Wat te doen?

Er zit me wat dwars, wil het graag hier voorleggen.

We waren zaterdag bij mijn vader en zijn vrouw, ze wonen niet in de buurt, 100 km verderop. Mijn vader is een beetje een aparte vent, dominant en overheersend, zijn gedrag zet je soms de nodige vraagtekens bij. Kortom, mijn vader is een aparte vent in zijn doen en laten.

We kwamen net aan, D had geslapen in de auto en werd wakker in een andere omgeving, was dus overstuur. Ze mopperen dan direct, zo doen mijn vader en zijn vriendin vaker, ze irriteren zich ook duidelijk aan D en zijn gehuil.
D was aan het huilen, zegt mijn vader tegen hem, brulbek, je kunt wel tekeer gaan maar je krijgt toch geen aandacht .
Ze doen erg ruw met hem ipv hem troosten en op zijn gemak stellen, juist het tegenovergestelde.

Ook word er achter onze rug (als ik mijn zusje moet geloven) van alles afgekeurd over hoe wij D opvoeden en onze opvoedkeuzes. Er wordt dan gezegd, 'als ze zo doorgaan, krijgen ze er nog veel mee te stellen'.

Dat zit ons dwars, maar voornamelijk het 1e stuk over de behandeling van D als hij er bij is. Wanneer trek je de lijn en zeg je er wat van? Ze hebben het over logeren als ie ouder is, maar als ze hem zo behandelen gaat dat nooit gebeuren.

Nu moet ik er ook bij vermelden dat ik sinds september vorig jaar pas weer contact heb met mijn vader na 2 jaar elkaar niet gesproken te hebben, juist vanwege het bemoeizuchtige gedrag en die rare opmerkingen.

Jeetje, wat een nare situatie zeg! Ik kan me voorstellen dat je dat echt heel vervelend vindt, ik vind de opmerking van je vader echt absurd. Ik zou daar zeker wat van zeggen, misschien zelfs op het moment supreme. Hoe is de band nu met je vader? Denk je (voel je) dat je er wat van kan zeggen?

Ik vind het moeilijk om er echt iets over te zeggen omdat ik me kan voorstellen hoe moeilijk en pijnlijk het is om geen contact meer te hebben met een van mijn ouders en ik makkelijk praten heb omdat ik niet in jouw situatie zit, maar mijn eerste gedachte was dat ik niet naar mensen zou willen die zo met mijn kind om zouden gaan. Ik zou daar echt woest van worden.

Anders zou ik hem denk ik heel demonstratief gaan troosten en van hen afschermen zodat ze hem niet ruw of vervelend kunnen behandelen, maar uiteindelijk denk ik dat de ergernis bij mezelf om hun houding zo hoog op zou lopen dat het toch weer zou escaleren.

Fearie schreef:Er zit me wat dwars, wil het graag hier voorleggen.

We waren zaterdag bij mijn vader en zijn vrouw, ze wonen niet in de buurt, 100 km verderop. Mijn vader is een beetje een aparte vent, dominant en overheersend, zijn gedrag zet je soms de nodige vraagtekens bij. Kortom, mijn vader is een aparte vent in zijn doen en laten.

We kwamen net aan, D had geslapen in de auto en werd wakker in een andere omgeving, was dus overstuur. Zo doen mijn vader en zijn vriendin vaker, ze irriteren zich ook duidelijk aan D en zijn gehuil.
D was aan het huilen, zegt ie tegen hem, brulbek, je kunt wel tekeer gaan maar je krijgt toch geen aandacht .
Ze doen erg ruw met hem ipv hem troosten en op zijn gemak stellen, juist het tegenovergestelde.

Ook word er achter onze rug (als ik mijn zusje moet geloven) van alles afgekeurd over hoe wij D opvoeden en onze opvoedkeuzes. Er wordt dan gezegd, 'als ze zo doorgaan, krijgen ze er nog veel mee te stellen'.

Dat zit ons dwars, maar voornamelijk het 1e stuk over de behandeling van D als hij er bij is. Wanneer trek je de lijn en zeg je er wat van? Ze hebben het over logeren als ie ouder is, maar als ze hem zo behandelen gaat dat nooit gebeuren.

Nu moet ik er ook bij vermelden dat ik sinds september vorig jaar pas weer contact heb met mijn vader na 2 jaar elkaar niet gesproken te hebben, juist vanwege het bemoeizuchtige gedrag en die rare opmerkingen.

Nou, nu! Of in ieder geval meteen op dat moment. Ik zou het uitleggen, "goh, hij is gewoon overstuur omdat hij in een andere omgeving wakker wordt, dat is zo over". En verder is het hun probleem wat ze ervan vinden. Ik ben echt een heks wat mijn kind betreft, kom altijd voor haar op. Voor mezelf niet zo erg maar echt, het is jullie zoon en niet zijn zoon.
Ook over wat hij zei, daar zou ik direct op inspringen met het voorbeeld wat ik noemde, en verder niet op in gaan.
Ik heb ook al tegen mijn zusje en vriendin gezegd dat Elena pas komt logeren als ze zelf kan vertellen wat ze wil, tot die tijd logeert ze alleen bij mijn ouders en zus.

Lastige situatie zeg! Lijkt me echt niet leuk! En het lijkt me moeilijk om er wat van te zeggen, maar zou het toch doen...

Ik zou het bij een volgend bezoekje afwachten hoe het gaat en mocht het dan weer gebeuren zou ik er gelijk op in haken dat je zulke opmerkingen niet kan waarderen.

Lijkt me vervelend dat mensen jullie manier van opvoeding niet juist vinden maar daar zou ik me zelf minder aan storen. Doe het op je eigen gevoel en moederinstinct en dan is dat toch het juiste!!

De band is redelijk, ik heb het idee vanuit mezelf en mijn vriend dat zijn gedrag de band nu weer minder zal maken omdat er ergernissen komen van onze kant.
We willen de banden niet weer op spanning zetten, maar het kan natuurlijk ook niet zo doorgaan. Vandaar dat ik zoveel twijfel. De band met de vrouw van mijn vader is gevoelsmatig voor mij al minder omdat ik haar niet ken, we hebben elkaar 2 jaar niet gesproken. En toen zij net samen waren, was ik al uit huis en bezig met mijn eigen ding. We hebben dus een hele oppervlakkige 'band'.

Als jullie band nog niet zo heel goed is, denk ik dat die band inderdaad verslechtert als jullie je onvrede uiten over dit soort gedrag. Van mensen die verder van je afstaan, kun je dit soort kritiek toch minder goed hebben dan wanneer je elkaar door en door kent en dan vertelt wat je dwars zit. En dan is het ook nog eens het gedrag van je vader, niet een situatie (zoals roken in huis of onveilige situaties waar je iets aan kan doen). Als je je vader en vriendin hier op aanspreekt, heb je het over hun gedrag en ik kan me voorstellen dat zij dat niet leuk vinden. In jouw situatie zou ik toch opkomen voor mijn kind, ofwel door het gesprek aan te gaan (waardoor de band misschien verslechtert) ofwel door je zoon uitdrukkelijk te gaan troosten zoals iemand hiervoor al zei en dat iedere keer opnieuw. En dan even aankijken hoe het gaat. Of heb je dat laatste al geprobeerd?

Heb je wel eens geprobeerd het gesprek met hem aan te gaan? Zo van: 'wat vind je van mijn manier van opvoeden pap? Wat zou jij anders doen?' Dan kan hij het gewoon recht in je gezicht zeggen ipv achter je rug om of tegen D zelf. Dat vind je het meest vervelende toch? Dat kun je dan weer aan hem uitleggen...

Ik zou gelijk iets gezegd hebben in de trant van 'even lief doen, heeft net geslapen en wordt in een vreemde omgeving wakker'. Ik weet niet of ik er een gesprek over aangegaan zou zijn op een later tijdstip, maar ik zou wel direct reageren, meer uit verbazing.

Hoe is de band met je vader nu? Heb je hem kunnen vertellen over hoezeer zijn botheid je geraakt heeft en daaraan refereren als hij het bij D doet? Of dat je kunt zeggen dat je echt snapt dat je vader zo is, maar dat het je zo kwetst als hij zoiets lelijks tegen je kind zegt dat je kunt afspreken dat hij dan maar niks zegt als het niet lief/aardig/normaal is?

Dat jullie nog wat te stellen zullen hebben met D is jullie pakkie aan. Misschien is dat zo en misschien niet, maar is dat je vaders probleem? Ik kan me voorstellen dat als je zo reageert op een huiltje dat veel dan 'soft' is. Je hoeft niet hetzelfde te denken over opvoeding, maar zo bar en boos hoef je ook niet te doen tegen je kleinkind.

Wat logeren betreft; dat zou ik in de ijskast zetten tot zij het je op de man af vragen.

Als je dit echt op wil lossen zou ik proberen het ook vanuit zijn kant te bekijken. Misschien wil hij je wel heel graag advies geven, maar lukt het hem niet om dat op een lieve manier te doen. Ik denk dat je hem best voor je kunt winnen door hem iets te vragen als D een driftbui heeft. 'Jij hebt hier ervaring mee, hoe deed jij dat nou bij ons vroeger?' Dan kan hij even zijn ei kwijt. En kun jij uitleggen hoe jij er tegenaan kijkt. Je mond houden, boos worden of hem negeren en opvallend je zoon gaan knuffelen, daar maak je je vader alleen maar nijdiger mee toch?

Ayla schreef:Ik heb ook al tegen mijn zusje en vriendin gezegd dat Elena pas komt logeren als ze zelf kan vertellen wat ze wil, tot die tijd logeert ze alleen bij mijn ouders en zus.

Dat hebben wij hier ook al tegen elkaar gezegd. D. zal daar niet logeren, voordat hij goed duidelijk kan maken wat hij wil. En als het zo doorgaat, weet ik zeker dat het helemaal niet gaat gebeuren. Maar, dat willen we natuurlijk voorkomen.

@Sanne, dat troosten als ze het juist niet doen, dat doe ik al. Dan heb ik het idee dat ze het afkeuren, maar ik blijf het gewoon doen. Het is mijn kind en ik kan gelukkig aan hem zien wanneer hij echt overstuur is, zij zien hem daarvoor te weinig (dat stoort me misschien ook wel, ze willen een band met hem, maar steken er geen energie in).

@Filoria, ik heb het gesprek nog niet aangegaan, met name omdat ik in 1e instantie dacht dat het wel mee viel. Jammer genoeg is dat dus niet zo en wordt het allemaal maar slechter, ipv beter. Hij is ruw en hardhandig, ipv een liefdevolle opa (het is niet echt een man die liefdevol gedrag vertoont, dus of ik dat van hem moet verwachten).
Ik twijfel dus nu, of ik het binnenkort toch maar eens moet gaan doen, juist om opstapeling van frustraties te voorkomen en dat de boel dus een keer ontploft met de nodige schade.

@Supertalentje, we gaan met oud&nieuw die kant op. Misschien dan maar eens aankijken en er eens een gesprek over beginnen. Ik denk wel dat ik dat kan zeggen, maar moet het dan wel ff voorbereiden. Dan maar eens kijken hoe hij er op reageert, hopelijk gaat er dan een lampje branden en komt ie tot het inzicht.

Filoria schreef:Als je dit echt op wil lossen zou ik proberen het ook vanuit zijn kant te bekijken. Misschien wil hij je wel heel graag advies geven, maar lukt het hem niet om dat op een lieve manier te doen. Ik denk dat je hem best voor je kunt winnen door hem iets te vragen als D een driftbui heeft. 'Jij hebt hier ervaring mee, hoe deed jij dat nou bij ons vroeger?' Dan kan hij even zijn ei kwijt. En kun jij uitleggen hoe jij er tegenaan kijkt. Je mond houden, boos worden of hem negeren en opvallend je zoon gaan knuffelen, daar maak je je vader alleen maar nijdiger mee toch?

Het is een idee, ik denk alleen dat hij dan komt met een 10 stappenplan hoe hem aan te pakken (mijn vader heeft een militaire achtergrond en neemt zijn werk mee naar huis). Wij hebben die opvoeding vanuit huis ook meegekregen, ik wil het graag anders en liefdevoller doen.
Mijn vader wordt niet boos als ik D extra zal knuffelen, alleen misschien afkeuren.