Op het schoolplein...

Op woensdag haal ik mijn zoon van school. Heerlijk om te doen omdat je meteen de leuke verhalen hoort en de juffrouw eens ziet..maar verder vind ik het echt niet zo tof.
Alle moeders staan in groepjes te kletsen en ik sta voor me uit te staren..en hoop dat L snel naar buitenkomt. Normaal vind ik mezelf best spontaan, maar ik zie gewoon geen opening. En de kinderen mogen natuurlijk ook pas buiten schooltijd samen spelen als de ouders elkaar een beetje kennen (tenminste, zo werkt dat bij mij wel).
Al met al vind ik dit dus best vervelend worden. I need tips! ;-)

Ik denk dat je gewoon bij een groepje ouders moet gaan staan om zo tot een gesprek te komen, of in de klas even praatje maken met een moeder ofzo. Anders je kindje toch een keer af laten spreken, mooie gelegenheid om ook de ouders te leren kennen :-)

Hier op school gaat het heel makkelijk om contact te leggen, zelf mijn vriend die Indy een tijd naar school heeft gebracht was binnen no time ingeburgerd.

liefs

Herkenbaar! Als ik met mijn zoontje meega naar de peuterspeelzaal voel ik me ook een beetje tsja, 'verloren' ofzo? Ik zie dan de andere moeders allemaal met elkaar kletsen. Ik heb nogal snel het gevoel dat ik buiten de boot val. De enige oplossing is (denk ik) om je bij de overige moeders te voegen en je subtiel in een gesprek te mengen.

Ik durf er niet zomaar bij te gaan staan. Maar verder zie ik eigenlijk nooit de andere ouders. 2 keer in de week kan ik hem brengen maar 's ochtends is iedereen gehaast.
Ik ken gelukkig één moeder en bij haar mag l binnenkort naar het kinderfeestje. Die kennen we van het kdv, waar het heel gemakkelijk ging allemaal.
Bijna ieder kind mag hier komen spelen maar ik laat mn zoon niet bij mensen spelen die ik niet ken, en dat zal andersom misschien ook wel zo zijn. Weetje, ik ben echt niet de moeilijkste maar dit is gewoon zo'n kliekje van moeders moeders van ruim in de 30 waar ik misschien ook helemaal niet bij hoor. Maar ik vind het zo belangrijk gewoon wat contacten te hebben.

Meestal groeit dat wel. Toen ik voor het eerst op het schoolplein stond kende ik ook niemand maar na een tijdje ga je vanzelf contacten krijgen omdat je kindje dat wil gaan spelen bijv.
Aan het einde van de 4 jaar dat ik op het schoolplein stond ( was gastouder bij 3 jongens) kende ik alle moeders.

Ik zou gewoon een keer de stoute schoenen aantrekken en erbij gaan staan, wat heb je te verliezen? Misschien kun je (als je dat redt qua tijd) een keer heel vroeg gaan, zodat je de tweede ouder die zn kindje komt ophalen meteen kunt strikken, dan hoef je niet bij een groep te gaan staan en sluiten ze zich vanzelf bij jullie aan.

Teddyaapje schreef:Ik zou gewoon een keer de stoute schoenen aantrekken en erbij gaan staan, wat heb je te verliezen? Misschien kun je (als je dat redt qua tijd) een keer heel vroeg gaan, zodat je de tweede ouder die zn kindje komt ophalen meteen kunt strikken, dan hoef je niet bij een groep te gaan staan en sluiten ze zich vanzelf bij jullie aan.

Dat is wel een goed idee! Ik ga nu zo laat mogelijk
Hopelijk ben ik volgende week ietsie eerder klaar met werken, dat zou mooi zijn..dan moet het wel lukken.

Ik moet zeggen dat ik ook vaak alleen sta, maar dat ligt meer aan mij dan aan iemand anders. Ik buurt wel eens met moeders hoor maar verder heb ik er niet zo veel mee. Ik help ook regelmatig met iets op school, zo leer je ook andere moeders kennen en zij jou. Verder mag Tygo hier rustig met iemand afspreken, ook al ken ik die ouders niet. Ik vind dat geen probleem. Gisteren is hij zelfs nog bij iemand wezen spelen waar de oma aan het oppassen was. Ik vind dat prima. Ik merk bij het brengen of halen wel of hij er vaker mag spelen. Dat zie/merk je snel genoeg.

Bij de peuterspeelzaal zijn wel wat aardige moeders (en af en toe vaders, opa's en oma's) om mee te praten. Er zijn ook een paar moeders die niet eens normaal gedag zeggen, dat vind ik altijd zo raar.

Ik sta eigenlijk ook wel alleen maar ik doe zelf ook niet zoveel moeite geloof ik...vind het ook niet erg eigenlijk..
Het halen en brengen gaat bij mij meestal in redelijk snel tempo.
Ik breng hem naar school, ga gelijk door de wijk in en ik kom uit mn werk zo op het schoolplein gelopen.
Ik werk in de thuiszorg in de wijk waar de school zit...dus heel lang sta ik eigenlijk nooit op het plein....

Maar...vandaag is het dan toch zover dat mijn zoon bij een vriendje wil spelen waarvan ik de moeder alleen 'ken' van de ochtenden als we onze kids wegbrengen. En dan natuurlijk wel eens een kort praatje enzo...
En dan weet ik ook ineens even niet wat ik moet doen hahaha....moet ik er straks bij blijven? Moet ik hem alleen ophalen? of....hoe gaat dat?
Wat Lieskuh zegt...op zich heb ik er geen moeite mee als mn zoon ergens gaat spelen en ik haal hem op....
Nou ja ik zie het wel....

Gewoon kijken hoe het loopt straks. Meestal gaat Tygo hier na school dan meteen met het kindje en de moeder mee naar hun huis. Je wisselt adressen en telefoonnummers uit, voor het geval dat er iets is zodat je elkaar kunt bereiken. En verder spreek je een tijd af wanneer je hem weer komt halen. En that's it. Tygo is om 15 uur uit en als hij gaat spelen haal ik hem 16.30-16.45 uur op. Zo gebeurt het ook als er een kindje bij ons komt spelen. Ik moet zelf ook nog koken enz. Als het woensdagmiddag is dan neem ik Tygo mee naar huis en breng ik hem na het middageten. Al komt het ook wel eens voor dat een moeder vraagt of hij dan ook een boterhammetje mee eet, ook goed natuurlijk.

Owja, ik zou er niet bij blijven. Het is mij wel eens overkomen dat een moeder hem wel even naar mij bracht en zij bleef ruim 2 uur bij mij zitten, vre-se-lijk vond ik dat. Je komt zelf nergens meer aan toe, ik had ook niets met het mens. En ik denk dat het voor het kind ook niet echt fijn is.

Ik heb het ook de eerste tijd gehad, tot er een moeder ook alleen stond en we zo aan de praat kwamen, nu zijn we de beste vriendinnen en spreken ook zo af. Hier zijn ook veel oudere ouders en dan val je er vaak buiten, of je denkt dat je er buiten valt omdat je zelf jonger bent.
Inmiddels zijn er nog 2 moeders waar ik contact mee heb maar dat is ook gegroeid.
Spelen vind ik niet erg, ik ken de kinderen en het is altijd hier in de wijk, dus dan vind ik het niet zo erg dat ik die ouders niet goed ken.

Lieskuh: Ja...thanx, zo had ik het eigenlijk ook wel in gedachten ja...Zij zei net ook al,je rijdt zo meteen gewoon even mee naar ons huis dan weet je waar ik zit en dan wisselen we elkaars telefoonnummer...
Hihi....ik geloof niet dat ik er bij zou willen blijven, zeker in het begin niet maar ja ik dacht...straks is dat iets wat 'hoort' hahaha...