Eten aan ' zwerver' geven?

Ik heb vooral dan heel veel medelij met zo'n iemand. Dan vraag ik altijd af: waarom ben je de straat opgegaan of hoe ben je erop gekomen? Ik denk dan meteen heel negatief... iets met drugs of drankverslaafd enz. Dat zullen ze vast niet allemaal zijn. Maar je bent wel diep gezonken wil je in de 'goot' terecht komen.

VeryCherry schreef:Ik geef helemaal niks aan zwervers, al zien ze er nog zo zielig uit.

Very cherry, ik snap je reactie wel. Maar ik heb jarenlang vrijwilligerswerk bij dak- en thuislozen gedaan in Utrecht (klinkt net wat leuker dan zwerver) en hoewel er mensen zijn die er wel zelf wat aan kunnen doen, zijn de meeste, door hele nare, voor ons vaak onvoorstelbare redenen, op straat terecht gekomen. Ik kan je verhalen vertellen waar jij zelfs sympathie voor kunt opbrengen.

Ik heb ze wel eens gevraagd wat ze nou willen, want in ons opzicht denk je: 'kom op, je bent in Nederland, mogelijkheden genoeg, dus zet je schouders eronder en krijg je leven op de rit'. Ik kreeg overal hetzelfde antwoord: 'we voelen ons geen mens meer'. Wij kijken vies naar ze, groeten niet eens meer. Ik heb ervan geleerd iedereen in elk geval aan te kijken en ze te groeten. Ik geef ook niet iedereen geld, ik WEET waar het heengaat. Maar als iemand bedelt en je biedt aan om een broodje te kopen of een klein gesprekje, geloof me, dat is ze nog veel meer waard. De meesten dan. Het blijven mensen.

SarahKey schreef:Ik heb vooral dan heel veel medelij met zo'n iemand. Dan vraag ik altijd af: waarom ben je de straat opgegaan of hoe ben je erop gekomen? Ik denk dan meteen heel negatief... iets met drugs of drankverslaafd enz. Dat zullen ze vast niet allemaal zijn. Maar je bent wel diep gezonken wil je in de 'goot' terecht komen.

Het is vaak andersom he? Ze komen door allerlei problemen op de straat en komen dan, om de pijn te verzachten, in aanraking met drugs en/of alcohol. Natuurlijk niet allemaal. Ik had 1 regel op de avonden die ik organiseerde: geen drugs en alcohol gebruik bij mij in de buurt. We deden de leukste dingen: bowlen, darten, poolen en zelfs avondjes met lekker eten. Ze hielden zich er ALLEMAAL aan. Ze waren zo blij en het straalde ervan af. En dan heb ik het over groepen van wel 30 mensen. Soms gingen ze 'even weg', dan wist ik natuurlijk genoeg. Maar ik werd op handen gedragen en zoveel dankbaarheid. Mijn doel was niet om ze van de straat te halen of van de verslaving, maar ze weer mens te laten voelen (jezus, als ik dit schrijf voel ik me beetje oud wijf).

Ik moet zeggen ik geef nooit iets, als ze hoi zeggen zeg ik wel wat terug. Maar ik heb zoiets van als je een straatplaatje kan verkopen kan je ook werken.

Lily schreef:Ik moet zeggen ik geef nooit iets, als ze hoi zeggen zeg ik wel wat terug. Maar ik heb zoiets van als je een straatplaatje kan verkopen kan je ook werken.

Het is ook zó makkelijk om aan werk te komen tegenwoordig.

Ik zou het wel geven. Je kunt ook gewoon rustig vragen : mevrouw, ik heb hee veel etenswaren over die we niet gebruiken of net over de datum zijn, kunt u er wellicht iets mee?. Dan laat je die mensen in hun waarde en je hebt je antwoord. Wie weet maakt ze er iemand anders weer heel blij mee.

Ik zie er nooit zo de erg van in. Ik koop ook altijd de daklozenkrant bij het mannetje op Utrecht Centraal. Op een zondag kwamen wij er om half vijf langs, hij zei dat hij er al vanaf 7 uur 's ochtends stond en wij waren de eerste die iets kochten. Maar hij bleef vriendelijk.

Ik weet ook dat ze meer ermee kunnen als ze het krantje wel kwijtkunnen. Hun oplage gaat anders alleen maar omlaag en omlaag en dan trekken ze de stekker eruit. Dus ik neem het krantje mee, blader erdoorheen en gooi het vervolgens weg.

yvonne schreef:

Lily schreef:Ik moet zeggen ik geef nooit iets, als ze hoi zeggen zeg ik wel wat terug. Maar ik heb zoiets van als je een straatplaatje kan verkopen kan je ook werken.

Het is ook zó makkelijk om aan werk te komen tegenwoordig.

Daarnaast is het vaak een vicieuze cirkel. Om te werken, moet je een vast adres hebben. Maar dat hebben ze vaak niet. Om een vast adres te hebben, moet je een vast inkomen kunnen laten zien en zo gaat het maar door.

Ik denk oprecht dat het niet zo simpel is als soms gedacht wordt. Maar, ze blijven mensen. Soms irritante mensen, smerig of vies, maar het blijven mensen.

yvonne schreef:

Lily schreef:Ik moet zeggen ik geef nooit iets, als ze hoi zeggen zeg ik wel wat terug. Maar ik heb zoiets van als je een straatplaatje kan verkopen kan je ook werken.

Het is ook zó makkelijk om aan werk te komen tegenwoordig.

Inderdaad maar het meerendeel van de mensen wil niet buiten zijn vakgebied kijken.

Als mensen dan nog krantjes verkopen, DOEN ze in elk geval iets voor hun geld. Ik heb echt een hekel aan mensen die brutaal gewoon om geld vragen, ga voor mijn part muziek staan maken ofzo. En ik heb al vaker zien gebeuren dat mensen hun kinderen de straat op sturen, die kijken dan heel zielig en zouden meer geld ophalen... terwijl ze 's avonds gewoon weer naar huis gaan!

nou heel vaak wordt gewoon maar in 1 richting gekeken en als je echt wil is er werk genoeg. Kijk maar in fabrieken of poetsen of weet ik veel wat.

Dat je voor te werken een vast adres nodig hebt wist ik niet. En hier op het werk komt ook wekelijk zo`n beetje een zwerver aan de deur. Wil dan denk ik gewoon een praatje maken, maar die is zo negatief. En elke keer alsie weggaat: ja ik denk dat ik me maar voor de trein ga gooien.

wij hebben eens voor een schoolopdracht een lunch georganiseerd voor zwervers bij het leger des heils. Wij hadden toen allemaal broodjes en beleg en drinken gehaald voor ze. Toen vertelden een paar mensen van het het leger des heils hoeveel geld zij wel niet kregen per maand. Ze kregen meer dan ons. Sommige zwervers vragen zelfs studie financiering aan.

Sinds dien geef ik ze niks meer

Lily schreef:Ik moet zeggen ik geef nooit iets, als ze hoi zeggen zeg ik wel wat terug. Maar ik heb zoiets van als je een straatplaatje kan verkopen kan je ook werken.

Een straatkrantje verkopen ís hun werk.
Zij kopen die dingen in, en verkopen die voor meer geld. Zo verdienen zij hun slaaplaats.
Mijn vader had in de plaats waar hij werkte zijn vaste dakloze waar hij zijn krantje van kocht.

Ik ben het eens met wat Caro zegt, dat vind ik een goede manier om het aan haar te vragen. En anders is de voedselbank denk ik ook wel een goede plek om het naartoe te brengen.

Niekske schreef:Als mensen dan nog krantjes verkopen, DOEN ze in elk geval iets voor hun geld. Ik heb echt een hekel aan mensen die brutaal gewoon om geld vragen, ga voor mijn part muziek staan maken ofzo. En ik heb al vaker zien gebeuren dat mensen hun kinderen de straat op sturen, die kijken dan heel zielig en zouden meer geld ophalen... terwijl ze 's avonds gewoon weer naar huis gaan!

Ja ik ook, ik woon hier in de stad, en no kidding, hier lopen wel 20 zwervers rond....Inmiddels 'ken' ik ze bijna allemaal, weet ik waar ze staan...Zo staat er altijd een man bij de ABN AMRO pinautomaten, een man die muziek maakt en cd-tjes verkoopt bij de Bijenkorf en op CS, een man met een gitaar 's avonds in de Passage, en noem maar op. Ook een hoop die gewoon alleen maar staan te bedelen...Knettergek word ik ervan, ja sorry, maar ik wóón daar, heb geen zin om steeds aangesproken te worden of een gesprekje aan te knopen. Dat wordt dan een complete dagtaak.

Ik ben een keer een zwerver tegengekomen in de trein, die vertelde dat het leven voor hem even tegenzat, of ik een paar euro voor hem had of dat ik wat te eten voor hem had. Ik had geen contant geld bij me, dus ik heb hem een rol koekjes gegeven. Was ie hartstikke blij mee. Toen ie me later nog een keer op het station zag bedankte ie me nog een keer. Ik heb hem daarna nooit meer gezien, anders had ik hem serieus wel wat geld gegeven.

Op mijn vorige werk moest ik regelmatig overwerken. Ik reisde toen nog met het openbaar vervoer en naam vrij regelmatig dus de late bus. Bij die bushalte zaten er altijd zwervers. In het begin probeerde ik zo ver mogelijk bij ze uit de buurt te blijven, vanwege vooroordelen etc. Op een gegeven moment is 1 van die mannen tegen mij gaan praten en daarna gebeurde dat steeds vaker, ook met de andere zwervers. Het enigste wat ze ooit aan me hebben gevraagd was een gezellig praatje en af en toe eens een sigaretje.
Later hadden we van mijn werk een aantal kerstpakketten over (meer voedselpakketten maar goed). Heb deze toen naar hun gebracht en ze waren echt heel erg blij.

In E.hoven bij het oude postkantoor parkeer ik mijn auto altijd.
Daar staan ook daklozen (of in elk geval minder bedeelde) en zij vragen het parkeerkaartje van mensen die weggaan. Mits deze nog geldig is.

Normaal betaal je iets van 6.- voor de hele dag en zij vragen dan 2.50 ofzo zodat ze op het station iets kunnen kopen.
Ik vind dat prima hoor.

Zelf betaal ik wat minder en zij kunnen een kop koffie o.i.d. halen.
Als ik eerder weg ga en mijn kaartje is nog geldig, geef ik ze dat.
Hoeveel mensen ik wel niet door zie rijden... Dan denk ik: Doe niet zo flauw en geef ze dat kaartje gewoon!

Ik vind het wel lief dat je zo vrij gevig bent!

Maar hoe je het ook graag wilt doen voor die zwervers. Ze zijn meer tevreden met een euro dan met een broodje. Dan kunnen ze tenminste ergens gaan slapen en douchen.

Ik weet nog dat ik door het centrum van Breda liep en er kwam elke keer fietsend een zwerver naar me toe om te vragen of ik wat kleingeld had zodat hij een broodje kon kopen bij de AH. Ik bood hem mijn vers gesmeerde boterhammen aan. Maar wat denk je? Zegt ie: "Nu moet je niet boos worden, maar ik heb die euro nodig om te kunnen slapen..." zei ik: "nee die krijg je niet, maar je kunt mn eten wel van me krijgen".... Vervolgens fietst ie weg! Nou, ik heb m sindsdien niet meer aangekeken.... Zo kwaad en ondankbaar voelde ik me!

Hoe dan ook, blijf ik het aanbieden aan zwervers. Laatst stond ik op het station en vroeg een vrouwelijke zwerfster (rare benaming eigenlijk) of ik een euro had. Ik zei tegen haar dat ik wel appels voor haar had. Ze vond het zo lief dat ik het aan haar gaf.

Conclusie: het is maar net welke zwerver je tegenkomt. De 1 is blij met je spaarpot, de ander kan het heel erg waarderen als je ze hun boterhammen geeft. Maar toch hebben de meesten meer de behoefte aan een goede slaap plek.

Lily schreef:nou heel vaak wordt gewoon maar in 1 richting gekeken en als je echt wil is er werk genoeg. Kijk maar in fabrieken of poetsen of weet ik veel wat.

Dat je voor te werken een vast adres nodig hebt wist ik niet. En hier op het werk komt ook wekelijk zo`n beetje een zwerver aan de deur. Wil dan denk ik gewoon een praatje maken, maar die is zo negatief. En elke keer alsie weggaat: ja ik denk dat ik me maar voor de trein ga gooien.

Om te poetsen heb je een redelijk verzorgd uiterlijk nodig. En tegenwoordig moet je daar ook referenties voor hebben. In fabrieken werken is ook niet altijd alles en je wordt daar zeker niet zomaar aangenomen. Zeker niet nu de fabrieken volstaan met mensen uit de oostbloklanden.

Ik zeg niet dat je geen punt hebt, maar ik vind je te kortzichtig. Het leven is niet altijd zo simpel en jaaaa we kennen allemaal zwervers die vervelend en naar zijn maar er zijn er ook bij die dat níet zijn. En je hoeft niet altijd maar te letten op de excessen maar ook gewoon op die jongen die op de hoek van de straat staat.

En er zullen vast mensen zijn die misbruik maken van bepaalde regelingen, zoals stufi oid. Maar kom op: dat doen niet alleen zwervers... Er zitten tig van mensen thuis de hele dag niks te doen die een onterecht een uitkering trekken.

Ik zou het gewoon vragen. Nee heb je, ja kun je krijgen. En zo niet, gooi je het gewoon weg. Klaar.

Ik ken iemand die de straatkrant verkoopt. Een hele vriendelijke man, een hart van goud. Die man heeft geen verblijfsvergunning en moet dus waarschijnlijk weer terug naar zijn land waar hij toen gevlucht is. Hij woont hier in Nederland in een klein smerig kamertje die hij ook nog moet delen met andere mensen.
Hij kan niet aan werk komen, want daar heb je een verblijfsvergunning voor nodig. Hij probeert zo nu en dan wat 'zwart' bij te klussen overal en nergens, maar dat is maar heel sporadisch.
Deze man werkt hard voor zijn geld, maar er zijn gewoon geen kansen voor hem. Ik kan dan ook heel boos worden als iemand zegt dat een straatkrantverkoper maar moet werken voor zijn geld. Wij hebben makkelijk praten met onze baan, eten en een dak boven ons hoofd.

Ontopic: ik vind het heel nobel van je dat je dat eten wilt geven aan die mensen, en ik zou dat ook zeker doen. Top dat er nog mensen zijn die zo denken.

Caro, misschien denk ik wel te kortzinnig over dit onderwerp en ik snap alle andere standpunten ook. Maar heel veel dingen die hier verteld worden wist ik niet (noem me naïef ofzo mja) Blijf dit topic iig wel volgen.

Lily schreef:Ik moet zeggen ik geef nooit iets, als ze hoi zeggen zeg ik wel wat terug. Maar ik heb zoiets van als je een straatplaatje kan verkopen kan je ook werken.

Maar ze werken toch ook? Ze werken voor hun geld, van ochtend tot avond. Wat wil jij dan dat ze gaan doen?
Zou jij ze aannemen als schoonmaker in je huis? Of zou je bij hem afrekenen als hij achter de kassa zou zitten? Zou je hem in je huis laten als hij zou werken als monteur?

De meesten nemen geen eten aan omdat dat niet is wat ze willen of nodig hebben. Ze willen geld.
Niet alle straatnieuwsverkopers zijn dakloos en een deel van hen heeft ook een uitkering.

Als straatnieuwsverkoper verdien je best veel. Ik heb eens met zo'n man gepraat toen ik promotiewerk deed. Ik deelde eten uit en wilde hem ook wat geven. Hij wilde niet. Hij was boos dat we op zijn plek stonden. Ik heb die dag een beetje op hem gelet en gezien hoeveel geld hij kreeg. Dat verdien ik nog niet eens op een dag.

Hij had een woning en een uitkering.

Jade schreef:
Ik geef wel eens wat geld voor het krantje.. maar dan mogen ze het krantje houden, daar staat alleen maar onzin in

Ik deed dat ook altijd, maar toen hoorde ik laatst dat dat helemaal niet goed is. Dat ze een bepaald aantal krantjes moeten verkopen en niet mogen bedelen.. Dus dat ze weer kijken naar met hoeveel krantjes ze terugkomen..? Maja, wat er van waar is weet ik ook niet, want of ik ze nou in de prullenbak gooi of hij.. =P

Eigenlijk geef ik bijna nooit wat als ze me op straat aanklampen, geen geld en ook geen eten. Maar als ze hun krant staan te verkopen of staan te bedelen, gewoon niet aandringend ergens bij een ingang. Dan groet ik altijd en geef ik zo nu en dan wat geld.

Overigens zie ik wel heel verschillende, degene die altijd bij de AH twee blikjes euroshopper bier komen halen (50ct per blikje, dat weet ik inmiddels zelfs en ik drink het niet eens haha) en die vaak dronken en onverzorgd zijn. En ook eigenlijk hele normale mensen die gewoon rustig staan.

Het enige wat ik lastig vind is soms juist de extreme dankbaarheid. Als ik eens in de zoveel tijd een krantje koop of twee euro geef, dan buigt hij als een knipmes en zegt hij zeven keer dankuwel mevrouw, dankuwel.. En dan voel ik me haast nog bezwaarder!

Lily schreef:nou heel vaak wordt gewoon maar in 1 richting gekeken en als je echt wil is er werk genoeg. Kijk maar in fabrieken of poetsen of weet ik veel wat.

Dat je voor te werken een vast adres nodig hebt wist ik niet. En hier op het werk komt ook wekelijk zo`n beetje een zwerver aan de deur. Wil dan denk ik gewoon een praatje maken, maar die is zo negatief. En elke keer alsie weggaat: ja ik denk dat ik me maar voor de trein ga gooien.

Eh.. Ik heb 3 jaar hbo gedaan, mijn vwo diploma en een vast adres, maar ik kon een jaar terug toch écht alleen maar bij de thuiszorg aan de gang om
schoon te maken. Nergens anders kwam ik aan de bak. Dus je krijgt écht niet zomaar werk in deze tijd. Ik denk dat je het als zwerver tegenwoordig helemaal kan vergeten.