Pittige peuterdochter

Ik heb een dochter van net 2 jaar die nu toch wel echt begint te peuterpuberen. Ze is sowieso een erg temperamentvolle dame, maar ik begin het nu toch wel erg lastig te vinden. Er zitten soms gewoon hele dagen bij dat we erg veel strijd hebben.

Ik weet eerlijk gezegd ook niet meer zo goed welke aanpak ik moet hanteren om haar in deze lastige periode te begeleiden. Aan de ene kant wil ik haar gedrag negeren, de driftbuien die ze krijgt omdat ze haar zin niet krijgt bv. Aan de andere kant vind ik het ook erg lastig als ik zie dat ze er ook echt verdrietig om is. Ik wil haar emotie wel erkennen en haar troosten. Ik word er gewoon zo verdrietig van als ik haar elke keer verdrietig zie, maar ik kan nu eenmaal ook gewoon niet alles accepteren en moet grenzen stellen. Helemaal omdat ze zo n sterk karakter heeft.

Hebben jullie misschien tips? Of hoe pakken jullie dit aan?

Lees het boek 'how to talk 2 kids' eens. Misschien is ze wat jong, maar die aanpak werkt altijd wel erg goed bij mijn kinderen.

Eucalypta schreef:Lees het boek 'how to talk 2 kids' eens. Misschien is ze wat jong, maar die aanpak werkt altijd wel erg goed bij mijn kinderen.

Heb ik ook gelezen, fijn boek!

Ik heb hier volgens mij een beetje hetzelfde aan de hand de laatste tijd. Het ligt eraan wat ze doet hier, afhankelijk daarvan verschilt mijn reactie.

Als ze een driftbui heeft negeer ik haar meestal zo veel mogelijk, want hoe meer aandacht ik eraan besteed hoe meer drama ze er van maakt. Als ze dan weer is afgekoeld gaan we of samen weer wat leuks doen, of als ze nog een beetje verdrietig is troost ik haar.

Als ze echter dingen doet die ik echt niet wil hebben, dan negeer ik haar gedrag niet.Zo gooit ze nog weleens met spullen, bijvoorbeeld uit de vensterbank. Dan grijp ik wel echt in, want er zijn toch bepaalde grenzen waar ik niet wil dat ze overheen gaat (al probeert ze het bijna dagelijks ). Al wordt ze daar dan soms verdrietig van, omdat iets niet mag, toch grijp ik in. Daarna probeer ik haar af te leiden, of te troosten als dat niet werkt.

Ik herken het trouwens wel, er zitten soms dagen tussen dat het de hele dag wel een dag vol strijd en gehuil lijkt. Ik vind het ook niet fijn, maar helaas hoort het blijkbaar toch bij het opgroeien. En wij hebben de 'mazzel' dat we pittige meisjes hebben

Driftbuien negeren werkt maar tot op zekere hoogte. Aangezien het echt geen bewuste keuze is van 'goh, nu ga ik eens even de boel op stelten zetten tot ik mijn zin krijg'. Dus even negeren kan best, maar bij mijn kinderen was het zo dat ze echt niet zelf uit een driftbui kwamen, dan waren ze zó boos en zó verdrietig dat het beter hielp als ik ze ging troosten (en nee, dat houdt niet in dat je ze hun zin geeft) dan wanneer ik ze negeerde. Negatief gedrag kun je best negeren, maar zoveel frustratie en boosheid moet je niet negeren, dat heeft alleen maar een negatief effect.

Het hielp hier altijd beter wanneer ik niet overal de strijd over aanging, en als ik ze zoveel mogelijk zelf liet doen en als ik hen serieus nam. Als ze namelijk ergens boos of verdrietig over zijn kan dat in mijn ogen wel onzin zijn, maar voor hén is het geen onzin, dus dat negeren of zeggen 'stel je niet zo aan' heeft niet zoveel zin.

En daarbij, het is een fase, het gaat écht weer over.

Hier werkt negeren van een 'gewone' driftbui wel het beste. Hoewel ik haar niet echt volledig negeer, ik hou haar wel in de gaten en probeer erop te letten wanneer ze weer open kan staan voor communicatie. Als ze echt goed driftig is, is er nauwelijks met haar te communiceren. Als de ergste boosheid eraf is, dan vaak weer wel. En ik probeer inderdaad wel altijd haar gevoelens te erkennen, ook al zijn ze voor mij soms nog zo onbegrijpelijk. Boek How2talk2kids vind ook ik een aanrader trouwens!

Hier een pittige peuterzoon.....en uitgerekend vandaag strontvervelend. Huilen, drammen, schreeuwen. Ga ook eens op zoek naar dat boek, wel interessant denk k.

Meer mensen met pittige peutertjes dus. Het boek klinkt erg interessant, heb nog een bon van Bol dus ik zal dat boek eens bestellen. Ben benieuwd.

@ Eucalypta: Het is denk ik ook niet zo dat ik vaak de strijd aanga, het is meer dat ik zeg dat iets niet mag...bv stempelen op mijn stoffenbank en dat ze dan volledig over de rooie gaat. En dat x 10 op een dag. Ik vind mezelf best flexibel en ze mag best veel, maar er zijn grenzen natuurlijk. Het lijkt ook allemaal geen nut te hebben, negeren niet maar proberen te troosten ook niet. Fijn dat je nog even aangeeft dat het een fase is en dat het over gaat...zo kan ik het een beetje relativeren haha.

@PapillonRose: Hoe doe je dat in het openbaar dan? Negeer je haar bv daar ook als ze zich languit op de grond laat vallen? Of pak je haar dan op oid?

Mijn dochter kan er ook wat van, afgelopen twee weken op vakantie was het helemaal ernstig gesteld.
Als ze loopt te stampen en op de grond gaat liggen gillen laat ik haar thuis gewoon uitrazen, dat werkt het beste en daarna leg ik haar nog eens uit waarom iets niet mag. Als ik haar niet uit laat razen gaat ze haar broertje pesten en slaan uit frustratie. In het openbaar haal ik haar wel uit de situatie door te vragen of ze iets wil zoeken in de winkel bijv. of kietelen. Of als ze in de buggy/kinderwagen zit alleen op de achterwielen rijden, dan is het zo voorbij meestal.

hier ook een pittige peuter die niet boos word in een driftbui maar echt hard gaat huilen alsof hij vermoord word en dat vind ik soms best wel moeilijk want dan wil ik iets leuks met hem gaan doen en dan gaat hij een partij krijsen omdat hij bv toto(zandkasteel) wil zien zodat ik de deur niet meer uit wil gaan en dat maakt mij soms best verdrietig al laat ik dat dan niet zien.

Nois schreef:Mijn dochter kan er ook wat van, afgelopen twee weken op vakantie was het helemaal ernstig gesteld.
Als ze loopt te stampen en op de grond gaat liggen gillen laat ik haar thuis gewoon uitrazen, dat werkt het beste en daarna leg ik haar nog eens uit waarom iets niet mag. Als ik haar niet uit laat razen gaat ze haar broertje pesten en slaan uit frustratie. In het openbaar haal ik haar wel uit de situatie door te vragen of ze iets wil zoeken in de winkel bijv. of kietelen. Of als ze in de buggy/kinderwagen zit alleen op de achterwielen rijden, dan is het zo voorbij meestal.

Wij waren laatst bij Najib Amhali, hij vertelde over een neefje van hem die ook zo'n peutertijd had. Hij zei "dat is geen halfbloedje, dat is een dubbelbloedje!" die houden wij er dus in hier

Hier een peuterzoon én peuterdochter, sommige dagen....

maiadebij schreef:
Wij waren laatst bij Najib Amhali, hij vertelde over een neefje van hem die ook zo'n peutertijd had. Hij zei "dat is geen halfbloedje, dat is een dubbelbloedje!" die houden wij er dus in hier

Hier een peuterzoon én peuterdochter, sommige dagen....

Nou dat gaat bij N idd ook wel op I kan er ook wat van maar gelukkig een stuk minder. Lastig hoor, twee van die peuterpubers, sommige dagen wil ik om 9.00 uur het huis al gillend gek uitrennen.

Een derde op komst? Wat leuk! Gefeliciteerd!

Nois schreef:

maiadebij schreef:
Wij waren laatst bij Najib Amhali, hij vertelde over een neefje van hem die ook zo'n peutertijd had. Hij zei "dat is geen halfbloedje, dat is een dubbelbloedje!" die houden wij er dus in hier

Hier een peuterzoon én peuterdochter, sommige dagen....

Nou dat gaat bij N idd ook wel op I kan er ook wat van maar gelukkig een stuk minder. Lastig hoor, twee van die peuterpubers, sommige dagen wil ik om 9.00 uur het huis al gillend gek uitrennen.

Een derde op komst? Wat leuk! Gefeliciteerd!

dankjewel! Al ben ik er nog niet helemaal gerust op want ik heb afgelopen dinsdag flink bloedverlies gehad... blijft nog een beetje spannend dus, 16 oktober heb ik een echo.

Julia schreef:@PapillonRose: Hoe doe je dat in het openbaar dan? Negeer je haar bv daar ook als ze zich languit op de grond laat vallen? Of pak je haar dan op oid?

Gelukkig weet ze zich in het openbaar tot nu toe meestal nog redelijk te gedragen. Maar als het een keer voorkomt dat ze bijvoorbeeld op de grond gaat liggen of schreeuwen, dan pak ik haar inderdaad op. Dan haal ik haar zo snel mogelijk uit de situatie, en probeer haar af te leiden. Dat gaat tot dusver nog best goed, ik hoop dat het zo blijft