Die babytijd..

Luce.

Onze zoon sliep de eerste maanden overdag heel veel in de draagdoek. Als hij niet in de draagdoek zat, huilde hij heel veel. Ik moest wel blijven bewegen als hij in de draagdoek zat, want anders was het ook niet goed.
's Nachts is 11 maanden lang drama geweest, zo erg dat hij bij mij op de slaapkamer lag en mijn vriend regelmatig op een matras op zijn kamertje zodat hij tenminste nog sliep. Kian huilde 's nachts vaak uren (regelmatig 3 of 4 uur) achter elkaar en dan kregen we hem niet stil/rustig wat we ook deden. Als hij dan in slaap viel, werd hij na een uur weer wakker.
Ik moet zeggen dat ik er wel aan wende en het daarom ook volhield. Vanaf dat hij 11 maanden is, zijn de nachten opeens een stuk beter, hij wordt nog steeds 's nachts wakker maar dan hebben we hem meestal snel weer in slaap.
Hier hebben we ook veel tips geprobeerd, maar niets hielp (inbakeren en laten huilen hebben we niet geprobeerd). Hij is wel een buikslaper vanaf dat hij een paar weken oud is, dat hielp iets.
Het is ook gewoon loeizwaar omdat je nog een kind rond hebt lopen, genieten was er hier heel weinig bij de eerste tijd.
Ik hoop dat het bij jullie heel snel iets beter wordt.

Luce schreef:Dat hebben we hier ook al geprobeerd, maar blijkbaar werkt dat ook niet. Hij is volgens mij een heel gevoelig kind. Verkrampt ook heel snel. We zijn al met hem naar de huisarts geweest, naar de homeopaat, naar de osteopaat.. Ik weet het gewoon niet meer. Alle tips die mensen geven hebben we al geprobeerd lijkt het wel.

Vervelend dat je niet kunt vinden waar het door komt of het kunt doorbreken. Ik kan je er ook niet bij helpen, wij hebben ook zo'n wonder wat nooit slaapt.

Wat naar dat hij zo'n slechte slaper is! Luuk heeft ook altijd heel slecht geslapen, maar ik kon overdag ook nog wel eens een dutje doen, met nog een kind te bij lijkt me dat niet te doen.
Ik weet niet of je zit te wachten op nog meer tips, zo niet sla het volgende stukje dan maar over Maar wat bij ons heel erg heeft geholpen is een radio op zijn kamer, met daarin een CD met stofzuigergeluiden. Het luisteren naar het monotone geluid helpt hem in slaap vallen, ook als hij weer even wakker wordt of lichter slaapt. Verder slaapt hij in een slaapzak en een laken strak over hem heen, zodat hij niet heel veel onverwachte bewegingen kan maken.

Misschien een stomme vraag, maar wat als jullie hem later op bed leggen? Onze dochter is ietsje ouder maar gaat nog steeds pas rond half 10 de nacht in. En daarvoor pas om half 11. Vind het rot voor jullie dat het slapen niet wil lukken, die slaap heb je zelf gewoon zo hard nodig. Goed dat jullie ze ook uit logeren doen, kun je tenminste 1 nachtje doorslapen

Babytijd is ook niet mijn ding. Heb de eerste drie maanden met dochter ook vaak naar haar gekeken en gedacht 'over een jaar ben jij zó leuk, nu nog even volhouden' haha. Nu (4 mnd) vind ik het wel te doen, maar echt interessant vind ik het niet (vind haar wel de liefste, knapste en mooiste enzo natuurlijk he ) Vind de interactie die ik nu met zoon heb, en dat ik hem steeds beter kan begrijpen zo fijn!

Laten huilen doe ik ook niet, zeker niet zo klein als dochter nu nog is. Het is inderdaad haar enige communicatiemiddel en ik kan haar nu echt nog niet iets aanleren. Zoon liet ik wel eens huilen vanaf dat hij een maand of 6-8 was denk ik. Wel afhankelijk van het huiltje.

Sterkte met het slapen, hoop dat je er niet nóg verder aan onderdoor gaat en er snel een oplossing komt die werkt.

Rouge schreef:Misschien een stomme vraag, maar wat als jullie hem later op bed leggen? Onze dochter is ietsje ouder maar gaat nog steeds pas rond half 10 de nacht in. En daarvoor pas om half 11. Vind het rot voor jullie dat het slapen niet wil lukken, die slaap heb je zelf gewoon zo hard nodig. Goed dat jullie ze ook uit logeren doen, kun je tenminste 1 nachtje doorslapen

Ook al geprobeerd. Werkt ook niet..

Aimee, hoe kom je aan die cd/geluiden?

Youtube (even zoeken op google voor een downloadprogrammatje) en dan branden op CD (als je op vacum cleaner sounds zoekt, heb je zelfs 7 uur durende filpmjes! )

Je hebt ook een white noise app. Schijnt ook te kunnen helpen.

En verder knuffel Luce. Ik vind het echt heel vervelend voor je. Hopelijk vind je gauw iets wat het patroon kan doorbreken.

Luce schreef:

Rouge schreef:Misschien een stomme vraag, maar wat als jullie hem later op bed leggen? Onze dochter is ietsje ouder maar gaat nog steeds pas rond half 10 de nacht in. En daarvoor pas om half 11. Vind het rot voor jullie dat het slapen niet wil lukken, die slaap heb je zelf gewoon zo hard nodig. Goed dat jullie ze ook uit logeren doen, kun je tenminste 1 nachtje doorslapen

Ook al geprobeerd. Werkt ook niet..

Aimee, hoe kom je aan die cd/geluiden?

Luce ik heb nog een baby cd hier liggen amper gebruikt. Ik wil hem je wel opsturen ?

Luce: wat vervelend! Heb het echt met je te doen, slaapgebrek is echt iets niet fijns. Slaap lekker bij vannacht.

Dat laten 'huilen' heb ik ook van de tijd dat S zo huilerig was gedaan. De eerste maanden wou hij alleen maar slapen in de wagenbak. En alleen als hij erg moe was. Hij was gerust van 11:00-19:00 wakker. Las wel eens verhalen over lekker bijslapen na de kraamweek. Nou hier niet Vond het echt heel vermoeiend de eerste maanden. Ben blij dat S nu wel in bedje wil slapen, naja dat hij uberhaupt overdag wil slapen.


Wat jammer dat de ostheopaat niet geholpen heeft. Dat was hier dé oplossing. En een knuffel en speen mee naar bed.

Dille schreef:Babytijd is ook niet mijn ding. Heb de eerste drie maanden met dochter ook vaak naar haar gekeken en gedacht 'over een jaar ben jij zó leuk, nu nog even volhouden' haha. Nu (4 mnd) vind ik het wel te doen, maar echt interessant vind ik het niet (vind haar wel de liefste, knapste en mooiste enzo natuurlijk he ) Vind de interactie die ik nu met zoon heb, en dat ik hem steeds beter kan begrijpen zo fijn!

Laten huilen doe ik ook niet, zeker niet zo klein als dochter nu nog is. Het is inderdaad haar enige communicatiemiddel en ik kan haar nu echt nog niet iets aanleren. Zoon liet ik wel eens huilen vanaf dat hij een maand of 6-8 was denk ik. Wel afhankelijk van het huiltje.

Sterkte met het slapen, hoop dat je er niet nóg verder aan onderdoor gaat en er snel een oplossing komt die werkt.

+ 1 alleen dan met 2 meiden!

Luce schreef:

Tuinstoel schreef:Ik reageer eigenlijk wel bij elke kik, ik laat de kinderen niet (alleen) huilen of mopperen. Al het andere laat ik uit handen vallen, eten kan wel wachten en stofzuigen ook.

(Ik vertel alleen hoe ik dat doe, dit is niet betweterig bedoeld).

En wat nou als dat de hele dag door is? Want ik zei dit in eerste instantie ook. Maar het is maar zelden dat B in zijn bedje oid wil slapen.

Ja, dan is het anders. Ik zit in een luxepositie dat beide kinderen als baby erg makkelijk waren (zijn). Ik zou doen wat ik zou kunnen, dus dan heel veel dragen en zo snel mogelijk reageren als de situatie toe laat.

En nog even over het inbakeren: heb je het structureel een aantal dagen geprobeerd? Sommige kindjes moeten er gewoon aan wennen en dan werpt het later pas zijn vruchten af.

Mermaid Forest schreef:Ik vind het wel leuk, de babytijd. Soms ook zwaar, maar ik vind de peutertijd 10x zwaarder. Ook wel leuk hoor!

+1 Ik kon juist wel heel erg genieten van daar basale. Gewoon lekker bij me liggen, alles zo dichtbij. En ik vind het ook wel rustig.

Ik vond de babytijd ook erg zwaar. Hier heeft het echt geholpen om een andere instelling aan te nemen, zeker wat betreft het slapen. Ze is een moeilijke slaper en ze wordt gewoon wakker 's nachts. We proberen ook niet meer om er iets tegen te doen, dit levert voor beide partijen een hoop stress en frustratie op.

Ik herken het. Onze dochter sliep de eerste 5 maanden ook nauwelijks en al helemaal niet in haar eigen bed.

Wat voor voeding geef je? Onze dochter had koemelkallergie en met Neocate ging het we iets beter, maar pas toen ze vast voedsel ging eten, ging ze beter in haar vel zitten.

Ik vond de babytijd echt helemaal geweldig. Helaas niet zo'n leuke kraamtijd gehad (na de bevalling langer in het zh moeten blijven dan vooraf gedacht en na een paar dagen werd T. weer opgenomen) maar heb wel van ieder moment genoten.

Ik vond de eerste tijd juist heel makkelijk, hoefde nergens mee te slepen als met T. en een paar luiers. Voeding had ik zelf bij me en slapen deed hij overal; in de wagenbak, in de draagdoek, gewoon op de bank als we ergens op visite gingen. Ideaal!

Hij sliep na 8 weken door maar van de nachtvoedingen tot die tijd heb ik echt genoten. Tv aan en lekker comedy central kijkend voeden. Ik krijg gewoon heimwee nu ik dit typ!

Ik ben wel bang dat ik het bij een tweede zwaarder zal vinden omdat T. natuurlijk ook z'n ritme heeft en ik niet op elk moment van de dag zal kunnen gaan slapen.

Bedankt voor alle reacties en knuffels!

Weet je, natuurlijk moet je er normaal anders in staan (Rejoy) en normaal klaag ik ook niet in mijn omgeving. Feit is wel dat ik het heel zwaar vind omdat ik het gevoel heb mezelf echt een beetje kwijt te zijn (lichamelijk en geestelijk) en het is gewoon fijn om dan even te lezen dat je niet de enige bent die niet op die roze wolk zit. En een forum is daar gewoon even fijn voor. Van maar dom doorgaan en nooit even je hart luchten is volgens mij nog nooit iemand beter geworden.

Luce schreef:Bedankt voor alle reacties en knuffels!

Weet je, natuurlijk moet je er normaal anders in staan (Rejoy) en normaal klaag ik ook niet in mijn omgeving. Feit is wel dat ik het heel zwaar vind omdat ik het gevoel heb mezelf echt een beetje kwijt te zijn (lichamelijk en geestelijk) en het is gewoon fijn om dan even te lezen dat je niet de enige bent die niet op die roze wolk zit. En een forum is daar gewoon even fijn voor. Van maar dom doorgaan en nooit even je hart luchten is volgens mij nog nooit iemand beter geworden.

zo normaal is het niet dat je er niet op die manier in staat hoor, volgens mij ben je van nature gericht om oplossingen te vinden voor een probleem. Als dit alleen zoveel frustratie en stress oplevert (teleurstelling op teleurstelling omdat het niet werkt, steeds weer hoop dat iets nieuws wel gaat werken) zou je het zoeken naar een oplossing 'op kunnen geven'. Ik vind het nu heel fijn dat ik er nu op reken dat ze vast wakker wordt 's nachts, we de makkelijkste oplossing zoeken (in ons geval tussen ons in en een flesje drinken) en we weer door kunnen slapen, omdat onze dochter voelt dat wij ontspannen zijn en wij daardoor vrij snel weer kunnen slapen. We hebben in het begin ook regelmatig uren zingend en sussend met haar rond gelopen omdat ze echt van die nachtvoeding af moest en we wilden dat ze in haar eigen bedje sliep. Dát was wat ons op brak.

En natuurlijk is het niet zo dat één van ons jubelend een flesje drinken klaar gaat maken om 03.37 uur en er nooit eens gemopperd wordt 's nachts, maar het hopen op verbetering en het zoeken naar oplossingen hebben we opgegeven en dat brengt ons een hoop rust.
En eerlijk waar: het wordt beter. Onze dochter is vannacht in haar eigen bed, op haar eigen kamer in slaap gevallen om 20.00u en heeft vannacht de hele nacht doorgeslapen en werd om 06.30u wakker in haar eigen bed, in haar eigen kamer

(al ben ik nu aan het twijfelen of dit verhaal positief voor je is, aangezien Y. inmiddels twee is, haha)

Ik vind niet zozeer dat hij door hoeft te slapen, daar gaat het mij ook helemaal niet om. Ik vind het meer dan normaal dat hij nog niet door slaapt. Ik vind ook niet dat ik dat van hem kan verwachten. Maar tussen doorslapen en 3 uur slaap krijgen per nacht zit natuurlijk wel een wereld van verschil. Dat is iets wat ons opbreekt. Niet zozeer het verwachtingspatroon, maar echt het slaapgebrek. En dan kan je je kind elke week een nacht uit logeren brengen en 1 nacht goed slapen, maar de volgende nacht is het weer precies hetzelfde, dus je lijf krijgt niet de tijd om te herstellen. Overdag wordt er van je verwacht dat je functioneert. En dat kunnen we allebei niet goed meer.

Ik weet gewoon niet hoe het komt dat hij zo onrustig is. Overdag ook voornamelijk. En ik vind het voor hem vooral het ergst. Ik kan er zo verdrietig van worden als hij zijn rust niet kan vinden en hij maar blijft woelen overdag en verkrampt e.d. We proberen van alles om hem die rust te brengen. Kon hij maar zeggen wat er met hem is. Ik weet wel dat het een supergevoelig jongentje is. Veel gevoeliger dan mijn oudste.

Samen slapen is voor ons gewoon echt geen optie, omdat we de uurtjes die hij dan slaapt zelf niet kunnen slapen en dan slaap je dus eigenlijk helemaal niet meer 's nachts. Ik vind het echt fijn dat het voor jullie werkt en jullie er blijkbaar wel op kunnen slapen, maar bij ons werkt dat gewoon niet. Daarnaast, hij slaapt niet beter als hij bij ons in de buurt slaapt. Hij wordt zelfs veel sneller wakker.

Maar goed, ik heb gisteren lang met mijn stiefmoeder aan de telefoon gehangen. Die heeft precies dezelfde situatie gehad en die zei:'' je hóeft ook niet te genieten, het is ook gewoon zwaar''. En dat is natuurlijk ook wel waar ze gelijk in heeft. Door je best te doen om te wíllen genieten, geniet je niet. En loslaten zou in zo'n situatie dan wel goed kunnen helpen. Door te beseffen dat je niks hoeft en dat het allemaal wel voorbij gaat, geniet je wel meer.

En af en toe even van je af praten helpt ook heb ik gemerkt. Ik hou het voor mijn omgeving vooral voor dat het allemaal zo goed gaat, omdat ik niet wil dat mensen denken dat ik niet van mijn kind geniet of hou. Maar dat is natuurlijk ook onzin. Want als je er eenmaal over begint tegen mensen dat het niet zo vlekkeloos verloopt, hoor je nog veel meer verhalen. En wellicht kan je elkaar dan juist mee steunen, door elkaar het gevoel te geven dat je niet alleen bent. Want dat heb ik me de afgelopen weken wel erg gevoeld.

Pritt schreef:Ik herken het. Onze dochter sliep de eerste 5 maanden ook nauwelijks en al helemaal niet in haar eigen bed.

Wat voor voeding geef je? Onze dochter had koemelkallergie en met Neocate ging het we iets beter, maar pas toen ze vast voedsel ging eten, ging ze beter in haar vel zitten.

Eerst kreeg hij kruidvat standaard, maar dat was niet genoeg voor hem. Hij groeide enorm hard, té hard. Bovendien spuugde hij ook veel. Nu zitten we op kruidvat forte op advies van het CB (voor hongerige baby's) en dat gaat al een heel stuk beter. Die voeding ligt zwaarder op de maag en daardoor spuugt hij minder.

Hoe wist je dat je dochter koemelkallergie had? Hebben ze dan ook veel buikpijn? Denk het wel of niet? Hij heeft wel vaak krampjes, maar ik heb verder niet het idee dat hij veel buikpijn heeft. Wel veel last van lucht in zijn darmen. Waar we ook infacol voor gebruiken wat dan ook wat beter gaat.

Stuiterbal schreef:

Luce schreef:

Rouge schreef:Misschien een stomme vraag, maar wat als jullie hem later op bed leggen? Onze dochter is ietsje ouder maar gaat nog steeds pas rond half 10 de nacht in. En daarvoor pas om half 11. Vind het rot voor jullie dat het slapen niet wil lukken, die slaap heb je zelf gewoon zo hard nodig. Goed dat jullie ze ook uit logeren doen, kun je tenminste 1 nachtje doorslapen

Ook al geprobeerd. Werkt ook niet..

Aimee, hoe kom je aan die cd/geluiden?

Luce ik heb nog een baby cd hier liggen amper gebruikt. Ik wil hem je wel opsturen ?

Dat zou helemaal super zijn!

studiebol schreef:Wat rot zeg, niet slapen breekt je echt op.

Misschien nog een overbodige tip/advies... maar misschien helpt het als je zijn bedje anders neer zet of op een andere plek zet?

Zou ik ook nog kunnen proberen

Tuinstoel schreef:

Luce schreef:

Tuinstoel schreef:Ik reageer eigenlijk wel bij elke kik, ik laat de kinderen niet (alleen) huilen of mopperen. Al het andere laat ik uit handen vallen, eten kan wel wachten en stofzuigen ook.

(Ik vertel alleen hoe ik dat doe, dit is niet betweterig bedoeld).

En wat nou als dat de hele dag door is? Want ik zei dit in eerste instantie ook. Maar het is maar zelden dat B in zijn bedje oid wil slapen.

Ja, dan is het anders. Ik zit in een luxepositie dat beide kinderen als baby erg makkelijk waren (zijn). Ik zou doen wat ik zou kunnen, dus dan heel veel dragen en zo snel mogelijk reageren als de situatie toe laat.

En nog even over het inbakeren: heb je het structureel een aantal dagen geprobeerd? Sommige kindjes moeten er gewoon aan wennen en dan werpt het later pas zijn vruchten af.

Ja een paar dagen achter elkaar, maar op gegeven moment hebben we hem er maar uit gehaald want dan was hij compleet in paniek. Wat wel wat helpt is alleen zijn middel en benen wat strakker inbinden. Dus ik denk wel dat hij het gevoel van strakheid om zich heen fijn vindt, maar zijn armpjes erbij in is oorlog . Hij sabbelt ook altijd op zijn handjes voordat hij slapen gaat.

De eerste maanden met al het huilen was puur overleven, maar zo de moeite waard als ik zie wat een geweldige kindjes het nu zijn.