Die babytijd..

Ik vond het wel leuk, zo'n lief babytje lekker tegen je aan, tijdens mijn verlof 's morgens na de voeding nog even samen in bed kruipen (nu ouwehoert hij dan alleen nog maar..) etc... Maar ook weleens onzekerheid, vooral wat betreft de voedingen en het ritme.

Nu is hij 7 maanden en ik vind het wel leuk dat we nu al een beetje kunnen 'kletsen', samen lachen, samen wandelen wat hij dan ook bewust meekrijgt etc..

Slaapt hij niet beter op z'n buik?

Ik vond de babytijd leuk, maar zwaar! Onze dochter huilde erg veel, enorm veel krampjes en had veel last van buikpijn, soms 9 dagen achter elkaar geen poep en dus ook enorme keutels. Buren van mijn ouders hebben zelfs geklaagd bij andere buren over gehuil, toen dochter daar een weekendje logeerde met 3 mnd oud.

We kwamen bij 8 maanden erachter dat dochter koemelkallergie had. Ik stopte toen met bv en ging over op flesvoeding. Ze kwam gelijk onder de exceem te zitten. Huisarts nam ons niet serieus en we kregen allerlei verschillende hormoonzalven. Die hebben we amper gebruikt, we zijn gestopt met flesvoeding en over gegaan op soja en sindsdien bijna geen exceem en om de dag een poep. Veel spugen hoort trouwens ook bij koemelkallergie net als ipv verstopping, diarree...

Ben nu zwanger van de tweede, nog 6 weekjes. Ik zie nu al een beetje op tegen het huilen, maar misschien dat dit kindje heel anders is. Ik ga iig beter op letten op allergieen en ga eerder op mijn strepen staan bij de huisarts! Echter vond ik het vanaf 6 maanden een stuk makkelijker worden, wanneer de darmpjes wat meer gerijpt zijn en de krampjes wat mnder worden incl het spugen etc.

Luce schreef:

Pritt schreef:Ik herken het. Onze dochter sliep de eerste 5 maanden ook nauwelijks en al helemaal niet in haar eigen bed.

Wat voor voeding geef je? Onze dochter had koemelkallergie en met Neocate ging het we iets beter, maar pas toen ze vast voedsel ging eten, ging ze beter in haar vel zitten.

Eerst kreeg hij kruidvat standaard, maar dat was niet genoeg voor hem. Hij groeide enorm hard, té hard. Bovendien spuugde hij ook veel. Nu zitten we op kruidvat forte op advies van het CB (voor hongerige baby's) en dat gaat al een heel stuk beter. Die voeding ligt zwaarder op de maag en daardoor spuugt hij minder.

Hoe wist je dat je dochter koemelkallergie had? Hebben ze dan ook veel buikpijn? Denk het wel of niet? Hij heeft wel vaak krampjes, maar ik heb verder niet het idee dat hij veel buikpijn heeft. Wel veel last van lucht in zijn darmen. Waar we ook infacol voor gebruiken wat dan ook wat beter gaat.

breek weer even in, heb niet alles gelezen. Onze zoon krijgt ook voeding voor hongerige babys met nutriton/jbpm er doorheen om het nog dikker te maken. Dit hielp wel redelijk maar toch bleef hij veel wakker en wou niet graag in bed liggen. Hij spuugde echt enorm veel daarbij.
Uiteindelijk bleek hij reflux gecombineerd met verborgen reflux te hebben. Nadat hij de medicatie een paar weken had ging het een stuk beter, nee hij slaapt niet door maar slaapt wel beter, ook maakt hij echte slaapjes (1 of 2 uur in de middag) ipv max 30 minuten.
Heb je hier misschien al naar laten kijken? of hij geen (verborgen) reflux heeft?

Tania schreef:Slaapt hij niet beter op z'n buik?

Jep! Zo slaapt hij dus ook

Kreeg alweer commentaar van het CB ''Ja, dat adviseren wij eigenlijk niet blablabla''. Ja eh.. nou ga er zelf naast liggen dan 's nachts . Nee, maar we hebben een Nannycare aangeschaft dus merken meteen als hij niet meer ademt oid.

Anouk schreef:Ik vond de babytijd leuk, maar zwaar! Onze dochter huilde erg veel, enorm veel krampjes en had veel last van buikpijn, soms 9 dagen achter elkaar geen poep en dus ook enorme keutels. Buren van mijn ouders hebben zelfs geklaagd bij andere buren over gehuil, toen dochter daar een weekendje logeerde met 3 mnd oud.

We kwamen bij 8 maanden erachter dat dochter koemelkallergie had. Ik stopte toen met bv en ging over op flesvoeding. Ze kwam gelijk onder de exceem te zitten. Huisarts nam ons niet serieus en we kregen allerlei verschillende hormoonzalven. Die hebben we amper gebruikt, we zijn gestopt met flesvoeding en over gegaan op soja en sindsdien bijna geen exceem en om de dag een poep. Veel spugen hoort trouwens ook bij koemelkallergie net als ipv verstopping, diarree...

Ben nu zwanger van de tweede, nog 6 weekjes. Ik zie nu al een beetje op tegen het huilen, maar misschien dat dit kindje heel anders is. Ik ga iig beter op letten op allergieen en ga eerder op mijn strepen staan bij de huisarts! Echter vond ik het vanaf 6 maanden een stuk makkelijker worden, wanneer de darmpjes wat meer gerijpt zijn en de krampjes wat mnder worden incl het spugen etc.

Soja? Hoe bedoel je soja? Je bedoelt gewoon flesvoeding voor kinderen met kma?

Ik zit er nu ik jou verhaal zo lees toch aan te denken om het eens te proberen. Welke voeding heb je gehaald? Hij heeft geen eczeem en huilt op zich niet veel als ik hem vast heb. Het lijkt alleen wel de hele tijd alsof hij lucht in zijn darmen heeft wat niet wil, poepen lijkt ook moeizaam te gaan en dan denk je 'nou, er zal wel een hele harde drol in zijn luier zitten', maar dan heeft hij gewoon normale poep. Andere keren is het wel weer heel hard. Hij is ook constant aan het 'drukken'.

Wellicht toch het proberen waard...

Floor schreef:

Luce schreef:

Pritt schreef:Ik herken het. Onze dochter sliep de eerste 5 maanden ook nauwelijks en al helemaal niet in haar eigen bed.

Wat voor voeding geef je? Onze dochter had koemelkallergie en met Neocate ging het we iets beter, maar pas toen ze vast voedsel ging eten, ging ze beter in haar vel zitten.

Eerst kreeg hij kruidvat standaard, maar dat was niet genoeg voor hem. Hij groeide enorm hard, té hard. Bovendien spuugde hij ook veel. Nu zitten we op kruidvat forte op advies van het CB (voor hongerige baby's) en dat gaat al een heel stuk beter. Die voeding ligt zwaarder op de maag en daardoor spuugt hij minder.

Hoe wist je dat je dochter koemelkallergie had? Hebben ze dan ook veel buikpijn? Denk het wel of niet? Hij heeft wel vaak krampjes, maar ik heb verder niet het idee dat hij veel buikpijn heeft. Wel veel last van lucht in zijn darmen. Waar we ook infacol voor gebruiken wat dan ook wat beter gaat.

breek weer even in, heb niet alles gelezen. Onze zoon krijgt ook voeding voor hongerige babys met nutriton/jbpm er doorheen om het nog dikker te maken. Dit hielp wel redelijk maar toch bleef hij veel wakker en wou niet graag in bed liggen. Hij spuugde echt enorm veel daarbij.
Uiteindelijk bleek hij reflux gecombineerd met verborgen reflux te hebben. Nadat hij de medicatie een paar weken had ging het een stuk beter, nee hij slaapt niet door maar slaapt wel beter, ook maakt hij echte slaapjes (1 of 2 uur in de middag) ipv max 30 minuten.
Heb je hier misschien al naar laten kijken? of hij geen (verborgen) reflux heeft?

Ja, dat was mijn eerste vermoeden namelijk! Maar de huisarts heeft hem nagekeken en ook de osteopaat ook, maar die zeiden allebei dat het geen reflux was.

Ok. sorry dan heb ik even geen ideeën meer.

Luce schreef:
En af en toe even van je af praten helpt ook heb ik gemerkt. Ik hou het voor mijn omgeving vooral voor dat het allemaal zo goed gaat, omdat ik niet wil dat mensen denken dat ik niet van mijn kind geniet of hou. Maar dat is natuurlijk ook onzin. Want als je er eenmaal over begint tegen mensen dat het niet zo vlekkeloos verloopt, hoor je nog veel meer verhalen. En wellicht kan je elkaar dan juist mee steunen, door elkaar het gevoel te geven dat je niet alleen bent. Want dat heb ik me de afgelopen weken wel erg gevoeld.

Dit is zó herkenbaar.
Het enige is, dat niet iedereen begrijpt dat even klagen over hoe zwaar het is, niet betekend dat je niet van je kind houdt. Ik klaagde ook echt niet vaak, maar soms liet ik wel eens los dat ik het allemaal niet heb ervaren als een grote roze wolk door het vele huilen en het weinige slapen, en dan zijn er toch mensen die zeggen 'ach, alle babies huilen' of 'Nouja, het is toch een hardstikke lief mannetje?!'. Daardoor voelde ik me ook heel erg alleen en kreeg ik het gevoel dat ik faalde als moeder, omdat ik het blijkbaar als enige zo ervaarde. Pas toen ik weer aan het werk ging en praatte met collega's die ook net kinderen hadden merkte ik dat ik helemaal niet alleen was.
Heel veel sterkte de komende dagen/weken/maanden! Slaapgebrek is gewoon echt killing. Hopelijk vinden jullie snel een oplossing.

Aimee schreef:

Luce schreef:
En af en toe even van je af praten helpt ook heb ik gemerkt. Ik hou het voor mijn omgeving vooral voor dat het allemaal zo goed gaat, omdat ik niet wil dat mensen denken dat ik niet van mijn kind geniet of hou. Maar dat is natuurlijk ook onzin. Want als je er eenmaal over begint tegen mensen dat het niet zo vlekkeloos verloopt, hoor je nog veel meer verhalen. En wellicht kan je elkaar dan juist mee steunen, door elkaar het gevoel te geven dat je niet alleen bent. Want dat heb ik me de afgelopen weken wel erg gevoeld.

Dit is zó herkenbaar.
Het enige is, dat niet iedereen begrijpt dat even klagen over hoe zwaar het is, niet betekend dat je niet van je kind houdt. Ik klaagde ook echt niet vaak, maar soms liet ik wel eens los dat ik het allemaal niet heb ervaren als een grote roze wolk door het vele huilen en het weinige slapen, en dan zijn er toch mensen die zeggen 'ach, alle babies huilen' of 'Nouja, het is toch een hardstikke lief mannetje?!'. Daardoor voelde ik me ook heel erg alleen en kreeg ik het gevoel dat ik faalde als moeder, omdat ik het blijkbaar als enige zo ervaarde. Pas toen ik weer aan het werk ging en praatte met collega's die ook net kinderen hadden merkte ik dat ik helemaal niet alleen was.
Heel veel sterkte de komende dagen/weken/maanden! Slaapgebrek is gewoon echt killing. Hopelijk vinden jullie snel een oplossing.

O ja, zo herkenbaar.

Aimee schreef:

Luce schreef:
En af en toe even van je af praten helpt ook heb ik gemerkt. Ik hou het voor mijn omgeving vooral voor dat het allemaal zo goed gaat, omdat ik niet wil dat mensen denken dat ik niet van mijn kind geniet of hou. Maar dat is natuurlijk ook onzin. Want als je er eenmaal over begint tegen mensen dat het niet zo vlekkeloos verloopt, hoor je nog veel meer verhalen. En wellicht kan je elkaar dan juist mee steunen, door elkaar het gevoel te geven dat je niet alleen bent. Want dat heb ik me de afgelopen weken wel erg gevoeld.

Dit is zó herkenbaar.
Het enige is, dat niet iedereen begrijpt dat even klagen over hoe zwaar het is, niet betekend dat je niet van je kind houdt. Ik klaagde ook echt niet vaak, maar soms liet ik wel eens los dat ik het allemaal niet heb ervaren als een grote roze wolk door het vele huilen en het weinige slapen, en dan zijn er toch mensen die zeggen 'ach, alle babies huilen' of 'Nouja, het is toch een hardstikke lief mannetje?!'. Daardoor voelde ik me ook heel erg alleen en kreeg ik het gevoel dat ik faalde als moeder, omdat ik het blijkbaar als enige zo ervaarde. Pas toen ik weer aan het werk ging en praatte met collega's die ook net kinderen hadden merkte ik dat ik helemaal niet alleen was.
Heel veel sterkte de komende dagen/weken/maanden! Slaapgebrek is gewoon echt killing. Hopelijk vinden jullie snel een oplossing.

Heel erg herkenbaar!

Luce en Aimee zooo herkenbaar, ik heb ook echt een hekel aan die Ow zo geweldig verhalen, geloof het ook niet. Ik geloof er niets van dat iemand het alleen maar leuk vindt een kleine baby die alleen maar huilt etc. Echt geef mij maar 2 jaar lang een peuter Haha ik vind dit nu zoveel leuker, makkelijker etc.

Ik ben echt voor eerlijkheid ipv net doen alsof het allemaal alleen maar geweldig is. Ik zou willen dat er meer moeders echt eerlijk zouden zijn ipv de schijn hoog houden. Maar idd gelukkig hoor je als je er over begint vaak wel eerlijke verhalen en blijkt dat alle jonge moeders weleens flink balen tijdens de babytijd.

Printje schreef:Ik ben echt voor eerlijkheid ipv net doen alsof het allemaal alleen maar geweldig is. Ik zou willen dat er meer moeders echt eerlijk zouden zijn ipv de schijn hoog houden. Maar idd gelukkig hoor je als je er over begint vaak wel eerlijke verhalen en blijkt dat alle jonge moeders weleens flink balen tijdens de babytijd.

Ik ook. Je leest meestal alleen maar 'leuke' dingen. En wat viel me de moeheid tegen zeg na de bevalling. Een baby die twee nachten niet geslapen heeft (en wij dus ook niet) en slapeloze nacht van de bevalling. Oh wat waren we moe Echt niemand had me ooit eens verteld hoe zwaar de eerste dagen zijn. Niet dat ik dacht, goh ik leg een baby om 22:00 op bed en hoor pas om 8:00 uur wat. Maar had minstens wel verwacht om tussen voedingen in te kunnen slapen. Sliep ik eindelijk moest hij weer borstvoeding, wat voor geen meter lukte dus alleen maar stress en wat hield ik eraan over, een ziek kind. En de weken erna het gehuil en gespuug. En dat zinnetje 'geniet ervan'. Kon het na een paar dagen niet meer uitstaan.. wat nou genieten... weet van de moeheid niet eens van voor niet meer dat ik van achteren leef.

Mijn vriendin is van de week bevallen en twee weken terug vroeg ze nog, M vertel eens wat jij van te voren nooit geweten had omdat eigenlijk niemand het verteld. Nou heb je even

Maar aan de andere kant, zo'n baby maakt het wel weer goed. Maar als je baby echt máánden huilt, phff respect voor de ouders. Nu hebben we een hele makkelijke baby, hier is het gelukkig 'goedgekomen'. Maar man snap echt wel dat je als ouders soms het echt niet meer ziet zitten.

Ik heb zelf geen kinderen, maar ik weet wel dat mijn zusje precies zo was als dat jij beschrijft. In het begin kon ze makkelijk slapen, maar na een maand of 3 niet meer. Ze was haar ritme volledig kwijt. Mijn ouders hebben haar toen in de kinderwagen neergelegd en in de hal gezet. Dit omdat ze dan kon zien wanneer het nacht en wanneer het licht was. Dit heeft 2 nachten geduurd en toen was het over. Toen kon ze gewoon weer haar eigen ritme oppakken, en sliep ze ook overdag weer normaal. Mocht je het willen proberen dan kan je er natuurlijk ook voor kiezen om de gordijnen open te laten, maar mijn zusje lag bij mij op de kamer dus dat was toen niet zo geschikt.

Printje schreef:Luce en Aimee zooo herkenbaar, ik heb ook echt een hekel aan die Ow zo geweldig verhalen, geloof het ook niet. Ik geloof er niets van dat iemand het alleen maar leuk vindt een kleine baby die alleen maar huilt etc. Echt geef mij maar 2 jaar lang een peuter Haha ik vind dit nu zoveel leuker, makkelijker etc.

Ik vind dit een beetje een rare opmerking. Misschien lees ik het verkeerd, maar je beweert hierboven dat ik lieg? Ik vond de babytijd écht heerlijk. Nu was T. wel een makkelijke baby die alleen huilde als hij honger had. Ik ben het met je eens dat er vast genoeg moeders zullen zijn die de schijn ophouden en het helemaal niet zo fijn vinden als ze beweren, maar dat wil niet zeggen dat het niet kán dat het bij sommige wel zo is.

Teddyaapje, er staat ook dat het gaat om iemand die een baby heeft die alleen maar huilt etc. Dat is denk ik wel een verschil met een baby die alleen huilt bij honger.
Ik vind het mooi om te lezen dat jij de babytijd wel heerlijk vond. Ik vind het erg zwaar maar dat komt omdat ik wel een zoon heb die altijd heeft gehuild (nouja gekrijst), hij begint nu eindelijk wat rustiger te worden en huilt niet meer zo veel.

Teddyaapje schreef:

Printje schreef:Luce en Aimee zooo herkenbaar, ik heb ook echt een hekel aan die Ow zo geweldig verhalen, geloof het ook niet. Ik geloof er niets van dat iemand het alleen maar leuk vindt een kleine baby die alleen maar huilt etc. Echt geef mij maar 2 jaar lang een peuter Haha ik vind dit nu zoveel leuker, makkelijker etc.

Ik vind dit een beetje een rare opmerking. Misschien lees ik het verkeerd, maar je beweert hierboven dat ik lieg? Ik vond de babytijd écht heerlijk. Nu was T. wel een makkelijke baby die alleen huilde als hij honger had. Ik ben het met je eens dat er vast genoeg moeders zullen zijn die de schijn ophouden en het helemaal niet zo fijn vinden als ze beweren, maar dat wil niet zeggen dat het niet kán dat het bij sommige wel zo is.

Er staat, een kleine baby die alleen maar huilt. Jij zegt zelf dat je kind alleen huilde als hij honger had. Dat is nogal een verschil.

Ja, dan snap ik het. Dat zeg ik ook. Maar ik zei ook dat ik het misschien wel verkeerd las. Je kunt t namelijk ook opvatten dat een baby gewoon nog niets anders doet dan huilen (en dan niet vaak), omdat ze verder nog niks kunnen.

Ik vond het verschrikkelijik en denk er liever niet aan terug. Y. was een huilbaby en huilde de 1e 3 maanden van 7.00 tot middernacht. Ik zat hele avonden naar de klok te staren tot ik eindelijk zijn laatste fles kon geven, want dan wist ik dat hij eindelijk zou gaan slapen en ik ook even kon rusten. Mijn vriend werkt in de horeca, dus 's avonds stond ik er vaak alleen voor.
Tijdens mijn zwangerschap was ik gestopt met roken, maar ik ben door al dat huilen spontaan weer begonnen. Vaak was ik er zo klaar mee en voelde me zo ontzettend machteloos dat ik Y. in de box neerlag en naar buiten ging om een sigaretje te roken. Gewoon even de deur dicht en het idee hebben dat ik gewoon weer even mezelf was zoals vroeger, zonder huilbaby.

Tussen de 3 en 6-7 maanden huilde Y. ook nog veel, maar niet meer hele dagen. Daarna ging het beter en begon ik het steeds leuker te vinden. Echter is het pas vanaf een maand of 13-14 dat ik écht kan zeggen dat ik van hem geniet en blij ben dat hij in ons leven is gekomen. Daarvoor was ik hem liever kwijt dan rijk

Vooral van mijn schoonmoeder+vriend kregen wij veel onbegrip en woorden naar ons toegeschoven en nu nog steeds. We nemen ze dat nog steeds kwalijk en onze band zal nooit meer zo worden als voordat Y. er was. Van vrienden/collega's/mijn ouders kregen wij juist veel begrip en een luisterend oor. Soms was het gewoon even fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen en flink te janken/schelden bij iemand.

Teddyaapje schreef:

Printje schreef:Luce en Aimee zooo herkenbaar, ik heb ook echt een hekel aan die Ow zo geweldig verhalen, geloof het ook niet. Ik geloof er niets van dat iemand het alleen maar leuk vindt een kleine baby die alleen maar huilt etc. Echt geef mij maar 2 jaar lang een peuter Haha ik vind dit nu zoveel leuker, makkelijker etc.

Ik vind dit een beetje een rare opmerking. Misschien lees ik het verkeerd, maar je beweert hierboven dat ik lieg? Ik vond de babytijd écht heerlijk. Nu was T. wel een makkelijke baby die alleen huilde als hij honger had. Ik ben het met je eens dat er vast genoeg moeders zullen zijn die de schijn ophouden en het helemaal niet zo fijn vinden als ze beweren, maar dat wil niet zeggen dat het niet kán dat het bij sommige wel zo is.

Ik doelde idd, zoals ik ook schreef op baby's die echt veel huilen. Dat is gewoon echt niet alleen maar leuk, natuurlijk zullen er ook moeders zijn die het allemaal idd echt heel fijn vinden maar ik denk dat er ook veel moeders soms de schijn hoog houden, vooral dus als je een huilbaby hebt.

Printje schreef:

Teddyaapje schreef:

Printje schreef:Luce en Aimee zooo herkenbaar, ik heb ook echt een hekel aan die Ow zo geweldig verhalen, geloof het ook niet. Ik geloof er niets van dat iemand het alleen maar leuk vindt een kleine baby die alleen maar huilt etc. Echt geef mij maar 2 jaar lang een peuter Haha ik vind dit nu zoveel leuker, makkelijker etc.

Ik vind dit een beetje een rare opmerking. Misschien lees ik het verkeerd, maar je beweert hierboven dat ik lieg? Ik vond de babytijd écht heerlijk. Nu was T. wel een makkelijke baby die alleen huilde als hij honger had. Ik ben het met je eens dat er vast genoeg moeders zullen zijn die de schijn ophouden en het helemaal niet zo fijn vinden als ze beweren, maar dat wil niet zeggen dat het niet kán dat het bij sommige wel zo is.

Ik doelde idd, zoals ik ook schreef op baby's die echt veel huilen. Dat is gewoon echt niet alleen maar leuk, natuurlijk zullen er ook moeders zijn die het allemaal idd echt heel fijn vinden maar ik denk dat er ook veel moeders soms de schijn hoog houden, vooral dus als je een huilbaby hebt.

Wij hadden dus zo'n huilbaby en ik heb het heel lang gewoon écht niet door gehad dat het zo zwaar was en dat het niet normaal was dat ze zoveel huilde en zoveel onrust in zich had. Toen een vriendin een baby kreeg die ook langer dan een paar minuten stil kon zijn, viel ik van verbazing bijna van m'n stoel af. Daarna ben ik bij een meeting bij Minneke geweest die hun ventje zo in bed legden, muziekje aan en dat kereltje ging gewoon slapen:shock: Later op een meeting bij yes2010 moeders en daar gingen ook heel veel kinderen vlot en gemakkelijk slapen (ook een aantal niet, maar een heleboel wel) en toen kreeg ik steeds meer door hoe moeilijk wij het hebben gehad.

Ik heb/had geen andere baby's en kinderen in mijn omgeving, dus ik kon niet vergelijken. Ik heb er nooit bij stil gestaan dat onze baby uitzonderlijk veel zou huilen. Baby's huilen, dus ik dacht dat het normaal was. Ik wist wel dat ze meer huilde dan gemiddeld, maar dat ze achteraf gewoon een huilbaby bleek te zijn, heb ik pas veel later door gekregen. Toen heb ik ook altijd gezegd dat het wel mee viel en op dat moment ervaarde ik dat ook zo, maar achteraf was het gewoon een hele, héle zware periode.