Wie arm is de roe

Zusje schreef:

Arden schreef:In Amerika maken ze voor kerst schoenendozen voor arme kinderen, meestal komt dat vanuit de kerk. Die vullen mensen dan voor een kind van een bepaald geslacht en een bepaalde leeftijd en die dozen worden later uitgedeeld. Dat vind ik ook een erg mooi initiatief, jammer dat er in Nederland niet meer van dat soort dingen zijn. Misschien een idee om ooit eens op te starten.

Klinkt als een mooi iets inderdaad! Mss kunnen we zoiets wel hier in NL regelen volgend jaar!

Op veel basisscholen wordt dat al gedaan hier. Vooral ook schoolspullen, tandpasta, tandenborstels en knuffeltjes.

Zusje schreef:

Arden schreef:In Amerika maken ze voor kerst schoenendozen voor arme kinderen, meestal komt dat vanuit de kerk. Die vullen mensen dan voor een kind van een bepaald geslacht en een bepaalde leeftijd en die dozen worden later uitgedeeld. Dat vind ik ook een erg mooi initiatief, jammer dat er in Nederland niet meer van dat soort dingen zijn. Misschien een idee om ooit eens op te starten.

Klinkt als een mooi iets inderdaad! Mss kunnen we zoiets wel hier in NL regelen volgend jaar!

Er is al zo'n stichting hoor. Althans, toen ik op de basisschool zat deden wij dat altijd. Wij vulden allemaal een eigen schoenendoos met spulletjes en versierden deze en dat ging dan naar een ontwikkelingsland. Ik weet alleen niet meer hoe die stichting heet en of die nog actief is.

Daarnaast kun je tegenwoordig voor heel weinig leuke kadootjes kopen voor kinderen bij de Zeeman, Action, Wibra ect. Ik werk zelf met verstandelijke gehandicapten die nog in Sinterklaas geloofden en sommige hebben het ook niet breed. Ik had 10 euro p.p aan gehouden en heb voor iedereen bij deze winkels 4 kadootjes gekocht. Ze hebben daar echt ontzettende leuke dingen voor weinig geld.

Vorig jaar meegeholpen met sintfeest organiseren voor kinderen van ouders die bij de voedselbank komen (Triesje van het forum hier had dat georganiseerd).
Dit jaar heeft ze het weer georganiseerd samen met een andere organisatie. Echt een super initiatief

Ik snap je punt, maar die verschillen in kado´s waren er vroeger ook al hoor.

Toet schreef:Ik snap je punt, maar die verschillen ik kado´s waren er vroeger ook al hoor.

En bij afschaffen heb je alleen maar meer kinderen er mee...

Niemand meer op vakantie omdat niet iedereen dat kan..

Smikkell schreef:

Toet schreef:Ik snap je punt, maar die verschillen ik kado´s waren er vroeger ook al hoor.

En bij afschaffen heb je alleen maar meer kinderen er mee...

Niemand meer op vakantie omdat niet iedereen dat kan..

Hetzelfde met verjaardagen. De een kreeg een leesboekje en de andere een compleet barbiehuis. Dat kun je niet tegenhouden.

Toet schreef:Ik snap je punt, maar die verschillen in kado´s waren er vroeger ook al hoor.

Zullen kinderen dat wel echt door hebben nu?
Ik weet van vroeger dat wij allemaal blij waren en niet dachten "waarom heeft die iets duurs in de schoon gehad / van sint gehad en wij niet"
Ik heb altijd meer het idee dat de ouders dat erg vinden dan de kinderen zelf

Inge schreef:

Toet schreef:Ik snap je punt, maar die verschillen in kado´s waren er vroeger ook al hoor.

Zullen kinderen dat wel echt door hebben nu?
Ik weet van vroeger dat wij allemaal blij waren en niet dachten "waarom heeft die iets duurs in de schoon gehad / van sint gehad en wij niet"
Ik heb altijd meer het idee dat de ouders dat erg vinden dan de kinderen zelf

Wij, broers en zussen, telden wel of we evenveel cadeaus hadden, maar keken verder niet naar de prijs of iets.
Ik kan mij niet herinneren dat ik mijn cadeaus heb vergeleken met kinderen buiten mijn gezin.

Ja idd, wij telden ook onze cadeau's wel :-D Maar idd mijn zusje en ik onderling. Verder niet met buurkindertjes etc. Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit gedacht heb dat iemand meer dan mij gekregen had / iets heeft gekregen wat duurder was

Inge schreef:

Toet schreef:Ik snap je punt, maar die verschillen in kado´s waren er vroeger ook al hoor.

Zullen kinderen dat wel echt door hebben nu?
Ik weet van vroeger dat wij allemaal blij waren en niet dachten "waarom heeft die iets duurs in de schoon gehad / van sint gehad en wij niet"
Ik heb altijd meer het idee dat de ouders dat erg vinden dan de kinderen zelf

Dat lijkt me wel ikzelf geloofde al veel te jong niet meer in sinterklaas, ik was pas 5. In weet nog heel goed, vanaf groep 3 (ik was 6) Op school in de kring mocht iedereen vertellen wat hij/zij in de schoen had gehad, ik kon nooit iets vertellen omdat wij thuis dus niet meer aan sinterklaas deden. Dat merk je wel als kind, hoe jong je ook bent. Ook merkte ik dingen als niet op vakantie gaan, geen dure kleding krijgen etc.
Mijn buurmeisje is er ook opdeze manier achter gekomen dat sinterklaas niet bestond, omdat een vriendinnetje iedere dag een kado kreeg en zij maar twee keer per week de schoen mocht zetten

Ik weet nog dat mijn moeder het niet breed had (pas gescheiden) en dat ik mocht kiezen wat ik wou van de sint, want dat was elk jaar zo. Dus ik vroeg een Barbie paard en 's morgens kreeg ik chocolade in plaats van dat paard. Wat was ik verdrietig (en ik dacht dat dat mijn straf was omdat mijn ouders uiteen waren). De volgende morgen lag er een Barbie paard op mijn bed. Ik heb het niet meer aan mijn mama kunnen vragen aangezien ze jong gestorven is maar ik vraag me nog steeds af hoe ze dat heeft gedaan en hoe ze zich toen voelde.

Jeanette schreef:

Zusje schreef:

Arden schreef:In Amerika maken ze voor kerst schoenendozen voor arme kinderen, meestal komt dat vanuit de kerk. Die vullen mensen dan voor een kind van een bepaald geslacht en een bepaalde leeftijd en die dozen worden later uitgedeeld. Dat vind ik ook een erg mooi initiatief, jammer dat er in Nederland niet meer van dat soort dingen zijn. Misschien een idee om ooit eens op te starten.

Klinkt als een mooi iets inderdaad! Mss kunnen we zoiets wel hier in NL regelen volgend jaar!

Er is al zo'n stichting hoor. Althans, toen ik op de basisschool zat deden wij dat altijd. Wij vulden allemaal een eigen schoenendoos met spulletjes en versierden deze en dat ging dan naar een ontwikkelingsland. Ik weet alleen niet meer hoe die stichting heet en of die nog actief is.

Dat is het project Schoenmaatjes van Edukans, nog steeds behoorlijk actief hoor! Momenteel worden de dozen door vrijwilligers verwerkt, waar ik er 1 van ben. Erg leuk om te doen! Mochten er nog mensen zijn die dat leuk lijkt, ze zoeken voor komende twee weken op verschillende plaatsen in Nederland nog vrijwilligers voor een paar uurtjes ;-).

Weer ontopic: vroeger kreeg ik inderdaad ook wel eens kleding als cadeau, naast wat kleine andere dingetjes. Mijn moeder had het niet zo breed. Het gemiddelde bedrag met cadeautjes schijnt tussen de 50 en 100 Euro per kind te liggen. Ik vind dat idioot hoor. Ik vraag me wel eens af bij de jongere kinderen in mijn familie, of kinderen daardoor niet de waardering kwijtraken voor de kleine dingen. Vind het ook jammer om te zien dat het krijgen van allerlei dure dingen tegenwoordig een 'must' schijnt te zijn en kinderen er denk ik inderdaad niet bij horen als ouders daar het geld niet voor hebben. In mijn werk mocht ik een paar jaar geleden een Sinterklaascadeautje kopen voor een jongetje dat echt moest huilen toen hij het uitpakte, kwam uit een groot gezin met weinig geld en had nog nooit een cadeautje gekregen met Sinterklaas. Vroeg direct of het mee mocht naar school, zodat hij het kon laten zien .

Sinterklaas... Tja misschien dat het aan mij ligt maar ik vind kinderen zo snel ontevreden. Ik ben met sinterklaas ieder jaar zwartepiet op een peuterspeelzaal en ik heb ieder jaar wel een paar kinderen die huilen omdat ze hun cadeautje zo stom vinden die ze op die dag krijgen van de sint. Ik krijg daar echt schop-nijgingen van (ja sorry).

Vandaag ook op de buitenschoolse opvang, we gingen elkaar vertellen wat we hadden gekregen... allemaal sint-ongelovige kinderen vanaf 9 jr en 1 begon serieus te huilen want hij had "maar" 3 cadautjes gekregen en dat ie kut-ouders had enzo (een play station 3 en een ipad 2 en nieuwe schoenen, ja hallo). Ik heb m letterlijk gezegd dat ik hem ondankbaar vond en dat je juist blij moet zijn met wat je krijgt of het nou 1 of 10 cadeautjes zijn en of het nou goedkoop of duur was (ging er niet in). Als kind zijnde was ik al dol gelukkig met een stempeltje of een paar nieuwe sokken, en als volwassen persoon zijnde maakt het me nog niks uit het gaat mij erom dat iemand de moeite neemt speciaal voor jou, vind ik al zo lief. Ik ben niet opgevoed als duur is leuk, maar juist leuk is als iemand aan je denkt. Maar ik vraag mij af wat er van deze kinderen gaat worden als ze later groot zijn, ik vermoed zeer materialistisch, al hoop ik dat natuurlijk niet.

Isis schreef:Ik weet nog dat mijn moeder het niet breed had (pas gescheiden) en dat ik mocht kiezen wat ik wou van de sint, want dat was elk jaar zo. Dus ik vroeg een Barbie paard en 's morgens kreeg ik chocolade in plaats van dat paard. Wat was ik verdrietig (en ik dacht dat dat mijn straf was omdat mijn ouders uiteen waren). De volgende morgen lag er een Barbie paard op mijn bed. Ik heb het niet meer aan mijn mama kunnen vragen aangezien ze jong gestorven is maar ik vraag me nog steeds af hoe ze dat heeft gedaan en hoe ze zich toen voelde.

Ahhw

Mijn ouders hadden vroeger toen wij klein waren heel weinig (zeg gerust niets) geld. We waren pas in NL komen wonen en wij zaten net op school en we woonden in een goede gemeente waar mensen flink uitpakken met sinterklaas. Behalve mijn broertje en ik (als enige 2 buitenlanders op school.....)waren onze klasjes helemaal hysterisch.. Dan moesten we in de kring zitten na sint en 1 voor 1 vertellen wat we hadden gekregen. Wij kregen niets.. als kind voel je je daar echt heel rot over. Ik lag uren wakker omdat ik tegenop zag om weer te moeten vertellen niets.

Niet dat ik die andere hun kadootjes niet gunde, maar sint bestond voor mij ook.. en wij kregen niets.. je legt dit link met je ouders niet.. ik weet ook nog dat de juf zei dat ik mijn schoentje moest zetten..schoentje gezet maar geen schoenkadootje.. zei de juf, oh dan ben je niet lief geweest.. Nee, juf.. mijn moeder snapte 't niet en legde mijn schoentje weer terug haaha

Inge schreef:

Toet schreef:Ik snap je punt, maar die verschillen in kado´s waren er vroeger ook al hoor.

Zullen kinderen dat wel echt door hebben nu?
Ik weet van vroeger dat wij allemaal blij waren en niet dachten "waarom heeft die iets duurs in de schoon gehad / van sint gehad en wij niet"
Ik heb altijd meer het idee dat de ouders dat erg vinden dan de kinderen zelf

Ergens heb je een punt, ik heb nooit het gevoel gehad dat sinterklaas mij niet aardig vond omdat we goedkopere cadeautjes kregen. Maar ik weet bijvoorbeeld echt nog wel heel goed dat ik heel graag een tamagotchi wilde, de echte zeg maar, en die kreeg ik mooi niet. Mocht alleen de goedkope variant.
En ik kreeg ook geen babyborn, maar een goedkope pop. Maar nu ik er zo over nadenk, waren dat meer dit meer dingen die dus met verjaardagen oid waren, en niet met sinterklaas. Ik had als kind gewoon al snel door dat mijn ouders niet veel te besteden hadden.

Maar heb verder nooit het idee gehad dat ik iets te kort kwam, maar dat waren toch wel dingen die we wel door hadden.
Mijn moeder was overigs gewoon heel slim er in, wij hadden het vroeger ook niet breed thuis, mijn moeder werkte niet omdat ze graag thuis wilde zijn voor ons, dus leefden ze op 1 salaris. Ze spaarde het hele jaar al cadeautjes op, die lagen dan goed verstopt achterin een kast, en zo hadden we in december toch altijd een goed gevulde zak cadeautjes.


Merk tegenwoordig ook dat kinderen veel meer op de cadeautjes gericht zijn.. Mijn oude buurkindjes, die telden serieus ieder jaar de cadeautjes.. En oh wee als ze het jaar er na niet minimaal 2 of 3 cadeautjes meer gekregen hadden dan het jaar er voor.. En ook als je dan ziet wát ze krijgen.. Van die autos waar je in kan zitten om zelf te besturen, Nintendo DS etc..
Ik kan me van vroeger nog 1 cadeau herinneren waar ik echt ZO blij mee was, zie mezelf nog als kindje er mee spelen op de avond zelf, de hele avond: een speelgoed stofzuigertje, en nee niet 1tje die je echt kon aanzetten of die geluid oid maakte, maar gewoon een stuk plastic in de vorm van een stofzuiger. Heb de hele flat van mijn opa en oma "schoongemaakt"
Verder was ik ook altijd blij met gewoon kleine dingen als stickerboekjes en dergelijk! En ook zeker niet dat ik iedere avond mijn schoen mocht zetten.. Maar ons werd dan gewoon uitgelegd dat sinterklaas niet altijd tijd had om bij iedereen langs te gaan.

2CKC2 schreef:Mijn ouders hadden vroeger toen wij klein waren heel weinig (zeg gerust niets) geld. We waren pas in NL komen wonen en wij zaten net op school en we woonden in een goede gemeente waar mensen flink uitpakken met sinterklaas. Behalve mijn broertje en ik (als enige 2 buitenlanders op school.....)waren onze klasjes helemaal hysterisch.. Dan moesten we in de kring zitten na sint en 1 voor 1 vertellen wat we hadden gekregen. Wij kregen niets.. als kind voel je je daar echt heel rot over. Ik lag uren wakker omdat ik tegenop zag om weer te moeten vertellen niets.

Niet dat ik die andere hun kadootjes niet gunde, maar sint bestond voor mij ook.. en wij kregen niets.. je legt dit link met je ouders niet.. ik weet ook nog dat de juf zei dat ik mijn schoentje moest zetten..schoentje gezet maar geen schoenkadootje.. zei de juf, oh dan ben je niet lief geweest.. Nee, juf.. mijn moeder snapte 't niet en legde mijn schoentje weer terug haaha

Ahh En wat een rot opmerking van die juf..
Zeg dan iets van "oh misschien had sinterklaas het heel erg druk, hij komt vast een andere keer", of ga anders met ouders een gesprek aan oid.. Maar je gaat toch niet tegen een kindje zeggen dat hij of zij niet lief is geweest..

Het was Sinterklaas intocht, was 2,5 jaar en mijn zus 9 jaar. Samen naar het dorp, om Sinterklaas aan te zien komen.
Op een gegeven moment, boot in zicht, zei ik tegen mijn zus: daar komt ma aan op de boot! Mijn zus zei nee dat is zwartepiet. Ik bleef volhouden dat het mijn moeder was, want die had dezelfde schoenen, maar ook precies dezelfde kleur ogen als mijn moeder, ook de vorm van de ogen was precies hetzelfde als mijn moeder. Mijn zus kon wel door de grond zakken en er stonden nog 100den kleine kinderen bij. Maar het was echt mijn moeder. Heb zelf mijn buurmeisje en jongens later voor moeten liegen, zelfde leeftijden als mij, maar die hebben nooit geweten, zolang zij geloofden, dat mijn moeder zwartepiet was.

Ik geloofde al heel jong dus al niet meer. Maar deden ieder jaar wel aan Sinterklaas. Het waren geen dure spullen die wij kregen, maar spullen waar we echt iets aan hadden.
Wij deden gewoon aan Sinterklaas omdat het gezellig was, ook al geloofde ik niet meer. Maar ook i.v.m school, iedereen kreeg dus waarom zou ik niets krijgen? Dat zouden andere kinderen wel raar gevonden hebben.

Bij ons op school moest je wel een eigen bijdrage geven, en je moest zelfs een paar weken voor Sinterklaas doorgeven wat school moest geven. Dus de ouders bepaalden wat er gegeven werd en hadden er ook nog eens voor betaald, school was erg inspiratieloos.
Later ging het dan ook meer om het krijgen, niet eens meer om het gebaar.
Toen ik 9 was hebben we het afgeschaft en zijn we kerst gaan vieren.

AngelNyn schreef:

2CKC2 schreef:Mijn ouders hadden vroeger toen wij klein waren heel weinig (zeg gerust niets) geld. We waren pas in NL komen wonen en wij zaten net op school en we woonden in een goede gemeente waar mensen flink uitpakken met sinterklaas. Behalve mijn broertje en ik (als enige 2 buitenlanders op school.....)waren onze klasjes helemaal hysterisch.. Dan moesten we in de kring zitten na sint en 1 voor 1 vertellen wat we hadden gekregen. Wij kregen niets.. als kind voel je je daar echt heel rot over. Ik lag uren wakker omdat ik tegenop zag om weer te moeten vertellen niets.

Niet dat ik die andere hun kadootjes niet gunde, maar sint bestond voor mij ook.. en wij kregen niets.. je legt dit link met je ouders niet.. ik weet ook nog dat de juf zei dat ik mijn schoentje moest zetten..schoentje gezet maar geen schoenkadootje.. zei de juf, oh dan ben je niet lief geweest.. Nee, juf.. mijn moeder snapte 't niet en legde mijn schoentje weer terug haaha

Ahh En wat een rot opmerking van die juf..
Zeg dan iets van "oh misschien had sinterklaas het heel erg druk, hij komt vast een andere keer", of ga anders met ouders een gesprek aan oid.. Maar je gaat toch niet tegen een kindje zeggen dat hij of zij niet lief is geweest..

Ja, veel later tijdens een reunie had ik het tegen de juf gezegd, ze gaf toen zelf toe dat ze het heel moeilijk vond om een buitenlands kindje in de klas te hebben en dat ze zo jong was dat ze het niet had geweten.

Afgelopen vrijdag paste mijn moeder op 't buurmeisje (iraanse mensen) ik was daar ook en zij kwam uit school (zelfde basisschool als waar wij op zaten) naar mijn moeder.. met sint kadootje.. zegt ze heel sneu tegen mij toen ik vroeg of ze het leuk had gehad: 'De juf was vergeten mijn naam aan de sint door te geven dus de sint noemde alle namen, maar mijne niet.. ' bleek het dezelfde juf te zijn.

Zo`n schoenendoos vullen met spullen hadden wij ook op de basisschool vroeger.

Anyway, ik telde m`n cadeautjes niet. Als ik een Barbie kreeg vergat ik de hele wereld om me heen!

2CKC2 schreef:

AngelNyn schreef:

2CKC2 schreef:Mijn ouders hadden vroeger toen wij klein waren heel weinig (zeg gerust niets) geld. We waren pas in NL komen wonen en wij zaten net op school en we woonden in een goede gemeente waar mensen flink uitpakken met sinterklaas. Behalve mijn broertje en ik (als enige 2 buitenlanders op school.....)waren onze klasjes helemaal hysterisch.. Dan moesten we in de kring zitten na sint en 1 voor 1 vertellen wat we hadden gekregen. Wij kregen niets.. als kind voel je je daar echt heel rot over. Ik lag uren wakker omdat ik tegenop zag om weer te moeten vertellen niets.

Niet dat ik die andere hun kadootjes niet gunde, maar sint bestond voor mij ook.. en wij kregen niets.. je legt dit link met je ouders niet.. ik weet ook nog dat de juf zei dat ik mijn schoentje moest zetten..schoentje gezet maar geen schoenkadootje.. zei de juf, oh dan ben je niet lief geweest.. Nee, juf.. mijn moeder snapte 't niet en legde mijn schoentje weer terug haaha

Ahh En wat een rot opmerking van die juf..
Zeg dan iets van "oh misschien had sinterklaas het heel erg druk, hij komt vast een andere keer", of ga anders met ouders een gesprek aan oid.. Maar je gaat toch niet tegen een kindje zeggen dat hij of zij niet lief is geweest..

Ja, veel later tijdens een reunie had ik het tegen de juf gezegd, ze gaf toen zelf toe dat ze het heel moeilijk vond om een buitenlands kindje in de klas te hebben en dat ze zo jong was dat ze het niet had geweten.

Afgelopen vrijdag paste mijn moeder op 't buurmeisje (iraanse mensen) ik was daar ook en zij kwam uit school (zelfde basisschool als waar wij op zaten) naar mijn moeder.. met sint kadootje.. zegt ze heel sneu tegen mij toen ik vroeg of ze het leuk had gehad: 'De juf was vergeten mijn naam aan de sint door te geven dus de sint noemde alle namen, maar mijne niet.. ' bleek het dezelfde juf te zijn.

Owh, echt waar. Als juf weet je toch hoe belangrijk dat is voor kinderen. Hetzelfde dat ze tegen jou zei, dat je niet lief bent geweest. Je zorgt maar als juf zijnde dat je er een draai aan geeft, en ga iid met de ouders in gesprek en leg de traditie van Sinterklaas uit en dan is het aan de ouders om te beslissen of ze hierin meegaan of eerlijk zijn tegen hun kind.

dit doet me heel erg denken aan dit filmpje

(heel sneu, maar toch ook lachwekkend)

"Een kinderhand is snel gevuld"

Fayebella schreef:

2CKC2 schreef:

AngelNyn schreef:

2CKC2 schreef:Mijn ouders hadden vroeger toen wij klein waren heel weinig (zeg gerust niets) geld. We waren pas in NL komen wonen en wij zaten net op school en we woonden in een goede gemeente waar mensen flink uitpakken met sinterklaas. Behalve mijn broertje en ik (als enige 2 buitenlanders op school.....)waren onze klasjes helemaal hysterisch.. Dan moesten we in de kring zitten na sint en 1 voor 1 vertellen wat we hadden gekregen. Wij kregen niets.. als kind voel je je daar echt heel rot over. Ik lag uren wakker omdat ik tegenop zag om weer te moeten vertellen niets.

Niet dat ik die andere hun kadootjes niet gunde, maar sint bestond voor mij ook.. en wij kregen niets.. je legt dit link met je ouders niet.. ik weet ook nog dat de juf zei dat ik mijn schoentje moest zetten..schoentje gezet maar geen schoenkadootje.. zei de juf, oh dan ben je niet lief geweest.. Nee, juf.. mijn moeder snapte 't niet en legde mijn schoentje weer terug haaha

Ahh En wat een rot opmerking van die juf..
Zeg dan iets van "oh misschien had sinterklaas het heel erg druk, hij komt vast een andere keer", of ga anders met ouders een gesprek aan oid.. Maar je gaat toch niet tegen een kindje zeggen dat hij of zij niet lief is geweest..

Ja, veel later tijdens een reunie had ik het tegen de juf gezegd, ze gaf toen zelf toe dat ze het heel moeilijk vond om een buitenlands kindje in de klas te hebben en dat ze zo jong was dat ze het niet had geweten.

Afgelopen vrijdag paste mijn moeder op 't buurmeisje (iraanse mensen) ik was daar ook en zij kwam uit school (zelfde basisschool als waar wij op zaten) naar mijn moeder.. met sint kadootje.. zegt ze heel sneu tegen mij toen ik vroeg of ze het leuk had gehad: 'De juf was vergeten mijn naam aan de sint door te geven dus de sint noemde alle namen, maar mijne niet.. ' bleek het dezelfde juf te zijn.

Owh, echt waar. Als juf weet je toch hoe belangrijk dat is voor kinderen. Hetzelfde dat ze tegen jou zei, dat je niet lief bent geweest. Je zorgt maar als juf zijnde dat je er een draai aan geeft, en ga iid met de ouders in gesprek en leg de traditie van Sinterklaas uit en dan is het aan de ouders om te beslissen of ze hierin meegaan of eerlijk zijn tegen hun kind.

Ik vind het trouwens ook best apart dat ze jullie in een kring zette om te vertellen wat voor cadeautjes je hebt gekregen.. Ik heb meerdere keren Sinterklaas gevierd tijdens stages, maar dat nooit meegemaakt. Natuurlijk, als een kind er erg vol van zat mocht hij het best vertellen, maar niet iedereen hoefde dit te doen. Al helemaal niet als je weet dat er in je groep 1 of meerdere kinderen zitten die weinig of niets krijgen en zich daar rot over voelen.