Hond bang buiten

Ik heb sinds een tijdje een puppy. Hij is nu 12 weken en nu 3 weken bij ons. Naar buiten gaan vond hij eerst een beetje eng, maar dat ging eigenlijk vrij snel goed. Totdat we een paar dagen geleden een hele grote enthousiaste hond tegen kwamen, daar schrok hij zo van dat hij helemaal in paniek raakte. Sindsdien durft hij niet meer naar buiten. Als ik hem mee neem naar buiten dan komen we niet verder dan zo'n 20 meter, daarna gaat hij op de grond zitten piepen en trillen. Dat piepen en trillen probeer ik zoveel mogelijk te negeren (om zijn angst niet te bevestigen) en wanneer hij wel wat stapjes zet reageer ik daar enthousiast op, maar het lijkt allemaal niet veel te helpen. Op het moment dat we weer terug naar huis gaan trekt hij een sprint naar de deur toe. Plassen doet hij in die 20 meter nog wel, maar poepen doet hij alleen nog maar op de krant binnen (die daar wel speciaal voor liggen). Heeft iemand tips wat ik kan doen?

Vervelend dat hij zo angstig is. Wat voor ras heb je?
Ik zou zelf proberen om met snoepjes te werken zodat hij steeds wat stappen verder durft te gaan. Weet je al op welke snoepjes hij/zij helemaal gek is? Die moet je dan meenemen. Daarnaast.. heb jij misschien ook honden in je omgeving van mensen die je kent? Bij voorkeur een hond die wat rustiger is zodat jouw pup meer aan hem kan wennen en kan ervaren dat een andere hond niet eng hoeft te zijn. Bij goed gedrag heeeel veel belonen (al is het met je stem).

Zelf niet bang zijn. Houd de lijn naast je en stap zelf gewoon door. Als jij al 'angstig' bent voor wat er komen gaat, kan jouw hond dat aanvoelen en dan nóg angstiger worden. Jij bent zijn leider, hij volgt jou, je zal misschien onbewust al bang zijn voor confrontaties en gevolgen en dat voelt 't beestje aan!

Bedankt voor jullie reacties
Het is een chihuahua. Ik heb het buiten geprobeerd met brokjes, maar hij is buiten zo gefocust op andere dingen dat hij de brokjes die ik hem wil geven niet eens merkt. Snoepjes krijgt hij nog niet, ik heb nog geen snoepjes gevonden die klein genoeg zijn om al aan hem te kunnen geven. Buiten zijn we na de 'enge' hond al een paar keer weer andere honden tegen gekomen, dat ging wel redelijk goed (hij vond het wel wat eng, maar was ergens ook wel een beetje nieuwsgierig). Maar de tip om hem te laten wennen aan een hond van iemand die ik ken vind ik wel een goede, het kan niet veel kwaad om dat in elk geval te proberen.
Ik ben zelf helemaal niet angstig als ik met hem ga lopen. Ik vind het zelfs wel fijn als we andere honden tegen komen, zodat hij daaraan kan wennen. En doorstappen vind ik nu nog een beetje lastig met hem. Hij gaat echt op de grond zitten en zet geen stap meer. Hij is nu nog heel klein en daardoor wil ik niet echt hard aan zn riem trekken. Ik heb wel eens voorzichtig geprobeerd hem mee te krijgen met behulp van de riem, maar hij zet zich echt schrap en ik zou hem over de grond slepen als ik door zou lopen.

Oohw kwestie van de aanhouder wint, toen Nala een pup was heeft ze dt ook wel eens gehad.

Laten wennen aan honden is een goeie tip!

Wat ik ook deed was bijvoorbeeld gaan huppelen of heel overdreven lopen en gek doen, dan lette ze weer op mij ipv haar omgeving
Een pup heeft ook nog heel erg dat ze bij je wil zijn. Probeer eens op een veilig plekje de riem op de grond te leggen en een paar passen weg te lopen, komt ze achter je aan dan belonen

Volhouden, zolang jij doet alsof het de normaalste zaak van de wereld is en positief gedrag (al is het maar het stappen over de drempel naar buiten) enthousiast belonen komt het echt vanzelf goed!

Misschien een slechte tip, want voor hetzelfde geld loopt je pup weg, maar kun je ook eens proberen zonder riem met hem/haar naar buiten te gaan?

En over het trekken aan de riem: zo hard hoef je niet te trekken toch bij zo'n beestje?

Goochempie, fijn om te horen dat het een bekende fase is en bedankt voor je tips! Daar heb ik zeker wat aan.

Jerry, als ik hem los laat dan rent hij denk ik heel hard weer naar huis... Dat doet hij namelijk ook wanneer ik hem de weg laat bepalen. En heel hard hoef je bij hem idd niet te trekken, maar voor hem voelt dat natuurlijk wel heel hard.

Vandaag waren we ergens op visite en gek genoeg ging het daar buiten wel heel goed. Ik ga zo nog een keer hier thuis met hem naar buiten, kijken hoe dat nu gaat...

Hoe issie voordat je met 'm naar buiten gaat? Is het bijvoorbeeld ook zo dat het pakken van de riem stress oproept bij je hondje? Of kun je misschien in plaats van door de voordeur, door de achterdeur naar buiten toe?

Naar buiten gaan vindt hij niet echt leuk. Hij probeert weg te lopen als ik de riem pak, maar zo angstig als hij buiten is is hij dan nog niet. Maar wonder boven wonder gaat het sinds gisteravond opeens weer heel goed... Misschien had hij het even nodig om in een andere omgeving naar buiten te gaan.

Goochempie schreef:Wat ik ook deed was bijvoorbeeld gaan huppelen of heel overdreven lopen en gek doen, dan lette ze weer op mij ipv haar omgeving

Hahaha ik zie dit al helemaal voor me :-)
Fijn om te horen dat het nu weer iets beter gaat. Denk inderdaad dat de aanhouder wint. En wellicht helpt het ook om niet altijd hetzelfde rondje te maken, maar altijd ergens anders heen te gaan als je hem/haar nu uitlaat.

Kun je hem niet een paar keer op de arm mee naar buiten nemen en een rondje doen?
Het aan de riem lopen daarna weer rustig opbouwen?

Oh zie net dat het alweer beter gaat.

ijsjemeisje schreef:Kun je hem niet een paar keer op de arm mee naar buiten nemen en een rondje doen?
Het aan de riem lopen daarna weer rustig opbouwen?

Oh zie net dat het alweer beter gaat.

Geen goed idee...

Gelukkig dat 't beter gaat!

(mocht je hondje wel weer stressig worden, zorg er dan voor dat het 'ik pak de riem' niet meer stressvol is, of dat je de riem op willekeurige momenten pakt, zonder dat je ook echt met 'm naar buiten gaat... Als ie al stressvol begint vóór jullie weggaan, gaat 't niet goed... Misschien moet je eens wat vaker 'the dog whisperer' kijken )

Nee niet gaan oppakken!

Veel mensen zeker met chi's doen dit en dat zorgt ervoor dat dit vaak de minst sociale hinden zijn die ik tegenkom. Als je echt troost moet bieden is het vaak al genoeg om er gehurkt naast te gaan zitten zonderhe aan te halen, gewoon totdat ie weer rustig is en weer verder gaan. Oppakken is een huge no-no

Idd alle stappen vantevoren ook vertrouwd maken, de riem, de deur, je jas, de sleutels.

Ik weet nog goed hoe is op mij knieen in de portiek zat met koejes en speeltjes, te wachten tot ze naar buiten kwam. Toen ze zelf over de drempel was gestapt reageerde ik alsof ze zojuist een leven had gered

Enneuh gek doen werkt echt, nogsteeds (want wacht maar, over een jaar komt de pubertijd! )

Nee oppakken wil ik inderdaad niet doen, daarmee zou ik alleen z'n angst maar bevestigen volgens mij.. En daarnaast hoor je vaak dat kleine hondjes die vaak worden opgepakt een soort van grootheidswaanzin krijgen ten opzichte van andere honden die wel gewoon op de grond staan.

De riem ook pakken als we niet naar buiten gaan ga ik doen! Hoewel het nu weer goed gaat met lopen, lijkt het me alsnog belangrijk dat hij niet wegloopt als hij de riem ziet. Het is nu nog wat lastig omdat hij eigenlijk na elk slaapje naar buiten moet, omdat hij nu nog vaak moet plassen. Maar vlak na het lopen blijft hij vaak nog wel even wakker, dus dan ga ik dat eens proberen.

Maar het gaat vandaag echt bijzonder goed, hij liep vanmiddag zelfs te kwispelen tijdens het buiten lopen!

Bedankt voor al jullie tips! Vind het soms wel lastig om te bepalen of ik het goed doe of niet, het is m'n eerste hondje. Ik heb wel veel gelezen over hoe en wat met honden (en dan vooral met chi's), maar ook daar heb je verschillende visies en uiteindelijk is elke hond weer anders natuurlijk..

Oké, te vroeg gejuicht.... Ik heb hem net weer uitgelaten en we hebben 3 kwartier gedaan over een rondje dat we in 10 minuten zouden kunnen lopen. Vooral de straat waarin ons huis staat uitkomen was 1 grote ellende. Ik heb zo gek gedaan als ik maar kon , ik heb heel enthousiast gedaan als hij wel een stukje liep enz. Maar het hielp maar weinig. Zodra hij merkt dat we halverwege het rondje zijn begint hij te sprinten, maar als ik een andere richting op wil gaan dan naar huis is het weer 1 grote ellende. Als hij zo naar huis aan hè sprinten is gaat het zitten voor we oversteken ook zeer moeizaam...

Ik zit nu te twijfelen of het wel aan de grote enthousiast hond ligt. Het lijkt namelijk aanzienlijk beter te gaan als mijn vriend en ik hem samen uitlaten. Zodra 1 van ons thuis blijft wil hij niet lopen.

Haha echt geloof me, blijf gewoon doen wat je doet... Het kmt heus goed!

Van Nala dacht ik ook op een gegeven moment dat ik de meest bange poepchinees had uitgezocht die bestond, maar het was maar een fase!

Klinkt idd alsof je je goed heb ingelezen, wat goed! Vooral die grootheidswaan zie je erg veel terwijl het helemaal niet nodig is, ookal klein redden ze zich heus wel op de grond!
(Nala gaat met dr onderdanige donder gewoon liggen hoor als ze een dappere chi tegenkomt haha)

Probeer een ander rondje te lopen, en je hoeft ook niet elke keer voor hetplassen echt te lopen he, dan vooral focussen op dat het plassen buiten gaat. Dan kan je haar bijvoorbeeld wel prima tillen naar de plek waar ze mag plassen en daar wachten tot ie komt. Zo hebben wij Nala geleerd alleen op gras te plassen ipv op de stoep of straat.

En ga lekker samen, maar wissel het wel af, want je kan nou eenmaal niet altijd compleet naar buiten!

Succes!

Thanks Goochempie, ik ben blij om te horen dat het een bekende fase is. Soms word ik er een beetje moedeloos van, maar ik zal volhouden . Het scheelt dat m'n hond wel echt een schat is en we verder helemaal geen lastige dingen met hem hebben.

Ga met hem/haar op puppycursus.

Misschien helpt het als je een andere route loopt?

Als een hond bang is patroon doorbreken.

Ik heb op een martin gaus puppy cursus gezeten en daar doen ze clickeren, dus je hebt een clicker en voor alles wat ze goed doet krijgt ze een klik. Eerst moet je de hond trainen, dat klik lekkers betekend, dus ga je voor hem zitten en klik --> lekkers, klik--> lekkers etc, dus dan hoeft ze nog niets te doen, als je op een gegeven moment klikt, wachten met lekkers geven, en ie kijkt dan van waar blijft mijn lekkers, dan heeft ie het door.

Hij is bang voor de riem toch? Hij associeert wss de riem, met naar buiten gaan, dus patroon doorbreken! Gewoon af en toe de riem pakken, en niet om doen, of riem pakken en omdoen en niet naar buiten gaan, reageert ie er goed op, klik en lekkers. Als ze uiteindelijk niet meer angstig reageert op de riem, patroon doorbreken van naar buiten gaan, idd nooit oppakken, maar bijvoorbeeld een andere route nemen en als ze goed reageert, klik lekkers, de eerste keer maar 1 stapje, dan 2 stapjes, dan 4 stapjes etc. Altijd de reden voor klikkeren ophogen, dus ze moet steeds iets meer doen voor een klik, dus eigelijk vooruitgang boeken.

Het lekkers, moet eigelijk hap slik weg zijn, dus echt iniminie hapjes. Wij hebben zelf een teckel en hebben in het begin van die zachte mini botjes gebruikt (zachte snoepjes in de vorm van een botje) en hier hebben we een stukje afgebroken, dit vond ze niet echt lekker, dus dan hebben we een frolicje gebruikt. Als eten funest, maar voor training wordt het vaak wel gebruikt, omdat honden het heel erg lekker vinden. Met een zo'n rondje konden we wel 20x iets geven, dus steeds een klein stukje afbreken met je nagel.

Wederom bedankt voor alle tips. We lopen inderdaad verschillende routes. Vanavond gaan we voor het eerst met hem naar puppycursus, maar eens kijken hoe het daar gaat en wat zij ons aanraden.