Stelling: Van huis huis uit......

Ik ben meteen samen gaan wonen. Toen ik bij mijn moeder woonde had ik al mijn eigen leven en deed ik ook alles wat ik anders alleen zou doen. Daarna ben ik gaan samenwonen. Ik vind het gewoon gezelliger om met iemand samen te wonen. Er was echt niet iets wat ik niet kon toen ik bij mijn vriend introk.

Rejoy. schreef:dat hele eerst zelfstandig worden vind ik echt grote onzin. Ik zie niet in waarom je zelfstandiger zou zijn als je eerst alleen gewoond heb. Ik weet nu prima hoe alle zaken geregeld moeten worden, ik kan een gezin draaiende houden en kan prima alleen zijn. Ik betwijfel of dat anders was geweest als ik eerst alleen had gewoond.

+1.

Voor mij was het wel fijner geweest. Er kwam veel op me af en thuis heb ik nooit iets gedaan. Dus grote onzin? Beetje kort door de bocht.

Ik denk dat het heel leerzaam kán zijn, maar dat het niet altijd zo hoeft te zijn. Ik weet niet of ik nou zelfstandiger ben geworden van de 4 jaar die ik alleen (nouja 3 maanden helemaal alleen en de rest van de tijd met vriendinnen) heb gewoond. Ik heb echter wel een enorm leuke tijd gehad en een hoop geleerd. Maar dat kan ook als je van huis uit gaat samenwonen.

Mijn vriend is direct van huis uit gaan samenwonen (met mij) maar ik ken niemand die zelfstandiger is dan hij.. Ik had ergens misschien ook liever gehad dat hij eerst op zichzelf had gewoond, maar als hij nu eerst iets voor zichzelf had gezocht dan sloeg het nergens op want we sliepen al elke nacht samen dus dan heb je alleen maar dubbele lasten onder het mom van eerst op jezelf te moeten wonen.

Het is helemaal afhankelijk van de situatie en persoon. Maar ik ben heel blij dat ik eerst jaren alleen, en met vriendinnen, heb gewoond.

Ik ben het ook niet eens met de stelling dat het beter is om eerst alleen gewoond te hebben en daarna pas samen te wonen. Ik ben zelfstandig genoeg, ook al ben ik vanuit huis gelijk gaan samenwonen. Ik doe eigenlijk ook alles wat betreft de financiën en het huishouden en dat gaat prima! Ik hoefde thuis helemaal niks te doen, maar dat is blijkbaar allemaal goed gekomen!

Als mijn vriend nu alleen zou komen te staan betwijfel ik het of hij het huishouden en de financiën goed kan runnen. Omdat ik nu eigenlijk alles doe zou hij van heel veel dingen niet weten hoe het moet.. Maargoed, dat is onze eigen schuld.

Wij gingen beide eerst op ons zelf wonen vanuit huis (kende elkaar toen nog niet). Mijn vriend ging vanaf zijn 18e op kamers en ik trok in mijn huis toen ik 21 was. Na vier jaar hier alleen gewoond te hebben is mijn vriend er bij in getrokken. Ik vind het fijn dat we beide al op ons zelf gewoond hebben. Kunnen beide prima voor ons zelf zorgen (wassen, koken etc.)

Mila schreef:Wij gingen beide eerst op ons zelf wonen vanuit huis (kende elkaar toen nog niet). Mijn vriend ging vanaf zijn 18e op kamers en ik trok in mijn huis toen ik 21 was. Na vier jaar hier alleen gewoond te hebben is mijn vriend er bij in getrokken. Ik vind het fijn dat we beide al op ons zelf gewoond hebben. Kunnen beide prima voor ons zelf zorgen (wassen, koken etc.)

denk je dat je niet voor jezelf had kunnen zorgen als je direct samen was gaan wonen (serieuze vraag)

Rejoy. schreef:

Mila schreef:Wij gingen beide eerst op ons zelf wonen vanuit huis (kende elkaar toen nog niet). Mijn vriend ging vanaf zijn 18e op kamers en ik trok in mijn huis toen ik 21 was. Na vier jaar hier alleen gewoond te hebben is mijn vriend er bij in getrokken. Ik vind het fijn dat we beide al op ons zelf gewoond hebben. Kunnen beide prima voor ons zelf zorgen (wassen, koken etc.)

denk je dat je niet voor jezelf had kunnen zorgen als je direct samen was gaan wonen (serieuze vraag)

Daar is bij haar toch geen sprake van? Ze kende haar vriend toen nog niet. Een referentie vanuit het eigen kader.

Ik wil wel er wel antwoord op geven. Het scheelde dat het met een oudere man wad anders was ik gillend weggegaan. Ik had nog nooit een stofzuiger gezien. Vreselijk!

Lorna mercedez schreef:

Rejoy. schreef:

Mila schreef:Wij gingen beide eerst op ons zelf wonen vanuit huis (kende elkaar toen nog niet). Mijn vriend ging vanaf zijn 18e op kamers en ik trok in mijn huis toen ik 21 was. Na vier jaar hier alleen gewoond te hebben is mijn vriend er bij in getrokken. Ik vind het fijn dat we beide al op ons zelf gewoond hebben. Kunnen beide prima voor ons zelf zorgen (wassen, koken etc.)

denk je dat je niet voor jezelf had kunnen zorgen als je direct samen was gaan wonen (serieuze vraag)

Daar is bij haar toch geen sprake van? Ze kende haar vriend toen nog niet. Een referentie vanuit het eigen kader.

Ik wil wel er wel antwoord op geven. Het scheelde dat het met een oudere man wad anders was ik gillend weggegaan. Ik had nog nooit een stofzuiger gezien. Vreselijk!

dat zeg ik toch ook niet? Ik reageer puur op haar laatste twee zinnen.

Ik heb er bewust voor gekozen om op mezelf te gaan, terwijl ik al een jaar of 3 verkering had. Dat alleen wonen heeft iets meer dan een jaar geduurd en daarna zijn we gaan samenwonen.

De meerwaarde vind ik er aan dat ik mezelf daardoor goed heb leren kennen en dat ik weet wat ik aan mezelf heb wanneer ik écht op mezelf aangewezen ben.

Ik ga eerst op mezelf, naja op kamers dan. Niet echt een bewuste keuze maar puur omdat het zo loopt, ik heb nu geen vaste relatie en dit komt op mijn pad. Ik zie trouwens het verschil ook niet zo, hoewel ik het zelf wel fijn vind eerst een tijd alleen te gaan wonen.

Eens met Jolicious.

Ik vind het trouwens ook wel een verschil wanneer dit gebeurd.
Mijn zusje is gaan samenwonen toen ze nog student was, dan lijkt het me het uitgelezen moment als je dan toch een relatie heb.
Maar als ik nu een - zeg, even dezelfde leeftijd als ik - 25 jarige kerel uit ouderlijk huis zou moeten trekken, dan is mijn eerste gevoel gewoon wel dat hij nog niet zo zelfstandig is.
En dat heeft eigenlijk helemaal niet te maken met of hij wel of niet een huishouden draaiend kan houden of kan koken. Dat zijn echt mijn minste zorgen (dat kan ik zelf na 4 jaar ook nog niet).
Ik vind gewoon dat de mannen van mijn leeftijd al het huis uit zouden moeten zijn. Uitzonderingen daargelaten, maar ik knap er gewoon op af als ze nog bij hun moeder wonen.
Heeft niks met de dagelijkse klusjes te maken, dat vind ik niet een teken van zelfstandigheid.

Zero schreef:
Ik vind het trouwens ook wel een verschil wanneer dit gebeurd.
Mijn zusje is gaan samenwonen toen ze nog student was, dan lijkt het me het uitgelezen moment als je dan toch een relatie heb.
Maar als ik nu een - zeg, even dezelfde leeftijd als ik - 25 jarige kerel uit ouderlijk huis zou moeten trekken, dan is mijn eerste gevoel gewoon wel dat hij nog niet zo zelfstandig is.
En dat heeft eigenlijk helemaal niet te maken met of hij wel of niet een huishouden draaiend kan houden of kan koken. Dat zijn echt mijn minste zorgen (dat kan ik zelf na 4 jaar ook nog niet).
Ik vind gewoon dat de mannen van mijn leeftijd al het huis uit zouden moeten zijn. Uitzonderingen daargelaten, maar ik knap er gewoon op af als ze nog bij hun moeder wonen.
Heeft niks met de dagelijkse klusjes te maken, dat vind ik niet een teken van zelfstandigheid.

Mag ik hier even op reageren ? Mijn vriend is ook pas op zijn 25ste het ouderlijk huis uit gegaan maar hij is absoluut wel zelfstandig !. Hij doet alles in huis van afwassen tot de toilet schoonmaken en koken en boodschappen halen enz enz. Allemaal uit zich zelf er slingert niks rond. Daar in tegen doet zijn huisgenoot geen ene flikker en die is op zijn 18de het ouderlijk huis uit gegaan en krijgt nog elke week kliekjes mee en zijn kleding word voor hem gewassen. Dus ik vind dat helemaal niks zeggen.

sanskie schreef:

Zero schreef:
Ik vind het trouwens ook wel een verschil wanneer dit gebeurd.
Mijn zusje is gaan samenwonen toen ze nog student was, dan lijkt het me het uitgelezen moment als je dan toch een relatie heb.
Maar als ik nu een - zeg, even dezelfde leeftijd als ik - 25 jarige kerel uit ouderlijk huis zou moeten trekken, dan is mijn eerste gevoel gewoon wel dat hij nog niet zo zelfstandig is.
En dat heeft eigenlijk helemaal niet te maken met of hij wel of niet een huishouden draaiend kan houden of kan koken. Dat zijn echt mijn minste zorgen (dat kan ik zelf na 4 jaar ook nog niet).
Ik vind gewoon dat de mannen van mijn leeftijd al het huis uit zouden moeten zijn. Uitzonderingen daargelaten, maar ik knap er gewoon op af als ze nog bij hun moeder wonen.
Heeft niks met de dagelijkse klusjes te maken, dat vind ik niet een teken van zelfstandigheid.

Mag ik hier even op reageren ? Mijn vriend is ook pas op zijn 25ste het ouderlijk huis uit gegaan maar hij is absoluut wel zelfstandig !. Hij doet alles in huis van afwassen tot de toilet schoonmaken en koken en boodschappen halen enz enz. Allemaal uit zich zelf er slingert niks rond. Daar in tegen doet zijn huisgenoot geen ene flikker en die is op zijn 18de het ouderlijk huis uit gegaan en krijgt nog elke week kliekjes mee en zijn kleding word voor hem gewassen. Dus ik vind dat helemaal niks zeggen.

Tuurlijk mag je er op reageren, maar ik zeg net dat ik vind dat huishoudelijke klussen er voor mij niks mee te maken hebben dus je reactie is nogal onzinnig.
Het gaat me niet om huishoudelijke klussen want daar ben ik zelf na 4 jaar ook nog slecht in. Het gaat om het maken van de stap. En ja, er zitten uitzonderingen bij maar als ik iemand tegen kom (schat dat hij ouder zal zijn dan mij) die nog thuis woont zonder een echt goede reden, ja dan vind ik hem niet zelfstandig.
Heeft niks met huishouden te maken nogmaals.

Zero schreef:

sanskie schreef:

Zero schreef:
Ik vind het trouwens ook wel een verschil wanneer dit gebeurd.
Mijn zusje is gaan samenwonen toen ze nog student was, dan lijkt het me het uitgelezen moment als je dan toch een relatie heb.
Maar als ik nu een - zeg, even dezelfde leeftijd als ik - 25 jarige kerel uit ouderlijk huis zou moeten trekken, dan is mijn eerste gevoel gewoon wel dat hij nog niet zo zelfstandig is.
En dat heeft eigenlijk helemaal niet te maken met of hij wel of niet een huishouden draaiend kan houden of kan koken. Dat zijn echt mijn minste zorgen (dat kan ik zelf na 4 jaar ook nog niet).
Ik vind gewoon dat de mannen van mijn leeftijd al het huis uit zouden moeten zijn. Uitzonderingen daargelaten, maar ik knap er gewoon op af als ze nog bij hun moeder wonen.
Heeft niks met de dagelijkse klusjes te maken, dat vind ik niet een teken van zelfstandigheid.

Mag ik hier even op reageren ? Mijn vriend is ook pas op zijn 25ste het ouderlijk huis uit gegaan maar hij is absoluut wel zelfstandig !. Hij doet alles in huis van afwassen tot de toilet schoonmaken en koken en boodschappen halen enz enz. Allemaal uit zich zelf er slingert niks rond. Daar in tegen doet zijn huisgenoot geen ene flikker en die is op zijn 18de het ouderlijk huis uit gegaan en krijgt nog elke week kliekjes mee en zijn kleding word voor hem gewassen. Dus ik vind dat helemaal niks zeggen.

Tuurlijk mag je er op reageren, maar ik zeg net dat ik vind dat huishoudelijke klussen er voor mij niks mee te maken hebben dus je reactie is nogal onzinnig.
Het gaat me niet om huishoudelijke klussen want daar ben ik zelf na 4 jaar ook nog slecht in. Het gaat om het maken van de stap. En ja, er zitten uitzonderingen bij maar als ik iemand tegen kom (schat dat hij ouder zal zijn dan mij) die nog thuis woont zonder een echt goede reden, ja dan vind ik hem niet zelfstandig.
Heeft niks met huishouden te maken nogmaals.

Wat ook met zelfstandigheid te maken heeft vind ik dan ...of je niet elke keer iemand nodig hebt ..ik ben bijv op mijn 19de het huis uit gegaan en heb verder altijd alles zelf gegaan nooit hulp van mijn ouders qua geld of tijd en energie of van vrienden gekregen. En ik snap best wat jij bedoeld, voelt want ik zal eerlijk zeggen dat dacht ik ook gelijk van uhmz 25 en nog steeds bij pap en mam maar ik vind je moet iedereen een ''kans'' geven

sanskie schreef:

Zero schreef:

sanskie schreef:

Zero schreef:
Ik vind het trouwens ook wel een verschil wanneer dit gebeurd.
Mijn zusje is gaan samenwonen toen ze nog student was, dan lijkt het me het uitgelezen moment als je dan toch een relatie heb.
Maar als ik nu een - zeg, even dezelfde leeftijd als ik - 25 jarige kerel uit ouderlijk huis zou moeten trekken, dan is mijn eerste gevoel gewoon wel dat hij nog niet zo zelfstandig is.
En dat heeft eigenlijk helemaal niet te maken met of hij wel of niet een huishouden draaiend kan houden of kan koken. Dat zijn echt mijn minste zorgen (dat kan ik zelf na 4 jaar ook nog niet).
Ik vind gewoon dat de mannen van mijn leeftijd al het huis uit zouden moeten zijn. Uitzonderingen daargelaten, maar ik knap er gewoon op af als ze nog bij hun moeder wonen.
Heeft niks met de dagelijkse klusjes te maken, dat vind ik niet een teken van zelfstandigheid.

Mag ik hier even op reageren ? Mijn vriend is ook pas op zijn 25ste het ouderlijk huis uit gegaan maar hij is absoluut wel zelfstandig !. Hij doet alles in huis van afwassen tot de toilet schoonmaken en koken en boodschappen halen enz enz. Allemaal uit zich zelf er slingert niks rond. Daar in tegen doet zijn huisgenoot geen ene flikker en die is op zijn 18de het ouderlijk huis uit gegaan en krijgt nog elke week kliekjes mee en zijn kleding word voor hem gewassen. Dus ik vind dat helemaal niks zeggen.

Tuurlijk mag je er op reageren, maar ik zeg net dat ik vind dat huishoudelijke klussen er voor mij niks mee te maken hebben dus je reactie is nogal onzinnig.
Het gaat me niet om huishoudelijke klussen want daar ben ik zelf na 4 jaar ook nog slecht in. Het gaat om het maken van de stap. En ja, er zitten uitzonderingen bij maar als ik iemand tegen kom (schat dat hij ouder zal zijn dan mij) die nog thuis woont zonder een echt goede reden, ja dan vind ik hem niet zelfstandig.
Heeft niks met huishouden te maken nogmaals.

Wat ook met zelfstandigheid te maken heeft vind ik dan ...of je niet elke keer iemand nodig hebt ..ik ben bijv op mijn 19de het huis uit gegaan en heb verder altijd alles zelf gegaan nooit hulp van mijn ouders qua geld of tijd en energie of van vrienden gekregen. En ik snap best wat jij bedoeld, voelt want ik zal eerlijk zeggen dat dacht ik ook gelijk van uhmz 25 en nog steeds bij pap en mam maar ik vind je moet iedereen een ''kans'' geven

Daarom zei ik ook, als ik verliefd ben dan zal het wel los lopen, maar als je een voorkeur mag uitspreken, dan zou ik liever een relatie beginnen met iemand die een eigen huis heeft. Als ik NU in een relatie zou stappen met iemand die nog thuis woont, moet ik rekening gaan houden met schoonouders die constant aanwezig zijn, en daar heb ik weinig zin in omdat ik zelf al 4 jaar geen rekening meer hoef te houden met loslopende ouders

Ik heb nog nooit samengewoond en ben eerst op kamers gegaan en nu woon ik alleen. Ik vind het prima dat het zo gelopen is, ik ben daardoor wel heel zelfstandig geworden. Ik denk overigens dat ik net zo zelfstandig was geworden als ik meteen was gaan samenwonen. Zelf vind ik het wel fijn dat ik die ervaring heb. Mijn verhuizing en alles wat daar bij kwam kijken heb ik allemaal alleen geregeld en ik vind het wel een prettig gevoel om te weten dat ik dat kan. Maar als ik meteen samen was gaan wonen, dan had ik het niet heel erg gemist denk ik die ervaring. Het is gewoon zo gelopen.

Wat ik wel een nadeel vind, is dat ik zo gewend ben om alles alleen te doen en te beslissen, dat ik me nu niet kan voorstellen dat ik ooit zou kunnen samenwonen

Verschilt heel erg per persoon en per situatie... ik ben zelf op mijn 19e op kamers gegaan voor mijn studie. Mijn toenmalige vriend mocht niet op kamers van zijn ouders en het feit dat ik het wel deed, beschouwde hij als verraad. Hij was toen 21, maar moest alles thuis overleggen, en was totaal niet zelfstandig (nu ik erover nadenk, komt Howard uit de Big Bang Theory wel erg in de buurt brrr, blij dat ik van hem af ben!) ik heb de tijd van mijn leven gehad in het studentenhuis waar ik woonde en er een paar goede vrienden aan over gehouden. Maar toen ik een paar maanden aan het werk was, wilde ik toch wel iets meer ruimte, dus ik heb eerst een appartementje voor mezelf gezocht. Daar heb ik 2,5 jaar gewoond en nu woon ik 5 maanden samen. Mijn vriend komt van zijn ouders af en ik heb ook altijd geroepen dat ik nooit iets zou willen met een kerel die nog thuis woonde. Zeker omdat ik al vanaf mijn 19e uit huis was. Tja, als je verliefd word, zie je het blijkbaar anders maar hij moest thuis ook gewoon meedraaien in het huishouden, koken, poetsen, kostgeld betalen... hij zei ook altijd dat hij een huis had, maar wel met twee huisgenoten nja, zo ging het wel een beetje, iedereen had zijn/haar aandeel in het huishouden dus. Dat kon ik wel waarderen

Mannelijke collega van me was ook zo'n Howard (ook met een vreselijk beschermende moeder!) toen hij eindelijk een relatie kreeg, had ie ook bedacht om van huis uit samen te gaan wonen, maar zijn vriendin eiste dat hij eerst een paar maanden op zichzelf zou gaan wonen. Na een half jaar is ze toen bij hem ingetrokken. In eerste instantie vond hij het onzin, maar achteraf zegt hij dat hij er toch wel blij mee was om even zijn eigen plekje gehad te hebben.

Zelda schreef:Ik ben ook meteen vanuit huis samen gaan wonen, en ik vind mezelf erg zelfstandig.

+1

Aanvankelijk maakte het me niet zo uit of ik eerst alleen of meteen samen zou gaan wonen. Maar toen ik op mezelf wilde, wilde mijn vriend eerst alleen gewoond hebben. Inmiddels woon ik al bijna 3 jaar alleen en hij nog thuis. Achteraf gezien ben ik toch wel blij dat ik eerst alleen ben gaan wonen. Toen ik nog thuis woonde, kon ik erg bang zijn als ik alleen thuis was. Inmiddels weet ik dat ik goed voor mezelf kan zorgen en vind ik het ook heerlijk om alleen thuis te zijn. Eigenlijk denk ik dat het voor mij best wennen zal zijn om dadelijk altijd mijn vriend in huis te hebben.

Ik geef de voorkeur aan eerst op jezelf wonen. Maar dat heeft er ook mee te maken dat ik in mijn omgeving geen mensen ken die al vanaf hun 18e (=wat mij betreft de leeftijd om op jezelf te gaan) bij dezelfde partner zijn. Of mensen die toevallig in dezelfde stad gaan studeren als hun vriend/vriendin op dat moment.
Oftewel: op jezelf wonen heeft voor mij met hele andere dingen te maken dan met een partner/relatie.

Samenwonen zie ik als iets dat pas in een later stadium komt.

Ik heb eerst een jaartje alleen gewoond voor mijn vriend bij me introk.. En woon nu alweer 4 jaar samen.. Tijd gaat zo snel!

wij zijn gelijk gaan samenwonen maar hebben daarvoro wel afzonderlijk van elkaar een lange periode gereisd. Anders waren we waarschijnlijk ook wel gelijk gaan samenwonen ivm financiele overwegingen maar eerst iets voor jezelf doen/op jezelf wonen heeft mijn voorkeur!