Miskramen zo vaak voorkomend?

Aquala schreef:

Mama1985 schreef:En daarbij word er hier op het forum ook gewoon over gesproken. Niet iedereen praat over de mk met de omgeving. Ik heb het gemerkt toen ik over mijn eigen mk-en begon, dat ineens meer mensen een mk hadden gehad waarvan ik nooit iets heb geweten.

Dit dus... Pas als je zelf een mk hebt gehad en erover praat merk je pas hoe vaak het eigenlijk in je omgeving voorkomt.

Ik praat(te) er wel over, maar dit is mijn ervaring dus niet. Ik kreeg juist alle cliché opmerkingen naar mijn hoofd gesmeten . Ik ben blij dat ik er hier met 'ervaringsdeskundigen' over kan praten.

Chocoholic schreef:het lijkt me echt een enorme impact op je lichaam + psychisch.

Ik mag natuurlijk absoluut niet voor andere vrouwen spreken, maar bij mij viel dat heel erg mee. Ik had juist het omgekeerde: het voelde ergens wel goed dat mijn lichaam zelf de beslissing nam om het kindje af te stoten en dat dat allemaal vanzelf gebeurde. Ik heb een goede echo gehad met een kloppend hartje, en drie weken daarna is de miskraam op gang gekomen. Ik heb me de hele zwangerschap belabberd gevoeld en had geen goed gevoel bij de zwangerschap. Ik was eigenlijk verbaasder over die goede echo dan over de miskraam.
Het lijkt me veel heftiger voor vrouwen die een mooie echo verwachten en dan geen hartactie zien. En dan ook nog een curretage moeten. Vreselijk lijkt me dat.

Tegen mij werd tijdens de miskraam ook gezegd dat de kans ongeveer 1 op 5 was. Hier is de impact destijds behoorlijk geweest door de manier waarop het ging. Nu denk ik er bijna niet meer aan

Ik heb eergister een curettage ondergaan. Na een miskraam van acht weken. Het was is nog erg vers allemaal. Dus kan niet zeggen wat dit met me gaat doen. Lichamelijk valt het erg mee, vloei niet, geen of weinig pijn, Emotioneel weet ik het echter niet zo goed. Gister voelde ik me heel wat, kon de hele wereld aan. Vandaag echter voel ik me een wrak...

Maar het valt idd op hoeveel andere mensen dit ook hebben meegemaakt, als je het zelf openbaar maakt,

Rejoy: Oh ja, dat klopt ja. Was het alweer bijna vergeten.

Mzcharlotte: Wat vervelend zeg, ik heb ook wel wat cliché opmerkingen naar mijn hoofd gehad trouwens, heel vervelend maar ja die mensen wisten ook niet beter (waarschijnlijk).

Sweet: Ik ben destijds ook gecurreteerd na een echo zonder hartactie, ik heb het er nog wel even moeilijk mee gehad. Zeker totdat ik weer zwanger raakte (maar goed dat was 2 maanden later al). Lichamelijk ook niks/weinig last gehad trouwens. Nu denk ik er bijna niet meer aan eerlijk gezegd. Als die zwangerschap goed was gegaan, dan was mijn oudste er niet geweest denk ik maar...

Aquala; Nee dat is idd ook zo. en ik ben ook blij met twee gezonde kids. Das ook wel fijn. Ging het bij jouw ook rond de acht wkn mis?

Ik heb nooit de getallen gehoord in het ziekenhuis, wel van een vriendin die verloskundige is. Maar toen hadden wij al een slechte echo gehad terwijl de echo ervoor een mooi hartje liet zien. Ook hoorde ik achteraf dat je ook meer kans hebt op een miskraam als je clomid geslikt hebt. Nou helaas dat klopte dan ook. Was toen ook best bang om opnieuw zwanger te worden met clomid. Geestelijk duurde het zo'n 4 maanden dat we er een beetje boven op krabbelden en we weer gingen kijken naar de toekomst. Clomid geslikt, eerste ronde zwanger en gelukkig een blijvertje. Ik ben juist heel erg gek op Siem. Ook al was hij er niet geweest als het kindje hiervoor wel bleef leven. Vind ik best een gek idee, maar we weten nu niet anders. En nu een februarikindje ipv een julikindje.

Bruintje: vind het nog steeds erg, met 15 weken je kindje verliezen. Net zoals bij Jasmine

En Sweet, nog zo vers nu, sterkte

Ja ook met 8 weken bij mij. Sterkte, het is en blijft naar...

SarahKey: Ja tuurlijk blijft het een gek idee, heb ik ook wel. Maar dat slijt in de loop der tijd...

Ik heb destijds het niet echt moeilijk gehad. Ik had gewoon vanaf het begin af aan al dat het mis zou gaan. Ik was ook helemaal niet blij of ermee bezig. Gevoel zat gewoon niet goed, ofzo. Toen het dan ook misging kwam er een soort, hoe vreemd ook, opluchting.

Bij mij ging het beide keren rond 6 weken mis. Als ik verder was geweest had ik het er misschien wél moeilijker mee gehad.

Aquala: klopt, ik denk echt niet elke dag, oh Siem had er niet eens horen te zijn. Het is nu eenmaal zo gelopen, zal wel ergens een bedoeling hebben gehad. Al kan ik de pijn van het gemis nog wel voor de geest halen. Dat zal meer tijd nodig hebben denk ik.

Sweet33 schreef:Ik heb eergister een curettage ondergaan. Na een miskraam van acht weken. Het was is nog erg vers allemaal. Dus kan niet zeggen wat dit met me gaat doen. Lichamelijk valt het erg mee, vloei niet, geen of weinig pijn, Emotioneel weet ik het echter niet zo goed. Gister voelde ik me heel wat, kon de hele wereld aan. Vandaag echter voel ik me een wrak...

Maar het valt idd op hoeveel andere mensen dit ook hebben meegemaakt, als je het zelf openbaar maakt,

Hier is het ook nog heel vers en heb ik dinsdag de curettage. Wat kan ik verwachten en wat moet ik meenemen, wat voor een kleren had je aan. Dat zijn allemaal dingen die nu bij mij door het hoofd spoken.

Filoria schreef:

Chocoholic schreef:het lijkt me echt een enorme impact op je lichaam + psychisch.

Ik mag natuurlijk absoluut niet voor andere vrouwen spreken, maar bij mij viel dat heel erg mee. Ik had juist het omgekeerde: het voelde ergens wel goed dat mijn lichaam zelf de beslissing nam om het kindje af te stoten en dat dat allemaal vanzelf gebeurde. Ik heb een goede echo gehad met een kloppend hartje, en drie weken daarna is de miskraam op gang gekomen. Ik heb me de hele zwangerschap belabberd gevoeld en had geen goed gevoel bij de zwangerschap. Ik was eigenlijk verbaasder over die goede echo dan over de miskraam.
Het lijkt me veel heftiger voor vrouwen die een mooie echo verwachten en dan geen hartactie zien. En dan ook nog een curretage moeten. Vreselijk lijkt me dat.

Bij mij had ze ook verteld dat ik een goeie echo had, maar dat het 2 dagen later was mis gegaan. De gyn was er ook verbaasd over dat de andere gyn gezegd had dat het een goeie echo was, dat had ze nooit mogen zeggen. Ik had een echo met 7 + 2 dagen. Ik dacht toen dat ik al 8 weken was.

Ik heb me nadat ik het wist een paar dagen echt rot gevoeld. Ben ook bijna 2 weken thuis gebleven. Ik kreeg pas een week later die curettage omdat alles nog niet weg was.

Paper Crown schreef:Ik heb destijds het niet echt moeilijk gehad. Ik had gewoon vanaf het begin af aan al dat het mis zou gaan. Ik was ook helemaal niet blij of ermee bezig. Gevoel zat gewoon niet goed, ofzo. Toen het dan ook misging kwam er een soort, hoe vreemd ook, opluchting.

Bij mij ging het beide keren rond 6 weken mis. Als ik verder was geweest had ik het er misschien wél moeilijker mee gehad.

Zo heb ik het de eerste 2 keer ook ervaren. Maar er volgde er nog meer, het verdriet was eigenlijk vooral verdriet/angst dat het gewoon niet meer ging lukken. Steeds weer die hoop die weg viel.

Ik vond beide miskramen ook niet lichamelijk zwaar, alleen geestelijk. Het waren beide ook vroege miskramen die vanzelf op gang kwamen.

Mama1985 schreef:
Zo heb ik het de eerste 2 keer ook ervaren. Maar er volgde er nog meer, het verdriet was eigenlijk vooral verdriet/angst dat het gewoon niet meer ging lukken. Steeds weer die hoop die weg viel.

Dit is zo herkenbaar, hier pieker ik nu het meeste over! Gaat het wel ooit lukken...
Mag ik vragen hoeveel miskramen jij hebt gehad?

Weegschaal schreef:

Mama1985 schreef:
Zo heb ik het de eerste 2 keer ook ervaren. Maar er volgde er nog meer, het verdriet was eigenlijk vooral verdriet/angst dat het gewoon niet meer ging lukken. Steeds weer die hoop die weg viel.

Dit is zo herkenbaar, hier pieker ik nu het meeste over! Gaat het wel ooit lukken...
Mag ik vragen hoeveel miskramen jij hebt gehad?

6 of 7. Toen ik zwanger was van dochter dachten ze aan een mk van 1 van de 2 maar omdat ik nooit een echo heb gehad waarop er 2 te zien waren kunnen ze het niet met 100% zekerheid zeggen. Ze zijn wel allemaal fout gegaan voor de 8 weken. Op den duur heb ik mijn b12 waarde opgevraagt bij de gyn want die zaten op het randje. Volgens een homeophaat hier in de buurt was het wel degelijk te laag. Heb toen b12 spuiten gehad en daaruit is mijn dochter geboren.

Ik vond mijn mk ook geestelijk zwaar, lichamelijk viel het wel mee. Bij mij is het ontdekt bij de echo met 13 weken, waarschijnlijk was het rond 10/11 weken misgegaan. Het is bij mij zelf op gang gekomen, maar ik heb nog ongeveer 3 maanden last gehouden van regelmatig bloedverlies, waarschijnlijk omdat er restweefsel was achtergebleven.

Mama1985 schreef:

Weegschaal schreef:

Mama1985 schreef:
Zo heb ik het de eerste 2 keer ook ervaren. Maar er volgde er nog meer, het verdriet was eigenlijk vooral verdriet/angst dat het gewoon niet meer ging lukken. Steeds weer die hoop die weg viel.

Dit is zo herkenbaar, hier pieker ik nu het meeste over! Gaat het wel ooit lukken...
Mag ik vragen hoeveel miskramen jij hebt gehad?

6 of 7. Toen ik zwanger was van dochter dachten ze aan een mk van 1 van de 2 maar omdat ik nooit een echo heb gehad waarop er 2 te zien waren kunnen ze het niet met 100% zekerheid zeggen. Ze zijn wel allemaal fout gegaan voor de 8 weken. Op den duur heb ik mijn b12 waarde opgevraagt bij de gyn want die zaten op het randje. Volgens een homeophaat hier in de buurt was het wel degelijk te laag. Heb toen b12 spuiten gehad en daaruit is mijn dochter geboren.

Ik had iets over een vitamine b12 tekort en daardoor miskraam gelezen. Dus heb mijn schildklierwaarden en b12 waarden mee laten prikken. Heb de vraag op mijn lijstje voor de gyn erbij gezet. Bedankt voor de tip!