Vetklep...

...

Wil hij dan nu niet lekker in de modder rollen buiten.... Hhahaha. Moet er eigenlijk wel om lachen en zie het al helemaal voor me. Vind het zo mooi om te zien dat 2 kindjes van dezelfde ouders, 2 totaal verschillende karakters kan hebben.
Hier hetzelfde, mijn oudste een ongelofelijke dromerd en mijn jongste een ruziezoeker eerste klas. Jongste doet totaal niet onder voor oudst en zijn vriendjes (en dat met 4 jaar leeftijdsverschil).
Jongste ramt er letterlijk op los als he iets niet bevalt. Komt rustig van andere kant van de kamer om je een mep te geven als je hebt gezegd dat hij iets niet mag.
Terroriseert de oudste als een malle, maar oudste is wel de enige die jongste eten mag geven. Als wij het proberen mept ie de lepel uit onze handen.
Verder hebben wij een oven op kniehoogte en jongste kan daar dus ook bij. Hij weet waar hij op moet drukken om het ding te activeren (zonder dat ie warm wordt overigens) en doet dat dus de hele ddag, met als gevolg dat de oven iedere keer piept en wij hem weer uit kunnen zetten, om vervolgens weer van voren af aan te beginnen.

Maar verder is het een schatje hoor!

Haha, ik denk dat als we hem los laten buiten dat hij het niet eens erg vind, het zand en de plassen water
Ik moet om jouw stukje ook wel erg lachen trouwens.
A. zit continu aan de DVD speler. Zodra Toto en Sassa dan verschijnen begint hij te lachen en te zwaaien. Dan zet hij `m weer uit en zegt: Dag dag.

Maar inderdaad. Zoveel als die twee van ons qua uiterlijk op elkaar lijken, zo verschillend zijn ze qua karakter.
H. is wel pittig en een enorme dramaqueen/driftkikker. Maar dat klimmen en "vieze" dingen doen heeft zij nooit gedaan.
Als je 3x tegen haar nee zei en haar ergens anders neer zette, dan was de lol er vanaf.
A. houd het makkelijk de hele dag vol als hij de kans zou krijgen.

Oh met die dvd-speler ook erg bekend. Ze weten al zo goed hoe alles werkt hoe jong ze ook zijn.
Hier is de tv aan en uit drukken ook een erg leuk spelletje en aan zijn koppie kun je al precies zien wat hij van plan is. Kijkt dan in de rondte met zo'n quasi lief lachje en voor je het weet ben je weer in de maling genomen...

Lijken ze qua karakter wel op jullie van vroeger? L. Heeft dat dromerige heel erg van mijn vriend en J. Heeft dat slaan en snel boos worden heel erg van mij van vroeger. Mijn moeder zegt steeds dat ze mij ziet lopen als J weer eens op boevenpad is. Ik kan me dat niet voorstellen, ik was en ben toch een voorbeeldkind.

Hahaha, ja. Met die gezichten verraden ze zichzelf al.
A. ook... Die vind het dolle pret om aan het paneelgordijn te trekken. Hij loopt er heen en zegt dan al: Neeeeeeeeee, en schud dan met zijnhoofd. Om vervolgens in een deuk te liggen.

Qua karakter lijken ze beide op mij. Mijn man was echt heel rustig, ging niet op ontdekking uit, was extreem verlegen.
Mijn vader zei het gisteren nog: Goh, nog zo'n clown in de familie erbij. Dat zet de teller op 3.

Hahah ahhh geef dat kind dan ook gewoon te eten!!

Ik heb een draak hier in huis die net doet alsof hij het woordje nee niet begrijpt, maar als er iets gebeurd wat hij niet leuk vind (traphekje naar de keuken dicht zodat hij het kattenvoer niet op kan eten bijvoorbeeld), stort hij zich dramatisch huilend ter aarde en zegt ondertussen 'neee, neee, neeeeeeeee'

Whahaha die A!

Hier ook een verschil in beiden. De jongste is ook ontzettend gefocust op eten, als hij alleen maar denkt dat hij eten krijgt, is het meteen jammeren en naar de keuken toekomen. Hij gaat dan aan mijn broekspijpen hangen of trekken en roept eten! De oudste eet amper.

Ik vind het eigenlijk helemaal niet zo leuk/grappig.. Vind het eerder een beetje verdrietig! Maar goed, ik ben geen moeder.

Dan ben ik in ieder geval niet de enige die dat dacht.

Wat vinden jullie precies verdrietig dan? Dat die kinderen kleine vreetzakjes zijn? Dat is toch het enige wat er staat? Niets mis met een goede eetlust lijkt me. Of zie ik dit nou zo verkeerd en is hier iets enorm pedagogisch onverantwoord aan de hand?

Ik snap niet zo goed wat er aan bovenstaande verdrietig is eigenlijk?

Ik vind het raar om een kind een vetklep te noemen. In mijn woordenboek is dat geen schattige, leuke naam voor een kindje dat een goede eetlust heeft. Eerder voor iemand die 300 kilo weegt en elke dag het hele McDonalds menu naar binnen werkt.

Ahh smupkes je moet A ook wel eten geven he, dan hoeft hij geen plantenaarde, dingen uit de prullenbak enzo te eten. (die van ons is net zo )

Nu heeft hij het verzonnen dat op de salontafel leuk is, dus dagelijks klimt hij er meerdere keren per dag op.. ben aan het verzinnen hoe ik dit nu weer moet afleren want ik vind het te gevaarlijk.

Ik vind er ook niets verdrietigs aan, moet meestal wel in mezelf lachen als ik zie wat voor capriolen ze uithalen.

Ik vind vetklep in de context dat smupske het plaats helemaal niet klinken als een scheldwoord. Ik zeg zo vaak bollie tegen mijn kindjes, maar dat is echt puur liefkozend bedoelt.

Zucht.. Ohhh neee ze noemt haar kind vetklep!!

Ik noem B dikbil, spekpootje, bolle B.
Of is dit nu ook verdrietig en praat ik haar een enorm trauma aan?

Dikbil is wel grappig. Vetklep vind ik ronduit grof.

Maar dat komt misschien omdat het gewoon een scheldwoord is in mijn ogen.

*breekt uit, want ik heb het topic niet gelezen*

Ik denk dat het woord nu anders opgepikt wordt als zij het bedoeld.

Zo bedoel ik ' miepen' en ' niet van flauwekul' houden anders dan dat het vaak opgepakt wordt.


Ontopic; R heeft ook wel soms bijzondere acties, vaak erg schattig en lachwekkend maar soms ook irritant. De ene week lust hij iets wel...de andere week niet. Daarnaast weet ik zeker dat we hem over een jaar of 20 terug zien in het theater. Hij weet precies hoe hij de lachers op zijn hand moet krijgen.

Momenteel wil hij trouwens baby in de buik dokter worden..en vertelt dat aan werkelijk iedereen.

Nee niet het woord, maar gewoon dat hij zo gericht is op eten en daarvoor uit de prullenbak/plantenbak wil eten en gefrustreerd/boos raakt als zijn flesje niet genoeg drinken geeft en dat hij zijn handje in zijn mond steekt tot brakens toe. Ik zeg helemaal niet dat TO een slechte moeder is, dat maken jullie er toch echt zelf van hoor.

Maar nogmaals, ik ben geen moeder ik weet niet wat 'normaal' is.

Baby in de buik dokter haha!

Miepen gebruik ik ook heel vaak, of meuten. Vooral op mijn werk. 'Niet zo meuten jongens!'.
Net zoals dat ik vind dat hier ook over gemeut word...


B is hier ook een vetklep (om maar in de leuke termen verder te gaan hahahaha).
Ze doet voor werkelijk ALLES haar mond open, het is net een kleine kliko.
Ze wordt ook zo enorm enthousiast van eten. De Mmmmm jammmm geluiden vliegen om je oren, ze zit als een jong vogeltje met haar mond wagen wijd open, ogen zo groot als schoteltjes en zwaait enthousiast met haar handjes in de lucht.
Alsof het arme kind verder nooit te eten krijgt

Lejow: ja idd miepen als in gezeur oid. Als R maar blijft vervelen met naar bed gaan zeg ik weleens en nu is het klaar met dat gemiep.

Ik vind miepen ook een normaal woord. Dat gebruik ik regelmatig. Dochter en man worden ook vaak Miep genoemd.

Spekpootjes zijn schattig he, Lejow Ik moet er altijd even in knijpen...

Vetklep is hier ook schattig bedoelt, heb nog nooit iemand 'uitgescholden' voor vetklep.

Komt er een moeder naar me toe, dat hun dochter zo aan het zeuren en bekvechten is met haar vriendinnetjes thuis (zij doet diiiitttt. maar zij begooooon), en of ze dat op school ook wel eens doet.
En die zegt dan thuis tegen haar dochter: Doe je dat op school ook?.. En wat zegt de juf dan?
meisje: Dat we niet zo moeten meuten

Linda schreef:Ik vind miepen ook een normaal woord. Dat gebruik ik regelmatig. Dochter en man worden ook vaak Miep genoemd.

Ik heb al meerdere keren gelezen dat mensen het toch groter oppikken, als ik zeg ... Miepen bijv.

Daardoor dacht ik dat veel mensen de betekenis niet wisten ofzo of het dus zwaarder lezen dan ik het bedoel.