Belang/nut van hoge cijfers halen

Hey!

Ik vraag me af hoe jullie hier over denken, zowel vanuit een student-perspectief als een werkende-perspectief.

In mijn bachelor heb ik nooit echt hoge cijfers gehaald, dat lukte niet echt en dat was ook niet mijn interesse of doel. Nu in mijn master merk ik dat ik zelf toch veel meer mijn best doe om goede cijfers te halen in plaats van alleen om een vak te halen. Zo ben ik deze week behoorlijk chagrijnig geweest door een gehaalde 6, later bleek het gelukkig toch een 7 te zijn.
Ik heb nu het idee dat (top-)bedrijven toch wel veel naar cijfers kijken en hier conclusies aan verbinden. Onder andere voor bedrijvendagen, in-house dagen, sollicitaties, etc. Daar baal ik nu soms wel eens van omdat ik dus tijdens mijn bachelor hier niet mee bezig was en er nu op afgerekend word.
Ik denk dat een cv minstens net zo belangrijk is als je cijfers, want mijn cv is bijvoorbeeld heel goed en uitgebreid doordat ik altijd veel dingen naast mijn studie gedaan heb.

Denken jullie dat hoge cijfers echt belangrijk zijn? En zo ja, op welke manier? Bij wat voor bedrijven?

Ik denk dat ze niet echt je hele cijferlijst gaan doorspitten, maar dat het bijvoorbeeld wel een pluspunt is als je cum laude bent afgestudeerd.

Uit mijn eigen ervaring heb ik niet veel gehad aan hoge cijfers. Ik ben met een 8.9 afgestudeerd bij m'n bachelor (nog altijd frustratie dat het nét geen 9 was, maar dat ligt meer aan mezelf) en heb maar matig gepresteerd tijdens m'n master. Als ik nog een PhD had willen doen, had ik wel hoger gemiddeld moeten staan voor m'n master, dus daar was het wel relevant voor geweest. Maar ik wist van te voren al dat ik dit niet wilde doen, en hoewel ik daarna nog wel eens getwijfeld heb hieraan, is het nu dus gewoon niet meer aan de orde.

Wat mij met name heel erg opviel tijdens het zoeken naar een baan was dat ik eerder overgekwalificeerd was. Er is nooit naar cijfers gevraagd, maar het viel me ook heel erg op dat het feit dat ik aan Cambridge had gestudeerd ook écht geen toevoeging had. Ik heb me altijd afgevraagd hoe dat was geweest als ik in Engeland naar een baan had gezocht ipv Nederland. Ik denk dat dat wel een wezenlijk verschil zal maken namelijk.

Afijn. Bij mij had ik er dus niet zo veel aan. De hoge cijfers heb ik dus met name voor mezelf gehaald, en vanuit m'n bachelor heeft het er natuurlijk voor gezorgd dat ik ben toegelaten voor m'n master. Dus dat was wel nuttig.

Bij m'n zusje merk ik bijvoorbeeld dat haar hoge cijfers wel hebben gezorgd voor een aaneenschakeling van succes. Door haar hoge cijfers in haar propedeuse is ze benaderd om het honours traject te gaan doen. Door dat honours traject is ze in aanraking gekomen met een bepaalde hoogleraar bij wie ze mocht afstuderen voor haar bachelor. Hij heeft haar weer aanbevolen bij een prestigieuze stage in haar master. Door die stage heeft ze een PhD plek weten te bemachtigen. Uiteindelijk was ze er misschien ook wel gekomen, maar door die goede cijfers juist al in de vroege fase van haar studie, is het balletje gaan rollen.

Maar voor bedrijven heb ik er geen verstand van, dat is mijn wereld niet.

Door mijn hoge cijfers mocht ik meedoen aan een honours traject. Ik weet nu natuurlijk nog niet in hoeverre dat zinvol is voor het vinden van een baan later, maar ik denk wel dat het een pluspunt is. Het geeft mij nu vooral de kans om alles uit mijn studie te halen en mijn eigen pad te bewandelen. Het is dus nu meer voor mijn eigen zelfontplooiing, maar ik kan me wel voorstellen dat werkgevers daar ook wel waarde aan hechten.

Inderdaad, voor honours trajecten en PhD plaatsen zijn cijfers zeker belangrijk. Honours traject is voor mij niet meer relevant en destijds vond ik het ook niet interessant. PhD denk ik ook nooit te willen doen, dus dat scheelt al weer.

Volgens mij ligt het ook maar net aan je studierichting.

Voor de banen die ik zou willen is een (groot) netwerk en eventueel portfolio veel belangrijker dan cijfers. Uiteindelijk gaat het toch of de klant/het bedrijf (of wie dan ook) het werk 'mooi' vindt of je persoonlijkheid past bij de baan.

Maar ik kan het me voorstellen dat er bij 'beta' studenten meer naar punten wordt gekeken. Omdat het antwoord vast staat. (even zwart/wit gezien, voordat iedereen weer over een zin valt )

Voor honours/selectiemasters/PhD's zijn cijfers wel behoorlijk belangrijk. Bij PhD kijken ze volgens mij wel eigenlijk alleen naar je master en niet zozeer meer naar je bachelorcijfers. Bij werk hangt het er een beetje vanaf, soms heb je nog wel als iets vrij specialistisch is dat ze willen zien wat jij voor een vergelijkbaar vak had. Bij mij was het dus inderdaad wel hoge cijfers --> honours --> connecties --> aanbevelingen/stages --> selectiemaster... Maar verder?

Marin: ik dacht dat jij Cambridge juist zo goed gedaan had joh!

En misschien bij het zoeken naar je eerste baan.

Ik kan het mij niet voorstellen dat als je al 15 jaar werkervaring hebt en je van baan gaat wisselen, ze je cijferlijst willen zien.

@Marin: ik had ook wel gedacht dat alleen al de naam Cambridge veel zou zeggen. Gek dat het niet jouw ervaring is!
@Punk'd: nee, na 15 jaar is het denk ik ook niet meer relevant, maar ja, dat duurt voor mij nog even! Ik ben inderdaad een beta-student, dus dat maakt dingen inderdaad wel lastig te vergelijken.

Voor mijn huidige baan was mijn CV veel belangrijker. Volgens mij heeft het bedrijf waar ik werk mijn cijferlijst nooit gezien.

Green_Pepper schreef:@Marin: ik had ook wel gedacht dat alleen al de naam Cambridge veel zou zeggen. Gek dat het niet jouw ervaring is!

Nee..nou ligt dat ook wel beetje aan het vakgebied waarin ik werk zocht, in het onderwijs. Daar maakte het echt niet uit of ik nou aan uni A of B was afgestudeerd, als ik maar een HBO tweedegraads lerarenbevoegdheid had.

Maar ik merk ook gewoon dat mensen er altijd vanuit gaan dat ik een soort uitwisseling heb gedaan ofzo. Ik krijg zo vaak een reactie van 'Oh leuk, heb je daar een soort cursus gedaan ofzo?' zelfs als ik zeg dat ik m'n master daar heb gedaan. Snap er niks van. Ik durf er eigenlijk vrijwel nooit over te beginnen omdat ik altijd bang ben dat mensen vinden dat ik opschep, maar het voelt ook altijd beetje kut als mensen dan denken dat ik een Erasmus student was ofzo en een certificaat heb gekregen ipv MPhil diploma. Maar dan durf ik dat niet te zeggen

Marin schreef:

Green_Pepper schreef:@Marin: ik had ook wel gedacht dat alleen al de naam Cambridge veel zou zeggen. Gek dat het niet jouw ervaring is!

Nee..nou ligt dat ook wel beetje aan het vakgebied waarin ik werk zocht, in het onderwijs. Daar maakte het echt niet uit of ik nou aan uni A of B was afgestudeerd, als ik maar een HBO tweedegraads lerarenbevoegdheid had.

Maar ik merk ook gewoon dat mensen er altijd vanuit gaan dat ik een soort uitwisseling heb gedaan ofzo. Ik krijg zo vaak een reactie van 'Oh leuk, heb je daar een soort cursus gedaan ofzo?' zelfs als ik zeg dat ik m'n master daar heb gedaan. Snap er niks van. Ik durf er eigenlijk vrijwel nooit over te beginnen omdat ik altijd bang ben dat mensen vinden dat ik opschep, maar het voelt ook altijd beetje kut als mensen dan denken dat ik een Erasmus student was ofzo en een certificaat heb gekregen ipv MPhil diploma. Maar dan durf ik dat niet te zeggen

Hmm oke, in het onderwijs kan ik het me wel een beetje voorstellen, maar desondanks erg jammer.
MPhil diploma is wel gaaf, dat heeft echt bijna niemand in Nederland! Ik vind het best jammer dat zoveel verschillende opleidingen in Nederland de titel MSc krijgen, want er zit zó veel verschil in. Ik weet eigenlijk niet of het nog mag, maar het liefst wil ik gewoon Ingenieur *naam* worden

Ja dat hebben zo weinig mensen in NL dat ie niet eens officieel erkend wordt en dat ik (geloof ik) 600 euro zou moeten betalen om 'm erkend te laten hebben...

Maar MSc vind ik ook altijd super staan hoor! Ik heb zelf meer met de master titels dan de ouderwetse drs.
Maar je mag die ing titel toch nog dragen?

Jah, ik vind MSc ook echt onzin bij zovéél opleidingen.. Wat nou science...

Marin schreef:Ja dat hebben zo weinig mensen in NL dat ie niet eens officieel erkend wordt en dat ik (geloof ik) 600 euro zou moeten betalen om 'm erkend te laten hebben...

Maar MSc vind ik ook altijd super staan hoor! Ik heb zelf meer met de master titels dan de ouderwetse drs.
Maar je mag die ing titel toch nog dragen?

Dat is helemaal gek, dat het niet erkend wordt. Nederland is echt gek in sommige dingen, vaak zo internationaal mee willen doen en dingen overnemen, maar jij hebt dan een goed (internationaal) diploma en daar heb je dan niks aan?!

Ja volgens mij mag het wel, maar ik doe universiteit dus dan zou het ir zijn (en niet ing)

Oh ja ik vergeet altijd het verschil tussen ing en ir.. Sorry.

En ja, dat is wel waar, Antibes. Als ik dezelfde master in Oxford had gedaan, was ik ook MSc geweest. Eehm.. niet echt science nee.

Door mijn cijfers ben ik destijds op de universiteit benaderd voor een student-assistentschap waar ik veel ervaring heb opgedaan. Zo kwam ik ook in contact met een bepaalde hoogleraar bij wie ik uiteindelijk mijn scriptie heb geschreven, waarna ik ook nog een artikel heb geschreven voor een gerenommeerd tijdschrift in mijn vakgebied. In die zin hebben mijn cijfers wel geholpen. Voordat ik afstudeerde, werkte ik al een een paar jaar bij mijn huidige werkgever. Hoe relevant cijfers zijn als je als pas afgestudeerde naar een baan zoekt, weet ik niet. Ik denk dat mijn cijfers nu niet meer relevant zijn, mijn werkervaring wel.

Bij mij hebben ze tot dusver altijd mijn afstudeercijfer gevraagd. Ook heb ik bij elke werkgever een kopie van mijn diploma in moeten leveren, daar staat mijn cijferlijst ook op.

Een afstudeercijfer (voor je onderzoek) kan soms van belang zijn, als je die richting op wil. Bij mijn huidige baan hebben ze nooit naar mijn cijfers gevraagd. Hoewel dit wel op mijn LinkedIn staat...

Ik ben cum laude geslaagd en heb daar nog nooit een haan naar horen kraaien...

Ik heb vrijwel altijd hoge cijfers gehaald maar heb er nooit mijn best voor gedaan, omdat het voor mijn gevoel absoluut niets toevoegt bij het solliciteren naar 95% van de banen. Academische ambities heb ik niet dus voor mijn gevoel wordt hard studeren totaal niet beloond.

Ik heb overigens ook zo'n nep-MSc titel
Wat nou, science. Pfffff

Ligt ook aan de sector, maar werkerving en je cv zijn vaak belangrijker.

Ik denk inderdaad ook dat het heel erg aan het werkveld ligt.

Ik ben op de HBO-V cum laude afgestudeerd, maar daar kijkt in de zorg echt niemand naar, ervaring en sociale vaardigheden zijn wat dat betreft belangrijker.

Nu ik op de VU een master doe denk ik dat het (straks) wel uit zal maken wat voor cijfers ik haal, maar nu kom ik niet veel verder dan een 6,5 of een 7

Kowalski schreef:
Nu ik op de VU een master doe denk ik dat het (straks) wel uit zal maken wat voor cijfers ik haal, maar nu kom ik niet veel verder dan een 6,5 of een 7

Zwaai!

Ik weet eigenlijk niet in hoeverre cijfers in mijn werkveld van belang zijn. Denk dat ervaring toch belangrijker is. Maar ik ben nog bezig met mijn master, dus moet het nog zien! Hoge cijfers haal ik ook niet, dus ik hoop dat ervaring belangrijker is.

Antibes schreef:
Marin: ik dacht dat jij Cambridge juist zo goed gedaan had joh!

Nee, zoals je in het topic over spijt en andere keuzes in je leven misschien wel hebt gelezen, heb ik er daar echt een beetje met de pet naar gegooid. Ik was totáál niet gemotiveerd, wat met name denk ik kwam doordat ik het sociaal allemaal niet heel goed trok, helemaal in m'n eentje daar. Ik heb echt heel veel gespijbeld en ik vond de studie niet heel uitdagend. Ik was m'n mojo een beetje kwijt en daardoor was 't jaar al weer om voor ik er erg in had. Dat is iets waar ik dus wel spijt van hem, maar niks meer aan te doen.

Maar hoe goed ik gescoord heb, weet ik eigenlijk ook niet want het cijfer systeem was ook heel raar:

In principe werkte het met een 0-100% systeem. Makkelijk zat. Had je een 75% gehaald op een essay, dan had je feitelijk dus een 7.5. Dat is simpel vertalen. Maar de catch was dat ze nooit hoger gaven dan 76, 'want dat haalde toch niemand'. Dus 76 was het hoogste wat je überhaupt kon halen. Van 55 tot aan 76 werd dus gezien als pass, alles er onder als fail. Enorm kleine marge dus.
Nou heb ik twee keer een 64 gehaald voor twee essays en voor m'n scriptie een 66 of 67 geloof ik, ik weet het al niet eens meer. Maar wat zegt dat dan? Ja, een 6.6. Maar niet als je het bekijkt als 76 het hoogste is. Moet je dan die 76 als 100% zien, of niet? Ik vond het maar een raar systeem, het zei me helemaal niets, dus als je het gemiddelde van die marge neemt, kom je op 65,5 uit, en heb ik dus gemiddeld gescoord binnen de pass-range.

Juist. Jij snapt het vast beter dan ik, want ik kan al niets met cijfers