Borstvoeding, slokje troost.

Voor de mama's die borstvoeding geven, wanneer geven jullie een "slokje troost" ?

Ik merk als mijn dochter (nu 9 mnd) zich flink bezeerd heeft ze graag een slokje troost wil, als het kan geef ik het haar ook en merk dat ze dan snel getroost is.
Maar aan de andere kant, zou ze straks dan niet continu om een slokje troost vragen als ze valt oid?
Afijn ik weet t ook niet eigenlijk, haha voed op verzoek en dat betekend ook niet dat ze de hele dag aan de borst wilt..

Misschien kun je je kindje wel de geborgenheid van het voeden bieden, maar voeding verbinden en/of aanbieden als troost niet me niet zo'n heel goed plan ivm gewenning. Maar ik ben nog geen moeder dus ik heb geen ervaring.

Die vind ik ook moeilijk, mijn zoon wilde nooit een slokje troost.

Als.het kan geef ik haar wel een slokje troost. Kan het een keer niet, dan.vindt ze dat ook prima.

Tiramisu schreef:Als.het kan geef ik haar wel een slokje troost. Kan het een keer niet, dan.vindt ze dat ook prima.

Ja dat is hier ook wel zo!

Ik probeer haar eerst gewoon te troosten, lukt dat niet dan bied ik de borst aan.

J kreeg ook altijd een slokje troost. Nu ik erover nadenk weet ik niet eens hoe en wanneer dat eruit gegaan is. Hier stopte die slokjes dus vanzelf.

Als je kindje nig wat ouder is kan je het ook uitleggen waarom het op een bepaald moment niet kan. J heeft het nu nog wel eens overdag als de moe is, maar in principe krijgt ze alleen smorgens en savonds, dat accepteerd ze prima (meestal).

Ik heb dit alleen gedaan tijdens de ziekenhuisopname van N. daarvoor en daarna heb ik dat niet toegepast.

Ik gaf ook een slokje troost als hij dat nodig had. Dit is nog doorgegaan toen ik de bv afgebouwd had, nu is het voor hem voldoende om tegen me aan gehouden te worden met zijn duim in zijn mond.

Allebei mijn kinderen hebben troostslokjes gehad als ze daar om vroegen. Het is bij beiden vanzelf weer overgegaan, mijn zoon vroeg er niet meer naar sinds hij ongeveer een jaar was (alleen 's nachts toen nog wel).

N. doet dat hier als ze ziekjes is (zoals nu)
Ik geef haar dat dan ook gewoon.

Ik doe het eigenlijk nooit, onze zoon is even blij met een knuffel en een kusje. 's Nachts wil hij het sowieso ook niet, als hij al eens overstuur wakker wordt: hij drukt mijn borst dan gewoon weg.

Maar met flesvoeding doe je dat toch ook niet? Tenminste ik deed dat niet. Ik verbind troosten ook niet aan eten of drinken .

Star007 schreef:Maar met flesvoeding doe je dat toch ook niet? Tenminste ik deed dat niet. Ik verbind troosten ook niet aan eten of drinken .

met flesvoeding doe je dat inderdaad ook meestal niet. Met een slokje troost gaat het ook niet om het drinken, maar om het lichamelijke contact, aanmaak van hormonen en de pijnstillende werking van zuigen.

alhoewel.. als onze dochter midden in de nacht overstuur wakker wordt en niet te kalmeren is, kalmeert ze vaak ook wel van een beetje melk uit haar flesje..

Rejoy. schreef:

Star007 schreef:Maar met flesvoeding doe je dat toch ook niet? Tenminste ik deed dat niet. Ik verbind troosten ook niet aan eten of drinken .

met flesvoeding doe je dat inderdaad ook meestal niet. Met een slokje troost gaat het ook niet om het drinken, maar om het lichamelijke contact, aanmaak van hormonen en de pijnstillende werking van zuigen.

alhoewel.. als onze dochter midden in de nacht overstuur wakker wordt en niet te kalmeren is, kalmeert ze vaak ook wel van een beetje melk uit haar flesje..

De kalmerende werking van zuigen krijgt ze ook door op haar duimpje te zuigen als ze huilt ( een ander kindje misschien door een speen). Lichamelijk contact maak ik dan toch wel door haar te knuffelen. Maar ik snap wel wat je bedoelt.

Ja, eens met Star!
Speentje, duimpje, knuffelen, haar knuffeltje, dat zijn voor mij manieren om te troosten.
Vind niet dat je daar eten mee moet verbinden.

Ik ben misschien een beetje onwetend hierin, maargoed, is het inmiddels niet een beetje de moderne standaard geworden om geen 'slokje troost' te bieden? Vroeger waren er nog geen dingen als speentjes etc, en ik ben ervan overtuigd dat vroeger, toen we al die babyhulpmiddelen nog niet hadden en het echt alleen moeder en kind was, en je niets anders kón dan borstvoeding geven (omdat flessen en flesvoeding simpelweg niet bestonden), het slokje troost de gangbare manier van troosten was, buiten natuurlijk het knuffelen om. Ik vind het in elk geval meer natuurlijk en zou het als kind een fijnere, intiemere manier van troosten vinden dan meteen een plastic speen in m'n mond geduwd krijgen

Lejow schreef:Ja, eens met Star!
Speentje, duimpje, knuffelen, haar knuffeltje, dat zijn voor mij manieren om te troosten.
Vind niet dat je daar eten mee moet verbinden.

Ik ben er ook van overtuigd dat J nooit de verbinding eten/troost heeft gelegd. Het is puur genegenheid en mama wat ze nodig heeft. Daarnaast, hoevaak krijgt een kind (of volwassene) een slokje water tegen de schrik? Dan leg je de link eten/kalmeren toch ook niet.

edit: J duimt niet en heeft nooit een speen gehad, flessen heeft ze ook nooit gehad. Dus qua zuigbehoefte had (en heeft) ze alleen de borst.

maiadebij schreef:

Lejow schreef:Ja, eens met Star!
Speentje, duimpje, knuffelen, haar knuffeltje, dat zijn voor mij manieren om te troosten.
Vind niet dat je daar eten mee moet verbinden.

Ik ben er ook van overtuigd dat J nooit de verbinding eten/troost heeft gelegd. Het is puur genegenheid en mama wat ze nodig heeft. Daarnaast, hoevaak krijgt een kind (of volwassene) een slokje water tegen de schrik? Dan leg je de link eten/kalmeren toch ook niet.

edit: J duimt niet en heeft nooit een speen gehad, flessen heeft ze ook nooit gehad. Dus qua zuigbehoefte had (en heeft) ze alleen de borst.

Ik vind een slokje water iets anders.
Voor mij zou het hetzelfde zijn als een snoepje/koekje of weet ik het wat geven (als je die vergelijking gaat maken)

Lennox schreef:Ik ben misschien een beetje onwetend hierin, maargoed, is het inmiddels niet een beetje de moderne standaard geworden om geen 'slokje troost' te bieden? Vroeger waren er nog geen dingen als speentjes etc, en ik ben ervan overtuigd dat vroeger, toen we al die babyhulpmiddelen nog niet hadden en het echt alleen moeder en kind was, en je niets anders kón dan borstvoeding geven (omdat flessen en flesvoeding simpelweg niet bestonden), het slokje troost de gangbare manier van troosten was, buiten natuurlijk het knuffelen om. Ik vind het in elk geval meer natuurlijk en zou het als kind een fijnere, intiemere manier van troosten vinden dan meteen een plastic speen in m'n mond geduwd krijgen

eens, en waarom een speen als je ook een borst hebt? Heerlijk toch, om op die manier bij te komen. Waarom zou je 't niet doen als je bv geeft? Bij flesvoeding moet je wel een alternatief bieden, maar als je toch bv geeft, waarom zou je 't dan niet doen?

Lejow: dat jij die associatie daaraan verbindt, wil niet zeggen dat dit voor baby's ook geldt. Die zien een slokje bv echt niet als snacken of emo-eten ofzo hoor.

Lejow schreef:

maiadebij schreef:

Lejow schreef:Ja, eens met Star!
Speentje, duimpje, knuffelen, haar knuffeltje, dat zijn voor mij manieren om te troosten.
Vind niet dat je daar eten mee moet verbinden.

Ik ben er ook van overtuigd dat J nooit de verbinding eten/troost heeft gelegd. Het is puur genegenheid en mama wat ze nodig heeft. Daarnaast, hoevaak krijgt een kind (of volwassene) een slokje water tegen de schrik? Dan leg je de link eten/kalmeren toch ook niet.

edit: J duimt niet en heeft nooit een speen gehad, flessen heeft ze ook nooit gehad. Dus qua zuigbehoefte had (en heeft) ze alleen de borst.

Ik vind een slokje water iets anders.
Voor mij zou het hetzelfde zijn als een snoepje/koekje of weet ik het wat geven (als je die vergelijking gaat maken)

Maargoed, van die speen wil je als het goed is ook zo snel mogelijk af. Als je zo beredeneert als jij doet is het natuurlijk ook niet goed om een fopspeen te associëren met troost.

Voor kinderen werkt dat nog niet zo, een kinderbrein steekt niet zo in elkaar. Het gaat inderdaad om de genegenheid voor het kind, niet om het eten.

een slokje water is er ook voor om weer even tot rust te komen, snoep en chips niet. Een slokje bv troost is voor troost. En zoals ik eerder zei, J is er zelf mee gestopt en heeft nu voldoende aan een knuffel, maar de eerste 1,5 jaar vond ze gewoon heel veel genegenheid en troost in bv. En het is niet dat ze dan meteen een hele voeding naar binnen klokken, naar 3 x sabbelen/zuigen was het goed en ging ze verder. Ik vraag me überhaupt af of er ook wel echt melk kwam soms.

Ik ga de discussie verder niet aan, dat heeft geen zin, want onze meningen blijven toch verschillen.
Wat overigens ieders goed recht is natuurlijk.

Ik vind het anders wel een interessante discussie, hoe de norm omtrent het troosten/zorgen voor een kind door de eeuwen heen zó anders is geworden. Wil niet zeggen dat wat we nu doen, niet goed is, maar ik blijf erbij dat er nu heel veel dingen zijn die het ouders veel gemakkelijker maken, en dat het moederschap van origine eigenlijk toch net een stukje anders zou moeten zijn dan het nu is. Een aap heeft ook geen speen, een hond en kat ook niet. Die kruipen ook lekker tegen mama aan en drinken wat. Wij zijn de enigen die onze kinderen troosten met stukken plastic. Niet dat ik erop tegen ben, maar als je erover nadenkt is het raar

Eens met lennox. Ik heb het idee dat we door alle door mensen bedachte hulpmiddelen een beetje kwijt zijn hoe het ook kan (en vroeger ook ging).