N.a.v. dingen je partner belangrijk vindt

Marin schreef:Maar Parisienne, dan is het toch juist leuk dat hij zich er nu wel voor interesseert? Ik zou het eerder stom vinden als het hem niet interesseert hoe zijn huis er uit ziet. Het is toch niet jouw huis alleen? Maar laat het voor nu zeker maar even hangen, en wie weet kan je het over een tijdje weghalen.

Waarschijnlijk omdat hij zich er nu mee 'bemoeit' vind ik juist wat moeilijker. Ik weet dat ik moet accepteren dat hij ook een mening heeft, natuurlijk mag hij die hebben. Ik vond het altijd wel heerlijk dat ik kon doen wat ik wilde wat betreft inrichting. Het is iets wat ik leuk vind en waarin ik me niet hoefde aan te passen aan hem. Nu het wel een keer voorkomt is dat lastig, omdat ik anders gewend ben zegmaar

Voor de meesten zal dit allemaal heel onlogisch klinken, wat ik overigens heel goed begrijp. Ik vind het van mezelf ook vrij onlogisch, maar toch voel ik me zo. Ik ben ontzettend perfectionistisch, soms tot op het dwangmatige af. In dit soort dingen kan ik me gewoon heel moeilijk aanpassen. Vandaar dat het mij zoveel doet

Nog andere verhalen? Wat heeft jouw vriend voor dingen van vroeger of bepaalde 'idealen', normen of waarden die hij jullie kind mee wil geven? En hoe sta jij daarin?

Ja kan ik me ook wel goed voorstellen hoor. Mijn vriend heeft juist een hele duidelijke mening over ons interieur en daar ben ik het juist niet altijd mee eens, dus is het constant compromissen zoeken, maar ben aan de andere kant wel heel blij dat ie uberhaupt een mening heeft en niet in een totaal meisjeshuis leeft. Dat zou ik dan ook weer niks vinden. En als hij met zoiets aan zou komen waar hij een herinnering aan heeft, nou ok, vooruit, dat mag dan wel. Dat heb ik met die zaagtanddinges dus ook. Ik voel die waarde niet en denk mijn god wat moet ik er mee, maar als hij dat leuk vindt..tja.. Ik wilde persé mijn amour letters in de gang, dan mag zijn zaagtand ook in de gang. Leuk naast elkaar.

Parisienne schreef:Nog andere verhalen? Wat heeft jouw vriend voor dingen van vroeger of bepaalde 'idealen', normen of waarden die hij jullie kind mee wil geven? En hoe sta jij daarin?

We hebben nog geen kinderen, dus hoe het zal gaan moet nog blijken, maar mijn vriend heeft van huis uit meegekregen dat er maar heel gauw gestraft moet worden, zijn mening is 1x waarschuwen, daarna straf. Ik ben het hier totaal niet mee eens, ook vanuit dingen die ik lees voor mijn opleiding, maar de discussie van hem winnen dat straf niet zo zinvol is als hij denkt kan ik niet. Hij blijft daar zo star in. Wel heeft hij nu gezegd dat als er kinderen komen we het eerst op mijn manier zullen proberen.

Een goed compromis lijkt me inderdaad. Helaas hebben we hier geen gang, althans.. geen eigen gang. We delen hem met de buren. Anders had ik hem voorgesteld om die vogel op de gang te hangen De gang boeit me dan niet zo, hahah!

Hier denken we over het algemeen wel hetzelfde over 'troepjes' ect. Alleen smaken verschillen soms en daarom staat er ook echt een afschuwelijk afscheidscadeau te pronken op onze slaapkamer (lees een goud/gele audi nagemaakt met een turbo erop gelast hehe). En ook op de kinderkamers liggen soms spullen die weer van zolder afgeplukt zijn omdat de kids daar zo leuk mee spelen..

Echter ben ik een nogal opgeruimd type en heb liever niet teveel losse spullen staan en helemaal niet op de slaapkamers dus belanden veel prutjes na een periode weer in een mand o.i.d. Alleen is het niet mijn huis maar ons huis dus zijn manieren en dus ook spullen zijn net zo belangrijk als die van mij en daar maken we vaak een compromis in! (lees- hij zijn vreselijke auto boven en ik een roze wand in de keuken bijvoorbeeld hehe)

In jullie geval zou ik of de vogel oppimpen zodat jullie hem beiden leuk vinden en anders lekker laten hangen voorlopig en dan kan je over een tijd altijd bekijken of jullie het oke vinden om op te ruimen of dat het je niet meer in de weg hangt

Dat ik alles leuk en een beetje bijpassend wil hebben wil trouwens ook niet zeggen dat ik daardoor spullen met emotionele waarde die daar niet bij zouden passen niet zou accepteren. Zo heb ik een soort stenen, geglazuurd hangend kunstwerk gekregen van mijn oma, zij had het weer van haar moeder gehad. Het leek mijn oma perfect voor bij mij in de woonkamer. Ik kreeg hem sowieso, waar ik hem ook zou hangen. Nou, niet in de woonkamer dus Daarvoor vond ik hem echt te apart. Nu hangt hij op een mooi plaatsje in de keuken, ik zie hem vaak genoeg en hij komt daar ook veel beter tot zijn recht. De hoofdkleur is oranje en ik heb veel oranje accessoires in de keuken! En ik vind het bijzonder dat ik het gekregen heb van mijn oma, ik zal hem ook nooit wegdoen.

Ik heb een setje tenenkrommend lelijke kattenbeeldjes van mijn jongens gekregen, die doen echt pijn aan je ogen en het glazuur spat van je tanden zo zoet, roze en kitscherig zijn ze (wie mij op Facebook heeft heft ze misschien wel gezien ) en no way dat die weg zouden gaan, al passen ze nergens bij. Ze zijn bijzonder, omdat de jongens 10 euro hadden gekregen om aan zichzelf uit te geven op een rommelmarkt, en ze hebben het allemaal uitgegeven aan deze cadeautjes voor mij. Hoe schattig is dat? Nee, mijn lelijke kattenbeeldjes verdedig ik met mijn leven, wat mijn vriend er ook van vindt. Gelukkig vindt hij hetzelfde

Je had trouwens mijn vaders gezicht moeten zien toen ik het ene na het andere kattenbeeldje uitpakte, hij had het niet meer, en ik maar sociaal wenselijk 'wat mooooi!' roepen

Jaa die weet ik nog wel, RYW. Geniaal. En toch te schattig voor woorden dat ze dat zelf uit hebben gezocht voor je.

Dat weet ik inderdaad ook nog RYW! Inderdaad ontzettend lief! Voor zulk soort dingen zou ik ook echt wel een mooi en geschikt plaatsje kunnen vinden in huis.

@ PR: fijn dat je een plaatsje hebt kunnen vinden in de keuken voor je kunstwerk. Dan past het er toch een beetje bij zo te horen.

RYW schreef:Ik heb een setje tenenkrommend lelijke kattenbeeldjes van mijn jongens gekregen, die doen echt pijn aan je ogen en het glazuur spat van je tanden zo zoet, roze en kitscherig zijn ze (wie mij op Facebook heeft heft ze misschien wel gezien ) en no way dat die weg zouden gaan, al passen ze nergens bij. Ze zijn bijzonder, omdat de jongens 10 euro hadden gekregen om aan zichzelf uit te geven op een rommelmarkt, en ze hebben het allemaal uitgegeven aan deze cadeautjes voor mij. Hoe schattig is dat? Nee, mijn lelijke kattenbeeldjes verdedig ik met mijn leven, wat mijn vriend er ook van vindt. Gelukkig vindt hij hetzelfde

Je had trouwens mijn vaders gezicht moeten zien toen ik het ene na het andere kattenbeeldje uitpakte, hij had het niet meer, en ik maar sociaal wenselijk 'wat mooooi!' roepen

Hahaha ik heb hier serieus lang om zitten lachen, prachtig!