vriendengroep en relatie

Hoi meiden,


Heb iets op m'n hart en moet het even aan jullie kwijt.

Ik heb een vriendinnengroep die inclusief mezelf bestaat uit 4 meiden. we zijn zo'n 8/9 jaar vriendinnen.
we hebben sinds een jaar allemaal een vriend. sindsdien spreken we eigelijk alleen nog maar af met de mannen erbij.

m'n vriend heeft niet zo heel veel met m'n vrienden. we hebben het zo afgesproken dat hij meegaat naar verjaardagen maar dat hij voor andere dingen niet meehoeft maar mag. ik vind niet dat ik hem kan verplichten mee te gaan, het zijn tenslotte mijn vrienden.

ik merk dat ik verander ten opzichten van mijn vriendinnen. Hun zijn heel erg van het plannen, dat zijn ze altijd al geweest. Ik ben niet zo. Toen ik single was kon ik me daar niet aan storen want ik had meestal toch niets beters te doen maar ik merk nu aan mezelf dat ik me er aan irriteer.

Ik vind dat m'n vrienden in mijn ogen 'saaier' worden. De voorgaande jaren was het bijvoorbeeld met verjaardagen altijd een dolle boel. ik merk dat het allemaal een beetje inkakt. afgelopen zaterdag hadden we een verjaardag van 1 stel. zaten we dan in een kringetje zonder een muziekje. ik en mn vriend vinden het leuk om te stappen, dat doen hun al een hele tijd niet meer. Bij die verjaardag van afgelopen zaterdag gingen wij rond een uurtje of 12 naar huis. De dag ern kreeg ik van de 3 meiden te horen dat ze wel vonden dat ik erg vroeg wegging.

Ik voel me net een kind wat zich moet verantwoorden. en ik irriteer me er vreselijk aan.

a.s. zondag gaan we met z'n 4'en naar de bios (enkel omdat 1 man niet kan). ik laat m'n mannetje dan lekker thuis. de andere twee meiden nemen hun mannen mee maar laten ze samen thuis en pikken ze dan weer op na de bios. ik weet nu al dat ik de opmerking krijg 'is hij niet mee?'.

om een lang verhaal kort te maken: m'n vrienden zijn heel erg van het plannen, zijn nu al bezig met ons weekendje weg van 2012. ik ben helemaal nie zo. wil het liefst niks in m'n weekend plannen spontane dingen vind ik het leukst. ik hou van actie, dingen doen. niet suf op de bank, dat doe ik thuis wel. ik krijg de laatste tijd van m'n vriendinnen alleen maar opmerkingen naar m'n hoofd geslingerd en merk dat ze geirriteerd zijn. doordat ik het gevoel heb dat ik mij moet verantwoordn ben ik ook heel geirriteerd.

hoe kom ik van dat gevoel af ????

Ik herken het wel, mijn vriendengroep is ook behoorlijk "burgelijk" en met de toekomst bezig (trouwen/samenwonen/kinderen krijgen/etc) en met de feestjes is het ook best saai en gaan ze ook erg vroeg weg. Dat vind ik soms wel heel jammer, omdat ik nogal van het stappen ben en graag als laatste van het feest vertrekt
Dat is soms jammer, maar we weten het wel van elkaar dat we anders zijn en soms levert dat wel eens discussies op, maar het is geen onoverkomelijk probleem. Uit jouw verhaal kan ik opmaken dat het wel irriteert (van beide kanten) en daar moet je dan misschien wel iets mee doen.
Ik vind het vreemd dat de mannen altijd meekomen als jullie hebben afgesproken! In mijn vriendengroep (gemengd m/v) spreken de vrouwen ook wel eens apart af en de mannen ook. Er wordt ook echt niet van iemand verwacht dat iemand zijn vriend of vriendin (die niet echt bij de groep hoort) altijd meeneemt. De vriend(in) is van harte welkom, maar als diegene niet wil, hoeft het niet. Het zijn niet zijn/haar vrienden!

Ik denk dat die andere jongens veel meer behoefte hebben aan contact met de rest van de mannen, maar dat jouw vriend zelf vrienden heeft en er weinig behoefte aan heeft. Ik denk dat je dat best een keer kunt aangeven dat je vriend er minder behoefte aan heeft en dat je zelf een keer voorstelt om met z'n vieren af te spreken (met alleen de meiden)

Misschien zijn jullie elkaar gewoon ontgroeid en was dat ook wel gebeurd zonder vriendjes erbij.

Susan schreef:Misschien zijn jullie elkaar gewoon ontgroeid en was dat ook wel gebeurd zonder vriendjes erbij.

Dit denk ik ook.

Stel anders eens voor om iets te doen wat jij leuk vindt, zoals een avondje stappen. Wel een paar weken van te voren, i.v.m de planning.

Ik herken het ook heel erg.
Mijn vriendinnen zijn ook ontzettend burgerlijk geworden. Feestjes worden bij ons niet eens meer op avond gegeven, ivm de kinderen! Dus als er iemand jarig is, komen we meestal op de zondagmiddag samen, of in het 'ergste' geval op zondagochtend..
Stappen is er al jáááren niet meer bij en zelfs een wijntje drinken op een terrasje wordt beschouwd als 'onverantwoordelijk' richting de kinderen..
Ook is het ondenkbaar dat we als vriendinnen iets doen zonder de mannen, of - nog erger - dat de mannen iets zonder ons doen.
Het is een saaie, brave kliek geworden en soms voel ik me 60 ipv 30..
Ik weet dat ik nu heel negatief klink, maar toch zijn het erg lieve meiden.. Hun leven ziet er nu gewoon compleet anders uit dan eerst, ze hebben andere prioriteiten gekregen en daar probeer ik me zo goed en kwaad als het gaat op aan te passen.
Als ik wil stappen en gek doen, dan zit er voor mij niks anders op dan andere vriendinnen te zoeken.

Ik herken het ook, ik maak deel uit van een vriendinnengroep van 9 meiden. We kennen elkaar al zo'n 15 jaar en onze levens lopen inmiddels aardig uit elkaar. Ik woon net samen, een andere vriendin is net bevallen van een tweeling en weer een ander woont nog steeds op haar studentenkamer, is single en staat elke week in de kroeg. Ik heb me er ook vaak aan geirriteerd, dat ze zo 'burgerlijk' werden, maar het einde van het verhaal was toch dat ik ze niet kwijt wilde. En dus hebben we ons allemaal aardig aangepast aan elkaars leventje zeg maar. Of eigenlijk, erbij neergelegd dat het nu eenmaal zo is. Met sommige van hun kan ik lekker op stap (of dat doe ik met andere vriendinnen) en bij andere ga ik lekker thee-leuten en bijkletsen op zondagmiddag. Zo lopen dingen nu eenmaal...

En wat betreft onze kerels: inmiddels zijn dat ook best goede vrienden geworden van elkaar, maar bij ons wordt het niet als vanzelfsprekend beschouwd dat ze er altijd bij zijn. Wij doen genoeg dingen met de meiden alleen en bij verjaardagen enzo, als hij niet kan, gaat ie niet mee. Het komt heel vaak voor dat de helft zonder kerel komt, dat moet hij toch gewoon zelf weten? Ik ben wel heel blij dat dat gewoon kan bij ons, dat alle stelletjes dus ook nog steeds ieder hun eigen dingen kunnen doen

Ik denk dat je voor jezelf ook moet nagaan of je vriendinnen met die meiden wil blijven of niet. Zo ja, dus zul je denk ik toch moeten accepteren dat zij nu andere dingen belangrijk vinden in hun leven. De één wordt nu eenmaal sneller 'burgerlijk' dan de ander om het zo maar te zeggen kijk naar alle dingen die jullie nog wel gemeen hebben en alles wat jullie samen hebben meegemaakt. Leg hun desnoods uit dat jij niet altijd je kerel mee wil nemen en soms ook eens zou willen stappen met hun. Goede vriendinnen moeten daar wel een weg in kunnen vinden denk ik! Succes ermee!

Mijn vriend heeft ook niets met mijn vrienden en dus gaat hij ook niet mee. Ik krijg dan ook altijd vragen, maar dat boeit me geen zak eigenlijk.

Susan schreef:Misschien zijn jullie elkaar gewoon ontgroeid en was dat ook wel gebeurd zonder vriendjes erbij.

Dat is hetzelfde als wat ik dacht toen ik je verhaal las.

Het is toch logisch dat mensen met kinderen een ander ritme krijgen, ik snap niet dat je je daaraan gaat zitten ergeren.

Susan schreef:Het is toch logisch dat mensen met kinderen een ander ritme krijgen, ik snap niet dat je je daaraan gaat zitten ergeren.

Idd!
Ik merk aan mijzelf al dat ik anders ben dan een paar jaar geleden .
Eerder ging ik zelf ook regelmatig stappen en drinken, maar ik merk nu ik wat ouder word en een leuke relatie heb dat ik daar zelf niet meer zo'n behoefte aan heb. Vind het erg leuk om leuke dingen te doen, maar ik hoef echt niet meer ieder weekend stappen. Onze vrienden net zo, de 1 is samen gaan wonen, de ander heeft net een nieuwe relatie en gaat helemaal los, de ander is net getrouwd, maar onze vriendschap is daardoor niet minder geworden. In tegenstelling juist.

Ooooh dit komt me zo bekend voor, vooral bij de vrienden van mn vriend. Die heeft een groep van een stuk of 5/6 jongens, waarvan ze bijna allemaal al een wat langere relatie hebben en samenwonen. Die meiden vinden het niet eens leuk als hun vriend met de jongens een avondje wil gaan stappen of een weekendje weg wil.. komop zeg, af en toe kan het toch super leuk zijn om gewoon zonder aanhang op pad te gaan? Sommige mensen lijken nooit te snappen dat het wel degelijk anders is als je partner erbij is dan wanneer je gewoon met de originele vrienden / vriendinnengroep bent.

Zelf heb ik een groep van 10 meiden vanaf de middelbare school, ook allemaal bijna bezet. Gedeelte is burgerlijk geworden en woont samen een gedeelte is nog de bloemetjes buiten aan het zetten. Toch spreken we regelmatig gewoon met alleen de meiden af. Naar verjaardagen komen de jongens vaak wel mee, die kunnen het ook goed met elkaar vinden. Maar buiten die dagen om vind ik het zooo fijn om de meiden ook gewoon los te spreken, de sfeer is dan toch anders.

@Susan: natuurlijk is hte logisch dat je ritme anders wordt met kinderen, maar een verjaardag op zondagochtend vieren? Dat vind ik wel heel erg doorslaan, bedoel je kunt op zaterdagavond toch nog steeds wel af en toe naar een feestje toe?

Break Of Day schreef:Ik herken het ook heel erg.
Mijn vriendinnen zijn ook ontzettend burgerlijk geworden. Feestjes worden bij ons niet eens meer op avond gegeven, ivm de kinderen! Dus als er iemand jarig is, komen we meestal op de zondagmiddag samen, of in het 'ergste' geval op zondagochtend..
Stappen is er al jáááren niet meer bij en zelfs een wijntje drinken op een terrasje wordt beschouwd als 'onverantwoordelijk' richting de kinderen..
Ook is het ondenkbaar dat we als vriendinnen iets doen zonder de mannen, of - nog erger - dat de mannen iets zonder ons doen.
Het is een saaie, brave kliek geworden en soms voel ik me 60 ipv 30..
Ik weet dat ik nu heel negatief klink, maar toch zijn het erg lieve meiden.. Hun leven ziet er nu gewoon compleet anders uit dan eerst, ze hebben andere prioriteiten gekregen en daar probeer ik me zo goed en kwaad als het gaat op aan te passen.
Als ik wil stappen en gek doen, dan zit er voor mij niks anders op dan andere vriendinnen te zoeken.

Heel herkenbaar, dit hele verhaal, behalve de zondagochtend gelukkig. Dat hebben mijn vriendinnen nog niet bedacht. Ook bij mij zijn het heel lieve, leuke meiden, maar zijn hun levens/hun instelling anders geworden dan die van mij. Ik doe bepaalde dingen, zoals kletsen op de bank met een kopje thee erbij en dingen als een high tea of een barbecue bij iemand thuis met hen en dingen als terrasjes pakken en uitgaan met anderen.

Atelier Madame schreef:
@Susan: natuurlijk is hte logisch dat je ritme anders wordt met kinderen, maar een verjaardag op zondagochtend vieren? Dat vind ik wel heel erg doorslaan, bedoel je kunt op zaterdagavond toch nog steeds wel af en toe naar een feestje toe?

Ik vatte dat 'bij ons' op als 'bij ons in de vriendengroep', dus dat die mensen die kinderen hebben zelf de verjaardagen overdag vieren. Dat vind ik op zich wel logisch, want dat is gewoon fijner, zeker als je echt nét een baby hebt. Wij vieren verjaardagen ook niet meer laat op de avond, sterker nog, ik heb mijn verjaardag al jaren niet gevierd omdat ik mijn eigen verjaardag niet echt boeiend meer vind (maar dat staat hier los van).