Opvoedingsvisie

Ik vind dat je hier op het forum steeds duidelijker gaat merken dat er veel verschillende opvoedvisies zijn. Zo zijn er een aantal moeders die heel duidelijk vanuit het 'natuurlijk ouderschap' reageren. Terwijl je bij anderen veel meer de 'rust,reinheid en regelmaat methode' terugleest.
Hoe denk jij over het opvoeden/grootbrengen van je kind? Wat vind jij belangrijke uitgangspunten en 'werkwijzes'?

Ik sluit me niet aan bij een bepaalde stroming: ik handel gewoon voornamelijk vanuit mijn eigen (moeder)gevoel. Ik bouw bepaalde regelmaat in voor de kinderen en laat ze veel slapen, altijd in bed en niet in de box. Dat is wel a la Ria Blom. Maar als mijn kinderen verdrietig zijn, slapen ze bij mij in bed, ik doe niet aan het trainen van baby's in wat dan ook (komt allemaal vanzelf) en laat nooit huilen. Bij mijn ene kind reageer ik ook weer anders dan bij de andere: op verschillende dingen reageren ze goed. Ik doe dus wat de situatie vraagt en volg geen stroming.

Ik volg mijn gevoel en daarbij neem ik dingen mee uit mijn eigenopvoeding maar ook die van mijn man.
Ik pak dingen op die mij aanspreken en probeer die in te passen in de opvoeding van mijn kinderen.

Me echt houden aan een bepaalde visie doe ik ook niet. Wel weet ik dat heel veel dingen uit het onvoorwaardelijk/natuurlijk ouderschap mij aanspreken en zeg daarom voor het gemak vaak dat ik/wij opvoeden volgens UP. Echter heb ik van UP ook weer een eigen interpretatie, dus geheel UP ben ik ook weer niet. Ik handel naar wat ik het beste vind ik de desbetreffende situatie, zonder me aan bepaalde 'opvoedregels' te houden.

Ik volg mijn eigen gevoel en gebruik dingen die ik hier bijvoorbeeld lees. Maar een opvoedmethode heb ik niet. Ik weet wat ik wil en wat ik niet wil, maar hoe ik dat probeer te bereiken verschilt wel eens.

AP deed ik 'instinctief', zonder te weten dat er een 'visie' achter zat. Ik las er pas later over en dat vond ik eigenlijk wel grappig. Wel doen we dit op onze eigen manier. Zo slaapt T. bijv. sinds hij 6mnd is op zijn eigen kamer en kreeg hij voornamelijk bv uit de fles ipv live bij mij. Dit hoop ik bij een evt. tweede kindje wel anders te kunnen doen, en dat had ik bij T. ook graag gehad maar dat ging niet (goed).

UP ben ik pas gaan lezen toen T. een jaar was. Ik heb een hele andere opvoeding gehad en heb altijd geweten niet zó te willen opvoeden, maar hoe wel...dat was me een raadsel...ik denk dat je al snel dingen van je ouders overneemt. Toen ik over UP las voelde t alsof ik 'thuiskwam' (klinkt wel erg zweverig he haha). Ik vind dit erg goed bij ons passen en het gaat vrij natuurlijk. Het was wel een soort van knop die omgezet moest worden omdat ik het gewoon heel anders gewend was van thuis, maar we geven er wel een soort van eigen draai aan.

Ik zal zelf ook even reageren

Er is nu natuurlijk nog niet zoveel sprake van opvoeden, nu Luuk nog zo klein is, maar ik heb wel al bepaalde ideeën over hoe ik het wil gaan doen. Nu vind ik het vooral belangrijk dat hij bij ons op de kamer slaapt (en regelmatig ook in bed), zolang hij zelf aangeeft daar behoefte aan te hebben (zonder ons in de buurt gaat hij echt niet slapen). Overdag mag hij dan ook slapen waar hij wil (box,kinderwagen, draagdoek of op schoot). Ook ben ik geen voorstander van laten huilen. Huilen is op dit moment nog de enige manier waarop hij kan communiceren en ik vind dat daar altijd gehoor aan gegeven moet worden. Dat wil niet zeggen dat ik hem altijd maar op kan pakken zodra hij huilt (omdat hij gewoon héél veel huilt en ik soms ook even naar de wc moet bijvoorbeeld ), maar ik laat wel altijd merken dat ik er ben (soms door tegen hem te blijven praten op een rustige manier, met naar bed brengen door mijn hand op zijn buikje te leggen etc.). Verder ben ik groot voorstander van borstvoeding (ik zit ook bij de borstvoedingsmaffia ), en wil dit zo lang mogelijk blijven geven.
Hoe ik echt wil gaan opvoeden weet ik nog niet precies... Ik lees hier op het forum wel eens dat moeders hun kind geen complimentjes geven, omdat zij geloven dat hun kidnjes dan niet meer vanuit hun innerlijke motivatie handelen, maar omdat ze een complimentje krijgen. Daar geloof ik dan weer niet zo heel erg in. Ik ben ook niet van het straffen en belonen (ik vind dat vaak een straf niet in de lijn ligt van wat er heeft plaatsgevonden en daaardoor dus geen meerwaarde heeft. Zoals bijvoorbeeld vroeg naar bed omdat je je eten niet hebt opgegeten. Dit heeft voor mij niets meer met elkaar te maken), maar ik vind een beloning (complimentje) op zijn tijd wel heel belangrijk. Daar ga ik dus waarschijnlijk straks wel zoekende in zijn.

*

Susan schreef:Voor Yrsa volg ik niet een bepaalde visie. Voor Ezra wel wat meer, er is een bepaalde methode/visie op het gebied van autisme waar ik me heel erg in kan vinden, waar ik me zoveel mogelijk in verdiep en waar ik zoveel mogelijk naar handel, maar zelfs daar zijn er dingen waar ik me niet geheel in kan vinden.

Welke methode is dat? Geef me de vijf, toevallig?

Ik heb niet echt een bepaalde manier van opvoeden, ik vind het wel belangrijk dat mijn zoontje en evt. volgend kindje vanaf het begin in zijn eigen bedje op zijn eigen kamer slaapt, ook vind ik regelmaat erg belangrijk, dus hier is het ook elke dag dezelfde structuur, wijk ik daar vanaf, dan is mijn zoontje 's avonds erg vervelend en 's nachts erg huilerig, maar soms kan het gewoon niet anders, omdat je dan verjaardag hebt ofzo. Voor de rest zie ik wel hoe het allemaal gaat en probeer ik er het beste van te maken.

*

Susan schreef:

Aimee schreef:

Welke methode is dat? Geef me de vijf, toevallig?

Nee, Pivotal Response Treatment. Geef me de vijf heb ik ook wel in de kast staan trouwens. PRT is veel diepgaander en breder en ook wetenschappelijk onderbouwd.

ooh oké dankje, ik ga eens googlen!

*

Annemie schreef:Ik heb niet echt een bepaalde manier van opvoeden, ik vind het wel belangrijk dat mijn zoontje en evt. volgend kindje vanaf het begin in zijn eigen bedje op zijn eigen kamer slaapt, ook vind ik regelmaat erg belangrijk, dus hier is het ook elke dag dezelfde structuur, wijk ik daar vanaf, dan is mijn zoontje 's avonds erg vervelend maar soms kan het gewoon niet anders, omdat je dan verjaardag hebt ofzo. Voor de rest zie ik wel hoe het allemaal gaat en probeer ik er het beste van te maken.

+1

Ik volg nog geen echte methode of een bepaalde manier.

Ik volg mijn gevoel en kijk naar mijn kind en dat wil ik ook blijven doen. Wil niet in een bepaald hokje denken of handelen als het niet voegt met mijn kind.

De manier waarop wij omgaan met onze kinderen past bij AP en UP. Ik zie het niet zo dat ik mijn kinderen volgens een methode opvoed, maar de manier waarop wij omgaan met onze kinderen sluit er wel bij aan. Wij volgen hierin ons gevoel en ik haal soms wat tips uit boeken die ik erover lees.

SarahKey schreef:Ik volg nog geen echte methode of een bepaalde manier.

Ik volg mijn gevoel en kijk naar mijn kind en dat wil ik ook blijven doen. Wil niet in een bepaald hokje denken of handelen als het niet voegt met mijn kind.

Nou, dat vind ik eigenlijk wel een beetje makkelijk gesteld... Je hebt toch zelf wel gewoon ideeën over hoe je het wilt doen? Voolgens mij las ik laatst nog een post van jou dat je S. niet in de draagdoek wilde omdat je toch niet de hele ochtend met hem wilde rondsjouwen(corrrect me if I'm wrong). Zoiets heeft volgens mij niets te maken met hoe jouw kind het wil, maar wel over hoe jij denkt over bijvoorbeeld het laten huilen of dragen.

SarahKey schreef:Ik volg nog geen echte methode of een bepaalde manier.

Ik volg mijn gevoel en kijk naar mijn kind en dat wil ik ook blijven doen. Wil niet in een bepaald hokje denken of handelen als het niet voegt met mijn kind.

+1. Maar het is bij mij wel zo dat wij de 'baas' zijn. Niet in de zin dat hij niks te zeggen heeft. Maar hij moet wel luiseren. In overleg kan hij best wat met ons af spreken. Hij mag ook zeker zijn eigen inbreng wel doen, maar uiteindelijk bepalen wij.

Aimee schreef:

SarahKey schreef:Ik volg nog geen echte methode of een bepaalde manier.

Ik volg mijn gevoel en kijk naar mijn kind en dat wil ik ook blijven doen. Wil niet in een bepaald hokje denken of handelen als het niet voegt met mijn kind.

Nou, dat vind ik eigenlijk wel een beetje makkelijk gesteld... Je hebt toch zelf wel gewoon ideeën over hoe je het wilt doen? Voolgens mij las ik laatst nog een post van jou dat je S. niet in de draagdoek wilde omdat je toch niet de hele ochtend met hem wilde rondsjouwen(corrrect me if I'm wrong). Zoiets heeft volgens mij niets te maken met hoe jouw kind het wil, maar wel over hoe jij denkt over bijvoorbeeld het laten huilen of dragen.

Ik vind dat niet makkelijk gesteld hoor. Er is wel een grens, als het aan Siem lag wil hij de hele tijd op de arm. (was volgens mij een fase want de ochtenden gaan nu al heel anders hier)
Maar bedoel meer, ik handel niet alleen volgens het natuurlijk ouderschap of UP methode (als voorbeeld) ik kijk naar hoe ik mij ergens bij voel en wat daar de gevolgen voor Siem er van zijn. Past dat toevallig ergens in, toeval dan, maar ik lees niet van te voren iets en denk dan: goh zou ik ook zo kunnen doen.
Bijvoorbeeld: Siem ligt nog in de wieg, want vind hem veel te klein om al in een ledikantje te laten slapen. Maar op onze kamer ging het niet meer langer omdat ik telkens wakker werd van zijn geluidjes. Dus ligt hij nu in de wieg op zijn eigen kamer. Ik zal hem nooit in ons bed laten slapen of hij moet eens ziek zijn ofzo. Daar volg ik weer mijn eigen gevoel in want Siem zal het een worst schelen waar hij slaapt.

Ik luister ook naar mijn (ons) eigen gevoel en handel naar mijn eigen normen en waarden. Ik geloof niet zo in een bepaalde methode hanteren. Helemaal niet bij meerdere kindjes. Ik geloof heel erg dat elk kindje zijn/haar eigen gebruiksaanwijzing heeft en zolang je daarin 'meedeinst' en bij jezelf en je kindje blijft het allemaal wel goed komt.

*

Eens met Susan, veel dingen ontdek je pas gaanderweg. Sommige dingen passen goed bij ons en de kinderen, en sommige dingen werken van beide kanten niet. Ook per kind merk ik verschil. Bij Susan misschien wel extra ivm E, maar ieder kind is anders, en dan werkt een andere aanpak vaak ook beter. ( trouwens erg mooi blog, mooi om een kijkje in de wereld van E te krijgen!)

Wij voeden onze kinderen op waarbij een goed gevoel bij hebben. Zo vinden wij rust en regelmaat erg belangrijk, maar mag ze ook kind zijn en lekker kliederen en soms echt ondeugend zijn tot een bepaalde grens. En daar voelen wij ons goed bij. Ook sliep Y. vanaf dag 1 in haar eigen bedje op haar eigen kamer. Al denk ik nu bij de 2e het iets anders zal gaan omdat wij op zolder gaan slapen. Misschien dat ik toch een wiegje bij ons zet dan. Al ga ik KV geven net als bij Y. maar dan hoef ik zoiezo 's nachts niet trap op en af. Ben er nog niet helemaal over uit hoe of wat

Liadan schreef:De manier waarop wij omgaan met onze kinderen past bij AP en UP. Ik zie het niet zo dat ik mijn kinderen volgens een methode opvoed, maar de manier waarop wij omgaan met onze kinderen sluit er wel bij aan. Wij volgen hierin ons gevoel en ik haal soms wat tips uit boeken die ik erover lees.

+1

Susan schreef:Ik vind het helemaal niet makkelijk gesteld van SarahKey. Ten eerste zegt ze in feite niet veel anders dan de anderen die zeggen geen vaste methode te volgen en ten tweede, haar kind is er net, het is toch logisch dat ze het nog niet zo precies weet? Ik heb juist een beetje mijn bedenkingen bij mensen die al in een heel vroeg stadium, als ze net een baby hebben of zelfs daarvoor, al helemaal precies weten hoe ze het gaan doen. Zo was ik ook ooit, maar ik weet nu dat je een heleboel dingen pas gaandeweg ontdekt (en nee, dat zeg ik niet alleen maar omdat het bij ons sowieso anders is).

Ik bedoelde niet dat ze nog niet weet hoe ze het wil doen, maar dat ze zegt haar kind daarin te gaan volgen. Door berichten die zij eerder heeft geplaatst kon ik me daar niet helemaal in vinden.