Dagcafé

Is goed Maura echt lief van je ik gun het je om de volgende keer mee te gaan !!

En natuurlijk mag dat...

Maura schreef:Stuiter, ik ben gewillig. Deze keer mag jij mee. Maar het volgende plekje in een koffer is voor mij! deal

Mag ik jullie even gebruiken/misbruiken voor iets waar ik al sinds begin Augustus mee worstel en waar ik niet met mijn vrienden over kan praten?

vertel

En ik dan? Mag ik niet mee?!

Burn schreef:En ik dan? Mag ik niet mee?!

Woehoe er is er bijna 1 jarig !!!

Burn schreef:En ik dan? Mag ik niet mee?!

Ja jonguh...... Weet je we gaan de volgende keer gewoon met zijn 5- op citytrip..

Of nog meer die mee willen?

Jeeehj! Wie komt er taart eten?

Jordana schreef:

Burn schreef:En ik dan? Mag ik niet mee?!

Ja jonguh...... Weet je we gaan de volgende keer gewoon met zijn 5- op citytrip..

Of nog meer die mee willen?

Ja dat zou echt gaaf zijn !!!

Mijn moeder en ik hebben al maanden geen goed contact meer. Ik kan haar niet uitstaan. Ik kan niet begrijpen dat ze sommige dingen zegt en doet, zonder er verantwoordelijkheid voor te nemen. Dat is het enige wat ik van haar vraag. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen daden.

Ze is zo verliefd op een vent die zeven jaar ouder is dan ik ben. Ze is er al jaren samen mee en haar ogen zijn zo dichtgedrukt door deze man. Ze maakt fouten. Extreme fouten. Niet alleen jegens mij, maar ook jegens mijn vader en haar virenden. Ze houdt met haar gedrag niemand over. En ik jarenlang haar het handje boven het hoofd gehouden. Dat ziet ze niet en ze hemelt de gozer zo op, dat ik er misselijk van word.

Ik heb het contact verbroken. En sinds er geen contact is, is mijn leven zo rustig geworden. Ik ben eindelijk kwaalvrij. Ik ben vrolijk en ik krijg op het werk alleen maar te horen dat ik in het positieve ben veranderd. Allemaal goed. Maar het doet me wel ontzettend veel pijn dat ik met mijn moeder heb gebroken. Want het is mijn moeder. (Direct de reden waarom ik het niet met vrienden kan bespreken, ze hebben hun moeder verloren en zouden er alles voor over hebben om een moeder te hebben.)

13 augustus is ze jarig. Ik wil haar niet feliciteren. Ben er klaar mee. Ik had het er laatst nog met pap en stief over en ze schrokken van het feit dat ik donderdgoed doorhad hoe moeders werkt en ik zag ze elkaar aankijken en ze zeiden:"Wij dachten altijd dat jij dat niet doorhad, maar dus wel. Wij hebben het er nog wekelijks over, want je vader is zo verdrietig om wat je moeder allemaal heeft gedaan.

Het zal wel vaag zijn wat ik allemaal heb verteld, maar wat zouden jullie in mijn schoenen doen?

Volhouden hoe je nou bezig bent..

Ook al is het je moeder, ze is hard gezegd geen moeder voor je..

Maura, sorry! Ik kan nu even niet een nuttige reactie geven! Ik ben moe..

En dus kwam ik ook gelijk even melden dat ik lekker ging slapen!

Logisch dat het je zo'n pijn doet omdat je gebroken met haar hebt. En ik kan je vertellen dat het voorlopig nog niet over gaat. Maar ik denk wel dat het beter is.
Als ze echt ook om jou zou geven zou ze al lang ook naar jou luisteren en je respecteren. Maar blijkbaar vind ze zichzelf belangrijker dan de rest.

Ik zou het laten. Blijf volhouden het heeft je ook nog beter gedaan ook ! Het spijt gevoel slijt naar mate maar dat zal lang duren !

Wat is hier stil hier!

Serieus ik had me zo voorgenomen op tijd te gaan slapen....

Ik zou niet feliciteren. Ik ben zelf een verschrikkelijk koppig persoon, geef ik gelijk toe. Ik denk alleen in deze situatie dat het gerechtvaardigd is om je poot stijf te houden en niets van je te laten horen.

Jordana schreef:Volhouden hoe je nou bezig bent..

Ook al is het je moeder, ze is hard gezegd geen moeder voor je..

Toen G. van haar af wilde zei ze, ik had verwacht dat je nog wel langskwam om mij te knuffelen. Maar je was er niet, dus je bent een slecht persoon. Dus ik vroeg haar of ze hoorde wat ze zelf zei en het enige wat ze daarop antwoorde was, ik ben je moeder, jij bent mijn dochter, ik had je nodig, ik wilde geknuffeld worden en jij hebt me laten zitten.

Hallo? Voor dergelijke dingen heb je toch een vriendin? Ik ben toch geen vriendin en dochter ineen? Ik heb me al die jaren voor haar ingezet, me doodgeploeterd voor haar en nu is het gewoon klaar. Zij heeft haar moederproblemen die ze bespreekt met haar vriendinnen, die ze niet heeft in dit geval. En ik ben dochter en heb dochterproblemen en die bespreek ik ook niet met haar. Pfft, maar vind het wel moeilijk. Heb het gevoel verantwoordelijk voor haar te zijn. Omdat ik sterk het idee krijg dat er een steekje bij haar los zit.

Meiden ik ga naar bed.... Denk dat morgen de levende wekker weer optijd naast mijn bed staat !

Zo, weer thuis van gay pride. Veel lekkere hapjes gezien die ik niet mocht eten
Mensen, mensen, mensen!

Mannelijke hapjes of hapjeshapjes?

Mannelijke hapjes...

Maura schreef:

Jordana schreef:Volhouden hoe je nou bezig bent..

Ook al is het je moeder, ze is hard gezegd geen moeder voor je..

Toen G. van haar af wilde zei ze, ik had verwacht dat je nog wel langskwam om mij te knuffelen. Maar je was er niet, dus je bent een slecht persoon. Dus ik vroeg haar of ze hoorde wat ze zelf zei en het enige wat ze daarop antwoorde was, ik ben je moeder, jij bent mijn dochter, ik had je nodig, ik wilde geknuffeld worden en jij hebt me laten zitten.

Hallo? Voor dergelijke dingen heb je toch een vriendin? Ik ben toch geen vriendin en dochter ineen? Ik heb me al die jaren voor haar ingezet, me doodgeploeterd voor haar en nu is het gewoon klaar. Zij heeft haar moederproblemen die ze bespreekt met haar vriendinnen, die ze niet heeft in dit geval. En ik ben dochter en heb dochterproblemen en die bespreek ik ook niet met haar. Pfft, maar vind het wel moeilijk. Heb het gevoel verantwoordelijk voor haar te zijn. Omdat ik sterk het idee krijg dat er een steekje bij haar los zit.

Ik haal je quote weg, als je wilt!

Of er een steekje los zit bij haar weet ik uiteraard niet. Wel weet ik dat die eerste redenering nergens op slaat. Ze had jou ook kunnen benaderen. Het is zo gemakkelijk om de schuld bij iemand anders neer te leggen. Let daar op.

Ik kan me goed voorstellen dat je je verantwoordelijk voelt. Of je wilt of niet, het is wel je moeder! Als de maat voor jou vol is, dan is die vol. Kijk naar wat je zelf wilt.

Als je het moeilijk vindt om geen contact te hebben, overweeg dan wat het je kost/oplevert als je wel contact heb. Heb je daar wel voordelen van?

Het hoeft niet weg, Girli. Ik vind dat vanavond te veel moeite, haha. En ik geloof niet dat ze het leest. Of dat ik door een ander herkent wordt, want praten erover doe ik niet irl.

Ze legt altijd het probleem bij een ander. Geeft ook altijd een ander de schuld. Ik heb dat zelf ook een tijd gehad. Ik had genoeg van haar om me schuldig om te voelen, dus als een ander vond dat ik schuld had, dan kroop ik in de slachtofferrol. Compleet ongepast op vele momenten. Ik krijg nu door wat voor impact het op me heeft gehad.

Vanaf maart hebben we drie keer contact gehad. De eerste keer om het uit te praten, maar dat lukte niet en toen zei ze ook dat ze me de rust gunde om het vervolgens samen weer op te pakken. Dat pakte uit in een ruzie. Daarna heb ik het opnieuw geprobeerd, weer vond ze het fijn dat er contact was, maar weer kwam ze met rare dingen, waardoor ik het contact weer op de lange baan heb geschoven. En de derde keer, deed ze alsof ze me begreep, me wilde helpen met mijn probleem, en zei ze, er is geen probleem waarbij ik je niet kan helpen. Waarna ze me zelf met een kruiwagen de stront heeft ingereden.

Ze is daarnaast van mening dat ze mij op sleeptouw nemen. Terwijl ik mijn vrienden heb laten vallen op leuke avonden, om met hen naar leuke evenementen te gaan, omdat ze graag wilden gaan, maar niet met zijn tweeen.

De maat is gewoon echt vol. Mijn best is gedaan. En ik wil graag contact, dat heb ik haar tijdens onze laatste ruzie ook gestuurd, maar dan wel op een normale manier. Waarin we elkaar respecteren. Dat als ze wil dat ik haar troost ,dat ze me ook moet zien als mens en haar fouten onder ogen moet zien. Ik zie mijn fouten van nu en de afgelopen jaar heel helder, nu zij nog. Ik hoop dat ze dat binnenkort inziet.

Heftig verhaal. Je zou voor jezelf alles op kunnen schrijven in een brief die je al dan niet verstuurd naar haar. Je kunt jezelf eigenlijk het beste afvragen of je denkt dat ze kan veranderen. Kan ze eerlijk naar zichzelf kijken waar zij (ook) schuld aan heeft?

girli schreef:Heftig verhaal. Je zou voor jezelf alles op kunnen schrijven in een brief die je al dan niet verstuurd naar haar. Je kunt jezelf eigenlijk het beste afvragen of je denkt dat ze kan veranderen. Kan ze eerlijk naar zichzelf kijken waar zij (ook) schuld aan heeft?

Ik heb al een brief geschreven. Die ze nooit te lezen krijgt. Ze is gewoon zo als ze is. En daar moet ik misschien mee om leren gaan. Alleen dat kan ik nu niet. Als ze een collega zou zijn, dan zouden we om de haverklap in de clinch liggen. Want zo begin ik te denken. Wat zou ik doen als ze niet mijn moeder was maar een collega met dezelfde trekjes? Dan zou ik haar links laten liggen en weinig aandacht aan haar schenken.

Maar ja, ze is wel mijn moeder. En er moet toch een manier zijn om met haar om te gaan?

Nog een voorbeeld: Ik ben een tijd zwaar depressief geweest toen ik net op mezelf woonde. Het enige wat ik deed was eten, drinken, slapen. We gingen voorheen altijd naar het centrum op zaterdag. Maar nu belde ze vaak en gaf ik aan dat ik geen zin had om het centrum op te gaan, dat ik me depressief voelde. Ze zei altijd, geen probleem, dan doen we het een andere keer. Achteraf zei ze:"Jij ging nooit meer met mij mee naar het centrum, ik mocht niet eens in jouw huis komen, ik voel me gepasseerd". Toen ik haar zei dat ik haar had uitgelegd waarom niet, zei ze:"Ja, maar je EIGEN moeder!" Ja, en?

Dat is misschien wel het beste. Accepteren, als het moment daar is, dat ze nooit zal veranderen. Zo creeer je ook geen verwachtingen die ze niet waar kan maken. Ik denk dat als je niet kan accepteren hoe ze is, het moeilijk zal zijn om met haar om te gaan. Zelfs als je alleen zou praten over koetjes en kalfjes weet je altijd wat er is gebeurd en wat er kan gebeuren. Iets wat voor haar gemakkelijk gezegd is, kan voor jou heel kwetsend zijn. Ik heb het idee dat ze zelf niet in de gaten heeft hoeveel ze je kwetst.

Het lijkt me moeilijk als je eigen moeder dat tegen je zegt. Ik vind je niet een persoon die gemakkelijk zomaar vertelt wat er aan de hand is en dat deelt met anderen. Zoiets doet dan extra zeer als je je niet serieus genomen voelt (neem ik aan).