Het Sinterklaasverhaal

Ik was pas 9 toen ik erachter kwam doordat een klasgenoot het vertelde. Mijn moeder vond het te leuk en daardoor heeft ze het niet eerder tegen me gezegd. Ik vond het toen wel balen dat ik de enige in de klas nog was.. Dus té laat vertellen lijkt me ook weer niet goed. Voelde me echt dommig ;-)

Kan ik me wel voorstellen, dat is ook wel erg laat, al moet ik wel zeggen dat er heel veel verschil kan zitten tussen kinderen van negen. De een is dan echt nog kind, de ander al een halve tiener.

Storm schreef:Ik zou mijn kind het Sinterklaasgebeuren niet willen ontnemen door er gelijk eerlijk over te zijn en te zeggen dat Sinterklaas niet bestaat. Dat vind ik ook erg zielig. Een kind hoort een kind te zijn en daar horen deze 'fantasieën' bij vind ik. Ik vond Sinterklaas en de Kerstman vroeger geweldig en ik ben blij dat ik dat niet heb hoeven missen.

Ik vertel mijn zoontje dus gewoon dat Sinterklaas wel bestaat en hij krijgt ook gewoon cadeautjes dan.

Hier hetzelfde

Susan schreef:Kan ik me wel voorstellen, dat is ook wel erg laat, al moet ik wel zeggen dat er heel veel verschil kan zitten tussen kinderen van negen. De een is dan echt nog kind, de ander al een halve tiener.

Zeker waar en ik was nog echt een kind. Maar goed, zat al wel in groep 6.

wij houden het zo oppervlakkig mogelijk. Ik vind het heel jammer dat de spanning soms zulke negatieve gevolgen met zich mee brengt (nachtmerrie's, slecht slapen, angst, drukte). Ik denk eerder dat het kind 'schade' (voor zover je over schade kunt spreken natuurlijk) oploopt als het als één van de weinigen niet die magische tijd mee mag maken, dan wanneer je het kind voorliegt of het kind in die illusie laat geloven.

mocht ze het doorhebben dat er iets niet klopt en ze loopt richting de 7/8, dan vertellen we de waarheid denk ik.

Hier ga ik zeker weten meedoen met de traditie van Sinterklaas. Heb dit vroeger zelf ook meegemaakt en kijk er echt met fijne gevoelens op terug. Het was echt een leuke tijd, Sinterklaas en Kerst. Dus ik ga ook nu ik zelf een kindje heb weer verder met de traditie. Mocht ze op een bepaalde leeftijd zelf nog niet uitgevonden hebben hoe het zit (met bijvoorbeeld kritische vragen stellen) dan vertel ik het haar wel.

Ik denk zelf dat een kind de magie en het bijzondere ook meemaakt als het weet hoe het allemaal zit. Ik denk dat ze er dan net zoveel plezier aan beleven. Ze maken dan het feest en de cadeautjes tenslotte ook gewoon mee.

Ik ga er helemaal in mee, ben dol op het Sinterklaasfeest. Ik ben dan ook wel kleuterjuf en het is natuurlijk ieder jaar een hele happening allemaal maar ik vind het erg leuk en gezellig altijd.

Nog nooit echt besproken, maar denk wel dat wij ook gewoon sinterklaasfeest zullen vieren.
Lijkt mij echt een leyk fezinsfeest

Last van Autocorrect o.i.d. Flower?

Vorig jaar was Tomas nog te jong om iets van Sinterklaas te begrijpen, dus hebben we het helemaal overgeslagen. Dit jaar snapt hij het waarschijnlijk beter. Maar heb het er nog helemaal niet over gehad met manlief! Eens overleggen binnenkort.

Filoria schreef:Last van Autocorrect o.i.d. Flower? .

mn tel heeft een eigen taaltje

Maar het lijkt mij dus een leuk gezinsfeest

Wij vieren het zeker, maar wij laten onze kinderen er niet in geloven. We hebben hier verschillende redenen voor;
* Ik wil onze kinderen niet ´voorliegen´. Ik wil dat ze eerlijk zijn tegen ons, maar dan vind ik ook zeker dat ik eerlijk moet zijn tegen hen. Ik wil hier niet een uitzondering in maken, omdat het nou zo leuk zou zijn voor mijn kind. Ik bedoel, mijn kind snapt als het acht is ook wel dat ik liever hoor dat hij geen ander kindje heeft geslagen, een snoepje heeft gepikt of mijn mooie ketting heeft gesloopt. Ik wil dat het dan gewoon duidelijk is dat je over alles eerlijk moet zijn. En niet dat je bij uitzondering wel mag liegen. Het zijn andere dingen, maar het principe vind ik hetzelfde.
(Buiten dat om, ben ik dan ook bang dat mijn kind zich gaat afvragen waar ik nog meer niet eerlijk in ben, naar hem of haar toe)
* Mijn neefje geloofde vroeger heilig in sinterklaas en had altijd weken last van nachtmerries, angsten en bedplassen. Ik was zelf nog een kind, maar die paniek van hem als er zwarte pieten in de stad waren, kan ik me nog goed herinneren. Het zal vast een uitzondering zijn, maar toch...
* Ik heb er zelf nooit in geloofd. Ik heb altijd geweten dat het mensen in verkleedkleren zijn en toch was de spanning en de gezelligheid van het feest niet minder. Ik heb het altijd een geweldig feest gevonden en dat vind ik nog steeds.
Ik ben zelf dus niet met het geloof in sinterklaas opgegroeid, wat ook zeker mee zal spelen in de keuze om ze vanaf het begin de waarheid te vertellen.

Ik zie dit niet als liegen eerlijk gezegd maar goed ieder zijn ding. En als je kind echt bang zou zijn kun je het eventueel toch altijd nog vertellen? Ik zie op school hoe zeer kidneren van deze tijd genieten en wil dat ook voor mijn kind graag zo doen.
Ik ken niemand die er een trauma aan overgehouden heeft dat hun ouders hierover gelogen hebben, ik vind dit feest er gewoon bijhoren

Liadan schreef:Ik denk zelf dat een kind de magie en het bijzondere ook meemaakt als het weet hoe het allemaal zit. Ik denk dat ze er dan net zoveel plezier aan beleven. Ze maken dan het feest en de cadeautjes tenslotte ook gewoon mee.

Eens. Voor kinderen die niet geloven is het ook gewoon een leuke tijd en een mooi feest met cadeaus. Als je er niet in gelooft weet je ook niet beter, het is niet zo dat je als kind kan beredeneren dat het voor anderen een magische tijd is en voor jou niet.

RiLiJu, leggen jullie zo gauw ze het begrijpen uit dat het verklede mensen zijn en ze cadeautjes van jullie krijgen? Of leg je het pas uit als ze oud genoeg zijn om er vragen over stellen? (dus begin je al met uitleggen als ze bijv. 1 jaar zijn of pas wat later?).

ik vind meegaan in het sinterklaasverhaal ook niet echt liegen. Wat ik wel liegen vind is je kind vertellen dat ie meegenomen wordt in de zak naar spanje als ie stout is. Ik zou sinterklaas nóóit als machtsmiddel o.i.d. gebruiken en er voor zorgen dat ze er niet bang voor is. Mocht ze er wel bang voor worden, dan vertel ik haar hoe het zit, dat het verkleedde en geschminkte mensen zijn en dat wij de cadeautjes voor haar kopen, maar zolang ze er niet bang voor is en er nog heilig in gelooft, voel ik me niet geroepen om haar precies uit te leggen hoe het zit (tot een bepaalde leeftijd natuurlijk)

Printje schreef:Ik zie dit niet als liegen eerlijk gezegd maar goed ieder zijn ding. En als je kind echt bang zou zijn kun je het eventueel toch altijd nog vertellen? Ik zie op school hoe zeer kidneren van deze tijd genieten en wil dat ook voor mijn kind graag zo doen.
Ik ken niemand die er een trauma aan overgehouden heeft dat hun ouders hierover gelogen hebben, ik vind dit feest er gewoon bijhoren

Ik vind het feest er ook bijhoren en wij vieren het ook zeker, het enige verschil is dat onze kinderen wel weten waar de cadeautjes vandaan komen(zelfs meegaan met kopen voor anderen) en dat ze weten hoe het 'echte verhaal' in elkaar zit. De spanning en het genieten doen ze net zo goed als jullie kinderen. Ik vind het ook helemaal niet raar ofzo dat heel veel mensen kinderen wel laten geloven in sinterklaas, ik wil het zelf alleen niet zo doen, dat mag dan toch net zo goed.

Rejoy. schreef:ik vind meegaan in het sinterklaasverhaal ook niet echt liegen. Wat ik wel liegen vind is je kind vertellen dat ie meegenomen wordt in de zak naar spanje als ie stout is. Ik zou sinterklaas nóóit als machtsmiddel o.i.d. gebruiken en er voor zorgen dat ze er niet bang voor is. Mocht ze er wel bang voor worden, dan vertel ik haar hoe het zit, dat het verkleedde en geschminkte mensen zijn en dat wij de cadeautjes voor haar kopen, maar zolang ze er niet bang voor is en er nog heilig in gelooft, voel ik me niet geroepen om haar precies uit te leggen hoe het zit (tot een bepaalde leeftijd natuurlijk)

Hier ben ik het mee eens, ik ga het niet als machtsmiddel gebruiken.

RiLiJu schreef:

Printje schreef:Ik zie dit niet als liegen eerlijk gezegd maar goed ieder zijn ding. En als je kind echt bang zou zijn kun je het eventueel toch altijd nog vertellen? Ik zie op school hoe zeer kidneren van deze tijd genieten en wil dat ook voor mijn kind graag zo doen.
Ik ken niemand die er een trauma aan overgehouden heeft dat hun ouders hierover gelogen hebben, ik vind dit feest er gewoon bijhoren

Ik vind het feest er ook bijhoren en wij vieren het ook zeker, het enige verschil is dat onze kinderen wel weten waar de cadeautjes vandaan komen(zelfs meegaan met kopen voor anderen) en dat ze weten hoe het 'echte verhaal' in elkaar zit. De spanning en het genieten doen ze net zo goed als jullie kinderen. Ik vind het ook helemaal niet raar ofzo dat heel veel mensen kinderen wel laten geloven in sinterklaas, ik wil het zelf alleen niet zo doen, dat mag dan toch net zo goed.

Tuurlijk mag dat, maar ik kan me er zelf niets van voorstellen omdat ik wel altijd in Sinterklaas gelooft heb als kind. Mij lijkt het niet leuk om het mijn zoontje bij voorbaat al te vertellen omdat ik het hele mysterieuze eromheen zo leuk vind ook. Maar als hij er echt bang voor zou zijn vind ik het een heel ander verhaal.

Rejoy. schreef:ik vind meegaan in het sinterklaasverhaal ook niet echt liegen. Wat ik wel liegen vind is je kind vertellen dat ie meegenomen wordt in de zak naar spanje als ie stout is. Ik zou sinterklaas nóóit als machtsmiddel o.i.d. gebruiken en er voor zorgen dat ze er niet bang voor is. Mocht ze er wel bang voor worden, dan vertel ik haar hoe het zit, dat het verkleedde en geschminkte mensen zijn en dat wij de cadeautjes voor haar kopen, maar zolang ze er niet bang voor is en er nog heilig in gelooft, voel ik me niet geroepen om haar precies uit te leggen hoe het zit (tot een bepaalde leeftijd natuurlijk)

+1

Printje schreef:

Rejoy. schreef:ik vind meegaan in het sinterklaasverhaal ook niet echt liegen. Wat ik wel liegen vind is je kind vertellen dat ie meegenomen wordt in de zak naar spanje als ie stout is. Ik zou sinterklaas nóóit als machtsmiddel o.i.d. gebruiken en er voor zorgen dat ze er niet bang voor is. Mocht ze er wel bang voor worden, dan vertel ik haar hoe het zit, dat het verkleedde en geschminkte mensen zijn en dat wij de cadeautjes voor haar kopen, maar zolang ze er niet bang voor is en er nog heilig in gelooft, voel ik me niet geroepen om haar precies uit te leggen hoe het zit (tot een bepaalde leeftijd natuurlijk)

Hier ben ik het mee eens, ik ga het niet als machtsmiddel gebruiken.

+1
Ik vind het ook heel raar als mensen dat wel doen want dat haalt dan toch het leuke van Sinterklaas af lijkt me. Je viert het juist omdat het een leuk feest is niet om mee te dreigen naar je kind.

HeartBeat schreef:

Rejoy. schreef:ik vind meegaan in het sinterklaasverhaal ook niet echt liegen. Wat ik wel liegen vind is je kind vertellen dat ie meegenomen wordt in de zak naar spanje als ie stout is. Ik zou sinterklaas nóóit als machtsmiddel o.i.d. gebruiken en er voor zorgen dat ze er niet bang voor is. Mocht ze er wel bang voor worden, dan vertel ik haar hoe het zit, dat het verkleedde en geschminkte mensen zijn en dat wij de cadeautjes voor haar kopen, maar zolang ze er niet bang voor is en er nog heilig in gelooft, voel ik me niet geroepen om haar precies uit te leggen hoe het zit (tot een bepaalde leeftijd natuurlijk)

+1

+ nog 1

Liadan schreef:RiLiJu, leggen jullie zo gauw ze het begrijpen uit dat het verklede mensen zijn en ze cadeautjes van jullie krijgen? Of leg je het pas uit als ze oud genoeg zijn om er vragen over stellen? (dus begin je al met uitleggen als ze bijv. 1 jaar zijn of pas wat later?).

(Had ik een heel verhaal getypt is het weg )

Maar wij vertellen het dus direct. Mijn vriend heeft nog een dochter van acht en ik vertel haar al jaren het 'echte verhaal' van sinterklaas. Elk jaar smult ze er weer van. Dit jaar zal C.eline ook wel meeluisteren en ik ga er vanuit dat C. en J. er net zo van zullen genieten.
Ook koop ik nu al een aantal jaren samen met de kinderen cadeautjes voor de buurkindjes. Zij hebben het financieel heel zwaar, waardoor zij moeilijk tot niet sinterklaas kunnen vieren. We zoeken dan met zijn allen leuke cadeautjes uit voor die kinderen en zetten de zak van sinterklaas daar dan ook met zijn allen voor de deur. Aankloppen en gauw achter de bosjes gaan zitten. Mijn 'stiefdochter(rotwoord)' vindt het allemaal geweldig. Ik wil ze op deze manier ook graag meegeven hoe fijn het is om andere mensen blij te maken. Ook worden ze zelf zeker niet vergeten en weten ze dat wij, opa&oma de cadeautjes hebben gekocht.
Ik denk dat de kinderen op deze manier net zo goed geen trauma oplopen en vind deze manier een verrijking van de sinterklaastijd.

Maar RiLiJu, jouw kinderen zitten nog niet op school merk ik uit je post, hoe ga je dat dan dadelijk aanpakken want dat zij het echte verhaal weten oke maar hoe ga jij ze vertellen dat ze het niet door mogen vertellen?

Printje schreef:Maar RiLiJu, jouw kinderen zitten nog niet op school merk ik uit je post, hoe ga je dat dan dadelijk aanpakken want dat zij het echte verhaal weten oke maar hoe ga jij ze vertellen dat ze het niet door mogen vertellen?

Nee, dat klopt. Mijn 'stiefdochter' wel en zij heeft dit ook altijd geweten. Toch heeft ze het hier nooit met andere kinderen over gehad.(Dat hebben wij in ieder geval nooit gehoord). Ik denk simpelweg dat ze het hier niet over hebben, omdat ze denken dat elk kind dat weet en het dan dus niet interessant is om over te vertellen.
Misschien is zij een uitzondering, dat zullen we dan over een paar jaar ontdekken met C. en J.
Mocht het dan gebeuren dat zij het er wel met anderen over hebben, dan zal ik proberen uit te leggen dat veel kinderen wel denken dat hij bestaat en het een geheim moet blijven tussen haar en mij. (alhoewel ik over dat laatste wel twijfel, aangezien ik 'geheimen' toch ook wel weer een moeilijk iets vind)
Tja, opvoeden is soms lastig:)