefte van je kind moet kijken. Maar de manier waarop er in dit topic over gepraat wordt komt op mij heel onprettig over.

Precies. En misschien is dit topic niet het beste voorbeeld, het valt me vaker op in deze pijler dat mensen hun methode als de enige juiste zien en iedereen die wat anders vindt met de nodige minachting wordt bekeken. Net alsof je de wijsheid in pacht hebt als je voor de iets alternatievere methoden kiest. Nogmaals: ik vind deze methoden vaak super, past helemaal bij mij. Maar niet standaard bij allebei mijn kindjes en ik kan me voorstellen dat andere moeders dit net zo vergaat. En de manier waarop anderen hierop reageren, ja die vind ik vaak nogal neerbuigend.

Rejoy. schreef:Ik heb t al eerder gevraagd, maar hoe zou ik mijn manier van posten aan moeten passen? In welke reacties zijn veroordelend en intolerant?

Ik bedoel niemand in het bijzonder hoor.

Rejoy. schreef:

Lejow schreef:

Rejoy. schreef:

Lennox schreef:Ik vind het anders wel een interessante discussie, hoe de norm omtrent het troosten/zorgen voor een kind door de eeuwen heen zó anders is geworden. Wil niet zeggen dat wat we nu doen, niet goed is, maar ik blijf erbij dat er nu heel veel dingen zijn die het ouders veel gemakkelijker maken, en dat het moederschap van origine eigenlijk toch net een stukje anders zou moeten zijn dan het nu is. Een aap heeft ook geen speen, een hond en kat ook niet. Die kruipen ook lekker tegen mama aan en drinken wat. Wij zijn de enigen die onze kinderen troosten met stukken plastic. Niet dat ik erop tegen ben, maar als je erover nadenkt is het raar

zo is het met veel meer lennox. Denk eens aan het kind alleen laten slapen in een donkere stille kamer. Wij zijn geen verstoppers zoals katten zijn, wij zijn vluchters, van nature horen kinderen bij moeder te zijn en te kunnen vluchten bij onraad. Het is helemaal niet gek dat veel kinderen niet in bed willen slapen. Het is een soort aangeleerde reddeloosheid als baby's dat wel kunnen. Zie het moro-reflex, dat is het reflex om te controleren of moeder er nog wel is en je weer stevig vast te grijpen.

Wij zijn in de loop van de jaren/eeuwen (veel te) ver van de natuur af komen te staan.

Sorry hoor, maar deze zin maakt me echt erg pissig.
Komt op mij over alsof je hiermee wilt suggereren dat moeders die dat doen, iets vreselijks slechts doen met hun kind.

och, dat zou ik nou niet direct willen suggereren. Onze oudste heeft ook een tijd alleen geslapen als baby en slaapt nu ook weer het grootste deel van de nacht alleen.

Je moet je niet direct zo aangevallen voelen.

Rejoy, ik snap bij deze reactie van jou wel dat Lejow er boos om werd. Je eerste zin komt niet echt leuk over, je wilt het niet direct suggereren, maar wel indirect dan?

Liadan schreef:

Rejoy. schreef:

Lejow schreef:

Rejoy. schreef:

Lennox schreef:Ik vind het anders wel een interessante discussie, hoe de norm omtrent het troosten/zorgen voor een kind door de eeuwen heen zó anders is geworden. Wil niet zeggen dat wat we nu doen, niet goed is, maar ik blijf erbij dat er nu heel veel dingen zijn die het ouders veel gemakkelijker maken, en dat het moederschap van origine eigenlijk toch net een stukje anders zou moeten zijn dan het nu is. Een aap heeft ook geen speen, een hond en kat ook niet. Die kruipen ook lekker tegen mama aan en drinken wat. Wij zijn de enigen die onze kinderen troosten met stukken plastic. Niet dat ik erop tegen ben, maar als je erover nadenkt is het raar

zo is het met veel meer lennox. Denk eens aan het kind alleen laten slapen in een donkere stille kamer. Wij zijn geen verstoppers zoals katten zijn, wij zijn vluchters, van nature horen kinderen bij moeder te zijn en te kunnen vluchten bij onraad. Het is helemaal niet gek dat veel kinderen niet in bed willen slapen. Het is een soort aangeleerde reddeloosheid als baby's dat wel kunnen. Zie het moro-reflex, dat is het reflex om te controleren of moeder er nog wel is en je weer stevig vast te grijpen.

Wij zijn in de loop van de jaren/eeuwen (veel te) ver van de natuur af komen te staan.

Sorry hoor, maar deze zin maakt me echt erg pissig.
Komt op mij over alsof je hiermee wilt suggereren dat moeders die dat doen, iets vreselijks slechts doen met hun kind.

och, dat zou ik nou niet direct willen suggereren. Onze oudste heeft ook een tijd alleen geslapen als baby en slaapt nu ook weer het grootste deel van de nacht alleen.

Je moet je niet direct zo aangevallen voelen.

Rejoy, ik snap bij deze reactie van jou wel dat Lejow er boos om werd. Je eerste zin komt niet echt leuk over, je wilt het niet direct suggereren, maar wel indirect dan?

Juistem.
Verder eens met Charles.

Ik ben het ook wel eens met Charles.

Ik heb beide kinderen heel lang borstvoeding gegeven en ze hebben ook heel lang bij ons op de kamer geslapen, dus ik ben daar zeer zeker niet tegen, maar ik proef ook vaak die superieure toon en dat is in mijn ogen mede de reden dat de borstvoeding/flesvoeding-discussie zo hard wordt gevoerd, voor mijn gevoel komt daar de term 'borstvoedingsmaffia' vandaan.

Ik kan me heel goed voorstellen dat die opmerking over aangeleerde reddeloosheid Lejow in het verkeerde keelgat schoot. Dat zou het bij mij ook doen.

Maar het is toch ook allemaal per situatie verschillend? Ik heb C. ook vanaf dag twee op zijn eigen kamer gelegd en hij sliep tot 7 maanden gewoon fatsoenlijk. Daarna begon het gedonder, maar ik heb hem toch op zijn eigen kamer "reddeloos" laten zijn. Ik hoor ieder geluid van hem (nu na 6 jaar hoor ik nog bijna alles) en had mijn slaap zelf hard nodig. Toen hij 2 was heb ik hem pas voor het eerst in mijn bed laten slapen maar eerder was dat niet standaard.
Als je een baby hebt die vanaf dag 1 veel huilt 's nachts dan snap ik dat je hem op je kamer neemt, maar C. sliep gewoon lief.

Ik heb die opmerking over reddeloosheid toch uitgelegd. Lejow snapt wat ik ermee bedoelde en vervolgens komt iedereen er nog even over vallen...

En ik snap ook niet waar dat superieure gedoe vandaan komt. Ik onderbouw mijn mening en zeg nergens dat al het andere dus verkeerd is.

Ik denk dat er tov vroeger zeer veel veranderd is in de opvoeding, sommige dingen vind ik tegenwoordig allemaal wat overdreven andere dingen vind ik beter. Ik denk niet dat kinderen er slechter van worden wanneer zij gewoon op hun eigen kamer slapen maar ook wij nemen hem, deels ook pure gemakzucht, in bed als hij snachts huilt. Bij de baby ga ik daar dadelijk ook niet meer moeilijk om doen, eerst gewoon op de eigen kamer, werkt dit niet dan bij ons.

Ik ben wel tegen een speen, dat heeft R nooit gehad, troosten kan ook anders. Borstvoeding vind ik sowieso niets dus dat gebeurd hier al niet, ik vind het woord een slokje troost alleen wat raar voor de rest denk ik, als je het niet altijd doet moet het kunnen toch.


Ik denk niet dat ene kind hier veel gelukkiger is dan het andere kind waarvan de opvoedingsstijlen ver uit elkaar liggen zeg maar. Wij als ouders maken er idd een heel groot iets van, kinderen zijn flexibel en zijn denk ik al snel tevreden. Liefde is denk ik het allerbelangrijkste, en ik weet zeker dat alle kids hier daar voldoende van krijgen.

Rejoy. schreef:

Star007 schreef:Maar met flesvoeding doe je dat toch ook niet? Tenminste ik deed dat niet. Ik verbind troosten ook niet aan eten of drinken .

met flesvoeding doe je dat inderdaad ook meestal niet. Met een slokje troost gaat het ook niet om het drinken, maar om het lichamelijke contact, aanmaak van hormonen en de pijnstillende werking van zuigen.

alhoewel.. als onze dochter midden in de nacht overstuur wakker wordt en niet te kalmeren is, kalmeert ze vaak ook wel van een beetje melk uit haar flesje..

Wij doen/deden dat wel hoor met flesvoeding. Het is toch hetzelfde principe ook? Ik legde hem dan gewoon heel dicht tegen mij aan, buik tot buik en dan een slokje flesvoeding.

Ik heb er zelfs nog nooit aan gedacht om fv te gebruiken als troost. Ik vind dat geen manier om te troosten, bv dus evenmin maar zoals ik zei als jij je er goed bij voelt en je niet iedere keer het op die manier oplost prima toch.

Ik zou toch bang zijn dat je hierdoor een eetstoornis creëert, je leert een kind denk ik dat eten troost biedt en misschien dat ze dan ook later eerder de neiging hebben om naar eten te grijpen als ze verdrietig zijn. Maar dat weet ik natuurlijk niet dat denk ik alleen.

Dat superieure gedoe zie ik in dit topic ook niet trouwens.

Luce schreef:

Rejoy. schreef:

Star007 schreef:Maar met flesvoeding doe je dat toch ook niet? Tenminste ik deed dat niet. Ik verbind troosten ook niet aan eten of drinken .

met flesvoeding doe je dat inderdaad ook meestal niet. Met een slokje troost gaat het ook niet om het drinken, maar om het lichamelijke contact, aanmaak van hormonen en de pijnstillende werking van zuigen.

alhoewel.. als onze dochter midden in de nacht overstuur wakker wordt en niet te kalmeren is, kalmeert ze vaak ook wel van een beetje melk uit haar flesje..

Wij doen/deden dat wel hoor met flesvoeding. Het is toch hetzelfde principe ook? Ik legde hem dan gewoon heel dicht tegen mij aan, buik tot buik en dan een slokje flesvoeding.

het kan inderdaad wel, maar je doet het denk ik minder snel. Bij Yinthe maakt ik vaak niet even een paar cc klaar om te troosten, als hannah verdrietig is, ligt ze binnen no-time aan mijn borst. Maargoed, als je het op die manier doet, dan is het inderdaad vergelijkbaar denk ik.

Printje schreef:Ik heb er zelfs nog nooit aan gedacht om fv te gebruiken als troost. Ik vind dat geen manier om te troosten, bv dus evenmin maar zoals ik zei als jij je er goed bij voelt en je niet iedere keer het op die manier oplost prima toch.

Ik zou toch bang zijn dat je hierdoor een eetstoornis creëert, je leert een kind denk ik dat eten troost biedt en misschien dat ze dan ook later eerder de neiging hebben om naar eten te grijpen als ze verdrietig zijn. Maar dat weet ik natuurlijk niet dat denk ik alleen.

Ja, als je het in het extreme doorvoert, zal dat vast niet goed zijn. Maar een slokje troost als baby? Ik kan me niet voorstellen dat je kind daar een eetstoornis van krijgt.

En samen slapen, tja weet je. Van nature is het ongetwijfeld goed om je kind bij je te laten slapen. En vroeger zullen ze het zo gedaan hebben, maar er zijn ook verhalen dat kinderen gewoon apart in de schuur werden gelegd om ze te laten huilen.
Tja, je moet toch gewoon doen waar je je goed bij voelt? Ik zie het in zijn eigen bed slapen als slapen in een prikkeloze ruimte. Beide kinderen slapen beter in eigen bed dan bij ons. Snap ik ook wel. Wij draaien 's nachts ook, maken geluid waardoor zij weer wakker worden enzovoort. Als dat aangeleerde reddeloosheid is, dan vind ik dat geen slechte aangeleerde reddeloosheid. Het hoeft toch ook niet perse slecht te zijn?