Miskramen zo vaak voorkomend?

Hey meiden, ik begin steeds meer mee te lezen in deze pijler (toch die aankomende rammelende eierstokken? ) en zie wel heel veel topics over meiden die een miskraam gehad hebben. Ik vind dat echt zo sneu om te lezen, en ben er ook wel verbaasd over: Komt het zo vaak voor dan?

1 op de 10 zwangerschappen eindigt in een miskraam en 1op de 3 vrouwen krijgt er ooit mee te maken

In 'onze' leeftijdscat. zeggen ze meestal 10%, maar soms ook vaker.
Denk zelf wel 10-20%

Toen ik bij mijn gynaecoloog kwam voor de eerste echo (met 7 weken) zei hij dat de kans op een miskraam ongeveer 1 op 5 is, maar na een eerste goede echo (met kloppend hartje) het daalt naar 1 op 100. Alleen gaat het dus bij veel mensen al mis nog voor het hartje is gaan kloppen.

Volgens mij is de kans idd best groot dat het eindigt in een miskraam, ik dacht idd ook 1 op 10 en dat het eigenlijk nog meer is omdat sommige miskramen al heel vroeg komen en vrouwen dan denken dat ze gewoon overtijd zijn.

Ik vind dat ook eng om te lezen, toen ik zwanger werd (bij beide keren eigenlijk) waren er eigenlijk best veel meiden tegelijkertijd, ik was dan meteen bang bij wie van ons het fout zou gaan, helaas bleek ook iedere keer dat het idd bij gemiddeld 2 meiden dan toch mis was...

Mijn gyneacoloog zei ook 1 op de 6 a 1 op de 5.

En daarbij word er hier op het forum ook gewoon over gesproken. Niet iedereen praat over de mk met de omgeving. Ik heb het gemerkt toen ik over mijn eigen mk-en begon, dat ineens meer mensen een mk hadden gehad waarvan ik nooit iets heb geweten.

Mama1985 schreef:En daarbij word er hier op het forum ook gewoon over gesproken. Niet iedereen praat over de mk met de omgeving. Ik heb het gemerkt toen ik over mijn eigen mk-en begon, dat ineens meer mensen een mk hadden gehad waarvan ik nooit iets heb geweten.

+1

Toen ik mijn late MK kreeg waar ik heel open over was. Werden mensen ook steeds opener omdat ze het ook hadden meegemaakt. Weliswaar in een vroeg stadium maar beide is erg.

Ook al heb je meerdere echo's gehad kan het nog misgaan kijk maar naar Jasmine en mij.

Zo, de cijfers liegen er niet om.. Ik dacht ook zelf dat het zeker 1 op de 5 was (in het beginstadium) en dat is echt wel veel. Ik snap wel dat het natuur's manier is om te laten weten dat het niet goed was, maar het lijkt me echt een enorme impact op je lichaam + psychisch. Ben je zo blij met je kindje (hoe klein het dan ook nog mag zijn), moet je er afscheid van nemen.

Mijn moeder vertelde mij ongeveer een jaar geleden ook terloops, toen we het over haar zwangerschappen hadden, dat ze een miskraam had gehad, volgens mij gelijk bij haar eerste poging. Het kwam eruit alsof ze 't de normaalste zaak van de wereld vond, maar ik moest wel even slikken toen ik 't hoorde.

Volgens mij is de kans de eerste twee weken na de bevruchting het grootst, dus als vrouwen vaak nog niet weten dat ze zwanger zijn en inderdaad denken dat ze ongesteld zijn geworden. Daarna is de kans voor zover ik weet 1 op 10 en als je eenmaal een kloppend hartje op de echo hebt gezien is de kans dacht ik 2%, zoiets? Natuurlijk kan het altijd nog misgaan, maar naarmate je langer zwanger bent wordt die kans gelukkig wel steeds kleiner.

Omdat het inderdaad voor de vier weken zwangerschap of net erna zo vaak mis gaat, zal ik ook nooit meer vroeg testen.

Bruintje Beer; dat lijkt mij ook zo erg..na meer dan 15 weken zwangerschap je kindje alsnog verliezen. Mag ik vragen of ze ooit onderzocht hebben waarom het bij jullie zo laat toch nog mis ging?

Tuinstoel schreef:Omdat het inderdaad voor de vier weken zwangerschap of net erna zo vaak mis gaat, zal ik ook nooit meer vroeg testen.

Dat heb ik om die reden ook nooit gedaan, altijd op z'n vroegst met vier weken.

Dat viel mij inderdaad ook op, het lijkt me echt zo erg om het mee te maken.
Mijn moeder heeft twee miskramen gehad. Ze heeft het ons (mijn broertjes en mij) verteld toen we nog jong waren en we hebben er ook dikwijls over gepraat.

Ik weet niet of ik mijn kinderen ooit ga vertellen dat ik miskramen heb gehad. Ondanks dat ik het echt verschrikkelijk vond op het moment dat het gebeurde en ik er echt van in de put heb gezeten, houdt het me nu niet meer zo bezig.

Printje schreef:Bruintje Beer; dat lijkt mij ook zo erg..na meer dan 15 weken zwangerschap je kindje alsnog verliezen. Mag ik vragen of ze ooit onderzocht hebben waarom het bij jullie zo laat toch nog mis ging?

tuurlijk mag je dat vragen!
Ze hebben alleen wat bloed uit de navelstreng onderzocht maar daar konden ze niks in vinden.
Het is inderdaad vreselijk om een MK mee te maken zeker als je na 3 goede echo's nog je kindje verliest!

Ik vertel mijn kinderen wel over mijn miskramen later. Vooral de 1e miskraam nog steeds denk ik eraan. Elk jaar bij de uitgerekende datum en bij de datum dat het ontdekt sta ik er even bij stil. Wij praten er ook nog regelmatig over.

Wat vreselijk Bruintje Beer,dat is toch het laatste wat je dan nog verwacht zeg.

Printje: Als ik ontdekte dat ik zwanger was. Kon ik alleen maar naar het moment hunkeren dat ik iets voelde in mijn buik.

Bruintje Beer schreef:Printje: Als ik ontdekte dat ik zwanger was. Kon ik alleen maar naar het moment hunkeren dat ik iets voelde in mijn buik.

Zo herkenbaar...

Ik wil mijn kinderen later wel vertellen van mijn miskramen, maar pas als ze oud genoeg zijn. Mijn moeder heeft vroeger ook een latere miskraam gehad en daar heb ik als puber echt een minderwaardigheidscomplex door gehad. Als die zwangerschap goed gegaan was, had ze een zoon gehad en was ik er nooit geweest. Heb mijn hele jeugd het gevoel gehad me extra te moeten bewijzen.

Jasmine schreef:

Bruintje Beer schreef:Printje: Als ik ontdekte dat ik zwanger was. Kon ik alleen maar naar het moment hunkeren dat ik iets voelde in mijn buik.

Zo herkenbaar...

Ik wil mijn kinderen later wel vertellen van mijn miskramen, maar pas als ze oud genoeg zijn. Mijn moeder heeft vroeger ook een latere miskraam gehad en daar heb ik als puber echt een minderwaardigheidscomplex door gehad. Als die zwangerschap goed gegaan was, had ze een zoon gehad en was ik er nooit geweest. Heb mijn hele jeugd het gevoel gehad me extra te moeten bewijzen.

Dat is weer minder.
Ik wil ook pas vertellen als de kinderen oud genoeg zijn. Het is toch een stukje van je leven en het was bij mij ook mijn 1e zwangerschap.

Jasmine: Wist jij eigenlijk wat je zou krijgen?

Vrijwel zeker een jongetje.

Wij wisten het ook.
Bij ons zou het ook een jongetje geworden zijn.

Mama1985 schreef:En daarbij word er hier op het forum ook gewoon over gesproken. Niet iedereen praat over de mk met de omgeving. Ik heb het gemerkt toen ik over mijn eigen mk-en begon, dat ineens meer mensen een mk hadden gehad waarvan ik nooit iets heb geweten.

Dit dus... Pas als je zelf een mk hebt gehad en erover praat merk je pas hoe vaak het eigenlijk in je omgeving voorkomt.

Printje schreef:
Ik vind dat ook eng om te lezen, toen ik zwanger werd (bij beide keren eigenlijk) waren er eigenlijk best veel meiden tegelijkertijd, ik was dan meteen bang bij wie van ons het fout zou gaan, helaas bleek ook iedere keer dat het idd bij gemiddeld 2 meiden dan toch mis was...

Ja ik was één van die meiden destijds. Ik zou 9 februari uitgerekend zijn.

Aquala schreef:

Printje schreef:
Ik vind dat ook eng om te lezen, toen ik zwanger werd (bij beide keren eigenlijk) waren er eigenlijk best veel meiden tegelijkertijd, ik was dan meteen bang bij wie van ons het fout zou gaan, helaas bleek ook iedere keer dat het idd bij gemiddeld 2 meiden dan toch mis was...

Ja ik was één van die meiden destijds. Ik zou 9 februari uitgerekend zijn.

Ik heb bijna tegelijk met jou de miskraam gehad toen, ik was de 1e keer 24feb uitgerekend.