Wel/niet 2e kindje

Pfff.... moeilijk hoor...
Ik herken je twijfel een klein beetje... wij hebben nu ook een fantastisch, mooi, lief maar bovenal gezond kindje en ook mijn zwangerschap ging niet echt van een leien dakje maar voor ons heeft eigenlijk altijd al vast gestaan dat er hier (als het ons gegunt is) in iedergeval meer dan één kindje komt.
Maar ik begrijp je twijfel wel, en ik denk inderdaad ook dat je volgend jaar nog twijfelt.... ik begin nu wel heel sterke gevoelens te krijgen dat ik echt graag weer een kindje wil....
Ben benieuwd of je er ooit uit zal komen!

Ik hoop ook dat we eruit komen haha. We moeten iig eerst een ander huisje hebben, dat is op dit moment het belangrijkste !

ik twijfelde ook heel erg. Vooral omdat ik inderdaad bang was dat het nooit meer zo gemakkelijk ging zijn, Joris huilde weinig, en sliep gewoon door enzo. Ik was bang dat de 2e wel een huilbaby zou zijn, een jaar lang niet zou doorslapen, of het ergste, niet gezond zou zijn. Dat zou ik dan niet eerlijk vinden naar Joris toe. Bij mij werd het met de maand erger, ik zag steeds meer angsten. En toen ik haast wilde besluiten te stoppen voor een 2e te gaan was ik zwanger. En ineens was het gewoon. En gingen we er voor. Ik zou wel zien hoe het zou uitpakken, en het is gelukkig weer zo gemakkelijk geweest. (op de zwangerschap na dan.)

Iemand vroeg zich af of en waarom eventueel dit niet speelt bij een eerste...maar ik realiseerde me toen niet hoe groot de impact van een kind echt is. Hoeveel je van je kindje gaat houden. En hoeveel verdriet het dus zal doen als het niet gezond is. Bovendien stond ik daar de eerste keer niet zoveel bij stil, dat het kindje ook wel eens iets zou kunnen hebben. Tuurlijk weet je dat, maar ik hield er niet superveel rekening mee. Toen wij voor de 2e bezig waren maakte ik vrij dichtbij mee dat het best wel mis ging met een kindje van een paar dagen oud. Daar ben ik zo van geschrokken! Uiteindelijk is dat allemaal goed gekomen, maar dat heeft toen heel veel invloed gehad op mij. En als de 2e niet doorslaapt kun je minder makkelijk overdag inhalen. Bij een eerste kun je na een voeding zelf ook weer gaan slapen. Bij de 2e moet je weer op voor de 1e.

Razz, succes met je keuze. Komt vanzelf. En succes met je huisje!

Smittn' schreef:

SleepingBeauty schreef:Ik wil je geen keuze opdringen ofzo.
Maar zelf ben ik enigskind en dat valt ook niet altijd mee.
Merk het vooral nu mijn ouders ook ouder worden, als ze ziek worden of wat dan ook dan zal het grotendeels op mij aankomen. Ook heb ik het soms best gemist om een broertje/zusje te hebben om mee te spelen.

Ah ja dat heb ik ook. Ik ben enig kind, heb het vroeger niet echt gemist, maar vooral nu ik volwassen ben vind ik het heel jammer dat ik 'maar' in mijn eentje ben. Geen broer of zus heb die dezelfde opvoeding hebben gehad, en ik inderdaad later alle zorg van mijn ouders in mijn eentje op me moet nemen. Heb ook geen neeftjes of nichtjes. Misschien ook goed om mee te nemen in je keuze

Idd, nu mijn vader overleden is ben ik zo blij met mijn zusje! Sta ik er niet alleen voor. Mijn moeder is enig kind en wij fungeren ook als haar 'zusjes' als het gaat om dingen regelen...

ik twijfel ook heel erg of ik nog wel een tweede kindje wil mijn man wil er wel graag nog eentje bij. Ik twijfel heel erg omdat mijn zwangerschap niet vlekkeloos verliep en ik na de bevalling darmproblemen heb gekregen die nog steeds niet weg zijn en waarvoor ik ook even in het ziekenhuis heb gelegen. en daarbij ons zoontje heeft best wat allergieen en een liesbreuk gehad/huilbaby. Het was al met al geen makkelijk jaar.
Want hoe zou het bij een tweede zijn word het dan nog erger/zwaarder ik weet niet of ik dat aan kan. Maar aan de andere kant misschien valt het dan allemaal mee en gaat het wel allemaal goed. Voor Alex zou een tweede ook erg leuk zijn. ik denk de ene dag jaa ik wil nog een tweede en dan de andere dag denk nee ik wil dit niet nog eens mee maken hoe het gegaan is het afgelopen jaar.
Maar goed wij kunnen er voorlopig nog niet aan beginnen moet toch nog eerst een galsteen operatie.

Ik ben zelf ook enig kind en hoewel dat bij mij wel heeft meegespeeld zou ik dat nooit als argument gebruiken tegen iemand die twijfelt. Het is zo'n persoonlijke keuze, je moet er echt helemaal achterstaan. Ik vind het ook goed om stil te staan bij de mogelijkheid dat het een meerling wordt, dat je tweede zwangerschap niet vlekkeloos verloopt, dat er iets met je tweede kind aan de hand kan zijn (of met je eerste, want dat weet je ook niet altijd al op zo'n jonge leeftijd) want dat is nou eenmaal wel de realiteit en als het aan de orde is zul je er mee om moeten gaan. Ik denk dat moeders in de praktijk vaak sterker zijn dan ze zelf denken en ook meer aankunnen dan ze zelf denken, daarbij denk ik dat een beetje piekeren over problemen die je pad kunnen kruisen er gewoon bij hoort en geen teken is dat je het niet moet doen, maar als je echt benauwd bent voor wat zou kunnen gebeuren dan zou ik nog even wachten. Je hebt nog tijd tenslotte, je hoeft nu geen beslissing te nemen.