Zorgen

Ik maak me een beetje zorgen om mijn zoon.
Hij is vaak héél erg angstig in nieuwe situaties en kan situaties moeilijk overzien. De eerste schooldagen op zijn nieuwe school waren een ramp, om nog maar niet te spreken over de eerste zwemles een paar weken geleden. Hij is dan totaal overstuur. Doordat hij dingen moeilijk kan overzien, zijn keuzes maken lastig. Ik kan niet tegen hem zeggen 'kies maar even wat uit waar je mee gaat spelen'. Moet hem dan echt meer sturing geven.
Zojuist heb ik een gesprek met zijn juf gehad en zij herkent het en het was ook iets wat ze met me wilde bespreken. Op school moet ze hem ook opgang helpen. Daarnaast vindt hij nog niet heel veel aansluiting bij andere kinderen in de klas. Thuis is hij heel erg op de voorgrond, maar op school juist niet. Nou vind ik dat niet erg en hij komt ook wel voor zichzelf op, maar hij blijft overal een beetje tussen zweven.

Ik heb met zijn juf afgesproken dat hij een kindje mag kiezen die hem de komende tijd een beetje 'coacht' en op sleeptouw neemt. Hopelijk brengt dit wat rust voor hem en vindt hij zo vanzelf ook z'n eigen weg. De juf zal hem ook wat meer gaan helpen om met werkjes op gang te komen. Want hij kan het namelijk allemaal wel. Hij loopt iets voor qua taal en rekenen.

Nu weet ik alleen niet zo goed hoe ik het kan stimuleren dat beslissingen maken voor hem makkelijk wordt, dat ie meer het overzicht heeft. Heeft iemand hier ervaring mee? En is er misschien nog een juf met een tip voor me?
Ik denk dat het angstige ook voortkomt uit de situatie niet goed kunnen overzien.

Het maakt me best verdrietig. Hij is thuis zo'n ongelofelijk gezellige, en grappige, gangmaker. Ik hoop gewoon dat hij ergens anders ook meer zichzelf kan zijn en dat het er ook uitkomt wat hij allemaal kan. De juf zei ook dat ze het idee heeft dat er zóveel in dat koppie omgaat.

Hopelijk is dit niet een te lang stuk tekst;-)

He wat rot dat je je zorgen maakt.. Ik heb geen tips voor je maar hopelijk helpt het als een ander kindje hem mee op sleeptouw neemt. Is hij als hij met vriendjes speelt bij julie thuis of bij een ander thuis wel zoals jij hem thuis kent?

Hier in de straat heeft hij een goed vriendje en die spelen vaak samen. Veel bij ons maar ook soms daar. Hij heeft zelfs laatst bij dat kindje gelogeerd.
Verder heeft hij met 2 klasgenootjes gespeeld na schooltijd. En één keer ergens anders. Die eerste keer was ook heel moeilijk (en eerst een keer afgezegd omdat het té spannend was), maar achteraf wel erg leuk.

L. noemt z'n klasgenootjes ook niet 'klasgenootjes' of 'vriendjes', maar 'de kinderen'. Hieruit vind ik ook wel blijken dat hij zich er nog niet bij vindt horen.

Maar komt dat niet ook omdat hij gewoon moet wennen aan het feit dat hij op een nieuwe school zit? Hoe vond hij het op zijn oude school, ging het daar beter, en had hij meer vriendjes?

Het is natuurlijk ook wel erg spannend om nu met papa & mama in een huis te wonen, een nieuw huis, op een nieuwe plek, met nieuwe vriendjes die je moet leren kennen én een nieuwe school! Thuis kan hij gewoon zichzelf zijn natuurlijk.

Blijven motiveren sowieso en laten merken dat dingen echt niet eng zijn

Er is inderdaad de afgelopen tijd heel veel veranderd. Maar op zijn vorige school was het nog veel erger. Ik denk dus niet dat het daar door komt. Hij zegt deze school ook leuker te vinden en ik denk dat hij sowieso blijer is met deze plek om te wonen. Hier heeft hij veel meer vrijheid.

Net had ik het er even met hem over en en hij zegt dat hij het moeilijk vindt om te kiezen omdat hij dan aan zoveel dingen moet denken.
Ik kan hem sturen natuurlijk en hem daardoor helpen maar ik hoop hem zo te stimuleren waardoor het hem dadelijk zelf makkelijker afgaat.

Gelukkig doet hij het op de andere vlakken goed (behalve fijne motoriek dan). Hierdoor kunnen ze op school hier veel aandacht aan geven.

En oefen goed met kiezen met hem. Dus met bv. aankleden zijn eigen kleding laten kiezen, of hem 2 opties geven. Met eten, met kleine dingen, zodat hij kan wennen waar hij aan moet denken en hoe hij moet kiezen?

Wel fijn in ieder geval dat hij het hier meer naar zijn zin heeft, dan heeft hij iig een veilige thuishaven

Ja, dat is inderdaad heel fijn. En ik ben ook heel blij dat school zich goed inzet.

Hoe oud is hij precies? Ik meen eruit op te maken dat hij net vier is en nog niet zo lang naar school gaat?

Oh wacht, edit, hij is verhuisd?

Hij is 5 jaar en zit nu in groep 2. Groep 1 heeft hij inderdaad op een andere school gedaan.

Ik herken het wel bij die van mij hoor. Ik denk dat het allemaal een beetje veel is in één keer ook. Is het niet handig om die zwemlessen nog even te cancelen tot school goed loopt? Anders is het zo'n gedoe voor hem. Mijn zoon is ook erg druk en snel overprikkeld, hier thuis merk ik er niet zo heel veel van, maar op school had hij best wat moeite om én rustig op zijn stoel te zitten (wat meer niet dan wel lukt) en om aan werkjes te beginnen. Hij heeft gewoon wat extra sturing nodig daarin. Nu zit hij in groep 2 en gaat het een stuk beter.
Ik denk dat je ook niet té bezorgd moet zijn, dat hij bijvoorbeeld zegt 'de kindjes' is echt niet iets geks ofzo. Het heeft bij mijn zoon heel lang geduurd voordat hij uberhaupt speelafspraakjes maakte, omdat school an sich al heftig genoeg was. Toen duurde het nog weer een tijd voordat hij bij iemand anders durfde te spelen, dat was ook weer een eng iets. Hij is nu 5 geworden in oktober, en ik heb hem nu pas opgegeven voor zwemlessen, omdat het anders écht teveel zou zijn voor hem én hij kan zich nog niet zo lang concentreren én zijn motoriek is niet om over naar huis te schrijven.

Ik vermoed dat er wel iets van ADHD zit bij hem, maar hé, hoe erg is dat nou helemaal? Niet zo toch? School maakt iig geen probleem en hij krijgt wat hij nodig heeft daar, hij wordt netjes begeleid en ze plakken geen etiketjes, maar kijken gewoon naar wat hem helpt. En dat heeft er echt voor gezorgd dat het véél beter gaat.

Maar grote veranderingen zijn gewoon heftig voor die kleine mannetjes, ik zou me niet teveel zorgen maken, er is niets mis met je kind. Bij het maken van keuzes kun je hem gewoon goed helpen. Als ik mijn zoon vraag 'wat wil je op brood' dan krijg ik gewoon géén antwoord, want dan kan hij het niet overzien. Dus vraag ik 'wil je worst of pasta op brood?' en dat gaat goed

Hij raakt in de war als hij de boel niet overziet, dus ik vertel hem veel, wat we gaan doen, wanneer we dat gaan doen, hoelang dat duurt, en dat helpt ook. Daarnaast hebben ze op school plaatjes in de kleuterklassen waar precies opstaat wat ze gaan doen in welke volgorde, daar heeft hij enorm houvast aan. Hij heeft het overzicht van zichzelf niet, dus dat creeeren wij voor hem (handig, met zo'n chaoot als moeder hij heeft het duidelijk van mij )

Geen zorgen maken!

Bedankt voor je reactie, eucalypta. Het doet me goed om een ervaring te lezen.

Ik wil mijn zoon niet van zwemles halen omdat hij nu net gewend is en hij vindt het ook erg leuk. Alles is eerst een ramp omdat het een nieuwe situatie is maar nu gaat het daar goed. De zwemjuf vindt ook dat hij het goed doet. Als de kinderen in een rijtje aan de kant staan, dan zie ik hem wel als enige druk zwaaien met zijn armen enzo, maar hij is ouder dan de meeste andere kinderen en heeft waarschijnlijk wat meer kracht.

Die plaatjes in de kleuterklassen zijn fijn inderdaad. Hij is 's ochtends erg blij als het plaatje voor gym erbij hangt, kan hij zich lekker uitleven ;-)

En ja, ik maak me misschien ook wel te druk. Je wilt gewoon zo graag dat je kind goed in de groep ligt en zichzelf kan zijn. En hij is gevoelig. Ik hoop echt dat mijn keuzes (nieuwe relatie, verhuizen), goed voor hem zijn.

Ik vertel mijn zoon trouwens ook best veel. Maar ik leg niet alles altijd uit. Heb het idee dat er dan nog meer in zijn hoofd omgaat.