Driftbuien

Hoe gaan jullie om met een driftbui van je kind? D. was vanochtend zo kwaad dat ze een luier aan moest, dat ze een kwartier gillend op het hardst van haar stem op haar buik op de grond heeft gelegen. En dan met haar voeten en armen op de grond slaan. Ik heb de eerste vijf minuten nog geprobeerd haar te kalmeren, maar bij alles wat ik zei werd ze nog bozer. Toen ben ik maar gewoon het huishouden gaan doen en tien minuutjes later nog even geinformeerd of ze al een knuffel wilde en toen was het ineens over en wilde ze heel lang bij me op schoot zitten en kusjes geven. Negeren jullie dit soort driftbuien ook? Of tips om zo'n boze bui te doorbreken?

Ik vind het niet echt negeren, je probeert het wel eerst toch? Hier gaat het ongeveer hetzelfde. Ik probeer haar te kalmeren, lukt dat niet dan laat ik haar met rust maar ik blijf wel in de buurt. Volgens mij vind ze dat wel fijn. Van de week had ze ook een driftbui, toen zat ik een hele tijd naast haar terwijl ze op de grond lag te huilen. Ik stond op om iets te pakken om haar af te leiden, en toen stond ze ook op om mij weer naar beneden te trekken.

Doorbreken lukt mij hier niet, niet in een échte driftbui althans, ze moet er echt even zelf uitkomen.

Ik herken het nog niet maar volgens mij zijn jullie kindjes ook net wat ouder toch?

Mijn dochter is bijna 2. Maar ik herken het ook niet van mijn zoon, die deed het nooit zo extreem. Kan wel flink boos worden maar een échte driftbui kan ik me er eigenlijk maar 1 herinneren.

Die van mij wordt inderdaad ook twee. Vanochtend was het weer raak over de luier: wat blijkt nu? (Ze was dit keer niet zo over de rooie dat ze ook niet meer kon praten). Ze wil éérst douchen en dan pas een schone luier om. Na het douchen kwam ze zelf de luier aandragen zodat ik hem om kon doen.

Ezra heeft ook heel erge driftbuien gehad toen hij tussen de anderhalf en twee was. Soms duurde het langer dan een uur. Ik kon er ook niet veel mee, behalve zorgen dat hij zichzelf geen pijn deed en niet mijn buik raakte, want ik was toen hoogzwanger.

Arden schreef:Ik vind het niet echt negeren, je probeert het wel eerst toch? Hier gaat het ongeveer hetzelfde. Ik probeer haar te kalmeren, lukt dat niet dan laat ik haar met rust maar ik blijf wel in de buurt. Volgens mij vind ze dat wel fijn. Van de week had ze ook een driftbui, toen zat ik een hele tijd naast haar terwijl ze op de grond lag te huilen. Ik stond op om iets te pakken om haar af te leiden, en toen stond ze ook op om mij weer naar beneden te trekken.

Doorbreken lukt mij hier niet, niet in een échte driftbui althans, ze moet er echt even zelf uitkomen.

Zo doe ik het ook als mijn dochter een driftbui hebt.

Ze had 2 weken geleden een hele erge driftbui. Ze had bij oma onder de docuhe gestaan. En wilde dit ook. Maar wij douche in bad. Nou echt niet dat mevrouw ging docuhen in bad. Oh het was echt drama. Ze heeft wel een half uur lopen gillen/roepen op haar kamer alles overhoop gehaald. Ik kon echt niet bij haar doordringen. Dus na 10 minuten heb ik haar gang laten gaan en ben ik op mijn slaapkamer de was gaan opruimen.